2 januari 2014
Het is alweer een tijdje geleden dat ik de rubriek ‘Van Elk uit de Hoogte’ in deze krant had. Op woensdag 18 december had ik weer zo’n fotomoment toen ik de steigers beklom die leidden naar de top van de torenspits. Daarmee was de toren van de Pauluskerk de derde kerktoren waarvan ik een prachtig uitzicht had op de omgeving. Ook deze keer weer een uniek moment dat zelden voorkomt en voor weinigen weggelegd. Je moet geen hoogtevrees hebben en je moet je goed aankleden want het is best fris daarboven. Voor de werklui die vier maanden aan de toren hebben gewerkt geen enkel probleem. Je kunt aan de andere kant werken, zodat je uit de wind bent, merkte een van hen nuchter op. Ik wilde uiteraard vanuit alle hoeken Oegstgeest fotograferen en genoot af en toe bibberend van de kou van het uitzicht. Toen ik naar de Willibrordkerk keek, zag ik de Regenboogkerk staan. Wie weet, kan ik die ooit bij gelegenheid beklimmen.
Wil van Elk
8 januari 2014
De eerste week van het nieuwe jaar was heel gezellig met bijeenkomsten en recepties, maar ook met veel live muziek in De Gouwe, het enige café dat we nog hebben in Oegstgeest. Tot en met mei is er iedere donderdagavond en zondagmiddag muziek gepland. Daar ontmoet je ook weer gezellige mensen die de leukste dingen vertellen, zoals over Lucy Witteman die net als haar zus Tessa op hoog niveau schaatst. De trots in de stem hoor je duidelijk als je over de prestaties van Oegstgeester sporters hoort praten. Misschien komt het door de winterstop dat je er nu meer over hoort. Ik hoop wel dat verenigingen hun ‘kanjers’ opgeven als kandidaat voor sporter van het jaar. Als er geen kandidaten worden gemeld, kunnen er straks op 10 februari in Corpus geen prijzen worden uitgereikt tijdens de speciale bijeenkomst Sportcafé XXL. Kijk maar eens op Internet bij www.sportcafeoegstgeest.nl, daar staat meer over dit onderwerp.
Wil van Elk
15 januari 2014
Met al dat gezeur over de crisis en tekorten maakte ik mij ernstig zorgen over Oegstgeest. Ik zag al een advertentie op Marktplaats voor me waarin ons dorp voor ‘de gek die het er voor geeft’ was over te nemen. Ook zag ik dat er nooit meer hondenpoepzakjes en –bakken zouden komen, ondanks dat hier nog steeds hondenbelasting moet worden betaald. Verder was ik bang dat we voortaan zelf de boel moeten onderhouden en aan groenbeheer moeten gaan doen en in de winter zelf zout moeten strooien. Ook dat de sportverenigingen ten onder zouden gaan aan grote kosten, en dat sporten alleen nog voor de aller rijksten zou zijn. Uit de eerste hand hoorde ik dat het gelukkig gaat meevallen. We kijken optimistisch naar de toekomst, zei burgemeester Els Timmers. Met een beetje geluk worden er weer volop woningen gebouwd en komt er daardoor weer geld binnenstromen. Ook willen we zelfstandig blijven. Dat zou niet gek zijn!
Wil van Elk
22 januari 2014
Vrij Groen, www.vrijgroen.info, is een mooi voorbeeld van het benutten van braak liggend terrein. Op een flink stuk grond langs de Rijn wordt voorlopig nog niet gebouwd en daarom mogen vrijwilligers er tuinieren. Wat een enthousiasme van die vrijwilligers die wie het maar wil weten van alles leert over tuinieren. Een kruidentuin, een moestuin, en er is zelfs een kerstbomenasiel. Een kronkelend pad leidt langs de bezienswaardigheden, zoals een vernuftig waterpompsysteem. Met wat meer fantasie had dit ook op het MEOB-terrein gekund. Al was het maar om de grond af te graven op zoek naar resten uit vroegere tijden. En dat al tien jaar lang! Wie weet wat die grond ons zou kunnen vertellen over mensen die hier al ver voor onze jaartelling rondliepen. Als er straks alsnog mag worden gebouwd, dan pas mogen archeologen hun ding doen in een zeer korte tijd. Het zou een mooi leerproject kunnen zijn voor studenten.
Wil van Elk
29 januari 2014
Jeetje, een ongelijke of losliggende stoeptegel bij jou voor de deur maak je toch zelf in orde!, vertelde een Oegstgeestenaar. Een beetje zand losmaken en met een rubber hamer vasttikken, zo gebeurd. Niet iedereen zal dat kunnen, maar hij heeft uiteraard gelijk. Laatst lagen er in Oegstgeest-Noord bij de afritten van de Jan Hendrik Oort-Brug tegels los, of er ontbraken tegels en stenen. Best link als je met een flinke gang naar beneden komt fietsen en je rijdt in een gat. Jij of jouw aanhanger met kinderen maakt voor je het weet een gevaarlijke duikeling. Dit soort reparaties aan het wegdek kun je beter aan de gemeente overlaten, dacht een bewoner en hij meldde het bij info@oegstgeest.nl. Hij zag tot zijn plezierige verbazing dat het binnen een paar dagen grotendeels was verholpen. Hulde dus voor de gemeente die goed en snel reageerde en aan de slag ging, zo vertelde hij enthousiast over deze snelle actie.
Wil van Elk
5 februari 2014
Het was al een tijdje terug dat er ene Co bij ons aanbelde. Hij was vertegenwoordiger van een energiebedrijf. Ik hoorde maandag al het alarm afgaan, maar ik werd daardoor niet alerter dan anders. En ja hoor, aan het eind van de middag was hij er weer, die ene Co. Ze hebben een nieuwe manier gevonden voor hun marketing door je te vragen waarom je bij jouw huidige energieleverancier blijft. Met alleen maar antwoorden dat je niet wilt veranderen kom je niet van hem af, hoe aardig hij ook is. Ik had echter een goed humeur door het feestelijk bezoek op Kasteel Oud Poelgeest. Als je eeuwen geleden naar een feestje mocht in het kasteel, dan betekende je iets in hogere kringen van de bevolking. Of je werkte in de bediening, keuken of in de huishouding. In de kwaliteit van de maaltijden is niets veranderd in de loop der eeuwen. Je voelt je daar de koning te rijk met de hartelijke ontvangst en kwaliteit van de keuken.
Wil van Elk
12 februari 2014
Het waaide zondag stevig. Op de Ommevoort heb ik door tegenwind twee keer hetzelfde stuk gefietst. De eerste storm van 2014, zo las ik in de krant. Wel acht maanden eerder dan vorig jaar. Het zou best wel eens een late herfststorm kunnen zijn, want daar lijkt het af en toe op. ’s Nachts ging het ook aardig tekeer; er werd bij vlagen hard tegen onze rolluiken gebeukt. In de boom bij ons voor de deur hangt een afgebroken tak. Ze willen dit jaar toch al gaan snoeien, dus kunnen ze deze tak mooi meenemen. Het snoeien is heel hard nodig, en dan volgt er ongetwijfeld een fikse kaalslag waar dan weer het nodige commentaar op komt. In sommige straten is het zo heftig, dat het weer net zo kaal is als toen de straten werden aangelegd. Het levert wel weer vrij zicht op het verkeer en dat maakt het wel zo veilig. Een tak op je hoofd krijgen, of op je hondje of auto, wil niemand graag. Dus die tak kan beter weg.
Wil van Elk
19 februari 2014
Na een ritje op de fiets door Oegstgeest krijg je spontaan zin om aan het werk te gaan in de tuin door de indrukken die je opdoet onderweg. Op het grasveldje naast de Rehobotkerk aan de Lijtweg is de bovenlaag voor het grootste gedeelte paars gekleurd door bloeiende voorjaarsbloemen. Met een beetje zonlicht erbij is het een vrolijk gezicht. Bedankt voor de tip, riep een voorbij fietsende man die mij zag fotograferen. Een stuk verderop was een man bezig met het bewerken van de grond in zijn grote achtertuin waar hij ieder jaar wat groente en bloemen koestert. In Haaswijk waren in oranje jassen gehulde mannen druk bezig met het versnipperen van takken van geknotte wilgen. Een voortdurend geronk van de versnippermachine markeerde de noeste arbeid. Een zwaluw maakt nog geen lente luidt het spreekwoord. Maar o wat is het merkbaar dat we richting de lente gaan, het is niet voor niets krokus- ofwel voorjaarsvakantie!
Wil van Elk
26 februari 2014
Waar hebben noodgebouwen gestaan, zou een leuk item zijn voor een quiz over Oegstgeest. We hebben ooit aan de Irislaan een half winkelcentrum compleet met bibliotheek in tijdelijke bebouwing gehad. Achter Corpus stond zelfs een complete wijk met tijdelijke huisvesting voor studenten. Wie weet word je nog eens geopereerd door een voormalige student die daar jarenlang heeft gewoond. Ze werden er tien jaar geleden geplaatst voor een periode van vijf jaar en op twee blokken na zijn de woningen gesloopt. Ze waren blijkbaar zo goed gebouwd, dat ze er twee keer langer stonden dan de bedoeling was. Verderop in Nieuw Rhijngeest staat een complete school die is ondergebracht in tijdelijke lokalen in afwachting van nieuwbouw. Het kolossale gebouw daarnaast is inmiddels bijna gereed en heeft op 12 maart Open Dag. Het Dok heet de school, een toepasselijke naam in die buurt met straatnamen van schepen uit de VOC-tijd.
Wil van Elk
5 maart 2014
Als fietser moet je vaak over een slecht wegdek in Oegstgeest. Vorige week plaatste ik op Facebook op Internet een foto over een ongelijk wegdek op de Irislaan. Het voordeel van het plaatsen van berichten op dit sociale netwerk is dat er vrijwel direct wordt gereageerd. Een dagelijkse voorbijganger meldde dat ze het op dat kruispunt bij de Rozenlaan zo mooi voor elkaar hadden totdat er een leiding moest worden gelegd. Of ik ook maar even een paar foto’s kon plaatsen van de heuvels in poelgeest. Ook de gaten en bobbels in het asfalt op de Terweeweg worden blijkbaar met gevaar voor eigen leven genomen. Over Buitenlust verscheen de melding dat ook daar je leven niet zeker is voor fietsers en wandelaars. Er werd een vergelijk gemaakt met de Alpen! Men vreest ook voor de vering van de auto. En dan de belijning op de weg bij de bocht naar de Haarlemmerstraatweg, die loopt richting de vangrail en dat is nog linker!
Wil van Elk
12 maart 2014
Ineens is de stemcomputer weer actueel. Is dat een computer waarmee je muziekinstrumenten stemt? Een die je bedient met je stem? Een die tekst met een zelf te kiezen mannen of vrouwen stem voorleest? Of is het een computer die jouw stem tijdens de verkiezingen verwerkt? Ben je dan aan het kiezen, of laat je dan jouw stem horen. Dan is het misschien een luister- of hoorcomputer. Vreemd genoeg moet je jouw stem uitbrengen zonder dit te laten horen alsof niemand het mag weten. Heel stiekem word je weggestopt in een hokje zodat niemand kan zien op wie je stemt. In Oegstgeest is er keuze genoeg. Er zijn zelfs nieuwe lijsten met kandidaten die je mag voordragen om straks met een nieuwe burgemeester de huishouding van Oegstgeest te doen. Ondanks dat Oegstgeest, wellicht de oudste plek langs de kust waar mensen wonen, heeft duidelijk gemaakt zelfstandig te willen blijven, komt er een tijdelijke burgemeester.
Wil van Elk
19 maart 2014
Hij bijt niet. Hij doet niets hoor. Hij wil alleen maar spelen. Maar als je dan een hondje hoort krijsen van de pijn kun je er donder op zeggen dat een hond geen pap eet en wel degelijk bijt. Voel maar eens hoe scherp die tanden zijn! Soms is het bijten uit speelsheid of baldadigheid. Hondenbezitters kunnen veel plezier beleven aan hun viervoeter die hard rennend achter een bal aan rent of zigzaggend door bosschages rent. Maar als ze dan op het terrein komen waar schapen lopen en een schaap verminken, dan geven ze geen thuis, zoals Henk Heemskerk tijdens het weekend ondervond. Maandagochtend bleek dat een van zijn schapen zondag overdag gevaarlijk gewond was geraakt door een bijtende hond. De dierenarts deed er alles aan om het dier in leven te houden terwijl ze ook nog eens zwanger is. Ik ben zeer benieuwd of de eigenaar van de hond beseft dat het wel eens zijn hond zou kunnen zijn en de rekening betaalt!
Wil van Elk
26 maart 2014
Ook Oegstgeest werd streng beveiligd. En hoe. Overal stonden legervoertuigen. En dat omdat er vertegenwoordigers van bevriende naties kwamen overleggen. Kun je nagaan wat er zou gebeuren als we mot met ze zouden hebben! Eigenlijk zou ik gekleed in een camouflagepak overal foto’s van hebben moeten maken, maar daar kwam niets van. Ook maandag niet. Wel stond ik klaar voor het geval de Amerikaanse president in zijn helikopter zou overvliegen. En toen ik een helikopter hoorde stoof ik naar buiten. Tot twee keer toe was het een politiehelikopter en verder niets. Om alert te blijven werkte ik met het raam open en spitste ik voortdurend mijn oren. Dat bleek een hopeloze zaak. Toen ik dacht dat hij er aankwam, bleek het de zware motormaaier van de plantsoenendienst te zijn en daar doorheen een langdurig gekef van een of andere aangeslagen hond. Uiteindelijk het raam maar gesloten om rustig te kunnen werken.
Wil van Elk
2 april 2014
De maand maart stond duidelijk in het teken van het afscheid van burgemeester Timmers. Het was erg ‘Oegstgeestig’ gezien het grote aantal foto’s van mij dat bij allerlei plechtigheden is gebruikt. Niet zo vreemd als je nagaat dat fotografen en een burgemeester vaak bij dezelfde gebeurtenissen aanwezig zijn. Niet bij alles, maar ‘we’ hebben best veel meegemaakt en gezien. Na het vertrek van onze ‘burgermoeder’ krijgen we tijdelijk een ‘burgervader’. Oegstgeest met een nieuwe burgemeester begint in ieder geval zonnig en het lijkt wel of de klok niet een uur is vooruitgegaan, maar een volle maand! Heerlijk genieten buiten in het lentezonnetje met volle terrassen en heerlijk barbecueën. Zelfs Kasteel Oud Poelgeest heeft nu een terras dat iedere zondagmiddag open is. Een mooier begin konden ze niet wensen. Wij hebben heerlijk de BBQ aangehad, waarbij om de twee minuten vliegtuiglawaai de pret niet kon drukken.
Wil van Elk
9 april 2014
Op 1 augustus 1990 schreef ik over een egel die de buurt op zijn kop zette. Buurtbewoners waren er van overtuigd dat er veel dierenleed was aan de overkant van de sloot. Het bleek een foeragerende egel te zijn en de man van de geroepen dierenambulance mompelde iets over dat de mens vervreemd was van de natuur. Je ziet dat bijvoorbeeld als een woerd heftig tekeer gaat op een vrouwtjeseend waarmee hij in zijn drift al gauw twaalf eieren bevrucht. Vaak gooien emotionele omstanders takken of stenen naar hem om het zielige vrouwtje te bevrijden en misschien wel te redden van de verdrinkingsdood. Echt heftig werd het echter pas bij parende zwanen, waarbij duidelijk partij werd gekozen voor dat arme vrouwtje dan in haar nek werd ‘gebeten’ door het enthousiaste mannetje. Maar ook dat liep goed af. Waggelend liep het vrouwtje na afloop terug naar het nest, terwijl het mannetje uitgelaten over het water fladderde.
Wil van Elk
16 april 2014
Op 19 juni 1995 verscheen het boekje ‘50 jaar Marine Oegstgeest’. Ik weet het nog goed omdat ik daarvan de eindredactie en vormgeving deed. Op naar MEOB 2000 stond daar stoer in vermeld. Helaas heeft het niet veel langer geduurd omdat het bedrijf volledig van de aardbodem verdween en het daar net zo kaal is als in 1939. Alleen lopen er geen koeien meer. Op 7 juni 2013 werd het boek ‘Drie eeuwen Vrijwillige Brandweer Oegstgeest’ gepresenteerd. Een zes keer zo lange periode als het voormalige Marine Elektronisch en Optisch Bedrijf. En net als dat technisch hoogstaande bedrijf, lijkt ook de Vrijwillige Brandweer te moeten verdwijnen evenals in Leiderdorp. Els Timmers werd onlangs nog bij haar afscheid opgehaald met een oude brandweerwagen van Leiderdorp. Zij had de brandweer hoog staan, en was altijd zeer betrokken bij de vrijwilligers. Zij weg, en nu ook de brandweer weg? Dat zal toch zeker niet waar zijn?
Wil van Elk
23 april 2014
Ze zeggen wel eens dat men in Oegstgeest niet over een paard is getild, maar over een hele manage. Dat er mensen wonen die heel hoge eisen stellen aan hun omgeving. Ze willen dat er op tijd wordt gesnoeid, de straten en lanen er strak bij liggen, op tijd wordt gestrooid als het glad is, hun uitzicht niet wordt verpest en dat er daarom voor hun deur niets mag worden gebouwd of mag worden georganiseerd. Ook al wonen ze er soms nog maar kort, hun omgeving is onaantastbaar. Dus geen verdere nieuwbouw en vooral geen veranderingen. Dus er wordt heel veel gemopperd en geklaagd, want het is nooit goed of het deugt niet. Alles moet het liefst naar hun wensen gebeuren. En als het anders gaat, blijven ze net zolang zeuren totdat het wordt afgeblazen of de kosten zo hoog oplopen dat het te duur wordt. Gelukkig is er nog hoop voor Oegstgeest, we zijn niet voor niets de beste gemeente van Nederland om in te wonen.
Wil van Elk
30 april 2014
Het was heerlijk genieten op de eerste Koningsdag, vooral omdat het de hele dag mooi weer was. ’s Morgens genoten de kinderen van de kinderspelen tegenover het gemeentehuis en ’s middags op de kermis en op de Hofdijck. Super opgezet door al die enthousiaste vrijwilligers die al heel vroeg aan het opbouwen waren en na afloop ook weer druk waren met het opruimen. Alleen daarom al is het goed dat heel veel Oegstgeestenaren lid zijn van de Oranjevereniging Oegstgeest. Bekijk de foto’s maar eens op hun Facebookpagina. Net voorbij de bar van de Ronde Tafel genoten de kinderen van het schminken en van een goochelaar. Het enige dat hij niet kon laten verdwijnen was een flinke hoop hondenpoep die vlak naast de kinderen lag te meuren in het gras. Een van de volwassen toeschouwers smeerde het al uit over een groter vlak en toen hij daarop werd gewezen liep hij snel weg alsof hij schuldig was aan het maken van die hoop.
Wil van Elk
7 mei 2014
Met een roodverbrand koppie blader ik daags na de vrijheidsfeesten in Oegstgeest met plezier door de vele foto’s die ik maandag 5 mei maakte. Uit de honderden plaatjes koos ik er tien die op Facebook bij ‘Ik Hou van Oegstgeest’ weergeven dat het erg druk was in ons dorp. Vanaf de poffertjeskraam aan de Lijtweg, waar enkele kermisattracties de feestvreugde verhoogde, tot aan het eind van de Terweeweg was de kindervrijmarkt een lang lint van oer-Hollandse handelscreativiteit. Hoe klein de kinderen ook zijn, het handelen zit blijkbaar in hun bloed. Hun enthousiasme is heel aanstekelijk en menig ouder of grootouder deed fanatiek mee met het handelen in overtollige spullen en huisraad. Ook het winkelgebied De Kempenaer was een opeenhoping van handel en gezelligheid. Lekker eten onderweg van poffertjes tot broodjes worst en een muziekterras waar het heerlijk toeven was, maakten dat je het de hele dag kon volhouden.
Wil van Elk
14 mei 2014
Oegstgeest heeft een nieuw college. Burgemeester Jan Waaijer vormt een team met de wethouders Wendelien Tönjann, Jos Roeffen en nieuwkomer Marien den Boer. Heel goed geregeld was dat het afronden van de coalitiebesprekingen live op internet was te volgen, heel toepasselijk in de zaal waar doorgaans huwelijken worden afgesloten. Nu dan voor drie verkiezingsprogramma’s, drie wethouders, twee gevoerde agenda’s die één geheel gaan vormen voor de komende vier jaar, althans, als het meezit. De burgemeester is immers slechts voor een jaar aangesteld. De genoemde toverwoorden beginnen ieder met een V: verbinden, versterken en vernieuwen. En dat allemaal het liefst in een zelfstandige gemeente. In ieder geval telt de stem van het dorp en daar gaan ze naar luisteren. Daaruit moet een dorpsmarketing uitkomen die Oegstgeest op de kaart verankert. Dat we voor onze eigen ‘zorg’ moeten gaan zorgen, baart mij echter zorgen!
Wil van Elk
21 mei 2014
Het mooiste weer van de wereld en wij moeten zo nodig de schutting vervangen. Gelukkig hebben wij aan de andere kant ook nog een buurman die de beschikking heeft van een graafmachine. Ongelooflijk hoe snel daarmee de oude palen, klimplanten en halfdode coniferen op een hoop lagen. Afvoeren is de volgende uitdaging. Waren ze afgelopen donderdagavond maar zo voortvarend in de raadszaal. Misschien dat er een inwoner van Oegstgeest voor de statistieken eens gaat turven hoe vaak politici in ons dorp uh zeggen, soms zelf meerdere keren na elkaar en soms heel vaak in een zin. Het werd op een gegeven moment zo opvallend dat er over werd ‘getwitterd’. Je kunt tegenwoordig op Internet de raadsvergaderingen volgen en zelfs nog achteraf bekijken. Ze kunnen dus zelf beoordelen of het inderdaad lachwekkend was. Nieuwsgierig als ik was, bekeek ik hoe de uitzending was en even later schalde het vertraagde debat door de zaal!
Wil van Elk
28 mei 2014
Een postzegelverzameling herinnert mij aan de tijd dat je alleen papieren post had. Ploing, u hebt mail, riep mijn elektronisch hulpmiddel op 15 mei. Dit keer een bericht van mijn bank die mij er op wees dat ik drie dagen eerder naar een NS station kon gaan voor een Tik ‘m aan-actie van mijn bankpas. Contacloos betalen, zei het bericht. Ondanks dat er Geachte heer Van Elk stond, antwoordde de bank na een opmerking over deze late melding: Geachte mevrouw Van Elk. Dus ging er weer een mail hun kant op met een opmerking over dit vreemde antwoord. Ook deze keer ontving ik vrijwel direct een ontvangstbevestiging. Wel dekten zij zich in en begonnen het bericht met Geachte heer, mevrouw. Ik vraag mij echter af of je wel van contactloos betalen kunt spreken als je het moet aantikken. Als je geen contact zou maken, dan kun je toch niet betalen. Bij vragen hierover kun je wellicht per mail contact opnemen met de bank!
Wil van Elk
4 juni 2014
Tijdens de Groenmarkt op het Winkelcentrum Lange Voort zag ik een grasmaaimachine die zo uit een science fiction film leek te zijn gehaald. Voor een leuke prijs schaf je een machine aan die verder alles zelf regelt. Ze leggen een netwerk van leidingen aan om jouw terrein af te bakenen, waarbinnen moet worden gemaaid, en sluiten de machine aan op een docking station waarmee de accu wordt opgeladen van de robot. Je kunt hem programmeren zodat hij uit zichzelf op gezette tijden gaat maaien. Hij haalt er steeds kleine stukjes af die niet opgeruimd hoeven te worden. Als hij klaar is met maaien parkeert hij zichzelf weer. Kortom, je hoeft niet meer zelf te maaien en op te ruimen. En wat nog leuker is, je zou er zomaar een grasprinter van kunnen maken die een boodschap schrijft in het gras. Je kunt dan denken aan: niet op het gras lopen, niet voetballen of laat je hond ergens anders poepen. Je moet er maar opkomen!
Wil van Elk
11 juni 2014
Laatst las ik een bericht over het feit dat wat vrouwen nooit is gelukt, om mannen zittend te laten plassen, smartphones wel lukte. De herkenning zal ongetwijfeld groot zijn! Maar smartphones hebben nog meer op hun geweten. Ze worden namelijk in het verkeer ook voortdurend geraadpleegd en bediend. En dat is nou net niet de bedoeling. Laatst werd ik in Leiden bijna omvergereden op een voetgangersoversteekplaats door een jongeman die even verderop stopte om zijn middelvinger op te steken, want dat lukte hem blijkbaar niet onder het fietsen omdat hij met zijn phone zat te rommelen. Hij vond het maar idioot dat ik zomaar overstak! Handsfree rijden is niet alleen voor automobilisten een noodzaak, ook fietsers en voetgangers vragen om ongelukken. Maar al te vaak zoekt de jeugd naar het juiste muzieknummer die in hun oortelefoontjes de meest mooie geluiden uitspuugd. Ongelooflijk knap dat ze ondertussen doorfietsen!
Wil van Elk
18 juni 2014
Je ziet op veel plaatsen struiken staan die een compact geheel van meters breed vormen. Ze zijn vaak ondoordringbaar en hebben gemene dorens waaraan je je niet wilt wagen. En toch worden de struiken superstrak gesnoeid. Ik vroeg mij al heel lang af hoe ze dat zo fraai doen, die super uitvoerders van de plantsoenendienst. Afgelopen maandag zag ik op meerdere plaatsen in Haaswijk bergen met takken liggen, een teken dat er flink werd gesnoeid. Ik fietste over de Jan Hendrik Oortbrug richting de Kennedylaan en zag ze bij de voet van de brug aan het werk. Het gereedschap dat ze gebruikten zag ik voor het eerst en het loste meteen het mysterie op. Een motorische heggenschaar met een meterslange uitschuifbare steel. Gezien de lange halen die kunnen worden gemaakt vereist het wel enige handigheid. Gelet op de veiligheid kun je maar beter uit de buurt blijven. In ieder geval kunnen ze vrijwel overal bij om te snoeien.
Wil van Elk
25 juni 2014
Een rollator is een gemak voor als je slecht ter been bent. Door een slechte knie, of omdat ouderdom de stabiliteit behoorlijk beïnvloed. Het karretje geeft je steun en je kunt er onderweg even op gaan zitten om uit te rusten. Ook kun je er met gemak boodschappen op stouwen zoals een mevrouw die er drie grote pakken wc-papier op had gestapeld. Een leuke aanbieding zei ze glimlachend om alle twijfel over buikklachten weg te nemen. Een man kwam ik later tegen, ook steun zoekend aan zo’n ding. Hij mopperde over op de straat fietsende mensen. Er kwam er een op de fiets de brandgang uit scheuren die mij zomaar omver reed, mopperde hij. Gelukkig had hij er niet veel ongemak aan overgehouden, maar voor hetzelfde geld had hij iets gebroken en was nooit meer de oude geworden. Vlak daarna sjeesde een jonge dame op de fiets zigzaggend door het publiek op de Oudenhofmarkt. Op het dat mag hier niet, keek ze lachend om.
Wil van Elk
2 juli 2014
Je moet eens schrijven over overhangend groen, zei iemand die net als ik vaak moet bukken voor overhangende takken. Zou je nou echt ieder jaar moeten vertellen aan iedereen dat ze op tijd moeten snoeien om overlast te voorkomen? Nee toch zeker! Ik wil daar geen punt van maken. Over punt gesproken, De Pointe vonden veel mensen maar een raar gekozen naam voor de nieuwbouw bij de Leidse Buurt. De bedenkers van het plan vonden dat wel sjiek voor de nieuwbouw bij de Willibrordrotonde. De Punt zal wellicht van voor mijn tijd zijn, want ik had er nooit eerder van gehoord. In de tram en in de bus riep de bestuurder of conducteur achtereenvolgend Dorpsstraat, Wijttenbachweg, Duinzigt, Leidse Buurt, De Kempenaerstraat, Posthof en uiteindelijk Station. Wellicht dat ik er nog een paar oversla, maar geen Punt. De naam De Punt staat nu wel op de gevel van de nieuwe huizen, daar kozen de nieuwe bewoners blijkbaar voor.
Wil van Elk
9 juli 2014
Ze is ongeveer twintig jaar ouder dan ik, de mevrouw die mij belde over mijn vorige column waarin ik over De Punt schreef. Zij herinnert zich uit haar jeugd dat ze samen met een meisje stepte op de Wijttenbachweg. Tot aan ‘de punt’ werd ons gezegd, zo vertelde ze. Vanaf de melkhandel van De Groot tot aan de kruising Dorpsstraat en Rhijngeesterstraatweg mochten we steppen, niet verder want dan verdwenen we uit het zicht. Net voor haar ‘de punt’ heb je de driesprong met de Floralaan en op dat punt kwam ik twintig jaar later heel vaak omdat een vriendje van mij daar woonde, een vroegere buurjongen. Ook stond ik daar vaak op de bus te wachten, lijn een of lijn twee, met koffie voor mijn vader die buschauffeur was. Nooit heb ik gehoord dat een stukje verder ‘de punt’ was. Wel een heel stuk verder op de Dorpsstraat waar nu de brandweerkazerne is, daar was het eindpunt, ofwel het keerpunt van de tram uit Leiden.
Wil van Elk
16 juli 2014
Er zijn tijden geweest dat je niet openlijk kon uitkomen voor je gevoelens voor Oranje. Die tijden zijn voor ons gelukkig al lang voorbij en als er ook maar even aanleiding voor is dan verandert menig huis in een oranje bolwerk. Die steun aan elders op de wereld voetballende wereldsterren heeft geholpen want we zijn derde geworden in het wereldkampioenschap voetbal. Ook met hockey kwamen we op het podium. Velen van ons zochten elkaar op om samen de wedstrijden te volgen en de overwinningen te vieren. Zo kleurden vele sportkantines oranje en vrijwel iedereen had een oranje kledingstuk aan. En dan blijkt dat voetbalgekte niet alleen onder mannen heerst, want ook vrouwen lieten zich uitbundig gaan. Bij het wielrennen zijn de uitspattingen een stuk minder. Gelukkig maar, anders zou ik bij iedere Nederlandse etappezege mijn racefiets oranje moeten versieren. Maar wat gebeurt er als ‘we’ de Tour zouden winnen?
Wil van Elk
23 juli 2014
Het lijkt wel of kinderen steeds harder gillen als ze in groepen buiten spelen. Nu de schoolvakanties zijn begonnen valt dit extra op. Geen krijsende kinderen meer op het pleintje bij mij aan de overkant en dat is even wennen. Op een paar gilletjes na, en af en toe blaffende honden, is het akelig stil. De natuur is lekker op gang en het groen groeit als een gek en tuinen kleuren vrolijk door een schitterende bloemenpracht. Je zou er bijna voor thuisblijven. Maar nee hoor. Bijna in optocht vindt er een grote trek plaats naar vakantieoorden waarvoor nog net geen mooi weergarantie wordt afgegeven. Ik blijf steken op een afstand van ongeveer vierhonderd kilometer boven Parijs en geniet van het mooie weer waarbij ik de buitjes van maandag voor het gemak even negeer. Wie een iPad heeft kan overigens op de vakantiebestemming op Internet de Oegstgeester Courant lezen en hoeft dus niets te missen, zelfs de rust niet!
Wil van Elk
30 juli 2014
De eerste week van mijn vakantie leek het wel of we in Spanje waren, zo heet was het. Maandag weer het vertrouwde Hollandse campinggevoel met overal plassen regenwater. Hoe heb ik het kunnen verzinnen om al het uitgestelde werk en klusjes in twee weken tijd te kunnen doen. Met die hitte doe je juist heel weinig en kun je alleen maar er van genieten. En dat hebben we gedaan. Met een roodverbrande rug denk ik terug aan die eerste week. Korte fietstochtjes van terras naar terras en alleen maar onderuit zakken. Precies de dingen doen waaraan je denkt als je aan het werk bent als het buiten mooi weer is. En vooral niet andersom, dus niet op het terras aan je werk denken! Je hoeft niet eens zo ver te rijden om de vliegtuigen niet meer te horen. Maar dan moet je niet op een terras gaan zitten waar veel vrachtverkeer langsrijdt, zoals wij hadden in Stroe, want dan kom je van de regen in de drup. Maar wel droog!
Wil van Elk
6 augustus 2014
Als je ziet hoeveel vrijwilligers wij hebben in Oegstgeest, maar vooral wat zij allemaal doen en weten te bereiken, dan kun je alleen maar trots zijn. Leden van service clubs tonen maar al te vaak aan dat als je samenwerkt je heel veel kunt. Er zijn ook mensen die op een andere manier hun steentje bijdragen met individuele acties als kaarten maken. Zo zijn er ook velen die heel graag de goede doelen willen weten die in Oegstgeest actief zijn, zodat ze die kunnen steunen. Ik weet er nog wel een die lokaal wordt gesteund. Het Roparunteam We Run 4 All zet zich al jaren in voor hulp aan mensen met kanker, een ziekte die iedereen kan treffen en waarvoor nog heel veel onderzoek naar moet worden gedaan. Dit jaar willen ze heel graag de ton volmaken en hebben nog slechts 1705 euro nodig. Als wij met zijn allen een euro storten, gaan ze er ruim overheen! IBAN NL25 INGB 0006020166, Stichting We Run 4 All - Oegstgeest.
Wil van Elk
13 augustus 2014
Het Bloemencorso komt al jaren niet meer in Oegstgeest en de vraag is of het er ooit nog komt. Misschien dat als Leiden het naar zich toehaalt dat de kleurrijke tocht, van wat inmiddels Flower Parade Rijnsburg heet, door Oegstgeest trekt op weg naar de stad. Ik kan mij nog herinneren dat de optocht langs Buitenlust trok en ook dat het door de Wijttenbachweg ging. Ik fiets jaarlijks naar de Oude Vlietweg in Rijnsburg waar inmiddels meerdere families er een waar feest van maken. Bij een van hen geven de kinderen al aan dat als de ouders ooit verhuizen, ze bij de nieuwe bewoners moeten bedingen dat er ieder jaar voor hun deur een feestje wordt gehouden. In de wagen van het Rode Kruis zat Lex. Hij is dertig jaar chauffeur, schreeuwde een van de inzittenden. Ik kan mij nog goed herinneren dat mijn vader dat ook was bij de NZHvm. Ergens in een doos heb ik de driehoekige speldjes van zijn jaarlijks schadevrij rijden.
Wil van Elk
20 augustus 2014
De zomervakantie is voor velen achter de rug. Zelfs het weer is omgeslagen en het lijkt af en toe wel herfst. Heerlijk om door het Bos Van Wijckerslooth te wandelen. Zag ik tijdens een wandeling tegen een boom een stok staan met een ovenwant en een stukje verder hing er een geraamte aan een tak. Onmiskenbaar attributen voor een spokentocht, een spannende vakantieactiviteit. Verenigingen ontwaken uit een zomerreces en de agenda van Groot Oegstgeest vult zich vrijwel dagelijks met activiteiten. Dat er in Oegstgeest ‘niets’ gebeurt is allang niet meer aan de orde. Kijk maar eens op Internet bij Oegst.nl en in de Oegstgeester Courant voor een papieren versie. September is een maand waarin er veel gebeurt. Veel muziek om in alle gezelligheid te wennen aan langere avonden. Maar ook grote evenementen zoals het Osgerweekend en de Taste of Oegstgeest waaraan iedereen kan meedoen. Ook Dik Tee komt, sorry, een dictee!
Wil van Elk
28 augustus 2014
Van het ene winkelcentrum naar de andere is via de ‘navelstreng’ Lijtweg en Terweeweg het makkelijkst. Maar toch is het schokkend om zo te rijden. Eigenlijk zouden de winkeliers moeten klagen hierover. Hun klanten zouden wel eens weg kunnen blijven omdat ze het wegdek te slecht vinden om erover te rijden. Een van de tientallen slechte overgangen naar snelheidsremmende obstakels is onverwachts gerepareerd. Blijkbaar kon die niet langer zo blijven. Nu de rest nog. Als je banden te zacht zijn kan de binnenband met een klap op de velg knallen en kun je een ‘slangenbeet’ krijgen, ofwel twee gaatjes naast elkaar en kun je verder lopen. Met te harde banden stuiter je als een gek over de weg en ben je het halverwege goed zat. Een andere route is prettiger fietsen, met minder obstakels. Het rijdt een beetje om over de Warmonderweg of Rhijngeesterstraatweg, maar wel een beetje comfortabeler dan over die puistige weg.
Wil van Elk
3 september 2014
Rijdt er nog wat? Vroeg een mevrouw die al een tijdje bij het verkeerslicht stond te wachten. Ze wilde vanuit de Irislaan oversteken en richting Haaswijk rijden, net als ik. Mijn fiets wordt ook niet gezien door de lussen in het wegdek, vertelde ik. En weer ging het verkeer uit Haaswijk rijden. Op de achtergrond stond een bus bij de bushalte. Die gaat straks ook nog voor, zei ik. En nog steeds geen beweging te zien op het kruispunt. Even later mochten twee dames oversteken die wij door de dichte begroeiing niet konden zien. Gelukkig kwam er van onze kant een auto aan en kon het verkeerslicht reageren. Het werd groen en ook nog eens voordat de bus zijn voorrang zou gaan claimen. De kinderen waren al naar school gebracht, voor hun eerste schooldag van het nieuwe schooljaar, zodat het weer heerlijk rustig was. Rustig genoeg eigenlijk om de verkeersregeling buiten werking te stellen, maar dat is teveel gevraagd.
Wil van Elk
10 september 2014
De winkels zijn voortaan ook op zondag open. Niet alle winkeliers doen daar aan mee en behouden daarmee hun rustdag. De winkeliers die wel open gaan op zondag hebben vaak alleen nog op maandagochtend vrij. Een weekend als dat er nu aankomt maken ze niet echt mee. Voor hen geen twee dagen alle activiteiten aflopen die in het Osgerweekend worden gehouden. Dat is overigens vrijwel onmogelijk. Als je alle monumenten wil zien en alle activiteiten wil volgen, dan moet je stevig doorgaan. Dit jaar heeft de organisatie wel voor vervoer gezorgd, maar dan nog is het nodig om alles strak te plannen. Op sommige locaties kun je zelfs een hele middag zoet zijn, zoveel is daar te doen, zoals in het DorpsCentrum. En o wat zou het leuk zijn als in het Irispark ook veel te doen zou zijn. De onlangs gehouden Oudenhofmarkt heeft bewezen dat daar best wat kan worden georganiseerd. Een prima ontmoetingsplek voor allerlei feestjes.
Wil van Elk
17 september 2014
Twee keer voor dezelfde boodschappen naar dezelfde winkel geweest op een dag. Tussen de middag stukkie lopen en voor het gemak de spullen kopen. Helaas, slechts een van de drie producten in voorraad. Een reserveren in Leiden en een nabestellen. Dezelfde middag word ik gebeld dat het bestelde artikel er al is. Bij het ophalen op de terugweg naar huis, wel zo makkelijk, ook gevraagd naar het derde onderdeel dat ik in Leiden zou kunnen halen, en jawel, die was er ook. Ik heb mijn goederen en daar gaat het om. Maar het kan nog erger, zoals een echtpaar in Oegstgeest ondervond bij de dierenarts. Hun kater leidt een dubbelleven en is vaak een hele week van huis, om na een dag er weer vandoor te gaan. Naar de dierenarts om te castreren, dat zal hem wel binnenhouden. Hup, meteen een chip in zijn nek en verdoven voor de operatie. Hè, geen ballen? Inderdaad. Vorige week al verwijderd vanuit een ander gezin, en gechipt!
Wil van Elk
24 september 2014
Het is eigenlijk heel raar dat ik zestig jaar heb moeten wachten op het moment dat het terrein tussen mijn voormalige lagere school en de Rooms Katholieke kerk feestelijk werd benut. Althans, ik kan het mij niet herinneren dat ik dat ooit heb meegemaakt. De meest voorkomende situatie is een terrein vol met geparkeerde auto’s van kerkgangers, meestal op zondag. De rest van de week is het een verlaten gebied. Zondag 21 september was het een heel ander beeld. Kramen, snackwagens, barbecues, strobalen, een muziekpodium, pony’s en schapen, alsof het een middeleeuwse markt was. Gezellig. En een ontmoetingsplaats van gezellige mensen die genoten van wat er werd aangeboden. Vrienden die elkaar niet zo vaak zien kwamen elkaar daar tegen. Van net voor het middaguur tot aan de avond bruiste het plein door alle bedrijvigheid. Nu maar hopen dat dit vaker gebeurt, want dit is voor herhaling vatbaar.
Wil van Elk
1 oktober 2014
Velen genieten nog na met de foto’s op de Facebookpagina ‘Ik Hou Van Oegstgeest’ van het evenement The Taste of Oegstgeest. Het was super gezellig op het plein naast de kerk en dat smaakt naar meer. Nu blijken er nog meer plekken in Oegstgeest te zijn waar veel mensen bij elkaar komen en genieten van allerlei evenementen en gezelligheid. Dit keer in Oegstgeest-Noord onder de hoogspanningskabels waar een heus Oegstgeester Kookboek werd samengesteld door tientallen bewoners van Oegstgeest. Er was van alles gekookt en gebakken en een van hen was aan de rand van het weiland zijn gerecht nog aan het bereiden op een camping gaspit. En heel verrassend, er was een familie die zelf bier brouwt! Helemaal geweldig, en het smaakt goed. Ik ben benieuwd of de Biervrienden dit al hebben ontdekt! Oegstgeester bier, dat werd tijd! Zondag hebben we weer een feestje bij de eerste vaste koopzondag aan de Lange Voort. Ook leuk!
Wil van Elk
8 oktober 2014
Bij de rotonde aan de Haaswijklaan staat al weken een fiets bij de bushalte. Niemand haalt hem daar weg, zelfs de eigenaar niet. Vreemd genoeg is het op andere plekken in Oegstgeest niet zo vanzelfsprekend dat jouw fiets er nog staat als je weer naar huis wilt rijden op jouw eigen fiets. Op maandag is het altijd betrekkelijk rustig op het winkelcentrum Lange Voort. En toch zien onverlaten kans om andermans fiets mee te pikken zonder dat het iemand opvalt. Er was al eerder een fiets gejat bij het Kruidvat en nu moest een medewerkster van Blokker er aan geloven. Ze hoefde niet ver te lopen naar Haaswijk waar ze woont, maar toch was ze na een lange middag werken liever op haar elektrische Sparta fiets gestapt om naar huis te rijden. Aangifte doen bij de politie is het enige dat rest, in de hoop dat de fiets wordt gevonden en de daders kunnen worden achterhaald. Helaas, niet verzekerd. Dat is wel erg sneu nu.
Wil van Elk
15 oktober 2014
Met al dat kroos op de sloten is Oegstgeest groener dan ooit. Het levert soms ludieke plaatjes op, vooral als het groene dekbed op de sloot er voor zorgt dat de sloot niet meer als zodanig wordt herkend. Onze vroegere hond Vlekkie schrok zich ooit een ongeluk toen hij de sloot inliep in de veronderstelling dat het gras was en dat hij er over kon lopen. In paniek stoof hij de kant op, hevig geschrokken. Onze poes Toulouse overkwam het een jaar of wat geleden toen ze verschrikt van de brug afsprong om zich een goed heenkomen te zoeken, en tot haar verrassing koppie onder ging. Met een rotgang stoof ze de tuin in! Wat een schrik. Maar het zijn niet alleen dieren die verrast worden, ook mensen worden op het verkeerde been gezet en gaan onbedoeld koppie onder. En net op het moment dat dit gebeurde, slechts een paar meter van mij vandaan, was ik er niet bij met mijn camera om dit verrassende moment vast te leggen.
Wil van Elk
22 oktober 2014
Een vliegende kraai vangt altijd wat. Een gezegde die ik vaak gebruik omdat ik nogal vaak ‘rondvlieg’ in Oegstgeest. Voortaan valt er iedere zondag hier en daar wat te proeven bij de kraampjes op het winkelcentrum Lange Voort. Wat een prachtige ontwikkeling en leuk om te zien dat het winkelcentrum opleeft bij al die activiteiten. Zaterdag is dat ongetwijfeld ook zo in de De Kempenaerstraat waar de jaarlijkse Halloweenviering wordt gehouden. Toen ik het afgelopen weekend met een hondje liep te wandelen hoorde ik een hoop gekrijs. Er lag wat in het gras langs de sloot waar een paar kauwtjes en eksters sterk in waren geïnteresseerd. Met gekrijs en intimidatie probeerden ze elkaar de loef af te steken. Het was direct over toen twee kraaien neerstreken bij het felbegeerde object. Door hun grootte hoefden zij verder weinig te doen om de andere vogels te verjagen, die zochten uit zichzelf een goed heenkomen.
Wil van Elk
29 oktober 2014
Duinzigt. Lang geleden zat ik daar op de kleuterschool bij de zusters. Ik zat bij de zuster van beneden. Dus ja, je had er ook een boven. Twee zusters met een klas kleuters dus. Toen het voormalige kloostergebouw na een grondige renovatie werd opengesteld voor het publiek, probeerde ik die tijd weer voor mij te halen. Dat lukte mij niet goed, maar sommige herinneringen zijn toch wel blijven hangen. Zaterdag was er een Andere Markt rond het gebouw en in een gedeelte binnen waar je tegenwoordig kantoorruimte kunt huren. Bij een rondgang langs de vele kramen kwam ik regelmatig een Oegstgeestenaar tegen die daar ook op school zat. Maar er waren ook heel veel mensen die geen idee hadden wat het voor een gebouw was. En dan was de mooie kapel niet eens open voor publiek. Het voormalige schipperskinderen internaat Duinzigt is een mooi gebouw dat met de omliggende ruimte prima is geschikt voor dit soort evenementen.
Wil van Elk
12 november 2014
Nu ik amper kan slapen door de stank van de sloot bij ons voor de deur, bedenk ik mij dat hoewel Oegstgeest niet overdreven doet over de Zwarte Pietendiscussie er toch wat gaat veranderen. Het feest op en rond 5 december zal nooit meer hetzelfde zijn. De goedheilig man komt dit jaar zelfs per openbaar vervoer naar Oegstgeest. Ik ben benieuwd of er bij de bushalte net zoveel kinderen met hun ouders en grootouders staan als bij de traditionele aankomst per boot. Geen pakjesboot dus, maar een pakjesbus. Ook draagt hij geen mijter, want dat geeft ongetwijfeld ongemak in de bus, maar een soort werkpet. Hij komt zelfs niet op een zaterdag maar op zondag 23 november. Ik ben heel benieuwd naar de pietengroep, want daarover wordt in Nederland zwaar gediscussieerd. Het zou zomaar kunnen zijn dat er een Zwarte Pietenmuseum wordt opgericht waar de Pieten van onze grootouders en die van onze ouders tentoon worden gesteld.
Wil van Elk
19 november 2014
Tring, de bel! Het is 5 december. Vier jongens stuiven naar de deur. Onze ouders roepen: daar gaat Zwarte Piet! We rukken de voordeur open en daar staat een grote slede volgepakt met cadeautjes. En Zwarte Piet? Die is in geen velden of wegen te bekennen. Die zat waarschijnlijk bij de buren. Iets meer dan twintig jaar later ging bij ons de bel. Mijn vrouw en ik riepen: Daar gaat Zwarte Piet! En onze dochters stoven naar de deur waar een jute zak vol cadeautjes en heerlijkheden stond. In beide gevallen waren de kinderen heel erg opgewonden, en enthousiast werd het inpakpapier van de cadeaus gescheurd. De ohs en ahs waren niet van de lucht. Geweldig! En weer twintig jaar later wordt ons gevraagd om namens Sint en Piet een antwoord te schrijven op de brief die onze kleinkinderen met de hulp van hun ouders naar de Sint stuurden. Door dezelfde dochter die vond dat wij haar en haar zus behoorlijk in de maling namen!
Wil van Elk
26 november 2014
Hoppezak Leiden bestaat al bijna een eeuw en je kunt er nog steeds allerlei (thema-)kostuums huren met een keuze uit maar liefst tachtigduizend stuks. Een heel grote verkleedkist dus. We zouden er veel vaker gebruik van moeten maken, maar dan moeten er wel meer feesten komen met een thema. De eerstkomende is op 5 december en nu al staan ze in de rij voor een traditioneel kostuum. Een ruimtesint bestaat nog niet, maar als ze in de toekomst naar Mars emigreren kun je er ongetwijfeld een ruimtepak huren. Ben alleen bang dat het een punthelm wordt, want een rond model zal de toets der kritiek niet doorstaan. Ook voor onder de helm geef ik het advies om genoeg lijm mee te nemen. Als het Sinterklaasjournaal de beelden uitzendt staat het heel raar als er een grote witte snor in het ruimte(stoom-)schip rondzweeft, met een Sint die wild met zijn armen zwaait en er snel achteraan ploetert met een omhoog wijzende baard.
Wil van Elk
3 december 2014
Als je een boek leest van de voormalige huisarts Har Meijer, heb je het gevoel dat je hem wel als huisarts had willen hebben. Heerlijk zoals hij vertelt. In ‘Verstand op nul’ verhaalt hij over bezoeken aan een afdeling met demente bewoners. Voor de een is dat een kort verblijf, maar voor sommigen helaas een jarenlange. Op het moment dat je over de drempel stapt, betreed je een andere wereld. Een wereld waar sommige bezoekers heel veel moeite hebben om naar binnen te gaan. Ik kan mij nog herinneren dat ik een keer heb gewandeld met mijn vader die in een rolstoel zat. Frisse lucht deed hem goed, dat was te merken. Toen wij weer terug waren in het verpleeghuis, en wij de lift ingingen, zei ik dat we snel naar boven gingen omdat ik vreselijk nodig moest piesen. Hij keek mij aan in de grote spiegel op de achterwand van de lift en zei: Je kunt het hier gewoon laten lopen hoor! Pa en ik lagen dubbel van het lachen!
Wil van Elk
10 december 2014
Op het Internet zijn er mensen die bijhouden hoeveel dagen er nog zijn te gaan voor het Kerstmis is en iedere dag kabbelt het aantal verder af. En ineens is het nog maar een paar weken te gaan. Sinterklaas is voorbij en het strooigoed ligt voor het grijpen in de schappen en chocoladeletters kosten nog maar de helft. Sinterklaasfeest een week later vieren kan je een hoop geld besparen. Ook kerstversiering kun je goedkoop aanschaffen na de kerstdagen. Alleen vuurwerk niet, en dat is maar goed ook. Wel wordt er net als ieder jaar al weken voor het oudjaar vuurwerk afgestoken. In het buitenland gekocht of overgehouden van vorig jaar. Ook bij deze voorafjes zitten beste knallen bij. Maar toch niet zo hard als die ene donderslag bij heldere hemel op maandagmiddag. Een druilerige dag met af en toe regen en dan ineens een flits en een harde klap. En daarna was het weer stil. Daar kan geen knalvuurwerk tegenop.
Wil van Elk
17 december 2014
Het is best vreemd als in jouw favoriete krant iets ontbreekt. Lezers merkten dat vroeger al op als ik ergens opdook met mijn schrijfblokje in plaats van de vertrouwde verslaggever Antoon Koch. Ik zei dan altijd maar dat ik inKOCHnito was. Later hetzelfde toen ik ook foto’s maakte en Loek de Groot erg werd gemist. Ondertussen ging Antoon het al wat rustiger aan doen. Maar nu hij tijdelijk uit de running is, ontbreekt er ineens wat aan de krant. Antoon en zijn vrouw moeten namelijk even tot rust komen samen. Hierdoor is de vertrouwde rubriek inKOCHnito even uit beeld. Dat is dus wat u opeens mist! Dat kan net zo nare ervaring zijn als dat plots alle bomen in de straat worden omgezaagd, zoals op de Lijtweg. Intussen wordt er hard gewerkt aan nieuwe bestrating en er worden volop nieuwe bomen geplant. Ook in de krant wordt de lege ruimte weer opgevuld. Maar het gemis blijft, net als bij de oude bomen die weg zijn.
Wil van Elk
23 december 2014
Een jaar is zo voorbij en dit is alweer de laatste Oegstgeestigheid, sorry, Oegstgeestig van het jaar 2014. Er is heel veel gebeurd in ons mooie dorp dat landelijk bekend is als een van de beste plekken om te wonen. Als je alle krantenkoppen van de Oegstgeester Courant op een rijtje zet, krijg je een lange lijst van volzinnen over bruisend Oegstgeest. Van Dorpskracht, Dorpscentrum, Dorpslab, Oegst, SOEK, Sportcafé, Repaircafé, tot Poelmeer, Poelgeest en Oegstgeest aan de Rijn. Niet altijd staat daar positief nieuws aan gekoppeld. Gelukkig houdt de veerkracht en bindingskracht van de inwoners het dorp springlevend. Ik weet niet meer waar ik dit heb opgepikt, maar de mooiste volzin van 2014 is wat mij betreft: Ons Oegstgeest gaat nooit verloren! 2015 wordt ongetwijfeld een prachtig en inspirerend verenigingsjaar met op veel plaatsen een frisse start met veel jonge aanplant van bomen. Kom maar op met de toekomst!
Wil van Elk