5 januari 2005
Als je het jaaroverzicht van de Operettevereniging De Troubadours leest, word je niet vrolijk. Zoals die enthousiaste operettespelers en -zangers het nieuwe jaar in moeten, gun je niemand. Ze zijn door de gemeente het Groot Proffijt uitgestuurd en moeten ergens anders hun oefenavonden houden. Oké, ze hebben in de Montessorischool een gastvrij onderkomen gevonden, maar ze moeten wel zelf verwarming meenemen omdat het er veel te koud is! Het enige voordeel is dat ze er een veel betere akoestiek hebben, maar daar moeten ze dan wel tweeënhalf keer zoveel voor betalen en zelf voor de catering zorgen! En dan mogen ze nog niet eens mopperen, elders moeten ze maarliefst vijf keer zoveel betalen. Hoewel ze door de schuld van de gemeente noodgedwongen een ander onderkomen moesten zoeken, ontvangen ze geen cent meer subsidie. Aan hun nieuwjaarsreceptie te zien – die hebben ze in Wassenaar gehouden – zijn we ze wellicht kwijt en vieren ze met hun dertigste, als jubileumjaar, tevens hun laatste in Oegstgeest. Weer een bijzondere activiteit minder in ons gastvrije dorp met nog maar één buurtverenigingsgebouw!
Het is een goede zaak dat schoolgebouwen multifunctioneler worden. Maar als door al die activiteiten er voorzieningen moeten komen om de gasten van de vele verenigingen gastvrij te kunnen ontvangen, zullen ook zij zich moeten gaan houden aan de zeer omslachtige, tijdrovende en ambtelijke regels die gelden voor voetbalkantines en clubgebouwen. Regels die menig horecabedrijf op de rand van de afgrond hebben gebracht. Dus ook daar voortaan dagelijks de koelkasttemperatuur vastleggen op een van de vele lijsten die moet worden bijgehouden. Vloeren die aan de zware eisen moeten voldoen. Brandpreventie, afzuiginstallaties en noem maar op. Als dat allemaal moet, dan is het voorstel om verenigingen met al hun activiteiten in de scholen onder te brengen, niet zo´n goed idee. In plaats van één gecertificeerde beheerder, heb je er nog veel meer nodig. Wat dat allemaal moet gaan kosten, kunnen we slechts raden! Helaas, heeft niemand daar geld voor. Ik hoop dat ik mij zorgen maak om niets. Ik hoop dat het allemaal goed komt. Ik hoop ook dat het jaar 2005 veel licht brengt op dat gebied, maar ook op andere zaken. 2004 moeten we maar zo snel mogelijk vergeten!
Wil van Elk
12 januari 2005
Het blijkt steeds maar weer dat de mens vastigheid nodig heeft in zijn leven om dat stabiel te kunnen volbrengen. Maar bovenal duidelijke regels! Ooit kwam er iemand van een berg af met tien regels om daar houvast aan te kunnen geven. Tot op de dag van vandaag wordt daar nog steeds over gesproken en sommige mensen houden zich ook aan die regels. Toch zou ik willen pleiten voor aanvullende regels. Al was het maar in Oegstgeest. Misschien is het een goed idee om iemand de Irisflat op te sturen, uiteraard met de trap, met slechts een stapeltje kleiplaten en een beitel. Als die vrijwilliger na lange tijd weer de trap afkomt, met in die tien plaketten evenzoveel goeddoordachte boodschappen van boven, ben ik benieuwd of daar iets bruikbaars bij zit.
In mijn onbegrensde fantasie zie ik de tien boodschappen voor mij. Terwijl ik ze stuk voor stuk fotografeer, zodat ik ze thuis letterlijk kan citeren vanuit mijn computer, probeer ik ze tegelijkertijd te lezen. In het geflits van de vele fotograferende vertegenwoordigers van de pers, lees ik de volgende punten: 1. Gij zult geen onzinnige snelheidsremmende maatregelen aanbrengen in het wegdek die gevaar op kunnen leveren voor deelnemers aan het verkeer. 2. Gij zult geen clubhuis afbreken zonder de intentie er een nieuwe voor in de plaats te bouwen. 3. Gij zult geen dure woningen bouwen zonder tegelijkertijd er een veelvoud aan sociale woningen tegenover te stellen. 4. Gij zult bij het verlaten van de rotonde duidelijk richting aan geven. 5. Gij zult niet doden bij het verlaten van een rotonde of bij het passeren van een kruising. 6. Gij zult zorgen voor deugdelijke verlichting op uw voertuig. 7. Gij zult geen tegels of andere dodelijke projectielen van een viaduct afgooien. 8. Gij zult geen vuurwerk afsteken in openbare ruimtes. 9 Gij zult geen nooduitgangen blokkeren in openbare ruimtes. 10. Gij zult geen bushokjes vernielen.
Jeetje, tien regels is niet genoeg! Ik had nog willen zeggen: 11. Gij zult geen fietspaden aanleggen in het Bos van Wijckerslooth. 12. Gij zult niet telefoneren in de auto of op de fiets terwijl u aan het verkeer deelneemt. Punt 13 sla ik over, want dáár komen alleen maar ongelukken van!
Wil van Elk
19 januari 2005
Hoe wreed worden wij soms behandeld, zelfs door de politie. Zo ondervond eind vorig jaar een dochter die bij haar moeder heel even wat af kwam geven en haar auto half op de stoep parkeerde. In sommige Nederlandse straten is dat heel gewoon en staat er zelfs op borden aangegeven hoe je dat moet doen. Maar in Oegstgeest kennen we dat fenomeen niet en is het op de stoep parkeren van auto’s zelfs verboden, zelfs voor een stukje. Hoewel vlak voor de kerst, besloten passerende agenten van politie over te gaan tot het geven van de hoogste straf die geldt voor het foutief parkeren: een bekeuring. De moeder van de dochter vond dat helemaal niet leuk! ‘Dat is toch zinloos geweld, zo vlak voor de kerst?’ En ze besloot naar het politiebureau te gaan om dat uitgelegd te krijgen. Ze controleren immers nooit op een dergelijk parkeergedrag, en waarom dan nu wel, zo vlak voor kerst? Klachten over auto’s op de stoep werden altijd genegeerd met ‘wij hebben niet de opdracht om hierop te controleren.’
Blijkbaar is het beleid veranderd, of zouden de agenten buiten hun boekje zijn gegaan? We zullen dat nooit te weten komen denk ik. Maar de moeder stapte kordaat naar het bureau en overhandigde de dienstdoende agent een kleurig bandje dat ‘tegen zinloos geweld’ voorstelt. De agent begreep er helemaal niets van en begon een beetje zenuwachtig te spelen met het bandje en hing hem aan zijn oor. Dat had hij wellicht op tactvollere manier kunnen afhandelen, want de dame in kwestie werd alleen maar verdrietiger. Zo ga je niet met klagende klanten om!
Maar het bovenstaande doet vermoeden dat het tij keert en de politie daadwerkelijk op gaat treden tegen foutparkeerders. Dus voortaan je auto niet meer op de stoep parkeren, maar netjes in een parkeervak, ook al zijn er veel te weinig. Dan maar een eindje verder lopen. Overigens zou het wel een stuk veiliger worden op straat. Want als er een auto op de stoep staat, moet je eromheen. Daarvoor moet je wel de straat op en daar loop je het gevaar om omver te worden gereden. Dat zal jouw kind maar overkomen! Die zie je pas als die achter de auto vandaan komt, en dan is het echt te laat! Of de moeder met de kinderwagen, of de senior met een rollator, ze zijn allemaal vogelvrij op dat moment. Net als bij AH voor de deur. Daar ligt een oversteekplaats vlak voor een bushalte! Dat daar nog niks ernstigs is gebeurd! Maar ja, nog maar een paar maanden en dan is het winkelcentrum klaar en dan kan die gevaarlijke situatie worden opgeheven. Nu maar hopen dat er in de tussentijd niets ernstig gebeurt.
Wil van Elk
26 januari 2005
Al mijn hele leven zie ik dat Oegstgeest wordt volgebouwd. Vanaf mijn derde levensjaar word ik met nieuwbouw geplaagd. Een mooi uitzicht heb ik er niet aan overgehouden. Al moet ik wel zeggen dat ik veel plezier in de bouw beleefde als ik over de vloerbalken stapte in de huizen aan de Papaverlaan die vlak na de huizen in de Korenbloemlaan werden gebouwd. Ik nam ook heel veel spijkers die bouwvakkers hadden laten vallen mee naar huis. Mijn vader heeft daar jarenlang mee kunnen timmeren. Ik heb echter ook veel schaaf- en open wonden opgelopen in de bouw, want echt ongevaarlijk was het niet. In de almaar oprukkende bouwlust groeide ik mee en in de vele sloten en vijvers konden wij prachtige vlotten bouwen van zwerfmateriaal dat nou eenmaal onverbrekelijk met bouwplaatsen is verbonden.
Wij woonden in een woningbouwwoning en dachten niet eens na over het uitzicht dat werd bedorven door nieuwe woningen. Ook niet toen het winkelcentrum werd gebouwd met daarboven woningen. Het uitzicht was toch al weg, en het was best prettig om zo dicht bij winkels te wonen. Wel triest dat daarmee alle kleine winkels een voor een verdwenen en het bezorgen aan huis vrijwel niet meer voorkomt. Als kind vond ik het fantastisch om de hele zaterdag mee te lopen met de melkboer, bakker of groenteboer. Zelfs met de schillenboer op de bok meerijden van zijn wagen met paard ervoor, was een avontuur.
Een dorp volbouwen met sociale woningbouw is blijkbaar een droom die nooit uitkomt. Toch is Oegstgeest een mooi dorp geworden met prachtige woningen. Maar bij het verkopen van een dure villa, bungalow of vrijstaand huis, hoort een ander praatje dan bij het plaatsen van een rijtje sociale woningen. Waar bij de laatste categorie mensen allang blij zijn dat ze kunnen wonen, en soms heel mooi met een prachtig uitzicht waar zelfs ik van kan genieten, zijn eigenaren van ‘dure’ woningen minder gauw tevreden met een verandering in hun uitzicht. Het is nou eenmaal een bijdrage aan het verkooppraatje om het uitzicht te vermelden in de brochure. Maar tegenwoordig zijn die garanties ook niet meer heilig als de gemeente naarstig op zoek is naar bouwlocaties. Zonder dat hebben we als gemeenschap geen inkomen, en zelf bijdragen willen we geen van allen. Maar ja, als je een prachtig uitzicht hebt op de Almondelocatie, en zicht hebt op een schitterende A44, dan schrik je wel als je te horen krijgt dat daar een eind aan komt, ondanks de garantie dat er de komende tien jaar niets zou veranderen aan het uitzicht. Voor de tuinders is het echter nog veel triester. Zij moeten daar misschien binnenkort weg, veel eerder dan beloofd. En dat is zuur!
Wil van Elk
2 februari 2005
Afgelopen week werd er opvallend veel gesproken over banken en bankzaken. Hoewel dat ook onderwerp van gesprek was, bedoel ik niet de bank die ons is beloofd bij het monument in het Bos Van Wijckerslooth. Die komt er ongetwijfeld ooit nog wel eens. Nee, ik bedoel banken waar je geld heenbrengt en als je geluk hebt, ook weer wat van terugziet. Banken worden steeds rijker en krijgen steeds minder personeel. Investeringen worden tot ver over de grenzen gedaan en lopen tot in de miljarden. Toch blijven de banken vooral op de kleintjes letten. Winkeliers bijvoorbeeld, moeten grof betalen als zij geld wisselen. Ze kunnen echter niet zonder wisselgeld en zijn noodgedwongen aangewezen op woekerende instellingen die een behoorlijke bijdrage vragen voor de ‘service’ die zij geven!
Het zal niet lang meer duren voordat je op iedere hoek van het winkelcentrum duistere figuren ziet staan, gehuld in lange jassen. Steels slaan ze hun jas open als een winkelbediende de winkel verlaat: ‘Geld wisselen’, vragen ze dan sissend, bang dat ze worden betrapt door de hermandad. Helemaal ondenkbaar is dat niet. Als ze ‘slechts’ een paar euro vragen voor hun ‘diensten’, gaan winkeliers niet meer naar de bank, want dan zijn ze een stuk goedkoper uit op de hoek van de straat!
Eigenlijk is het van de zotte, al zullen de banken daar allerlei redenen voor hebben om dergelijk ‘woekerrente’ te vragen. ‘Hoe hoog is hier het wisseltarief?’, zou je eigenlijk vooraf moeten vragen. ‘Zo hoog?’ Om dan maar je geluk elders te beproeven. Sinds de ellende met het beleggen met geleend geld, zoals later bleek, ben ik banken met een andere bril gaan bekijken. Zo hoorde ik een ernstig gedupeerde gelaten mopperen: ‘Zelf lijden de banken geen enkel risico, maar de kleine man is de dupe. Je zou verwachten dat ze worden veroordeeld onder de noemer ondernemersrisico, of beleggerrisico. Maar door een slinkse manier van aan de man brengen, lopen ze zelf geen enkel risico. Sterker nog, ze strijken bij elke transactie het nodige op.’ Dat zal dan wel voor de ‘service’ zijn!
Wil van Elk
9 februari 2005
Hoewel het nog best koud is af en toe, zag ik laatst toch een lichtpuntje. In Warmond is het ooievaarspaar al druk doende met het inrichten van het nest. En ondanks dat ik onderweg al fietsend vrolijk wordt van al dat gekwetter van merels die elkaar al weer achterna zitten, trek in nog maar geen korte broek aan op de fiets. Zo met die snijdende wind en een paar graden onder nul ’s morgensvroeg, ben ik heel blij met mijn winterkleding en houd ik voorlopig mijn handschoenen nog aan.
Er verandert eigenlijk wel veel in Oegstgeest. En dan ook nog eens in zeer korte tijd. Kijk maar naar Rijnfront met die studentenhuisvesting en het Winkelcentrum Lange Voort. Daar valt het in eens op wat voor een omvang de nieuwbouw heeft. Hoog torent het boven alles uit en wordt er een aardig architectonische trap gevormd, beginnend met de twaalfhoge Lytwegflat. Als hekkensluiter het inmiddels lagere winkelcentrum. Maar dat is blijkbaar nog niet genoeg. De andere hoek van het gebouw kan volgens sommigen ook wel een facelift krijgen. En eerlijk gezegd ben ik het daar wel mee eens, ondanks dat ik mij heel goed kan voorstellen dat als je in de Floralaan woont je er anders over zou kunnen denken. Maar ja, laten we eerlijk zijn, zicht op een benzinepomp is nou ook niet wat je zoekt als je ergens gaat wonen. Verder ziet dat kruispunt er ook niet bijzonder fraai uit en is het zeker geen mooie entree voor een vernieuwd winkelcentrum. En veilig is het er ook niet met twee van die onmogelijke voetgangersoversteekplaatsen. Zou er een gelegenheid kunnen komen waar je een kopje koffie kunt drinken, met een terras gericht op het Irispark met zicht op de fraaie molen? Misschien ook een pilsje op zaterdagmiddag en een gelegenheid om dat weer weg te brengen. En dan bedoel ik geen boom! Oh ja, en een muziektent in het park, waar ’s zomers de Big Band kan optreden zoals in de Leidse Hout. Zouden er nog stadsinrichters rondlopen met een goede visie? Waar naar geluisterd wordt? En de bewoners gelukkig mee zijn? Alle bewoners?
Wil van Elk
16 februari 2005
De schoonste plaats van Nederland. Zou Oegstgeest daar ooit bij kunnen horen? Aan de ene kant wel, maar aan de andere kant? Kijk, rotzooi maken wij zelf. Jouw omgeving is tevens jouw visitekaartje. Maar als je Oegstgeest binnenrijdt, dan zie je alleen maar visitekaartjes van een ander. Grote borden in drievoud om een paal of boom gevouwen kondigen evenementen aan die vooral in andere plaatsen worden gehouden. Bij vijftig kilometer per uur zijn ze amper te lezen. Echt een fraai gezicht is het niet en ik heb al klachten gehoord.
Ook reclame in bushokjes lijdt de aandacht af van weggebruikers. Ongetwijfeld moet het voor wachtende busgebruikers een ongekend genoegen zijn om naast een halfnaakte dame in chique ondergoed te staan, zonder dat hun echtgenote hen daarover aanspreekt. Overigens kunnen sommige medebewoners hun handen daar niet vanaf houden en slopen ze de boel net zolang totdat zij de papieren dame in ondergoed in handen hebben, om haar daarna teleurgesteld snel weer te dumpen. In enkele gevallen ligt er weer het nodige glas op straat, met alle nadelige gevolgen van dien. Overigens heb ik al een webcam gezien op het internet die voortdurend op een bushokje is gericht. Tegen vandalisme. En met een beetje geluk zie je mensen uitstappen, tenminste, als de bus ver genoeg doorrijdt, zo staat er op de website vermeld! Een prachtig stukje burgerinitiatief, toch?
Reclameborden, wegwijzers, gebodsborden, verbodsborden, waarschuwingsborden, snelheidsmatrixen, verkeersregelinstallaties, voetgangersoversteekplaatsen, huis te koopborden, informatieborden, snelheidsremmende maatregelen en overige verkeersdeelnemers, ze maken je stuk voor stuk gék!
Wil van Elk
23 februari 2005
De geschiedenis leert dat pioniers een spannend leven hebben. Het ontdekken van ongerepte gebieden en nieuwe dingen is een avontuur en bezorgt je de kriebels om steeds verder te willen ontdekken. Vandaar waarschijnlijk dat figuren als Columbus zo eind weg zeilden. Maar dichterbij huis kun je ook ontdekkingstochten houden, en niet alleen in de polders om ons heen. Gewoon in een willekeurige winkel valt ook van alles te ontdekken. De uitverkoop is hiervan een mooi voorbeeld. Niet alleen vrouwen hebben hier plezier in, ook al lijken zij het te hebben uitgevonden. Ga maar eens naar een computerbeurs, zoals de jaarlijkse HCC-dagen in Utrecht, of de maandelijkse PC-Dumpdagen in Amsterdam. Daar zijn het overwegend mannen die op iedere kraam als eerste de koopjes willen ‘ontdekken’. Bij de eerste beurzen leken sommige mannen zich daarvoor te wapenen, door vooraf zwaar knoflook te eten en vol winderigheid en al sigarenrokend de kramen onveilig te maken. Bovenal wilden zij de eersten zijn, pioniers dus.
Maar niet alleen tijdens die beurzen kun je avontuur beleven. Als je bijvoorbeeld een stereo, een dvd-speler of een digitale camera wilt kopen, kun je maar beter gaan pionieren. Wat ik bedoel? Ach, je herkent het vast wel. ‘Ik ga echt niet om korting bedelen’, hoorde ik onlangs nog iemand roepen. Moet je vooral niet doen. Een voorbeeld. Een telelens voor een reflexcamera kost ergens in Den Haag 999 euro; een koopje. Tenminste, dat doet het prijskaartje geloven. Opruiming! Navraag bij de Media Markt leert dat hoewel zij 1149 euro vragen, ze wel de goedkoopste prijsgarantie bieden. Een telefoontje naar een willekeurig andere fotowinkel levert op dat zij 1449 euro vragen voor dezelfde lens. Toch maar bellen naar Noordwijk waar een fotowinkel concurrerende prijzen met het Internet rekent: ‘die lens leveren wij voor 829 euro, maar hij moet wel worden besteld.’ En dat was niet eens in de opruiming, maar de ‘gewone’ prijs!
Maar hoe zit het dan met Internet? Een zoektocht – ja het is echt pionieren – levert een lange lijst van prijsverschillen op, waarbij de duurste inderdaad rond de vijftienhonderd euro ligt en de goedkoopste slechts de helft daarvan: 740 euro! Ik denk dat de consument met dit voor ogen, toch maar weer moet gaan pionieren. Het is namelijk erg leuk om de markt af te tasten naar de goedkoopste prijs. Het geeft je de nodige spanning en na afloop heb je een goed verhaal waarmee je op menige verjaardag terecht kunt. Het enige waar je op moet letten, is dat je in de meeste winkels een perfecte service krijgt, met uitleg en begeleiding. Voor garantie ben je meestal aangewezen op de fabrieksgarantie, dus kun je net zo goed via het Internet kopen, maar ook daar hebben de meeste zaken goede service. Toch de goedkoopste winkel uitzoeken is geen overbodige luxe met de huidige prijsstellingen!
Wil van Elk
2 maart 2005
Aan mijn koude tenen te voelen kon het wel eens gaan vriezen. Ik loop nu het risico dat ik als een soort Klazina of Pelleboer te boek ga lopen, maar het is wel zo. Ik voel het aan mijn tenen als het gaat vriezen! Waardeloos die kou. Toch is het best spannend. Snel worden de ijsbanen onder water gezet. ‘Al is het maar één dag goed om te schaatsen’, roepen de enthousiaste ‘ijsmeesters’ van Oegstgeest en Warmond. Het hoeft maar even door te zetten, en je kunt schaatsen. Helaas is het overdag net even te mooi weer, ook al zeggen mijn tenen van niet.
Van de week ging ik met de auto naar Den Haag. Niets bijzonders, zult u zeggen. Nee, maar ik koos het verkeerde tijdstip! Het was net even na acht uur toen ik van huis ging. Stom! Ik deed er bijna twintig minuten over om de snelweg te bereiken. Ik was dus niet snel weg! Integendeel. Het ritje waar ik met de fiets drie kwartier over doe, duurde met de auto iets meer dan een uur en dat lag echt niet aan mijn auto.
Als je na een stroperige rit eindelijk de Willibrordrotonde bent gepasseerd, ontdek je waar de ‘handrem’ zit. Bij het verkeerslicht van de Apollolaan! Je kunt daar op handen en voeten oversteken en als je de overkant hebt bereikt, kun je hinkend teruggaan en al ‘haasje over’ weer naar de overkant gaan, terwijl de ‘verkeers regel installatie’ het verkeer nog steeds een rood licht aanbiedt. De meeste studenten zitten al lang en breed in de klas als jij groen licht krijgt! Eigenlijk is het een manco van alle automatische installaties. Ze zijn meestal afgestemd op het grootste aanbod en als het dan niet druk is, sta jij voor Piet Snot te wachten. Bij de Sassenheimse versie bij het Postviaduct bakken ze het helemaal bruin. Voor het verkeer dat de snelweg op moet, is slechts ruimte voor drie auto’s, waarop d volgende auto’s dan ook steevast het doorgaand verkeer vreselijk ophouden. Lange file’s en lange wachttijden dus! Waar je dan richting Den Haag in zuidelijk Oegstgeest twintig minuten over doet, lukt je in Oegstgeest-Noord nog niet in een half uur. Goed geregeld allemaal! Betere alternatieven zijn er helaas niet, behalve dan de fiets!
Wil van Elk
9 maart 2005
Mijn tenen hebben mij niet bedrogen. Man wat was het koud. Misschien moet ik een baan gaan zoeken bij de weerfabrieken. Met de voorspellingen van mijn tenen zit ik er nooit naast, en dat kun je van de weersverwachters niet zeggen. Ik kan mij overigens ook meer jaren herinneren dat het zo hevig sneeuwde in deze contreien dan dat er in de statistieken wordt vermeld. Zal wel komen omdat ik steeds vastliep met mijn fiets! Daarbij vind ik sneeuw van tien centimeter dik ook al waard om te vermelden! Het was best koud afgelopen week. Er kon zelfs worden geschaatst en het was heerlijk sleeën met de kinderen. Al die mensen op de wintersport hebben wat gemist en toen ze thuiskwamen begon de sneeuw alweer te smelten. Gelukkig maar, want al die senioren die moeilijk ter been zijn, konden zich amper verplaatsen. Toch was het opmerkelijk goed schoongemaakt allemaal, op enkele doodlopende straten en de stoepen na.
Toen ik woensdagavond weer uit Den Haag terugreed naar huis, had ik de wind in het gezicht met de hele weg heel fijne sneeuw die zonder een moment van rust mijn gezicht teisterde. De fietspaden waren nog niet geveegd – ik kwam de veegkar en de strooiwagen pas in Wassenaar tegen – en bij iedere sneeuw- en ijsrichel gleed mijn achterwiel weg en soms ook mijn voorwiel. Om je dood te ergeren. Iedere keer schrok ik weer als plotseling een van mijn wielen weggleed. Tegen de tijd dat ik weer normaal kon fietsen, had ik het helemaal gehad. Mijn tenen hadden alle kleuren van de regenboog en het enige wat ik toen kon bedenken was: er komt nog meer!
De volgende dag besloot ik een veiligere manier van reizen te kiezen en ging enthousiast naar de bushalte om met 88 naar Den Haag te reizen. Jammer. De bussen vertrokken pas om zeven uur uit de remise. Heb ik weer. Na drie kwartier wachten waren mijn tenen helemaal verkleumd! Ja, dus, er kwam nog meer koude! Maart roert zijn staart.
Wil van Elk
16 maart 2005
De schoonste stad van Nederland’? Dat is nou typisch een voorbeeld van een verkeerd gekozen naam voor een overigens goede actie. Je zou het ‘de minst vervuilde stad van Nederland’ kunnen noemen, dat zou beter overeenkomen met het doel. Ook al zou er in Nederland een plaats zijn waar je nergens iets vindt als glas, plastic, papier, verweerde vuurwerkresten, lege hamburgerdoosjes, weggeworpen drinkyoghurtbekers, colablikjes, peuken, kauwgom (hoort in je mond en niet op de grond, las ik onlangs), kapotgegooide bierflesjes en ruiten van bushokjes, kortom, een plaats waar je geen zwerfvuil op straat tegenkomt, dan nog is de straat smerig. Dat heb ik tenminste altijd geleerd van mijn moeder. Je mocht nooit wat oprapen van de straat, want dat was vies. Als je viel en een flinke schaafwond opliep, dan kreeg je van de dokter een tetanusinjectie en de wond werd altijd flink ontsmet. En dat was niet voor niks!
Ook al zie je niets liggen en wordt altijd alles netjes opgeruimd, gooit niemand iets weg, behalve in de daarvoor bestemde afvalbakken of andere blikvangers, dan nog is het smerig. Vogelpoep, katten- en hondenpoep, maar ook de uitwerpselen van paarden, eenden, geiten, schapen, koeien, reigers, ooievaars, kippen, duiven, ganzen, muizen en ratten, kortom, de uitwerpselen van alle in onze leefgemeenschap voorkomende en overvliegende levende wezens die vanuit hun natuur het niet op een wc hoeven te doen. Zij laten het gewoon lopen op straat, op de stoep of fietspad, in de berm, in het weiland of park, ja zelfs in de zandbakken waarin kleine kinderen spelen. Raar genoeg hoeven alleen hondenbezitters hiervoor belasting te betalen, terwijl al het andere toch ook belastend is voor de natuur. Soms, heel soms, is het ook belastend voor je neus.
Hoewel er af en toe neerslag is, dat zorgt dat het weer een beetje schoonspoelt, blijft er een hoop vettigheid achter, vooral door de uitlaatgassen van auto’s en andere vervuilers uit de industrie. Was je auto een paar maanden niet, en je weet hoe smerig het is. Dat slaat dus ook neer op het wegdek, dat kan niet anders. Nee, de schoonste stad, dat gaat echt niet lukken!
Wil van Elk
23 maart 2005
De bewoners van Oegstgeest-Noord zijn gezegend met een actieve buurtvereniging. Nog niet zo actief als in Buitenlust, maar ja, die hebben wél een eigen verenigingsgebouw! Tot voor kort was dit in Haaswijk ook zo, maar de gemeente vond één verenigingsgebouw in Oegstgeest blijkbaar meer dan genoeg. Het multifunctionele gebouw aan het Boerhaaveplein staat echter nog steeds te koop en al die tijd mag het niet worden gebruikt. Een beetje jammer, want de buurtvereniging verliest nu een perfecte omkleedgelegenheid voor de vele lopers die met Pasen de PaasHaaswijkloop lopen. Een traditie die niet meer valt weg te denken in Oegstgeest.
Gelukkig is de vereniging, die al geruime tijd intensief samenwerkt met de Loopgroep Oegstgeest, flexibel genoeg om de PaasHaaswijkloop gewoon door te laten gaan. Maar dit vereist wel een veranderde opzet, waarbij de start en de finish zijn verplaatst en er een aangepaste looproute is gemaakt. Of het besluit tot sluiting – weet je gelijk waarom het een besluit wordt genoemd – verstandig was of niet, ze laten zich niet van de weg en de wijs brengen! Zoals ze dat zelf zo mooi uitdrukken. Net zo enthousiast als voorheen blijven ze zich inzetten voor de buurt en zijn bewoners.
Gewezen onderwijsmensen in onze gemeente pleiten voor een multifunctioneler gebruik van de aanwezige scholen. En terecht, want buiten de schooluren staan de gebouwen doelloos leeg. Helaas zijn ze niet goed berekend op het alternatieve gebruik. Daar is bij de bouw nou eenmaal geen rekening mee gehouden. Een aula is geen theaterpodium, de keuken eigenlijk geen studio en de gang geen goede bar. En de stoeltjes die op een lagere school in gebruik zijn, bezorgen je alleen maar rugklachten. Maar voor het inschrijven van een hardloopwedstrijd is het gebouw wellicht wel geschikt, en gaat het ongetwijfeld lukken op de tweede paasdag.
Wil van Elk
31 maart 2005
Als je in de bagger roert, gaat het stinken. Een wijsheid die elke boer kan beamen. In de politiek gaat dit spreekwoord ook vaak op! Zo zou ik wel eens terug willen kijken in de twaalf jaar durende politieke praktijken die uiteindelijk hebben geleid tot het te koop aanbieden van Het Groot Proffijt. Wellicht dat de lucht niet te verdragen is.
Gelukkig worden de neuzen in Haaswijk ook op natuurlijke wijze geprikkeld. Eindelijk wordt er gebaggerd! Keurig netjes bezorgen de baggeraars een briefje bij de omwonenden om te melden dat de sloten worden uitgebaggerd en dat dit voor enig ongemak kan zorgen. Op een slimme manier wordt iets over de bodem van de sloot getrokken, waardoor de bagger naar een bepaald punt wordt geschoven. Ik hoop dat alle leven in de bagger tijdig een goed heenkomen zoekt. Het zou zonde zijn van salamanders en ander glibberig spul dat zich in de drassige bodem van de sloten pleegt op te houden. Hoewel ik mij niet echt zorgen maak, vrees ik ook voor sommige plantensoorten.
Wij wonen aan een pad waar geen verkeer komt, behalve enkele krantenbezorgers en slinkse passanten die onnodig een kortere route fietsen. Hee, buurman, heb je een nieuwe auto?, vroeg ik aan een van de bewoners. Voor zijn deur stond namelijk een levensgrote shovel geparkeerd. Knalrood en netjes geplaatst op enkele ijzeren rijplaten. Ik denk dat die bewoners zich het uitzicht tijdens de Pasen wel anders hadden voorgesteld. Maar ja, einde werktijd is einde werktijd. En als ze woensdag na Pasen weer aan het werk gaan, kunnen ze zo beginnen met roeren in de bagger. Wedden dat het gaat stinken!
Wil van Elk
6 april 2005
Je zult het altijd zien. Zijn ze aan het baggeren in Haaswijk, eindelijk, valt er van alles te mopperen. Zo kwam er ’s morgens vroeg ineens een hoop lawaai aan. Wat blijkt, in de sloot vaart een lomp gevaarte, rustig tuffend naar het einde, om daar een of ander duwmechanisme te laten zakken. In een bijzonder rustig tempo schuift de duwboot de bagger op naar het begin van de singel waar een grijper de bagger in een bulkwagen schept. De waterstand van de sloot gaat van nog geen veertig centimeter, naar meer dan een meter. Je moet er maar op komen.
Nou kwam dat lawaai niet van de bagger, daar kwam wat anders vanaf. Nee, het was de geluidsinstallatie die de machinist van het gevaarte aan boord had. Heel relaxt bediende hij de boot, rookte een sjekkie en luisterde naar BNN. En dat laatste was het lawaai dat mijn aandacht trok. Het was nou net een zender waar ik nooit naar zou luisteren. Wat kan een dj soms een hoop onzin uitkramen!
Ja, en dan de mensen die stinkend jaloers zijn op het baggeren in Haaswijk. Want ergens aan de rand van Oegstgeest, tussen het zwembad Poelmeer en de nieuwbouwwijk Poelgeest in, liggen ook sloten. En daar hadden ze beloofd snel te komen baggeren omdat er nog nauwelijks water staat in de sloten waar nog niet eens zo lang geleden al het leven uit verdween, zowel op als onder het water. Net als in Oegstgeest-Noord is ook daar nog nooit gebaggerd sinds er mensen wonen. Eigenlijk zouden we het zelf moeten kunnen doen. Met je lieslaarzen de sloot in en de bagger de kant op trekken. Wat een gezellige buurtactiviteit zou dat kunnen zijn! Maar zo als de professionals het doen, gaat het wel een stuk sneller. Al lijkt het mij voor de walkanten best wel goed als er af en toe een lading bagger over wordt uitgesmeerd. Maar ja, in een nette buurt kan dat niet meer.
Wil van Elk
13 april 2005
De Oegstgeester Lawn Tennis Club (OLTC) organiseert sinds 1999 een landelijk toernooi waarmee voor veel kinderen de eerste week van de zomervakantie is gevuld. De hele dag vertoeven zij op en rond de tennisvelden en vermaken zich opperbest. De ouders hebben geen omkijken naar ze, en kunnen rustig hun vakantie voorbereiden. Dit effect heeft een landelijke uitstraling; er komen zelfs verenigingen kamperen die een hele week in Oegstgeest verblijven. Alies Herweijer heeft de organisatie zes jaar met verve gedaan. Haar enthousiasme, en dat van vele vrijwilligers, maakte het toernooi tot een groot succes. Vele verenigingen in de regio waren daar stinkend jaloers op. Zij organiseren regelmatig grote evenementen, maar krijgen maar geen deelnemers naar de toernooien, in tegenstelling tot Oegstgeest. Maar er is hoop voor deze verenigingen!
Het K5 toernooi in 2005 kan geen doorgang vinden omdat er geen nieuwe voorzitter van de Kids Open Commissie is gevonden. Het toernooi verdwijnt daardoor waarschijnlijk geheel van de agenda, en dat is erg jammer voor alle mensen die sinds 1999 hun tijd en energie hebben gestoken in de opbouw van het toernooi. Maar het is vooral jammer voor de kinderen die er met veel plezier speelden. Helaas vindt het enthousiasme van Alies geen vervolg, terwijl de oplossing simpel is. Er moeten twee volwassenen zich een weekje vrij maken. Meestal geven werkgevers daar de gelegenheid voor en geven onbetaald verlof. Jammer dat daar niemand opkomt.
Het Kids Open 2005 gaat dus niet door. In die ene zin schuilt meer dan je kunt vermoeden. Eens te meer blijkt dat vrijwilligers bijzonder moeilijk te enthousiasmeren zijn om iets te doen voor de vereniging waar hun kinderen het hele jaar door vertier vinden, sportief bezig zijn en voor de toekomst een stevige onderbouwing meekrijgen. Waarschijnlijk wordt een sportvereniging gezien als een soort crèche waar je kinderen een aantal uren per week kan droppen voor weinig geld, zodat je zelf je handen vrij hebt. Dit geldt uiteraard niet alleen voor de tennisvereniging. Blijkbaar staat of valt het succes van de vereniging met het hebben van één persoon die zich bovenmatig inzet. Dat is te weinig, het maakt de vereniging bijzonder kwetsbaar, kijk maar naar OLTC!
Wil van Elk
20 april 2005
Eigenlijk ben ik een waaghals. Maar dan wel tegen wil en dank! Want als ik op mijn racefiets naar mijn werk ga, kom ik langs het gemeentehuis van Oegstgeest. Ik ben dan nog maar nauwelijks warm, maar probeer wel eerder bij het Transferium te zijn dan bus 88 die ongeveer gelijk met mij uit Haaswijk vertrekt. Soms red ik het, maar omdat ik nog een stukje moet omrijden, verlies ik het op het verdere traject naar Den Haag. Laatst zag ik wel een waaghals die op zijn racefiets de busbaan pakte en daarmee een behoorlijk stuk afsneed. Wel link, want de bus kwam hem achterop en die kon er niet langs! ‘Ik wil hem niet onder mijn bus hebben’, zei de chauffeur wijs.
Maar even terug naar het gemeentehuis waar de ellende begint, als ik niet omver gereden ben op de Willibrordrotonde. Direct na de ingang van het gemeentehuisterrein gaan de tegels van het fietspad alle kanten op en zijn de kieren groter dan de dikte van mijn banden, veel groter. Laats dacht ik nog, straks rijd ik tegen een fietser op die uit een van de afgronden probeert te kruipen. Ik ben er daar nog eens een uit het oog verloren en ik dacht eerst door een groot snelheidsverschil, maar vermoed dat hij in een van die gaten is verdwenen! Ik ga daar dus voor geen goud meer over het fietspad, dus zo’n waaghals ben ik nu ook weer niet. Ware het niet dat ik mij begeef onder het snelverkeer dat mijn kamikazeactie niet altijd weet te waarderen. Weten zij veel. Het is geen verplicht rijwielpad, dus wie doet mij wat, denk ik in mijn onnozelheid. Maar luid claxonnerend rijden zij mij soms veel te hard voorbij. Ze hebben zeker haast om op het werk te komen. Zijn ze dan te laat van huis gegaan, of hebben ze zo leuk werk, vraag ik mij dan af.
In Haaswijk wordt de boel nu opnieuw betegeld, zowel de fiets- als voetpaden. Als ik dan op mijn dunne bandjes van de Haaswijkbrug naar beneden suis, krijg ik acuut een paniekaanval. Ik ben in het bochtenwerk namelijk helemaal geen waaghals, zeker niet als er zand op het wegdeksel ligt. Maar het wordt er wel mooier op, en beter begaanbaar en daardoor een stuk veiliger. Wel moedig van de stratenmakers. Tegen de tijd dat ze heel Oegstgeest opnieuw hebben bestraat, kunnen ze weer opnieuw beginnen!
Wil van Elk
27 april 2005
Nu we Rijnfront erbij krijgen, gaat het centrum van Oegstgeest blijkbaar weer opschuiven. Heel langzaam zie je dat bepaalde activiteiten verplaatsen. Kijk maar naar de kermis die bij de Voscuyl staat. Vroeger, tenminste, toen ik nog klein was, was de kermis niet bij de Lange Voort. Het centrum lag toen heel ergens anders. Sterker nog, van een winkelcentrum was nog geen sprake. Als wij vlees nodig hadden, ging ik lopend naar de De Kempenaerstraat, naar de slagerij van Henk Los, en haalde daar het allerbeste vlees dat in Oegstgeest te koop was. Dat vond mijn vader, en hij kon het weten! Dat ik ook naar de Keurslager in de Dorpsstraat zou kunnen lopen, omdat dit een heel stuk dichterbij was, zou mijn vader een zorg zijn geweest.
Maar goed, de kermis was aan de Haarlemmerstraatweg, ter hoogte van Het Witte Huis. Om daar met een paar dubbeltjes te kunnen genieten, moest ik toen een heel eind lopen. Dat had ik er graag voor over. Maar ik was het gewend, want vier keer per dag liep ik heen en terug naar de Willibrordschool. Heel even had ik een fiets. Mijn vader had die op de kop getikt voor een paar knaken. Ik geloof dat ik daar maar twee keer op gefietst heb, en toen was hij al gejat en kon ik weer lopen.
Overigens kan het geen kwaad om de kermis eens een keer ergens anders te houden. Kunnen de mensen die anders een heel eind moeten lopen, nu eens snel ter plaatse zijn. Maar ook krijgen andere mensen eens de herrie voor hun deur. In het centrum hebben ze er ieder jaar last van gehad, en kunnen ze nu eens vroeg naar bed op Koninginnedag (in de oude spelling). Maar dat is eigenlijk niet verstandig. Eindelijk, eindelijk is er wat te beleven rond die tijd. Waar je vroeger een beetje moe en afgedraaid naar huis ging, kun je nu vanaf negen uur genieten van een goede band in Het Witte Huis. Het kan nog erger! We hebben nu ook een eigen Koninginnenacht (ook in de oude spelling)! De avond ervoor is het vanaf negen uur heerlijk swingen in La France. Het moet niet gekker worden!
Wil van Elk
4 mei 2005
Stel je het volgende voor: Ik kreeg onlangs bezoek van de Keuringsdienst van Waren. Hij stak direct van wal: U schrijft als journalist onder andere over dingen die zijn gebeurd, die dus waren. En daarmee komt u op óns terrein. Laat u maar eens zien op welke ‘waren’ u uw berichten samenstelt. Ik heb de man mee naar boven genomen en heb hem mijn ‘kantoor’ laten zien. Mag ik uw bestanden zien?, vroeg hij. Ik liet mijn computer zien en hij ging direct van start met een bloemlezing over alles wat in zijn ogen fout was. De bestanden staan op een computer waar een dikke laag stof over ligt en het toetsenbord is niet zo schoon. Oude bestanden worden niet goed gearchiveerd en het opslaan van de foto’s gebeurt ook al niet goed. Ik zie dat u ook wel eet tijdens het werken; u krijgt van mij een flinke boete, eigen schuld.
Het bovenstaande is volgens u ondenkbaar? Waarom doen ze dit dan wel bij de poelier, de visboer, de slager, de restauranthouder en de uitbater van het café? Zaken die goed op orde zijn en af en toe iets ‘morsen’ hebben te maken met strenge controle op handhaving van allerlei bepalingen in milieuwetten. Sommige zijn geweldig overtrokken en slagers, bakkers en poeliers, die soms al bijna veertig jaar hun beroep uitoefenen, worden als kleine jongens en meisjes in de hoek gezet. Geen aanwijzingen op verbeterpunten, geen slechte aantekeningen, nee, forse boetes die er niet om liegen.
We krijgen straks weer een gigantische jaarmarkt in de De Kempenaerstraat, met als het meezit prachtig weer. De vrijmarkt die in de omliggende straten wordt gehouden, zal dan weer druk bezocht worden. Alleen als je iets wilt eten, zul je ergens naar binnen moeten, want gewoon ergens op straat zal er niemand iets mogen bereiden, op straffe van een forse boete! Weg met de heerlijk geurende en bruin gegrilde kippetjes van de poelier. Weg met de bakker zijn taartjes vol met slagroom. Weg met de verse worsten, hamburgers en ijs. Niets mag meer! Je zou er eens ziek van kunnen worden, daarom moet het wég! Nou, ik weet wel waar de uitbaters ziek van kunnen worden!
Wil van Elk
11 mei 2005
Misschien moet Oegstgeest de LAFV ook eens inhuren. LAFV? Ja, de Leidse Amateur Fotografen Vereniging. Zij houdt momenteel een expositie in het Leids Bouwhuis waar de andere kant van Leiden wordt getoond. Prachtige foto’s, goed doordacht en in een zorgvuldig uitgewerkt project tentoongesteld. Zij houden de gemeente Leiden een behoorlijk grote spiegel voor die bij de verkiezingen voor de schoonste stad erg goed van pas komt. Er valt nog heel wat op te knappen!
Zo’n spiegel kan onze gemeente ook goed gebruiken. In de wijk waar ik woon, twintig jaar geleden een nieuwbouwlocatie in Oegstgeest-Noord, hebben wij de moed al lang opgegeven; er is niemand die in de spiegel kijkt! Een aantal bewoners nam zelf de schoffel maar ter hand als het onkruid weer eens de pan uitrees. De ‘grappige’ opmerkingen van de omstanders namen zij daarbij voor lief. Mijn buurman bijvoorbeeld, heeft de straat een geheel ander aanzien gegeven. Waar voorheen doorgeschoten coniferen stonden van meer dan vier meter hoog, kaal en overwoekerd en omgeven door klimopplanten die tot aan de nok van het huis groeiden, het onkruid laat ik er maar verder buiten, staan nu mooi strak dezelfde fraaie schuttingdelen die ik ook in mijn achtertuin heb. Als je nu aan komt rijden met de auto, ziet het parkeerterreintje er prachtig uit en hoef je niet meer bang te zijn dat scherpe takken van de uitwassende struiken de dure lak beschadigen.
Gelukkig zijn er dus nog mensen die het niet langer kunnen aanzien en de wijk netjes houden. Oegstgeest kan trots zijn op zulke mensen. Voor hen echter geen lintje, geen eervolle vermelding of loftuitingen. Wél een ernstige waarschuwing als zij zich op gemeentegrond begeven. Wél enige dwang om de wet te houden. Wij moeten de boel dus goed in de gaten houden, en als het er op aankomt de buren helpen om de eigen leefgemeenschap hoog te houden en netjes. Het woord gemeente heeft meerdere betekenissen en wij leggen het nou eenmaal anders uit dan de officiële instantie die overigens veel nuttig werk verricht. Wél hoop ik met enige soepelheid en daar waar nodig met enig ‘nuttig’ gedoogbeleid! Oegstgeest, een ‘schoon’ dorp naast het ‘schone’ Leiden.
Wil van Elk
19 mei 2005
Ik vraag mij af waar de baggeraars blijven die de sloot in Haaswijk, langs het Meijerspad, hebben uitgebaggerd. Ze zijn namelijk nog niet klaar daarmee. Als je op de brug staat, kun je troep duidelijk zien die ze hebben vergeten. Een opgehoopte berg vuil is dermate groot, dat die boven water uitsteekt. Aan de kanten is het soms zo ondiep, dat vissen nauwelijks de rietkraag kunnen bereiken om te kunnen paaien. Een beetje nazorg lijkt mij niet overbodig.
Over zorg gesproken. ‘Ik zie dat u die andere zorg niet van ons bedrijf betrekt!’, vertelde een dame aan de telefoon. En ze vervolgde met: ‘Dan breng ik de voordeursleutels weer terug!’ Ze had die sleutels bij een zelfstandig wonende vrouw opgehaald om hulp te kunnen bieden die hoort bij de alarmtelefoon voor oudere mensen die in een slechte lichamelijke toestand verkeren. Maar ja, blijkbaar doen ze dat alleen voor klanten die álle zaken bij dat bedrijf afnemen!
Stel je toch eens voor dat je na lang sparen genoeg geld hebt om bij de firma Roest een prachtige breedbeeldtelevisie aan te kunnen schaffen. Na lang onderhandelen, zorgvuldig laten voorlichten en de ene demonstratie na de andere te hebben gevolgd, ga je over tot de aankoop. Je spreekt af dat de televisie de volgende dag wordt afgeleverd. Een vriendelijke monteur belt aan en even later is hij druk bezig met het uitpakken en installeren van de bijzonder fraaie televisie die perfect past bij uw interieur. Uw kinderen zitten vol ongeduld te wachten op de bank met hun favoriete dvd in de hand. Op het moment dat de monteur het verpakkingsmateriaal bijeen graait, ziet hij een stoomstrijkijzer staan die uw vrouw zojuist bij de firma Blokker heeft gehaald. ‘Ik zie dat u dat strijkijzer bij Blokker hebt gekocht? Jammer, dan moet ik de televisie weer mee terugnemen!’ En even later staat uw oude televisie weer op zijn vertrouwde plek en is de monteur weer verdwenen en het gezin in opperste verbazing achtergelaten. Regels zijn regels. Zo is het spel, en zo moet het gespeeld worden!
Wil van Elk
25 mei 2005
Er zijn van die dagen dat je geen enkele reden tot vrolijkheid kunt bedenken. Als je ook nog de negatieve berichtgeving leest die dagelijks door de brievenbus naar binnen wordt geschoven, wordt het neerslachtige gevoel er niet beter op. Broeikaseffect, veranderende ozonlaag, roet, zonlicht en fijn stof, alles maakt je ziek tegenwoordig. Allergie, astma en nog veel meer enge ziektes kun je krijgen als je er aan wordt blootgesteld. Zo dicht bij zee hoop je dat je door de ‘gezonde’ zeelucht daarvan verschoond blijf. Maar als je ziet hoe snel autolak wordt aangetast, kun je je afvragen of het aan de kust wel zo gezond leven is. En als je auto weer eens onder het woestijnstof zit, alsof je naast een aardappelfabriek woont, maakt het blijkbaar niet uit waar je woont. Stofhappen zal je, hoe dan ook.
Je kunt je er maar beter niet in verdiepen, want dan loopt je hoofd om. Ga maar na. Iedere minuut komt er een auto van een bepaald type van de lopende band. Als je beseft hoeveel typen er zijn, gaat het je vanzelf duizelen. Iedere auto is tegenwoordig al besteld voordat hij wordt gemaakt. Dat betekent dat er iedere minuut een aantal auto’s wordt gekocht. Dat er iedere minuut even zoveel op de weg bijkomen. Als er aan de andere kant niet net zoveel auto’s verdwijnen, is het niet zo verwonderlijk dat het zo overdreven druk is op de weg.
Allerlei berekeningen wijzen uit dat hard rijden, meer luchtvervuiling betekent. Daar zet ik toch vette vraagtekens bij. Als je ziet hoeveel auto’s Oegstgeest uit willen, en ziet hoe lang dat duurt in de spits, zou ik juist een snelle doorstroming willen zien. Hoe langer ze blijven staan, hoe meer uitlaatgassen er blijven hangen. Ik zou dus op het idee kunnen komen om het verkeer zoveel mogelijk te willen spreiden. Maar in de praktijk worden juist allerlei sluipwegen afgesloten, zoals langs het Oegstgeester Kanaal, en straks Poelgeest. Ook Wassenaar wil al het verkeer over de N44 laten rijden, ondanks dat het er al zo vreselijk druk is. Oegstgeest doet dus op meerdere plekken hetzelfde. Is dat wellicht de reden dat er aan de Rhijngeesterstraatweg zoveel huizen te koop staan? Het wordt alsmaar drukker op de weg. Er komt steeds meer vervuiling. Er gaan steeds meer mensen naar de huisarts en naar het ziekenhuis. En toch worden we gemiddeld ouder. Raar hè?
Wil van Elk
1 juni 2005
De paden op, de lanen in. Zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een kilometer! Ik kan mij die teksten nog goed herinneren en met het zien van voorbij wandelende padvinders die zaterdag meededen aan de jaarlijkse Sint Jorismarsen, kwamen die herinneringen aan een voorbije jeugd weer bovendrijven. Heerlijk, zo’n sportieve wandeling. Wat dat betreft staat Oegstgeest rotsvast verankerd op de kaart van sportief Nederland!
Straks krijgen we ook weer de avondvierdaagse van de Buurtvereniging Haaswijk en de Morsebel. Maar eerst nog de heerlijk naar de bagger stinkende Oegstgeester Poldercross die Henk Heemskerk organiseert. Dit jaar dient u daar 24 juni voor vrij te houden. Het is die vrijdagavond voor de twintigste keer Poldercross. Als de voormalige UDO-voorzitter Kees van der Star het startschot lost, gaan honderden sportieve Oegstgeestenaren de uitdaging van de modder aan. Moeizaam ploeteren door de sloten geeft veel genot, zeker voor de omstanders die veelal moeite hebben om hun eigen kinderen te herkennen.
Maar het mooiste moet dan nog komen. Want na de Poldercross is het Midzomeravond in Oegstgeest-Noord. Vooral de oudere jongeren vermaken zich die avond opperbest met goede muziek, veelal uit vervlogen tijden toen ze nog jong waren, en een fris biertje om de smaak van bagger weg te spoelen. Je kunt Henk Heemskerk bellen voor informatie, maar ongetwijfeld verwijst hij naar het evenement zelf, waar je je vooraf ter plaatse kunt inschrijven voor ongetwijfeld het leukste evenement in Oegstgeest! Waarom ik dan niet meedoe? Ik ga foto’s maken, ook leuk!
Wil van Elk
8 juni 2005
Mooi hè, dat afscheid van Valkenburg, afgelopen zaterdag. Die Open Dag was een groot succes. Jammer dat het de laatste gelegenheid was om daar de vliegtuigen te bewonderen, al was het dan in een statische opstelling. Wel zien we de Orions voorlopig nog overvliegen, maar dat is om de Duitsers vertrouwd te laten worden met het materieel dat zij van ons hebben overgenomen.
Afgelopen maandag was het er weer. Zo rond het middaguur werden mijn neusvleugels behoorlijk geprikkeld door de geur van modder. Ze waren er weer, de baggeraars. We hebben het de vorige keer niet goed gedaan, vertelde een van hen. Hij keek toe hoe twee collega’s alsnog de sloot op de juiste diepte brachten. Maar ja, als je met een soort bulldozer de bagger opschuift en het met een grijper in een vrachtwagen schept, dan gaat het stinken!
Gelukkig kon ik ’s avonds die geur wegspoelen bij La France, waar een gezellige bedrijvenpresentatie plaatsvond. Trots toonden ze daar de nieuwe zalen. Een van die zalen is werkelijk een plaatje geworden en zal het ongetwijfeld goed gaan doen. Prachtig grote foto’s sieren de wanden en de hele zaal straalt een bijzonder aangename sfeer uit. Met moeite kon ik mij daarvan losmaken. Overal klonken gezellige muzikale klanken en stonden hapjes klaar om de gasten aangenaam te verpozen. Wellicht dat menig bedrijf nu overweegt om daar een bedrijfsfeest te houden. Het bedrijf dat voorheen in het Treslong in Hillegom was gevestigd – het pand wordt binnenkort gesloopt – heeft daarin een enorme ervaring opgebouwd. Maar ik dacht daar niet aan. Ik was die nare lucht kwijt, en dat vond ik prima zo!
Wil van Elk
15 juni 2005
Hebt u dat ook, dat als u de muziek van een draaiorgel hoort, dat u dan in marstempo harder gaat lopen? Ik wel. Het viel mij onlangs nog op toen ik door een winkelstraat liep. Ik hoorde het draaiorgel en ik ging automatisch harder lopen op de maat van de muziek, en liep zo de man met centenbak voorbij. Dát zal toch niet de bedoeling zijn van dit gebeuren? Eigenlijk best jammer dat op deze manier een stukje historie verloren dreigt te gaan.
Waar ik liever niet aan meedoe, is een discussie voeren in de krant. Zoiets als wat erger is, katten- of hondenpoep. Ik vind beide even smerig, daar trap ik dus niet in! Onlangs ontstond een dergelijke discussie over het voor of tegen stemmen van een Europese grondwet. Er zijn zelfs individuen die menen dat ze een intelligentieniveau aan het ja of nee stemmen moeten hangen. En daar winden andere mensen zich dan weer over op, of voelen zich daardoor aangevallen. In Warmond en in Oegstgeest is de meerderheid voor, terwijl over heel Nederland gemeten de meerderheid tegen is. Maar ja, beide dorpen hebben dan ook een stedenband met een dorp in het buitenland. Beide dorpen hebben inwoners met zakelijk inzicht of hebben zin om af en toe op vakantie te gaan naar een of ander Europees land. Sommige handige zakenlui laten hun producten ergens in Polen of in een ander goedkoop arbeidsland maken, en verdienen zo aardig aan dit fenomeen. Wel blijft de vraag dan open staan of dat in de toekomst ook nog kan als je ja stemt, of nee natuurlijk. Of misschien heeft dit er niets mee te maken. Misschien dat je toch een bepaald intelligentieniveau moet hebben om dit te kunnen overzien.
Wellicht is het luidruchtige gediscussieer wel net zoiets als een draaiorgel en loop je er alleen maar zo snel mogelijk voorbij. Misschien denken we helemaal niet aan de verdiensten van die draaiorgelmensen of arbeiders die elders in Europa hun kostje verdienen. Wellicht denken we alleen maar aan onszelf en hoe wij er beter van kunnen worden, of in ieder geval niet slechter. Maar zolang we er niet helemaal doof voor zijn, zal het allemaal wel meevallen en is er nog hoop, desnoods voor een verenigd Europa waar we allemaal geld kunnen verdienen.
Wil van Elk
22 juni 2005
Zo, vaderdag hebben we ook weer gehad. Je kunt overal ruiken wat heel wat vaders hebben gekregen van hun kinderen. Een ‘lekker’ luchtje. Alsof je dat nodig hebt. Je moet geen achterdochtig karakter hebben, want dan zou je er wat van kunnen gaan denken. Sommige mensen vinden trouwens dat er een luchtje zit aan dit soort dagen. Zij denken dat alleen de handel er ‘wel bij vaart’. En dat is natuurlijk ook zo. Dat kan toch ook niet anders. Zelfs mensen die iets zelf maken, hebben materialen nodig om het te kúnnen maken. Zelfs de tante die sokken voor jou breidt, die heeft toch echt wol nodig om te kunnen breien. Daar doen diverse schapen ieder jaar weer hun jasje voor uit.
Toch is al die verwennerij best aardig voor een keertje. Je mag uitslapen en krijgt ontbijt op bed. En als je het echt hebt getroffen, krijg je die dag heel wat voorgeschoteld. Een heuse verwendag waar je het een jaartje mee moet doen! Die dag kun je echter niet doen waar je zelf zin in hebt. Als je geluk hebt, leven zowel je vader als jouw schoonvader nog. Dan moet je toch echt op tijd opstaan om beide te kunnen bezoeken. Want pas als jij de oudste bent, dan pas wordt je verwend. Dan pas kun je thuis blijven en je laten verwennen.
Ik bedenk hierbij dat als je geen kinderen hebt, dat die dag dan volledig aan je voorbij gaat. Maar heb je veel kinderen, dan heb je pas echt een probleem. Om negen uur staat de eerste al voor jouw deur. Hij moet ’s middags naar zijn schoonvader, vandaar. Hij is nog niet weg met zijn gezin – de herrie van de vervelende kleinkinderen klinkt nog pijnlijk na in jouw gehoorapparaatje – of het volgende gezin staat alweer voor de deur. Geen schoonvader meer, dus die blijven de hele dag. ’s Avonds komen de kinderen die wegens het mooie weer alleen aan zichzelf denken en tegen middernacht gaat iedereen weer naar huis. Bier op. Een kapitaal aan toastjes opgegeten, cake, soep gegeten en chinees eten gehaald. Inderdaad, de middenstanders zijn de enige die genieten. Tenminste, als ze zelf niet het slachtoffer zijn! Lekker zo’n verwendag.
Wil van Elk
29 juni 2005
Soms heb ik wel eens het idee dat mensen totaal geen idee hebben waar ze mee bezig zijn. Ze doen maar wat. Ik denk dat als je geen doel hebt, het ook niet uitmaakt wat je doet. Laats nog op een zaterdag stond er een auto stil langs de weg, voor de etalage van Proper, maar met draaiende motor. Zijn uitlaatgassen dreven langzaam naar binnen bij Instock Galerie waar de deuren uitnodigend open stonden. Op het zet even je motor af, het stinkt, schudde de bestuurder resoluut zijn hoofd. Nee dus. Hij zat zo te zien met zijn mobieltje te hannesen en voelde er niets voor om zijn motor uit te zetten. De brandstofprijzen zijn blijkbaar nog niet hoog genoeg! Wel had hij de achterraampjes open staan van zijn auto, zodat de kinderen op de achterbank de uitlaatgassen diep konden inhaleren. Je kunt ze er niet genoeg van geven! Jong geleerd, hard geworden voor de toekomst.
De bestuurder kon waarschijnlijk geen parkeerplaats vinden en liet vermoedelijk zijn vrouw alleen winkelen. Wijs geworden in het verleden dat vrouwen er soms lang over doen en passen van kleren een heerlijke bezigheid is, en kinderen daar heel wonderlijk en vervelend op reageren, besloot hij waarschijnlijk om in de auto te blijven zitten. Aangezien je op die plek niet mag parkeren, liet hij wijselijk de motor aan om zo weg te kunnen rijden als er onraad zou dreigen. Waarom zou je anders de motor laten draaien?
Ook dacht ik even aan de film Bonnie en Clyde en verwachtte ik dat elk moment zijn vrouw de hoek om zou komen rennen, met schietend achter haar aan een paar bankbewakers. Ik zou dan in de kogelbaan terecht kunnen komen en dat leek mij heel ongezond. Zelfs nog ongezonder dan die uitlaatgassen inademen, en snel ben ik toen maar weggefietst. Onderweg kreeg ik overigens nog veel meer uitlaatgassen te verwerken, zo gezond is fietsen!
Wil van Elk
6 juli 2005
Je hoort vrijwel uitsluitend positieve reacties op de opening van een aantal winkels in het nieuwe gedeelte van het Winkelcentrum Lange Voort. Ik besloot dus om er zaterdag eens rond te neuzen. Mijn nieuwsgierigheid kostte geld, want ik kon het niet laten om iets te kopen. Toch hield ik daar geen nare smaak aan over, want in het nieuwe proeflokaal kreeg ik een glas heerlijk rode wijn aangeboden om te proeven.
Hoewel er zaterdag een boekenmarkt werd gehouden, lijkt het wel of het er drukker is geworden. En dat is natuurlijk net wat de winkeliers moeten hebben. Waar ik voorheen niet nadacht bij wat ik wilde snoepen, ik neem zaterdag meestal een visje, is daar ook meer keus in gekomen. Straks is het er zo gezellig, dat ik het doen van de wekelijkse boodschappen nog over zou willen nemen! Geintje! Ik blijf natuurlijk liever op een terrasje zitten, terwijl mijn vrouw het winkelen voor haar rekening neemt. Zij is daar nou eenmaal veel beter in dan ik.
Toch hoor je hier en daar ook kritische opmerkingen over het nieuwe winkelcentrum. Zo snapt niet iedereen waarom de in- en uitgang van de supermarkt op de passage uitkomt. Er zijn ook mensen die ongelooflijk balen van het nieuwe gebouw, vooral de mensen op de eerste woonlaag boven het oude winkelcentrum. ‘En dan lees ik in de krant dat de eerste bewoonster geniet van haar uitzicht, terwijl ik uitkijk op…’ Hier grijpt de censuur in, dat zult u kunnen begrijpen. Ach, zo gaat dat in het leven. Toen het oude winkelcentrum en de flats erboven werden gebouwd, verdween er voor andere mensen een heel wijds uitzicht. Nooit meer uitzicht op de bloemenvelden en het molentje. Nee, de bewoners van de Korenbloemlaan, Papaverlaan en de Floralaan genoten niet echt van het parkeerterrein en de achterkant van het gebouw, zo fraai ziet dat er nou eenmaal niet uit. Maar het blijft sneu als het fraaie uitzicht wordt verplaatst naar andere flats en de vorige genieters slechts zicht op een ander gebouw rest.
Wil van Elk
13 juli 2005
Ik heb zaterdag en zondag heerlijk genoten van de uitzendingen van de NOS over de Tour de France. Niet alleen omdat de Raboploeg succes boekte, maar ook omdat de Tour door de Vogezen trok. Eind vorig jaar had ik het genoegen om met een groep van twintig man daar te fietsen. Het groepje enthousiastelingen draagt de toepasselijke naam ‘Hijgend Trekken Wij Voort (HTWV)’. Het is nogal frustrerend om te zien hoe snel die beroepsrenners over de bergen fietsen en hoeveel publiek zij daarbij trekken. Bij ons riep slechts een enkele voorbijganger ‘courage’ als wij voorbij fietsten. Toch keek ik met veel genoegen naar deze twee fantastische ritten.
Als je een beetje slaperig naar de uitzendingen kijkt en het dansende peloton wielrenners aanschouwt, is het soms net of er een invasie van buitenaardse wezens wordt gefilmd. Niet omdat de prestaties buitenaards lijken, nee, het komt door de helmen. De fietshelmen zijn er in allerlei soorten, maten en kleuren. Van voren lijken ze net op de gigantische hersenpan van een wezen die van een andere planeet komt. Van achteren bezien, kijken die ruimtewezens je dreigend aan. De ventilatieopeningen van de helmen veroorzaken dit makabere beeld. Als een nachtmerrie rijdt het peloton uit beeld en ieder moment verwacht ik de spectaculaire beelden te zien van een landende UFO.
Op maandag hadden de renners een rustdag. Mijn vermoeide geest kreeg dan ook even rust. Want als je Marsmannetjes meent te zien in een peloton van wielrenners die met een gemiddelde snelheid van meer dan vijftig kilometer per uur door het Franse landschap dendert, dan wordt het tijd om rust te nemen. Een rit van meer dan zestig kilometer met een gemiddelde snelheid van ‘slechts’ dertig kilometer per uur, werkt daar niet echt aan mee. Wel smaakte het biertje daarna nóg lekkerder! Het is zomer; zalig!
Wil van Elk
20 juli 2005
Het leek wel oorlog voor mijn deur. Afgelopen weekend vond er een hevig vuurgevecht plaats in het F.B. Hotzpark. Pang, pang, pang, klonk het van verschillende kanten. Het waren gelukkig slechts mondelinge schoten, zogenoemde menselijke vuurmonden. Vreemd genoeg deden er ook ouderen mee aan het gevecht. Bang, bang, bang, klonk het hard, alsof daarmee zwaar kaliber wapens werden uitgebeeld. Ook sluipschutters waren actief in het park, want af en toe klonk het zachtjes: beng, beng, beng.
Inderdaad, de kranten hebben gelijk, het geweld komt steeds dichterbij. Je kunt toekomstige soldaten dus maar beter jong opleiden om goed voorbereid te zijn op oorlogsgeweld of terroristische activiteiten, moeten sommige hebben gedacht. Het was een zware opleiding, want de schoten klonken nog lang door. Pas maar goed op als je een schor kind tegenkomt. Voor dergelijke gevechtsmachines kun je beter een straatje om gaan. Het parkje in Oegstgeest-Noord is gelukkig weer gezuiverd van allerlei geboefte, want na die hevige gevechten heb ik geen schot meer gehoord. Kinderen, zowel jong als oud, kunnen er weer spelen of basketballen. Rond het park kun je weer rustig je hond uitlaten. Het is vrede in Oegstgeest-Noord. Maar voor hoelang? Het is immers vakantie. Of zijn de strijders ook met vakantie?
Terwijl ik dit schrijf, breekt het ‘bekvechten’ weer in alle hevigheid uit. Ze hebben nieuwe wapens aangeschaft, want een ratatatata klinkt luid, terwijl een jeugdige strijder hard door de straat rent, op zoek naar tegenstanders. Dit wapen blijkt een uitkomst, want binnen niet al te lange tijd zijn blijkbaar alle tegenstanders uitgeroeid. Maar ik ben bang dat de slag om het F.B. Hotzpark nog lang niet is gewonnen!
Wil van Elk
27 juli 2005
Hoera, het gevaarlijk stuk fietspad bij het gemeentehuis is vernieuwd! Het strakke tegelwerk steekt schril af bij de rest van het fietspad. Vlak voordat je het nieuwe stuk bereikt, zit nog een venijnige kuil als afscheid van een kwalitatief minder pad. Maar dat zal ongetwijfeld na de bouwvak worden verholpen. Als straks het brekerszand weg is, ga ik het met mijn dunne bandjes uitproberen. Als alle fietspaden in Oegstgeest zo netjes betegeld zouden zijn als dát stukje Rhijngeesterstraatweg, gaat iedereen voortaan met de fiets! Nou nog het fietspad bij het MEOB, werd mij verteld. En inderdaad, nu is het fietspad langs de Haarlemmerstraatweg het slechtste van Oegstgeest. Ja, op deze manier kun je wel aan de gang blijven! Zo blijft er werk, ook voor stratenmakers.
Wellicht moeten we binnenkort allemaal op de fiets, omdat bijna niemand meer de brandstof voor de auto kan betalen. Autorijden wordt echt een luxe. Overigens blijft het vreemd dat de wegen dagelijks vol staan met auto’s. Met die hoge brandstofprijzen wordt het echt tijd dat er een alternatieve brandstof komt. Oude recepten worden hier en daar van stal gehaald, en het duurt echt niet lang meer of we rijden allemaal op gewoon water of op brandstof dat uit gewassen wordt gedestilleerd. Misschien dat daardoor de zinloze oorlogen in de wereld stoppen omdat als olie niet meer de drijfveer is, het niet meer interessant is om daar om te vechten.
Het liefst zou ik een helikoptertje kopen. Zo’n kleine waar je in je eentje mee kan vliegen. Maar ook daar moet je een landingsplaats voor hebben. Als je hem ergens parkeert, zul je daar dan veel geld voor moeten neerleggen. Of je komt terug en een of andere onverlaat heeft de spiegels er vanaf gesloopt of heeft aan de bladen gehangen. Nee, het zou er een moeten zijn die zo uit een James Bondfilm komt. Een Inspector Gadgetachtige rugtas blijft over als je de boel inklapt en binnen een paar seconden klapt hij open als je hem weer nodig hebt. Een echt helikopterpak! Er moeten wel wat bomen worden gesnoeid en lantaarnpalen worden verwijderd. Ook moet de sloot voor mijn deur worden gedempt om te kunnen landen. Ahum, ik denk dat ik toch maar blijf fietsen en af en toe de auto pak!
Wil van Elk
3 augustus 2005
Nog twee weken de tijd! Zo stond in de advertentie van een halve pagina in de vorige Oegstgeester Courant. Bij het Rabobank Wensenfonds kan nog tot 15 augustus worden gestemd op een wens. En er staan heel mooie bij! Op http://www.rabobankwensenfonds.nl staan twaalf Oegstgeester doelen. En dan bedoel ik niet dat er twaalf doelen moeten komen voor UDO, VV Oegstgeest of ASC. Nee échte wensen, waarbij bijvoorbeeld iets voor de jeugd wordt gevraagd.
Vier binnentuinen voor Woon- en Zorgcentrum, opknappen schutting langs A44, inrichting jeugdhonk, uitbreiden buurtgebouw Buitenlust, geluidsinstallatie gymnastiekvereniging, korven voor korfbalvereniging, opknappen terras bij UDO, computerfaciliteiten voor zwemvereniging, transportmiddelen voor pauken van muziekvereniging, zomeruniformen drumfanfare FBL, bladmuziek voor koren en verduisteringsgordijnen voor Montessorischool, zijn onder andere projecten waarop kan worden gestemd. Nu maar hopen dat die gordijnen zelf niet verduisterd worden als ze er eenmaal hangen!
Jammer dat Het Groot Proffijt niet op de lijst staat, dan had heel Oegstgeest-Noord er op gestemd en was het ongetwijfeld uitgeroepen tot dé wens die de Rabobank gaat vervullen. Het gebouw had immers voor een heel grote groep bewoners een doel, vooral voor de jeugd! Maar nee, de Oegstgeester gemeenteraad ziet met haar versnipperbeleid veel liever dat er op meerdere plaatsen iets wordt opgezet. Voorlopig heb ik het er een stuk minder druk mee, op deze manier! Wellicht dat de Rabobank als goede fee iets kan betekenen voor een aantal verbeteringen bij de verspreide activiteiten. Maar dan moet er wél worden gestemd, want de meeste stemmen gelden!
Wil van Elk
10 augustus 2005
Nu al die rare kronkels weg zijn van de Terweeweg, moet je niet denken dat de rust is weergekeerd. Ze hebben weer wat anders verzonnen waarmee voorbijgangers op het verkeerde been worden gezet. Trots, maar met de uitstraling van een gefrustreerde rotonde, doet het kruispunt met de Lijtweg, Hofdijck, Louise de Colignylaan en de Terweeweg mee aan de prijsvraag van onbegrepen verkeersmaatregelen in Oegstgeest. Wie heeft daar eigenlijk voorrang?, vroeg iemand mij onlangs. Het is daar net een rotonde, dus dan heb je toch voorrang? Mijn antwoord was simpel, maar misschien niet juist: Verkeer van rechts heeft voorrang. Misschien gaat Tuincentrum Ad van Nieuwland in het midden een prachtige bloembak plaatsen en zet de gemeente er borden neer met de opdruk: Verkeer op de rotonde heeft voorrang. Ik hoop dan wel dat ze ook vermelden dat je bij het verlaten van de rotonde richting moet aangeven om filevorming te voorkomen!
Toen ik de eerste keer voorbijfietste, verbaasde ik mij erover dat ik ineens een rare kronkel tegenkwam. Plotseling moest ik naar links met de fiets, hoe gevaarlijk dat ook is met dat onberekenbare autoverkeer dat van achter afkomt. Eigelijk weer net zo gevaarlijk als bij de vorige kronkel. Maar misschien ben ik voorbarig en komen er parkeervakken zodat de weg ook daar smaller wordt.
Wat er niet ontbreekt, is het bord met de tekst: verkeersituatie gewijzigd. Je weet dan dat je moet opletten, ook al zetten ze er nooit bij wat er is gewijzigd. Voor iemand die daar dagelijks komt is dat overduidelijk te zien, maar iemand die daar voor het eerst komt, ontgaat de wijziging en werkt dat bord verwarrend. Ze laten het bord vaak veel te lang staan en is uiteindelijk iedereen vergeten hoe de situatie eerst was. In Wassenaar staat zo’n bord langs de N44. Ik fiets daar al jaren en er verandert nooit iets. Zo saai is het bij ons niet!
Wil van Elk
17 augustus 2005
Het was in Rijnsburg weer heerlijk genieten van de Bloemencorso. Je kon zaterdag13 augustus ook nog eens je ogen uitkijken bij de prachtige optocht met klassieke auto’s die aan de corso vooraf ging. Onder hen ook een Oegstgeester Borgward. Zestig jaar. Zo lang al trekt deze bloemenoptocht door onze regio. Ik kan mij nog heel goed herinneren dat ook Oegstgeest werd aangedaan. Maar dat is sinds enige jaren verleden tijd. Komt omdat Leiden niet betaalt, of niet genoeg betaalt, en waarschijnlijk is Oegstgeest daardoor ook niet interessant genoeg. Dit lijkt mij overigens een prima gelegenheid voor de nieuwe Ondernemersvereniging Oegstgeest om hier wat aan te doen en naam te maken.
Het leuke van een Ondernemers Vereniging is dat ze een gezamenlijke ‘macht’ hebben en geld kunnen ‘maken’ voor evenementen waar inwoners van Oegstgeest veel plezier aan kunnen beleven. De Bloemencorso weer ouderwets door Oegstgeest laten trekken, is misschien een project waar ze zich hard voor kunnen maken. Er zijn diverse leuke trajecten door het dorp te verzinnen en als de Oegstgeester Ondernemersvereniging gaat samenwerken met die van Warmond, dan kunnen ook de Warmonders genieten van de bloemenpracht. De optocht wordt dan uitgebreid met ongetwijfeld twee prachtige praalwagens als reclame voor de ondernemende ondernemers uit Oegstgeest en Warmond.
Hoewel het weer deze zomer spelbreker was bij diverse evenementen in de regio, was het een zonnige doortocht door Rijnsburg. In Oegstgeest lieten de bewoners zich van het weekend leiden door de slechte weersverwachtingen en was het jaarlijkse Thorfeest met barbecue dit jaar niet op het binnenplein, maar in de gemeenschappelijke feestruimte Thor. Ook leuk, maar dermate besloten dat omwonenden niet konden ‘meegenieten’. En onze vakantie? Daar praat ik liever niet over!
Wil van Elk
24 augustus 2005
De televisie heeft bij mij weer eens de eerste plaats bereikt in de ergernis top 10. Ergens in Hilversum moet een televisiebons zich soms vreselijk vervelen met het opmaken van de vele miljoenen die hij of zij verdient met het maken van commerciële televisie. Overal zakt de markt ineen, maar bij de televisie lijkt de koek nooit op te kunnen. Met dat overhoop gooien van de omroepen, hebben we nu RTL 4, 5 en 7. Harske fijn, kunnen voortaan kiezen uit drie films die tegelijkertijd beginnen, samen met de films die op SBS6 en weet ik veel welke commerciële zender nog meer beginnen. 20.30 uur is daarbij een magische tijd, want het Journaal blijft blijkbaar heilig.
Mijn zondagavond ligt helemaal overhoop. Wel is het mooi dat de sport nu later begint, want de zondagmiddag was altijd wel heel snel voorbij als je om zeven uur voor de buis wilde zitten. Het alternatief is natuurlijk om de verhuizing naar de nieuwe sportuitzending te volgen, maar dat bevalt mij voor geen meter. Een wedstrijd, aangekondigd met bijzonder veel geklets, al vrij snel gevolgd door een reclameblok, daarna weer geklets met maar liefst drie personen, een volgende wedstrijd of enkele kortere fragmenten, en dan weer reclame. Dááág, ik wacht wel tot Studio Sport begint, dan maar geen voetbal meer! Maar dán krijg ik Engels en Spaans voetbal te zien; wie zit daar nu op te wachten? Aangekondigd door een verveelde Mart Smeets, die even later weer als vanouds reuze enthousiast en vreselijk opgewonden wordt bij een verslag van een wielerwedstrijd. Heerlijk, een gevarieerd aanbod aan sporten die de revue passeren.
Het is een rare wereld, dat televisiewereldje. In plaats dat verenigingen, organisaties of stadions moeten betalen om op de televisie te komen, zodat ze de goedkoopste kunnen uitzoeken of de beste verslaggeving, gaan ze de markt op om de uitzendrechten te verkopen aan de meest biedende. Sport is een verkoopproduct. Om het te kunnen zien, moet je een kaartje kopen en naar het stadion gaan, of je blijft gewoon thuis om naar de televisie te kijken. De mensen thuis kunnen dan zowel de wedstrijd in het geheel of alleen de beste fragmenten volgen én het geschreeuw aanhoren van de mensen die in het stadion de wedstrijd volgen. Thuis krijg je ook nog eens een hoop commentaar erbij, een veelvoud aan reclame én een hinderlijk logo boven in beeld waaraan je kunt zien welke omroep jou al dat moois biedt. En dat logo is ook nog eens groter geworden. Ja, zo blijft er maar heel weinig effectief beeld over. Het wordt weer eens tijd voor een goed boek!
Wil van Elk
31 augustus 2005
Oegstgeest lijkt een rustig dorp waar het heerlijk toeven is. Veel mensen zijn hier naar toe verhuisd voor een rustige oude dag. Een goede keuze. Toch gebeurt er hier van alles. Bushokjes worden regelmatig vernield, af en toe klinkt er een ontploffing en worden er auto’s vernield door er spiegels van kapot te slaan en nummerplaten vanaf te rukken. Laatst nog twee vrijwel identieke auto’s van buren die beiden ’s morgens hun nummerplaat kwijt waren. Niet zo fijn, want je krijgt tegenwoordig niet zomaar meer een nieuwe! De wetgeving is zo ingewikkeld geworden, dat niet eens is voorzien in een simpele vervanging van een nummerplaat. Lang leve de bureaucratie!
Het dorp is hier en daar aan vernieuwing toe en op sommige plaatsen wordt daar driftig aan vormgegeven. Poelgeest en Rijngeest zijn hiervan levendige voorbeelden. Ook op sportgebied, zoals een nieuwe spothal en verplaatsen van voetbalvelden, staat er het nodige op het programma. Dat dit niet zonder de nodige bezwaarschriften gaat, moge duidelijk zijn. Hobbels zijn er echter om genomen te worden, net zoals in het verkeer waar soms om de vijftig meter hinderlijke exemplaren opduiken. Sommige daarvan zijn zelfs door een leek als gevaarlijk te herkennen. Vernauwingen waarbij auto’s zich op het spoor van fietsers moeten begeven, kun je maar beter niet hebben in je dorp. Toch komen deze gevaarlijke ondingen ook in Oegstgeest voor, helaas! Maar ja, auto’s zijn bijzonder gevaarlijke projectielen en rijden maar al te vaak veel te hard en daar moet nou eenmaal iets aan worden gedaan. Af en toe een fikse bekeuring, lijkt mij een goed begin! We zijn toch bureaucratisch? Nou dan!
Je kunt in ons dorp van alles tegenkomen. Aan de ene kant worden fietsen geweerd en aan de andere kant de boten. Je mag namelijk niet zomaar je boot afmeren. Nee, dat zou een raar gezicht zijn in een kanaal, stel je voor! Nou dacht ik dat het gezeur over steigers wel afgelopen zou zijn, maar het laait weer in alle hevigheid op! Misschien dat de rijdende rechter weer eens naar Oegstgeest kan komen? Wat, fietsen geweerd? Jazeker. Het nieuwe winkelcentrum heeft een nieuw bord geplaatst. Verboden voor fietsen, staat erop. Niet eens verboden té fietsen, want dat zou logischer zijn. Eigenlijk is dat bord ook overbodig, want ieder weldenkend mens wéét dat je niet op het trottoir mag fietsen. Dus verzinnen ze een nieuw bord: verboden voor fietsen. Maar hoe kan het dan dat op een doordeweekse dag het helemaal vol staat met fietsen? Kan het winkelende publiek nu ook al niet meer lezen?
Wil van Elk
7 september 2005
Kunt u het nog volgen? Ik al lang niet meer. Eerst een vakantie met een aantal weken een weertje waar je niet echt vrolijk van wordt. Dan ga je weer aan het werk en wordt het zomaar weer mooi weer. Weer verkeerd gepland. Nee, niet het weer, maar de vakantie! Bijzonder frustrerend als dan de buren met hun nieuwe caravan terugkeren met een prachtig egaal gebruinde huid. Zij wél!
Jaloezie leidt nergens toe, alleen maar naar ellende. Dus maken wij ons op voor het komende weekeinde, want dan zijn we immers weer een paar dagen vrij en hopen we (weer) op mooi weer. Kijk maar in deze krant, en probeer maar op een rijtje te zetten waar je allemaal naar toe kunt gaan. Het Winkelcentrum Lange Voort gaat ons culinair verrassen met een mosselfestijn. Tuincentrum Van Nieuwland met een barbecue rond zijn 25 jarig jubileum. In Warmond staat de boel op zijn kop met de Schippertjesdagen die je absoluut niet mag missen. En dan is het ook nog eens Open-Monumentendagen. Ik ben nu al bekaf!
Ondanks al die drukte rond het afsluiten van de zomer, want dat is het eigenlijk, hoop ik zeker nog een flink stuk te kunnen fietsen. Maar of ik dit weekeinde de barbecue nog aansteek, waar ik met mooi weer altijd naar uitkijk, is nog maar de vraag. Met al die verwennerij verwacht ik toch een paar kilo aan te komen. Des te meer een reden om te gaan fietsen, weer of geen weer.
Wil van Elk
14 september 2005
Waar een klein dorp groot in kan zijn. Warmond heeft zijn Schippertjesdagen en Oegstgeest de 5 Mei Jaarmarkt. Toch is dat niet genoeg, en dat beseffen de ondernemers en vrijwilligers van verenigingen maar al te goed en organiseren het hele jaar door allerlei leuke evenementen. Gelukkig maar, want sinds de sluiting van Het Groot Proffijt is het behoorlijk saai geworden in Oegstgeest-Noord. Maar goed dat Het Trefpunt in Warmond een fantastisch programma heeft samengesteld, waar zo te zien heel wat Oegstgeestenaren naar toegaan.
Oegstgeest meet met twee maten. Aan de ene kant een haven, maar dan liever niet met al te veel steigers en boten. Dan weer grootse plannen voor bebouwing op het ASC-terrein, maar dat mag dan weer niet te hoog worden. Dan nieuwbouw met agrarische bestemming, en daar mag een ‘kas’ weer meer dat 6,5 meter hoog worden! En dan komt er ook nog een ondernemer die een ‘mens’ wil bouwen van gigantische afmetingen terwijl een ander op zijn vingers wordt getikt als hij een schutting te ver van zijn erfgrens bouwt. Menig Oegstgeestenaar heeft met de gemeente wanhopig gestreden – soms jarenlang – over de grootte van een dakkapel, terwijl een ander een plan indient voor duizenden kubieke meters en er zomaar een stempel op de tekeningen wordt geslagen.
Maar al dat gezeur om ruimtelijke indeling, geeft wel stof tot spreken en voorlopig zijn we weer maanden zoet. Het zijn vooral de kleine stenen waarover men struikelt, want de grote gaat men uit de weg. De kleine aanvragen worden eindeloos uitgemolken of van tafel geveegd en over de grote wordt niet al te moeilijk gedaan. (Steel een schaap en ze hangen je op, steel een kudde en ze gaan met je onderhandelen.) Als je een schutting rond je tuin wilt bouwen, en je zou daar graag een klein stukje snippergroen in willen betrekken, kun je het beste een plan indienen voor de breedte van het hele parkeerterrein naast jouw huis, eventueel met nog een stukje openbare weg. Als dan tijdens de besprekingen stevig wordt onderhandeld, kom je vermoedelijk precies uit op het stukje dat je graag erbij wilt hebben. Let op, gemeenteambtenaren zijn heus niet dom. Maar ja, die kleine stenen hè!
Wil van Elk
21 september 2005
In België zag ik van het weekend een wel heel fraaie straatverlichting. In de Ardennen waren we heerlijk aan het fietsen. Wie we zijn? Hijgend Trekken Wij Voort (HTWV), zo heet het clubje sportievelingen dat al 25 jaar er op uit trekt om in een berglandschap te gaan koersen. Racefietsen op de auto’s, een gastverblijf waar rond de twintig personen kunnen verblijven van vrijdag tot en met maandag, hard tegen de bergen op trappen, af en toe met duizelingwekkende vaart naar beneden suizen en ’s avonds lekker uitrusten! Ja, verzin het maar! Zo kwam het dus dat ik daar met een groepje een avondwandeling maakte. Inderdaad, een wandeling. Het was al donker aan het worden en het was een frisse nacht. Heerlijk om even lekker bij te komen van een zware fietstocht. Maar goed, wij zagen in een bocht een auto verdwijnen, die rap de helling afreed. De huizen staan daar vervaarlijk dicht langs de weg, dus een goede straatverlichting kan geen kwaad. Op het moment dat de auto passeerde, gingen langs een muurtje lampen branden die na een bepaalde tijd weer uitgingen.
Eigenlijk zouden wij die verlichting ook heel goed kunnen gebruiken. Als het niet nodig is, blijft het lekker donker en kost het niets aan energie. Behalve dan de algemene verlichting om je een veilig gevoel te geven. Een van de coureurs vertelde dat het in de Cleveringalaan in Oegstgeest-Noord niet helemaal pluis is. Het ging dus niet alleen over racefietsen en al het aanverwante materiaal, techniek en romantiek op het smalle zadel! Het onderhoud gaat daar in de straat niet helemaal vlot. Waarschijnlijk loopt het onderhoudsschema van de gemeente Oegstgeest niet in lijn met de behoefte ter plaatse. Als dat obstakels tot gevolgen heeft die ’s nachts niet opvallen door een minimale verlichting, kunnen er wel eens vervelende ongelukjes gebeuren. ‘Ik heb het al zo vaak gemeld, ze reageren niet eens!’, vertelde ons ‘fietsmaatje van het moment’ bijna wanhopig. Ik verwees hem naar de website van de gemeente, maar daar blijkt achteraf dat het woord onderhoudsplanning niet voorkomt! Zelfs de woorden onderhoud en planning staan niet in de productencatalogus! Blijven bellen dan maar! Of een e-mailtje sturen. Desnoods blijven herhalen! De onderhoudsmensen kunnen ook niet alles tegelijk, soms duurt het even. En die verlichting? Die zou op gevaarlijke punten in de stoepranden kunnen worden verwerkt, ware het niet dat die bijna niet meer voorkomen, die stoepranden, want gevaarlijke situaties zijn er helaas maar al te veel!
Wil van Elk
28 september 2005
Ik ga mij steeds meer ergeren aan verkeershinderende obstakels. Dat geschud van je auto, dat heen en weer waggelen, dat gevaarlijk links en rechts uitwijken, begint mij mateloos te irriteren. Steeds vaker zie je obstakels die de fietsers naar links dwingen, de fuik in waar auto’s rijden. Ook zie je dat auto’s kronkelend door zo’n fuik heen moeten en noodgedwongen het pad van de fietsers kruisen; levensgevaarlijk! Ineens duikt de auto naast naar rechts omdat hij toch de tegenligger voor moet laten gaan. Hij komt echter wel naar jou toe, en perst je haast het trottoir op! Dat kan toch niet? Dat verzin je toch niet? Helaas, het is al verzonnen! Op de Terweeweg hebben ze dat gevaar op de weg gelukkig weggehaald, nu nog op de Hofbrouckerlaan, want daar is het ook niet pluis. Zien ze dat dan niet?
Eigenlijk is het zo simpel als het maar kan zijn. Alles wat plotseling opduikt op de weg, veroorzaakt een gevaarlijke situatie. Toch leggen ze van alles aan in de ultieme poging om de gang uit het verkeer te halen. En het helpt soms ook nog. Maar dat gaat vaak ten koste van andere veiligheid en een lekker gevoel heb je er nooit bij. Als je net bent geopereerd heb je het echt moeilijk, dan kun je maar beter thuisblijven. Zelf maak ik meer kilometers op de fiets dan in de auto. Ik moest dus weer helemaal wennen toen ik van de week weer achter het stuur stapte. Het stuur sloeg bijna uit mijn handen toen ik na 25 meter de eerste hobbel moest nemen. En dan sla ik de vreselijk domme fileveroorzakende verkeersregelinstallatie bij de Postbrug maar over, want daar word je toch alleen maar moe van om daar over te zeuren!
Wil van Elk
5 oktober 2005
Mijn vader was buschauffeur en ik kan mij nog heel goed herinneren dat hij thuis druk doende was met zijn administratie. Hij moest net als een kleine ondernemer zelf de kasafrekening doen. Dat betekende geld tellen, en hoewel hij muntstukken los aangeleverd kreeg van de busreizigers, moest hij het losse geld netjes verpakt inleveren in rolletjes. De tafel lag bezaaid met muntjes en als hij er een paar extra had, was dat natuurlijk heel fijn, maar oh wee als hij te weinig had! Op zijn desk, zoals de buschauffeurs nu nog hebben, stond een ingewikkeld ogend apparaat met allerlei schuifjes. Een soort mini mengpaneel, maar dan anders. Als kind kwam het op mij over als de Enigma uit de Tweede Wereldoorlog, gecompliceerd en geheimzinnig. Die schuifjes, ik dacht dat ze verschillend van kleur waren, waren lopers die in allerlei standen de tekst op de kaarten deed drukken waaraan je kon zien met welke bus en op welke tijd je had gereden. Erg handig bij het overstappen, mits dat binnen het uur gebeurde. Ik meen dat die extra tijd die gemoeid was met dit huiswerk een kleine vergoeding opleverde die in het salaris was verwerkt. Een vergoeding die werd gekort toen de Beckson verdween.
Dit is een behoorlijk lange inleiding om te vertellen dat er weer een apparaat op de desk van de buschauffeur staat. Minstens net zo ingewikkeld ogend, maar dan vier keer zo breed. Voor Connexxion een behoorlijke investering, maar volgens de knappe koppen nodig om in de tijd dat het nieuwe pinsysteem nog niet is ingevoerd, een extra bijdrage van de passagiers te kunnen innen. Simpeler zou zijn om een extra stempel te geven op een strippenkaart, maar dan gaat het geld op de grote hoop en profiteren alle vervoerders van de extra bijdrage. De bussen zijn comfortabeler geworden, zo beweert het busbedrijf. Daarover zijn de mening echter verdeeld. Oké, de instap is verlaagd. Maar de moeilijk ter been zijnde passagier, moet wel op een verhoging klimmen om op een bank te kunnen gaan zitten. Een erg koddig gezicht, vooral als de bus al gaat rijden terwijl de mensen nog niet zitten! Met een paar volle boodschappentassen en een natte paraplu wordt het nog ‘leuker’, jammer alleen dat het soms heel gevaarlijk is. Vanaf 1 oktober in de spits met 88 naar Den Haag? Dan krijg je voor negentig cent toeslag een kaartje bij jouw strippenkaart. En dat kaartje komt uit een vernuftig apparaat, vol met knoppen die een dubbelfunctie hebben. Ben benieuwd of er nog bussen op tijd rijden, want voordat de chauffeurs daar uit zijn! Misschien is het wel weer een gelegenheid om het dubbeltje fooi terug te krijgen, want dat krijgen de chauffeurs volgen mij niet meer zo vaak. Een glimlach, soms, is het enige dat ze krijgen. En gemopper als ze te laat zijn! En die extra toeslag voor het extra werk? Daar kunnen ze naar fluiten, want het hoort nu gewoon bij het werk. Ja, de (bus-)tijden veranderen.
Wil van Elk
12 oktober 2005
Na lang zoeken is er een plek gevonden in Oegstgeest voor een jeugdhonk. Er kwamen na de verhuizing van het noodwinkelcentrum en de bibliotheek aan het Irispark een paar noodgebouwen vrij, waarvan er enkele prima geschikt zijn om een jeugdhonk van te maken. Blijkbaar met zoveel ruimte, dat daarin ook nog eens een muziekschool onderdak kan vinden. Alleen de locatie, die lijkt heel ongelukkig gekozen. Tenminste, zo vinden de bewoners aan de Valkenburgerweg waar de plaats des onheil is. En de jeugd blijkt direct in te zien dat de omwonenden gelijk hebben: ‘Hoe kunnen jullie ze dit aandoen’, schijnt een van hen te hebben gezegd tijdens een bijeenkomst. Hij had blijkbaar goed door dat een jeugdhonk tussen de kassen langs de Valkenburgerweg niet zo’n goed idee is. Dat er bezwaren zijn ingediend voor deze bouwaanvraag zal iedereen duidelijk zijn.
Vlak naast de plek waar een jeugdhonk zou moeten komen volgens de gemeente, staat ook een infocentrum gepland voor de bouw van Rijnfront. Hierbij stellen de omwonenden ook de nodige vragen. Net als bij de komst van een jeugdhonk en een muziekschool. ‘Er zou geen extra verkeer meer komen op de Valkenburgerweg, want dat zou gevaarlijk zijn volgens een wethouder van Oegstgeest. En nu komt er een infocentrum met maarliefst 45 parkeerplaatsen? En de leerlingen van de muziekschool op fietsen en bromfietsen, en natuurlijk de ouders die hun kinderen met de auto komen brengen?’ Zij menen dat het best een ingewikkeld probleem gaat worden. Verkeer mag er immers niet in. Maar bestemmingsverkeer weer wel; vallen bezoekers van beide gelegenheden hieronder? De plek om de Rijnsburgerweg over te steken staat ook al niet bekend als de veiligste oversteekplaats, dus daar verwachten de omwonenden ook veel ellende van. Zij weten als geen ander wat er daar mis. Het is een dertig kilometer gebied, maar dan zonder remmende drempels!
Bewoners en tuinders in die omgeving snappen er echt niets meer van en hebben veel vragen. Zo was er voor hen geen geld voor riolering en nu er een infocentrum komt is dat er wel? En de agrarische bestemming? Is die ook veranderd? Rijnfront duurt nog zeker tien jaar, dus de bouwaanvraag voor vijf jaar, klopt dat wel? De glastuinbouwers zijn verbouwereerd. Want als bij hen de kassen worden vernield, loopt ongetwijfeld de gasrekening aardig op en daar schijnt een limiet op te zitten met een fikse boete bij een te hoog gebruik. Ze vragen zich dan ook af bij wie ze kunnen aankloppen als er schade is. En de jeugdzorg? Die wil graag een jeugdhonk in Oegstgeest en als het niet anders kan, dan zullen ze het moeten doen met de voorgestelde plek. Maar er zijn betere locaties denkbaar. Dat heeft natuurlijk ook met geld te maken. En dat is er niet zoveel in Oegstgeest. Misschien dat de verkoop van het jeugdhonk in Oegstgeest-Noord wat groot proffijt oplevert?
Wil van Elk
19 oktober 2005
Veel lezers van Oegstgeestigheid vragen zich af wanneer ze weer eens hartelijk kunnen lachen om een onderwerp in deze rubriek. Dat wordt moeilijk. Ik kan ze echter wel adviezen geven. Als je geen zin hebt om drie à vier kilometer naar Warmond te fietsen om een leuke voorstelling te volgen in Het Trefpunt, volg dan eens de ambtelijke molens. Het maakt niet eens uit welke gemeente of welk onderwerp je daarvoor uitkiest. Zo las ik in de Warmondse stukken dat er een collectevergunning is uitgegeven voor de komende twee weken. Het geld is bestemd voor een lokale vereniging. Ze moeten er echter wel binnen twee jaar (!) gebruik van maken, anders wordt de vergunning ingetrokken. Ze beginnen met een negatief saldo, want er moet dertig euro worden betaald voor de vergunning. Ik zou dan beginnen met de collecte op het gemeentehuis om die dertig euro er weer uit te halen!
Er zijn er onder ons die smullen van de politieke en bestuurlijke verhalen. Ik moet ze soms ook een beetje gelijk geven. Hoewel maar al te vaak bijzonder saai, is wat er gebeurt soms heel intrigerend. Zo zie je mensen zich in allerlei bochten wringen om te kunnen voldoen aan vaak bizarre eisen die de gemeente stelt, zoals bij het maken van een dakkapel. En zo zie je amper een jaar later dat een van de buren helemaal niets in de weg wordt gelegd en een totaal afwijkend gedrocht op het dak mag plaatsen.
Een stuk grond van maarliefst 112.000 vierkante meter staat te koop. De bestemming is bedrijventerrein. Er wordt best veel geld gevraagd voor dit stuk grond, dat niet meer is dan een stuk gekraakt terrein dat in de loop der jaren bijzonder sterk vervuil is, vooral met zware metalen. Het zou mij niets verbazen dat als straks de gebouwen zijn gesloopt, en de grond wordt afgegraven, er zelfs accu’s naar boven komen. De groente op de volkstuintjes groeide daar bijzonder goed! Heel wat Oegstgeestenaren hebben in de gebouwen de beste jaren van hun leven gesleten. Ik zie in gedachten nog steeds de koffiekarren over het terrein banjeren en niet te vergeten de beveiligingsmensen die rond de gebouwen slopen om je te betrappen als je stiekem een boterhammetje zat te eten achter je werkbank. Dát waren nog eens tijden. Nu dat terrein prooi is van slopers, zijn buiten het hek vrijwilligers begonnen met het slopen van een bushokje. Je zou toch tranen in je ogen krijgen van zoveel spontane hulp!
Wil van Elk
26 oktober 2005
Elke Verandering is geen Verbetering, schreef iemand mij, vlak voor de zomer begon. Hij wenste mij veel plezier toe deze zomer. Zijn grootste zorg is de toenemende herrie om zich heen. Van alle kanten komt muziek in verschillende toonaarden op hem af en vrijwel iedere klusser heeft een elektrisch apparaat, dus even rustig in de tuin zitten is er voor hem blijkbaar niet meer bij. Maar hij hoort nog meer geluiden. Waar vroeger het gras werd gemaaid door een vrolijk fluitende tuinman met een zeis, die aan het eind van het pad het kromme en zingende ijzer nog even aanzette, rijdt nu een machine rond. Op dit luidruchtige apparaat zit de man die hem bediend met oorbeschermers op. Hij hoort zijn eigen herrie daardoor minder, de omstanders zijn echter onbeschermd en horen soms een dag lang de motoren in de wijk zoemen. Tegen rondspattende steentjes, takjes en hondenpoep heeft hij een veiligheidsbril op. Hij wordt geholpen door handlangers die de kantjes aflopen. Zij hebben ook oorbeschermers en een bril op. Met hun maaier in de hand maaien ze er lustig op los, net alsof er voortdurend crossmotoren door de straat racen. Nee, het is lang niet meer zo rustig als vroeger.
Uit het pleidooi wat mij werd toegestuurd, proefde ik de drang naar vroeger. Er was namelijk een tijd dat er nauwelijks machines waren en alles milieuvriendelijk werd opgehaald, gewoon bij jou thuis aan de deur. Een schillenboer is echter al heel lang uit het straatbeeld verdwenen. Eigenlijk speelde alles zich af rond het huis. De melkboer, groenteboer en bakker belden keurig aan of vulde de tas die aan de deurkruk hing. Voor moeilijk ter been zijnde ouderen werd de vuilnisbak langs de straat gezet en af en toe was er tijd voor een praatje met een bakkie koffie. Tijdens de vakanties reden vervangers luid bellend door de straat en menigmaal dachten de kinderen hoopvol dat er alweer een ijscoman door de straat reed. Maar die tijd is geweest. Als je glaswerk en oud papier kwijt wilt, moet je dat dumpen in een af andere milieustraat waar diverse bakken staan waar je alles gescheiden in kan dumpen. Maar vol is vol, en dat levert maar al te vaak een slordig gezicht op. Is natuurlijk ook heel lastig te plannen als vooral in het weekend het afval wordt gedumpt. Maar ja, dan hebben de meeste mensen tijd over om dat soort klusjes te kunnen doen. Toch is er nog een lichtpuntje. Er zijn nog mensen die oud papier ophalen voor hun vereniging. Mooi hè?
Wil van Elk
2 november 2005
Afgelopen zaterdag had ik het genoegen om het terrein van het voormalige MEOB te kunnen bezoeken. Alleen de aanleiding was wellicht een beetje vreemd. Ik fietste lang het terrein en ontdekte een vreemd soort bedrijvigheid. Er liepen namelijk figuren in oranje overalls achter een hond aan. De hond sprong op een soort bunker, een boven de grond uitstekende betonnen bak met een groot en zwaar ijzeren luik, en begon driftig te krabben aan het luik. Een van die oranje figuren opende het luik en even later kwam er een ander oranje figuur met zijn hoofd uit het luik, gaf die hond een speeltje en iedereen genoot van de blijdschap van het beestje. Daar moest ik meer van weten en even later liep ik mee met die oranje figuren en zat ik een uur verder ook in een gat in de grond te wachten tot ik ontdekt werd door een reddingshond.
Dat verhaal is aardig genoeg om in de krant te zetten. Het is namelijk heel erg nuttig wat die mensen allemaal met hun hondjes doen. Maar voor mij was het een verhaal met een dubbele betekenis. Langs het hek staat namelijk een gebouw dat nog voor de helft overeind staat. Het heeft de vorm van een H en staat daar al meer dan vijftig jaar. Ik heb de Jantjes er nog zien marcheren, vertelde een buurvrouw. In dat gebouw heb ik tientallen jaren gewerkt en dan kijk je heel raar aan tegen de sloop die het gebouw onbarmhartig tegen de vlakte werkt. Ik werd in de tussengang weggestopt in een meterkast, in een ruimte onder de grond waar de watermeter verborgen zat. Een plek die ik tijdens mijn werk nog nooit had gezien, maar die hond had mij zo gevonden alsof zij wel de weg kende in het gebouw.
Lopend door het gebouw bekeek ik de ruimte waar ik jarenlang vertoefde. Het staat nu onder water omdat het dak open is en de regen vrij spel heeft. Een oranje onderdelenbakje herinnert aan de reservedelen die wij daar zelf beheerden. Een lichte plek aan de muur wijst de plek aan waar een white board boven mijn bureau hing. Tussen de balken van het plafond in de tussengang zag ik de coaxkabel lopen die ik ongeveer dertig jaar geleden heb getrokken over de hele lengte van het gebouw. Het was bedoeld om een standaardsignaal van 1MHz naar een andere werkplaats te ‘brengen’. De zwarte kabel stak grillig af tussen de lichtbruine balken. Ik zie mezelf nog kruipen over de zolder en voorzichtig stappend over de balken om niet door het plafond te vallen. Een van de vroegere werknemers was dat ooit overkomen en een gewaarschuwd man telt voor twee. Hij kreeg daarmee zijn collega’s aan het lachen, maar hield daar zelf ongetwijfeld een vreemd gevoel tussen zijn benen aan over toen hij op de balk bleef steken en zijn benen door de plafondtegels bungelden!
Wil van Elk
9 november 2005
Wat direct opvalt als je het sportterrein aan de Hofbrouckerlaan nadert is de parkeergelegenheid. Er is veel te weinig ruimte om fietsen en auto’s kwijt te kunnen. Een oplossing zou gevonden kunnen worden in een samenwerking tussen de tennis en de hockey, door een gezamenlijke kantine te bouwen. Naast een flinke kostenbesparing, zou er zo ruimte kunnen komen voor wellicht vier tennisvelden en meer parkeerruimte. Een gesprek met enkele bestuursleden van LOHC leert dat er wel animo voor is bij de hockeyclub. De tennisvereniging ziet het echter niet zitten. Lijkt mij een kwestie van onderhandelen. Misschien dat als de gemeente het spelletje meespeelt, dat samenwerking de enige manier is om een clubhuis in stand te kunnen houden? Zo zouden ze het bij de nieuw te bouwen sporthal ook beter moeten regelen, zodat het voor degene die de ‘kantine’ gaat bestieren financieel een stuk aantrekkelijker is. Het is immers voor verenigingen haast ondoenlijk om aan de huidige regelgeving te kunnen voldoen, en samen sta je immers sterk. Dus voor de tennis en de hockey betekent samenwerking waarschijnlijk dat het hebben van een sportkantine gewaarborgd blijft.
Over waarborgen gesproken. Het is dat de gemeente vasthoudt aan een supermarkt in Oegstgeest-Noord, want de geruchten rond het verdwijnen van de C1000 nemen nu wel heel vaste vormen aan. Iedereen weet het nu heel zeker – en dan ook nog eens uit zeer betrouwbare bron – dé buurtsuper aan het Boerhaaveplein gaat verdwijnen. Ze voegen er ook aan toe dat het heel zeker is dat er een Lidl voor in de plaats komt. Ze zien de grote stapels dozen met de winkelproducten al voor zich. Past ook bijzonder goed bij de direct omwonenden. Maar aan de andere kant zien ze heel gretig uit naar de heel aantrekkelijke aanbiedingen die in deze supermarkt gewoon zijn. En zo zie je de hebberigheid weer opduiken. Als het maar goedkoop is!
Ook hoor ik al de eerste geluiden van rebellie opkomen en moet binnenkort de brug naar Haaswijk onder voortdurende politiebewaking komen te staan. De neiging tot sloop van de brug komt voort uit de frustratie door de verkoop van Het Groot Proffijt en de naderende sluiting van de supermarkt. De sloop van het voormalige MEOB werkt blijkbaar stimulerend. Maar ook omdat Sinterklaas niet aankomt in het Oegstgeester Kanaal maar ergens ver weg van Haaswijk. Niet zo gek dat Oegstgeest-Noord voor zichzelf wil gaan beginnen!
Wil van Elk
16 november 2005
Omdat ik al jarenlang geabonneerd ben op een omroepblad, kreeg ik afgelopen maandag een fantastisch aanbod via de telefoon. Ik mocht een jaar lang gratis verblijven in een hotel. Nou vraag ik je, een jaar lang gratis! Hoe kan dat? Omdat u al zo lang lid bent, vertelde de jonge dame aan de telefoon. Dus als ik een kamer boek in Hotel Het Witte Huis in Oegstgeest, dan hoef ik een jaar lang niets te betalen? Dat klopt, zei het meisje. Gek hè, ik word dan heel achterdochtig! Ik ben dan ook niet op het aanbod ingegaan. Je moest namelijk iets kopen van rond de dertig euro en dan zouden zij allerlei fantastische aanbiedingen presenteren. Toen ik zei dat ik hier niet veel vertrouwen in heb, hing ze snel op. Bob van Ingen Schenau van Het Witte Huis is toch ook niet gek, een jaar lang gratis een kamer weggeven! En zijn collega’s ook niet, daar ben ik zeker van!
Waar ik voorheen
de deur plat liep bij galerieën, kom ik er nu nog slechts af en toe. Niet dat
ik ineens niet meer geïnteresseerd ben in kunst, integendeel. Ik zoek overigens
nog steeds een leuk schilderij voor boven onze bank, maar dat terzijde. Vorige
week opende Anja Schrage in het Kunstcafé van Cor en Jannie een tentoonstelling
van wederom een bijzonder aardige samenstelling, dit keer met werk van
kunstschilder Cees van Es en beelden van Daniëlle Orelio die weer eens even
terug is in de regio. Kunstliefhebster en kunstkenner Schrage stak het niet
onder stoelen of banken dat de houding van de gemeente over de huidige
bedrijfsvoering in het voormalige Warmondse schoolgebouw en gymzaal, niet wordt
gewaardeerd. De gemeente wil wel dat er ook na het overlijden van galeriehouder
De kritiek op de gemeente ging die zondag nog verder. Want die wil de heer Klaasen Bos niet als galeriehouder. Dus als zich niet snel ‘de beste galeriehouder van Nederland’ meldt, dan komt de voortzetting van het Kunstcafé in gevaar, ondanks dat de gemeente zelf iedere dag daar luncht. Maar ja, dat duurt per slot van rekening ook maar tot 1 januari 2006, want dan is er geen gemeentehuis meer, dus ook geen bestuur en personeel dat hoeft te lunchen.
Wil van Elk
23 november 2005
Hoera, de gemeente Oegstgeest gaat actie ondernemen om de files op de Rijnsburgerweg en verder aan te pakken. Ben benieuwd hoe ze dat gaat doen. Het elektronische panel waarop de laatste tijd slechts U rijdt op stond vermeld hebben ze alvast weg gehaald. Daar stonden teveel auto’s bij stil! Dat krijg je als je sluiproutes afsluit en alles via de weinige verkeersaders voert. Het verkeer van Rijnfront moet straks maar ergens anders worden weggeleid, anders wordt het probleem nog groter. Misschien moet de veiling Flora een eigen op- en afrit krijgen op de A44?
In Warmond, zo heet het nog iets langer dan een maand, maakt men zich op voor de gemeenteraadverkiezingen op 30 november. Vroeg? Ja, dat klopt, maar dat komt omdat op 1 januari Warmond samengaat met Voorhout en Sassenheim. Het enige voordeel dat Oegstgeest daar aan overhoudt, is dat zowel Sassenheim als Warmond de handen gaan terugtrekken van de Klinkenbergerplas. Kan ook een nadeel zijn omdat het geld nu van één kant moet komen. Gelukkig heeft de Provincie ook nog wat in te brengen.
Afgelopen zondag was er een lijsttrekkersdebat voor de radio. Dit was live te volgen in het Kunstcafé aan het Dorpsplein, van oudsher dé ontmoetingsplek bij De Pomp. Hoewel de gemeente Warmond krampachtig alle activiteiten in Het Trefpunt wil houden, het kost heel veel geld om het gebouw in stand te houden, wil niet iedereen daar zijn feestje houden. Temidden van kunst op hoog niveau, probeerden de politici uit de drie dorpen het debat op dezelfde hoogte te houden. Maar het begon al met het ontbreken van één partij die meent om redenen van geloof op zondag niet aan politiek te doen. Alsof de politiek slechts over zes dagen in de week hoeft te regeren! Je zou toch denken dat als je een openbare functie vervult, als arts, priester, dominee of politicus, dat je dispensatie krijgt van een hogere macht. Blijkbaar is deze vrijstelling niet voor iedereen weggelegd.
Wil van Elk
30 november 2005
Ik begin onderhand al een aardige noodstop onder de knie te krijgen. Vooral als slapende automobilisten zonder naar links of rechts te kijken zomaar een rotonde oprijden of uit een zijstraat het fietspad kruisen zonder op te letten. Toch blijf ik fietsen, ook al moet ik op de Terweeweg verplicht dertig kilometer per uur rijden en mag ik op het Winkelcentrum Lange Voort geen fiets meenemen omdat fietsen daar verboden zijn!
Toch is openbaar vervoer soms best wel handig en zeker niet saai (NS). Op vrijdag ging ik samen met een vriend naar de jaarlijkse HCC-dagen in Utrecht. Ik ben al lang niet meer zo bezig met de computerhobby, maar wil wel een beetje op de hoogte blijven van wat er allemaal te koop is. Na een dit jaar toch wel saaie beurs, gingen we even na vieren richting het station. Wat er toen gebeurde is te zot voor woorden! Er reden geen treinen! Sorry voor de overlast, u kunt bij de kiosken gratis koffie halen, werd er omgeroepen. Kunt u zich voorstellen wat er gebeurt als honderden mensen tegelijk van dit aanbod gebruik willen maken? Ik nu wel!
Wij besloten om rustig aan te doen en een Chinese maaltijd ergens te gaan eten. Sneller gezegd dan gedaan, want in de hele binnenstad van Utrecht was geen Chinees restaurant te vinden en niemand kon vertellen of er wel ergens een was. Toen we uiteindelijk na een fikse natte sneeuwbui weer in de gangen van Hoog Catherijnen rondliepen, bleek er daar een gevestigd te zijn aan het eind van een van de lange gangen met winkels. En overal waar iets te eten of te drinken was, stonden lange rijen met gestrande reizigers. Zo ook bij het Chinees restaurant. Maar toen wij uren later in een overvolle trein onderweg waren naar Rotterdam, dat was nou eenmaal de enige trein die op dat moment van Utrecht vertrok, konden wij zeggen dat we ten minste goed hadden gegeten. Dat gaf toch wel een goed gevoel, ondanks dat een kraag van nepbont van een druk telefonerende dame me in de neus kriebelde en de deur mij koud tegen de rug drukte. In Gouda bleek omgeroepen te zijn dat we moesten overstappen om naar Den Haag te kunnen reizen, ook al was dat baanvak geblokkeerd door vermoedelijk een ongeluk. Die oproep hebben wij gemist! Gelukkig konden we weer met een overvolle trein terug naar Gouda. Daar kwam ineens als een spooktrein een aantal lege eerste klas rijtuigen aanrijden die ons naar Den Haag brachten. Er waren mensen al vanaf een uur onderweg toen we daar tegen tien uur aankwamen. Gelukkig stond de Inter Liner 88 voor ons klaar om ons in een ruk naar Haaswijk te brengen, want de trein was toen geen optie meer.
Wil van Elk
7 december 2005
Er zijn al heel wat bibliotheken in de wereld. Een van de hoogst denkbare is de universiteitsbibliotheek. In 2006 krijgen we er ook een basisbibliotheek bij. Dat is een ideetje van de gemeenten én bibliotheken van Oegstgeest, Warmond, Noordwijkerhout, Noordwijk, Lisse, Voorhout en Sassenheim. Daarover zijn ze al sinds 2004 al aan het praten en denken. Sinds 3 oktober bestaat de stichting Basisbibliotheek Bollenstreek en op 1 november is een directeur benoemd. Het leuke van dit bundelen is dat er ook een beleid is, waarbij gelukkig ook de nodige aandacht uitgaat naar vrijwilligers. ‘Beleef de bibliotheek’, daar horen we nog wel meer over de komende tijd. De bibliotheken moeten zich wel bundelen om gezamenlijk de strijd aan te kunnen gaan met de digitale media: de Poort tot Kennis gaat immers traditiegetrouw via het geschreven woord. In naam van de burger, doe open die poort!
In Warmond, Voorhout en Sassenheim hebben ze de verkiezingen voor de gemeenteraad al achter de rug. Nu maar hopen dat er goed gestemd is en Teylingen goed bestuurd gaat worden vanaf 1 januari 2006. In Oegstgeest kunnen de inwoners nog even nadenken op wie ze gaan stemmen, of beter gezegd, op welke partij. Je kunt voor jezelf al heel wat keuzes wegstrepen als je uitzoekt wie de afgelopen vier jaar heeft zitten hannesen op het gemeentepluche. Wie heeft het Groot Proffijt afgepakt en verkwanseld, wie roept er onzin over sport, wie geeft geld aan verkeerde doelen, wie houdt er projecten tegen, en wie laat de verkeerde doorgaan? Het wordt tijd dat ook de Oegstgeestenaar de ogen opent en bewust stemt op een persoon of partij die in de praktijk brengt waar het dorp op zit te wachten: ruimte om te leven, ruimte om te werken en ruimte om te genieten. En dat mag best ruimte kosten, en soms ook een beetje geld!
Landelijk valt er ook wel wat te stemmen. Zo las ik vorige week in de kranten dat de regering overweegt om naast betaald parkeren, ook betaald rijden in te voeren. Dat gaat echter wel vele miljoenen kosten. Misschien moeten ze dan tevens invoeren dat als je niet kunt rijden, zoals in de dagelijkse file’s, je geld kunt terugvragen, net als bij de NS. Overigens kunnen ze de vele miljoenen beter investeren in het wegenplan, zodat er minder file’s komen en je ze ook niet met de verkeerde middelen hoeft te bestrijden. Of al die miljoenen in het openbaar vervoer stoppen, en dit gratis maken voor de reizigers. Als dat helpt, houden ze misschien ook tijd over om aandacht te schenken aan moderne brandstoffen die schoner zijn, beter voor mens en machine, en ook nog eens voor zuiniger verbruik zorgen. Begin dan eerst maar eens aan roetfilters, zodat het rookgordijn verdwijnt en zelfs de politiek meer inzicht krijgt!
Wil van Elk
14 december 2005
Ik vraag mij soms wel eens af of bedrijven en instellingen uit gemakzucht de burgers pesten of uit pure onnozelheid. Tegenwoordig moet je je ieder jaar opnieuw inschrijven om op de lijst te blijven staan als woningzoekende. Er is dus een lange lijst van betalende woningzoekenden, toch? Nu gaat er iets veranderen en moeten al deze mensen zich opnieuw aanmelden en dat kost wederom geld. Doe je het niet, en wil je later alsnog op de lijst, dan moet je nog meer betalen! Kijk, daar snap ik dus helemaal niets van! Zo ga je niet om met jouw klanten!
We hebben weer een prachtig parkeerterrein aan de Lijtweg. Ik vraag mij echter af of het groot genoeg is. In ieder geval vangt het heel veel hemelwater op dat bij een stevige regenbui moet worden afgevoerd. In sommige gemeenten wordt bij vernieuwing van het riool daar al rekening mee gehouden en wordt hemelwaterafvoer gescheiden van de vuile afvoer. Via een eenvoudiger en goedkoper filtersysteem kan het hemelwater weer snel als helder water terug in het milieu. Kijk, da’s nou eens helder nadenken. Zou Oegstgeest daar ook aan denken bij de aanleg van nieuwe bestrating?
Nu Warmond, Voorhout en Sassenheim overgaan in één gemeente met de naam Teylingen, ben ik zeer benieuw of er dubbele straatnamen zijn. Zo kan ik mij voorstellen dat de naam Julianalaan enige toevoeging behoeft als je Teylingen als plaatsnaam gebruikt. Waarschijnlijk blijven de oude plaatsnamen gewoon bestaan en woon je bijvoorbeeld in Warmond gemeente Teylingen. Het zal overigens wel meevallen, want zo te zien zijn er niet zoveel overeenkomsten. Maar of dat nu door een vooruitziende blik komt of door stom geluk?
Wil van Elk
21 december 2005
De inwoners van de drie gemeenten die Teylingen gaan vormen, kunnen meewerken aan de profielschets van de nieuwe burgemeester. Welke eisen stellen zij aan de man of vrouw die de toekomstige gemeente moet gaan leiden. Kortom, wat voor persoon moet de nieuwe burgemeester zijn. Iedereen die hierover een mening heeft kan die kenbaar maken, maar dan wel voor 5 januari 2006. Eindelijk kun je als inwoner de vertrouwenscommissie beïnvloeden. Die commissie geeft als voorbeeld slechts een paar mogelijke eisen als voorzetje: integer, onafhankelijk, stressbestendig, coach, vernieuwer, netwerker, realisator, resultaatgericht, doelgericht, koersbepalend, verbinder, coördinator, pragmatisch, analytisch, veerkrachtig, daadkrachtig, flexibel, goed communiceren, luisteren, inlevingsvermogen, overtuigingskracht, doorzettingsvermogen, leervermogen, organisatie-inzicht, sociaal vaardig, besluitvaardig en goede onderhandelaar. Gelukkig staat humoristisch er niet bij, anders zou ik nog gaan denken dat ze mij graag willen hebben! De eigenschappen die ze noemen, kun je overigens zo toepassen op een bestuurder van een willekeurige vereniging. Dus iedere voorzitter van een club of vereniging in Warmond komt in aanmerking!
Ze zoeken in Teylingen blijkbaar een perfect mens, want er staat in het lijstje met voorbeelden geen enkele tekortkoming. Als nou iedereen aangeeft dat er aan die persoon iets mag mankeren, zou er dan iemand op de burgemeesterstoel kunnen gaan zitten die aan een kant doof is, half blind of helemaal, mank loopt en met zijn mond de computer bedient om te kunnen werken, met de rolstoelbus naar het werk komt, stottert, af en toe rare kreten slaakt, alfabeet is of misschien wel een combinatie heeft van al die handicaps?
Als ik kijk naar de magere opkomst van de onlangs gehouden verkiezingen, denk ik dat slechts een handjevol mensen reageert. Het grootste gedeelte daarvan is welhaast zeker lid van een politieke beweging in Teylingen. Op die manier kunnen ze mooi een beetje meestemmen over wie de toekomstige burger vader of moeder wordt van de nieuwe drie-eenheid, of althans er een eenheid van gaat maken. Voorlopig zit er eentje uit Den Helder tijdelijk op deze functie. Was dat niet die stad in het uiterste puntje van Noord-Holland die het MEOB wegkaapte? Houd dan maar De Pomp en Het Oude Raadhuis goed in de gaten!
Wil van Elk
28 december 2005
Ineens is het jaar afgelopen. Een beetje raar, want de winter is nog maar zo kort geleden begonnen. De blaadjes vielen nog maar pas geleden van de bomen door de late herfst. Overal zie je gemeentewerkers druk doende met het opruimen daarvan, zodat we opgeruimd en netjes 2006 in kunnen stappen. Om te voorkomen dat we uitglijden op die mooi gladde stoepen en straten, is al een paar keer flink gestrooid. Toch was het niet te voorkomen dat er een paar flinke uitglijders waren. Een terugblik op 2005 leert dat we dit wel vaker ondervonden, want ook de politiek maakte het afgelopen jaar een paar flinke uitglijders. Luisterend naar de toespraak van onze burgemeester tijdens de oudejaarsreceptie, was dat niet zo gek. Els Timmers vertelde dat er veel werk is verzet in heel korte tijd.
Tijdens de oudejaarstoespraak werden ook een paar ‘nieuwe raadsleden’ voorgesteld. Met nog maar een glas champagne achter de kiezen, dacht ik dat ik het verkeerd hoorde. We moeten toch nog gaan stemmen? Als er niemand op een bepaalde partij stemt, wat helemaal niet zo ondenkbaar is, dan kun je die kandidaten mooi uitwuiven. Het lijkt mij dat in dit geval de huid al werd verkocht nog voor er is geschoten. En misschieten is in Oegstgeest zeker niet ondenkbaar!
Nu de nieuwbouw in Oegstgeest dreigt stil te vallen, verrijst Rhijngeest uit de mist. Niet alleen uit de mist van de polder, maar ook uit politieke mist. Soms is dat bittere noodzaak omdat speculanten op de loer liggen om flink geld te kunnen maken uit de behoefte naar bouwgrond. Dat dit soort prijsopdrijvingen ten koste gaat van de inwoners van Oegstgeest, zal ze een rotzorg zijn. Nu maar hopen dat er flink wat woningen voor starters worden gebouwd, en dat veel jonge Oegstgeestenaren aan de bak komen. Want laten we eerlijk zijn, het is de laatste jaren armoe troef op de huizenmarkt, vooral voor jongeren.
Wil van Elk