Oegstgeestigheid

Oegstgeestig

1 januari 2020

Monopoly
Heel Oegstgeest meerdere keren met het autootje rondgereden. Heel erg moe, maar amper van mijn stoel geweest. Eind vorig jaar vertrokken en op 1 januari aan het eind van de dag berooid van mijn stoel gestapt. Je kunt de jaren twintig niet beter beginnen dan met het spelen van het Monopolyspel van Oegstgeest. Glimmend zat mijn echtgenote de flinke stapels geld te tellen, terwijl onze dochter en ik straatarm mochten toekijken. Daarom heet het spel ook zo! Onderweg kwamen de straatnamen van het oorspronkelijke spel om de hoek kijken, ook al hebben we het al heel lang niet meer gespeeld. Bij de volgende keer spelen van dit ontroerend goede spel, komt het vast goed. En mijn vrouw? Die kan zo beginnen bij een makelaarskantoor! Wat een talent. Zelfs de bank moest het afweten. Het Monopolygeld met de sierlijke M werd al snel Meuro genoemd bij al dat betalen aan de tegenpartij.

Wil van Elk

Oegstgeestig

8 januari 2020

Garnaal
De jaren tien sloten af met een – volgens het CBS – recordvangst aan garnalen uit de Noordzee. Misschien dat de uitdrukking “zo stoned als eens garnaal” weer opgang vindt hierdoor. Bij ons ging tijdens de Kerst het rookalarm af nog voordat de garnalen het gourmetpannetje in gingen. Zelf voel ik mij soms alsof ik teveel aan garnalen naar binnen heb gekregen. Bij de presentjes die ik aan het eind van het jaar kreeg zaten puzzelboekjes met Sudoku’s waarmee ik uren zoet zou moeten zijn. De een was zo klaar. Maar de ander bleek een ware uitdaging. Net als in verschillende dagbladen waarin allerlei combinaties staan van in elkaar verweven Sudoku’s, was dit boekje gevuld met allerlei varianten. Die van vijf in elkaar overlopende van negen is mijn favoriet. Maar die van tien en twaalf cijfers zijn een stuk lastiger. Het boekje blijkt uitgeven door een uitgeverij in Oegstgeest. Misschien dat het daarom een boekje is met taaie puzzels!

Wil van Elk

Oegstgeestig

15 januari 2020

IJspret
Al bladerend in mijn fotoarchief kwam ik foto’s tegen van Henk Heemskerk zittend op het oeroude hekwerk bij de Duikersbrug. Tien jaar later krijgt hij alsnog te horen dat ook het hekwerk de aandacht krijgt bij het vernieuwen van de brug. In die tijd ook ijspret op het Oegstgeesterkanaal. Dat is precies tien jaar geleden. In 2009 en 2010 konden we schaatsen op het kanaal. Met de huidige temperatuur van rond de tien graden boven nul is dat haast niet voor te stellen. Wij moeten het wellicht deze winter zonder natuurijs doen. In Friesland is het probleem nog veel groter. Daar praten ze niet over een kanaal, maar over een tocht over heel veel water, maar dan wel bevroren. De tocht der tochten komt daar nog minder vaak voor dan een keertje een baantje trekken op het Oegstgeesterkanaal. In 2013 werd er eind januari nog volop geschaatst op de IJsbaan aan de Oegstgeesterweg. Er is dus nog hoop.

Wil van Elk

Oegstgeestig

22 januari 2020

Wandelend boek
Oegstgeest is een schrijversdorp. Toen er tegeltjes in het straatbeeld verschenen met namen van beroemde Oegstgeester schrijvers hadden Antoon Koch en ik het er lachend over dat wij zo'n tegeltje nooit zouden krijgen. En als er een veel heeft geschreven in zijn leven is het wel Antoon Koch, de vroegere redacteur van de Oegstgeester Courant en nog veel meer publicaties. Maandag zag ik een bericht over het bijschrijven op ‘Inventaris Immaterieel Erfgoed NL’ van ‘Verhalen vertellen. Een goede zaak. Het is heel belangrijk dat kinderen op school leren te vertellen, voor te dragen, maar vooral, te lezen. Misschien dat Oegstgeestig dan ook wordt opgenomen, dacht ik even. Maar als ik dan bedenk hoeveel er dagelijks op papier verschijnt, betwijfel ik dat ten zeerste. Aan het eind van het bericht veerde ik enthousiast op. Hoera, ik word met name genoemd: “Elk mens is in feite een wandelend boek”, stond er. En wandelen doe ik graag!

Wil van Elk

Oegstgeestig

29 januari 2020

Verhuur
Tijdens een van onze vele wandelingen die mijn vrouw en ik de laatste tijd maken, zagen we in de Leidse Hout dat er vogelkastjes werden bevestigd aan bomen. Ze zijn niet bestemd voor de vrije verhuur, maar speciaal voor vogeltjes die eikenprocessierupsen eten. Door natuurlijke bermen aan te leggen komen er meer sluipwespen en sluipvliegen die natuurlijke vijanden zijn van deze harige rupsen. Naast bepaalde insecten zijn er ook vogels als mussen en mezen die gek zijn op deze rupsen. Vandaar de nestkastjes. Hopelijk is menselijk ingrijpen minder nodig voor het verwijderen van de rupsen. Bij ons voor de deur viel het op dat er steeds meer koolmezen zijn. Later bleek onze buxushaag compleet kaal gevreten te zijn door rupsen. Koolmezen zijn daar gek op, en konden zich te goed doen. Helaas niet fanatiek genoeg, want de struiken werden volledig kaalgevreten. Had ik nu maar een heleboel nestkastjes opgehangen!

Wil van Elk

Oegstgeestig

5 februari 2020

Onderweg
Ga je onderweg naar Leiden, kun je vanaf de Rhijngeesterstraatweg zien hoe laat het is op de kerkklok van de Willibrordkerk. Tenminste, als de hoge bomen je het zicht op het uurwerk niet onttrekken. Door Leiden rijden is meestal geen probleem, tenminste, als je geen Leidenaar bent. Want het blijkt dat die de meeste vertragingen ondervinden in vergelijk met andere steden in Nederland. Dat heeft TomTom ontdekt. Ze houden zelfs bij waardoor een verkeersinfarct ontstaat en hoeveel minuten jouw rit dan langer duurt. Onderweg kom je nog wel ergens een klok tegen die je op de hoogte houdt of je op schema bent. Maar als je dan eindelijk in het centrum van Leiden bent, kun je op de klok van het stadhuis voorlopig niet zien of je op tijd bent. Het uurwerk krijgt namelijk groot onderhoud. Op 17 februari hijsen ze de klokken uit de toren. Aan het eind van het jaar is het klaar. Dan weet je weer hoe laat het is. O, op de fiets? Dan ben je ook weer op tijd thuis!

Wil van Elk

Oegstgeestig

12 februari 2020

Café
Het aantal cafés in Oegstgeest is gereduceerd tot één. De cafés die nu opvallen zijn bijeenkomsten over allerlei zaken. Van Alzheimer Café tot Computer Café. Eind vorig jaar ontdekte ik dat er een Science Café bestaat. Dat is ‘vet’ wordt er geroepen. En dat was juist het thema in december. Het ging over wit vet en bruin vet. Een gewaagd onderwerp in deze tijd. We hebben het blijkbaar in ons lichaam om overtollig lichaamsvet te verbranden. Dat komt omdat bruin vet als het geactiveerd wordt suikers en vetten kan omzetten in warmte. Ook dat is een tricky onderwerp. Maar je hebt het wel nodig om je lichaam gezond te houden. En met kou krijg je meer bruin vet. Dus thermostaat lager zetten is goed voor je. En laat dat nou ook nog eens goed zijn voor het milieu! Ik las ergens op Internet dat rode peper ook helpt bij het bevorderen van bruin vet. Zou dat de reden zijn dat ik het direct heel warm krijg als ik die eet?

Wil van Elk

Oegstgeestig

19 februari 2020

Kust
Als wij de kust volbouwen omdat we daar allemaal willen wonen, terwijl ook iedereen daar wil recreëren, dan botst dat aan alle kanten. GroenLinks wil dat in ieder geval niet onder het motto ‘de kust is van ons allemaal’ en de Provincie wil de wegen er naartoe verbeteren. Een huis bouwen op het strand is niet slim. Als het water stijgt, word je als eerste overspoeld. En als ze de Noordzee afsluiten van de oceaan, komen er alleen maar mensen voor jouw wonen, weg uitzicht! Af en toe spoelt er iets aan dat je echt niet voor jouw deur wilt. Een walvis kan behoorlijk stinken. Dolfijnen en zeehonden hebben we al gehad, en vandaag de dag spoelen er zelfs wilde zwijnen aan. En alle materialen die aanspoelen zijn toch door het zout aangetast en geven alleen maar troep. Je moet ook erg veel onderhoud plegen om dezelfde reden. Gewoon een stukje fietsen als je naar de zee wilt, en niet in jouw F1-wagen, neem wel een schep mee om een kuil te graven!

Wil van Elk

Oegstgeestig

26 februari 2020

Forest
Tiny Forest. Klein bos. Voor de aanleg daarvan geeft de provincie subsidie. Tenminste als je als gemeente er drie aanlegt. Teylingen zou het mogelijk makkelijker kunnen hebben dan Oegstgeest door er in Sassenheim, Voorhout en in Warmond een van minimaal tweehonderd vierkante meter aan te leggen. Het moet blijkbaar zoden aan de dijk zetten, anders zouden ze niet stellen dat het er drie moeten zijn. Met een beetje fantasie hebben we dat allang in Oegstgeest. Zoals in Haaswijk waar drie houtwallen volgens mij al aan de voorwaarden voldoen en het geld voor aanpassing daarvan al grotendeels is uitgegeven. Alleen nog het educatieve eraan koppelen. Als straks de hoogspanningsleidingen ondergronds gaan, dan komt er wellicht toch nog een ooit beloofd Oegstgeester Hout bij. Want dan mogen de bomen alsnog de hoogte in omdat dan de belemmering van de hoogspanningsleidingen weg is.

Wil van Elk

Oegstgeestig

4 maart 2020

Abraham
Als je vijftig keer jouw verjaardag viert, dan streed je toe tot de club der wijzen. Iemand die op 29 februari is geboren, viert zijn of haar ‘echte’ verjaardag eens in de vier jaar. Volgens het CBS zijn dat er meer dan elfduizend. Na dertien keer al Abraham, of Sara, is dus heel goed mogelijk. Als je op die manier rekent, word je nooit honderd. Volgens de statistieken zijn er meer dan tweeduizend huwelijken die zijn gesloten op 29 februari. Drie keer kun je een smoes hebben om geen bloemetje mee naar huis te nemen, maar die ene keer moet je echt niet vergeten. Voor Dorpsmarketing Oegstgeest maakt de geboortedatum niet uit. Voor alle pasgeborenen hebben ze een slabbetje laten maken van biologisch katoen met de tekst ‘Terug naar Oegstgeest’. Je moet je kind aanmelden in het gemeentehuis, maar voor het ontvangen van het ludieke hebbedingetje ook bij Dorpsmarketing.

Wil van Elk

Oegstgeestig

11 maart

Sociale media
De huidige bevolkingsgroei in Nederland is een prachtig onderwerp voor het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Het zijn vooral de bijzaken die de landelijke dienst triggeren om statistisch onderzoek te verrichten. Zo blijkt dat het autopark sterker groeit dan de bevolking. Ook wordt er meer zonne-energie opgewekt dan voorheen. Ondertussen blijkt ook dat ouderen steeds vaker werken met sociale media op het Internet. Hoe dat valt te rijmen met de toename van cybercrime is koffiedikkijken. Dus omdat ouderen dat wellicht zouden doen, of dat ze gewillige slachtoffers zijn. Een feit is wel dat cybercrime, zoals identiteitsfraude, koop- en verkoopfraude, hacken en cyberpesten, toeneemt ten opzichte van de afname van traditionele criminaliteit ondanks dat er meer huizen worden gebouwd en dat daardoor het aantal inbraken zou kunnen toenemen. Winkeldiefstallen nemen toe, evenals vernielingen en beschadigingen.

Wil van Elk

Oegstgeestig

18 maart

Ramp
Ik werd een jaar na de Watersnoodramp van 1953 geboren. Mijn voeten zijn in al die jaren redelijk droog gebleven. Echte rampen heb ik gelukkig nooit meegemaakt, en ik groeide redelijk rustig op in Oegstgeest. Drie of vier decennia geleden werd er gedacht over hoe het er in het 2020 zou uitzien. Ik ben geen paragnost, maar ik dacht er wel over na. Ik noemde de stijging van de zeespiegel en ging ervan uit dat de westkust dramatisch zou opschuiven naar het midden van het land en de toestanden van 1953 zouden daarbij verbleken. De nieuwe marinehaven zou na het wegvagen van Den Helder in Harderwijk komen. Verzin het maar. Gelukkig is dat niet gebeurd. Wel worden we nu door een andere ramp getroffen waarbij heel veel mensen dramatisch de dupe zijn. Je kunt blijkbaar op heel veel manieren ‘ziek’ worden.

Wil van Elk

Oegstgeestig

25 maart

1217
Op mijn zesenzestigste verjaardag typ ik column 1217. Na een paar losse inzendingen kreeg het eind 1985 de naam ‘Oegstgeestigheid’. Toen vanaf 21 november 2012 de column wekelijks op de voorpagina kwam, waren veel mensen het even kwijt. De naam was veranderd in Oegstgeestig en het stond op een andere plek. Wel een stuk korter door de beperkte ruimte, maar dat wende snel. Uiteindelijk heb ik in totaal twaalfhonderdzestien columns geschreven. Nummer dertien in 2020 verschijnt in crisistijd. Ik hoop oprecht dat we dit snel te boven komen! In deze tijd dat veel mensen al dan niet verplicht thuis zitten, ga je dan niet vervelen maar lees de columns nog maar eens. Niet een zoveelste opvrolijking, maar voor herinneringen. Hopelijk dus veel ‘O ja’s’. Zie op Internet www.oegstgeestigheid.nl. Bij het tellen viel het mij op dat er een aantal zijn met rare tekens erin. Ik heb dus nog wel wat de doen de komende tijd!

Wil van Elk

Oegstgeestig

1 april

Pop-up
Een pop-up bij de Klink op de plek waar restaurant Loetje zou moeten komen, dat was de oproep in de Oegstgeester Courant. Daar zijn plannen genoeg voor. Vooral een helikopterplatform voor F1-gangers spreekt tot de verbeelding. Voor de omwonenden een geruststelling dat dit voorlopig niet doorgaat. Maar er zijn blijkbaar nog meer interessante ideeën. Woensdagmiddag wordt op het Facebook Evenement Ietsbijdeklink een presentatie gegeven van het winnende idee. Niet met publiek, dat gaat nu even niet. Voor de plas en omgeving komt er in ieder geval reuring. De vraag is of je dit graag moet willen. Het zou beter zijn om te zorgen dat er snel kan worden gebouwd. Dat zou meer rust geven dan al die wilde plannen. Hoewel, een daarvan geeft nog meer rust. Gewoon alles laten zoals het is. Maar dat is niet meer aan de orde. Er gaat nu eindelijk wat gebeuren: kijk woensdagmiddag op de Facebook evenementpagina Ietsbijdeklink.

Wil van Elk

Oegstgeestig

8 april

Meer of minder
Sinds enige tijd wandelen wij meer en zien we ook meer onderweg. We rijden minder met de auto, en belasten het milieu minder. Omdat meer mensen minder auto’s kopen, stort die handel in. Maar dat geldt voor veel meer zaken. Sterker nog, voor velen is het niet alleen veel minder, maar zelfs helemaal niets meer. Mooi om te zien dat daar veel begrip en volop aandacht voor is en van alle kanten ondersteuning komt. Soms heel verrassend wat mensen verzinnen om anderen te helpen! Wat voorheen in geschiedenisboeken was te lezen, maken wij nu zelf mee. In de toekomst staat in de geschiedenis de crisis vermeld van 2020. De tijd zal het leren hoe lang die aanhoudt en hoe zwaar die wordt. Maar ook hoe wij standhielden. We zitten er met onze neus bovenop en moeten voortdurend op onze hoede zijn. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor hen die het slecht hebben. Op een volledig ondergang zit niemand te wachten.

Wil van Elk

Oegstgeestig

16 april

Simulator
Ik weet nog goed mijn eerste rijles bij Rijschool Fleur. Ook mijn eerste flightsimulator op mijn eerste homecomputer. Bij het Marine Elektronisch en Optisch Bedrijf (MEOB) in Oegstgeest zijn in de vorige eeuw bijzonder vernuftige trainers en simulatoren ontwikkeld en gebouwd. Op een simulator kun je heel veel oefenen zonder dure apparatuur te gebruiken of te crashen. Tegenwoordig is een virtuele wereld allang niet nieuw meer. Nu er een crisis is waarbij nauw contact met anderen uit den boze is, ontstaat er een vraag naar simulatoren, vooral voor autorijles. Misschien ontwerpt er iemand een pak waarmee je rijles kunt geven. Met dat pak zou je ook met allerlei uitbreidingen je op of in het water kunnen verplaatsen, of zelfs in de lucht. Een multifunctioneel pak met duizend en een modules en dito mogelijkheden. Met een paar handelingen ben je ingepakt als een Michelinmannetje overal inzetbaar!

Wil van Elk

Oegstgeestig

22 april

Huiskamer
Ik denk dat het woord huiskamer zeker in de top tien komt van meest gebruikte woorden in 2020. Huiswerk is overigens hét toverwoord. Niet het werk dat kinderen van school opgedragen krijgen, want dat is schoolwerk, maar klussen in huis. Juist die klusjes waar je eigenlijk nooit aan toekomt kunnen nu mooi worden gedaan. Of gewoon weer die Beatle LP’s voor de dag halen en de muziek draaien die past bij het lange haar dat nu tevoorschijn komt. Video conferenties zijn nu in om te kunnen werken met collega’s. Maar dat zou eigenlijk veel meer moeten worden gebruikt om met ouderen, al dan niet in tehuizen, te praten en elkaar te zien. Of gewoon eens kijken op www.romeinenweek.nl. Het is een van de initiatieven om de mensen thuis weg te houden van verveling. Zo te zien best leerzaam. Ze waren overigens ooit in Oegstgeest, want hier in de buurt graven ze nog steeds resten op die wijzen op hun aanwezigheid.

Wil van Elk

Oegstgeestig

30 april

Middelpunt
Heel de wereld is in de ban van ‘het’ virus. Op sommige plekken is het een crisis te veel. In Nederland was het maandag op Koningsdag raar wakker worden. Waar normaal jaarlijks heel het dorp aan het feesten was, werden nu allerlei alternatieven ten uitvoer bedacht om toch de verjaardag van de Koning te vieren. Sommige daarvan zullen ongetwijfeld leiden tot een nieuwe traditie. Waarschijnlijk zal het aantal straatmuzikanten in aantal alle voorgaande edities van de Oranjefeesten overstijgen. Het Volkslied nu niet van een podium voor het gemeentehuis, maar verspreid over heel Oegstgeest. Voor ons voor heel even het middelpunt van de wereld. Maar wel een heel aparte ervaring. Nu maar hopen dat het virus zich wereldwijd laat vernietigen en dat we binnenkort uit het dal kunnen klimmen. Maar de wereld ziet er voortaan echt wel anders uit. Vijfenzeventig jaar geleden konden we elkaar vrij omhelzen, dat wordt nu echt wel anders.

Wil van Elk

Oegstgeestig

7 mei

Richten!
“Naar rechts, richten!”, luidde het bevel op het Hilversumse exercitieterrein in 1974. Lekker makkelijk, zo bleef je met een armlengte op gepaste afstand van je mede marinemannen en kreeg je in ieder geval niet het geweer tegen je aan en ze trapten niet tegen je aan tijdens het marcheren. Ir. Overgaauw wees op de geschiedenis van de Romeinen die wellicht het voorbeeld hiertoe gaf. Alleen hadden zij toen een dubbele afstandspas, die ongeveer anderhalve meter was. “Daarom is de mijl (Red. ongeveer 1478 meter) geen duizend meter, maar duizend Romeinse passen”, vertelde hij. Misschien dat zij toen ook al op deze manier voorkwamen dat zieke soldaten hun medestrijders besmetten. Zou zomaar kunnen dat ze tijdens het marcheren meetelden en om de mijl een zogenoemde mijlpaal sloegen. Zo kwam deze paal ook in ons land terecht. Onze soldaten hadden langere benen, dus dat werkte voor geen meter! Maar nu wel anderhalve meter! zeventig jaar geleden konden we elkaar vrij omhelzen, dat wordt nu echt wel anders.

Wil van Elk

Oegstgeestig

14 mei

Oegstgeest
Retour afzender. Op poststukken die in het postkantoor in Oegstgeest waren getempeld, betekende dat Terug naar Oegstgeest. Ik mag graag postzegels afweken, uitzoeken, en op volgorde in albums steken. Allemaal fragmenten van wereldreizen. Zegels van liefdesbrieven uit Parijs. Of gewoon vakantiegroeten uit Noorwegen, Santa Lucia, Spanje of Suriname. Brieven die met de trekschuit waren vervoerd met een zegel van anderhalve cent op papier met een watermerk. In 1966 zegels van 18 cent. Of een postpakketje met tien zegels van een euro. Wat een toeval om dan een envelop te treffen met Post betaald Oegstgeest. Ik kan mij nog goed de postzegelautomaat aan de Dorpsstraat herinneren, naast de Bijdorplaan. Ergens in huis heb ik nog wel een boekje daaruit liggen. Hoe leuk om dan een zegel te treffen uit zo’n automaatboekje, groen 55 cent, waarop een poststempel staat van Oegstgeest. 27 juli 1988, als de dag van gisteren!

Wil van Elk

Oegstgeestig

20 mei

Herdenken
In 2020 is het vijfenzeventig jaar geleden dat we zijn bevrijd. Wat een groots gebeuren zou moeten worden, is door de huidige omstandigheden zeer beperkt. Een groot aantal tijdschriften en dag- en weekbladen besteden veel aandacht aan deze mijlpaal in driekwart eeuw vrijheid. Het tijdschrift National Geographic schenkt hier ook aandacht aan met op de voorpagina ‘De laatste getuigen’, met als ondertitel ‘De Tweede Wereld Oorlog door de ogen van veteranen en andere overledenen’. Ergens op de helft in het blad staat het artikel ‘Uit de hemel gevallen, de ongeziene slachtoffers van de luchtoorlog boven Nederland’. Daarin op een dubbele pagina een foto van het Halifaxmonument midden op de Kleyn Proffijtlaan in Haaswijk op de plek waar in 1943 een Halifax vliegtuig neerstortte. Twee vlaggen, een Canadese en een Engelse, en twee potten met bloemen markeren het monument. Op de weg brengt een skater een groet uit.

Wil van Elk

Oegstgeestig

27 mei

Droog
In 2020 krijgen we naast alle ellende die we momenteel moeten doorstaan ook nog eens een droogterecord. Je zou denken dat met die opwarming van de aarde de warmte toch langzamerhand ook is doorgedrongen tot de met sneeuw bedekte bergen en dat er meer smeltwater onze kant opkomt en uiteindelijk ons lage land overstroomd. Nee, er komt juist beduidend weinig water door de rivieren en ontstaat er, vooral door het uitblijven van regen, een dramatisch droge toestand waar we niet blij van worden. Nu zijn we ondanks die opwarming naarstig op zoek naar andere warmtebronnen, bijvoorbeeld uit de Klinkenbergerplas. Misschien moeten we ook eens kijken naar de Noordzee. Als we het zout uit het water halen en het water distribueren over het hele land, dan hebben we wellicht voldoende drinkwater, irrigatie en slootwater. Het idee goed uitwerken en verkopen aan Australië en Afrika. Als het meezit levert het ook nog wat warmte op.

Wil van Elk

Oegstgeestig

4 juni

Plastic
Ellende wereldwijd. En om onszelf en anderen te beschermen hebben we een bloeiende handel opgezet van mondkapjes en reinigingsgel die samen met een grote rol papieren doekjes op een statafel opgesteld staan. Blijkbaar maken daar ook de mensen gebruik van die gewend zijn om alles wat ze niet meer nodig hebben gewoon te laten vallen. Dat doen ze zelfs in de buurt van een afvalbak. Misschien zijn dat ook degenen die hun troep naast vuilcontainers neerkwakken. Zo is het Boerhaaveplein meermaals een grote vuilnisstortplaats. Blijkbaar hebben ze het droombeeld dat er een gemeenteambtenaar in een bakfiets rondrijdt die achter jou alles opruimt. Ze lopen ook rond in natuurgebieden. Of beter gezegd, ze gaan er af en toe zitten. Wat achterblijft zijn de resten van een middag- of avondpot. Aangevuld met tissues en natte doekjes. Maar de winnaars zijn: Plastic handschoenen en mondkapjes, het nieuwe afval anno 2020.

Wil van Elk

Oegstgeestig

10 juni

Natuurlijk
Iemand vertelde dat er rond afvalcontainers kunstgras was aangelegd met plantjes erbij. Het resultaat is dat er geen afval meer naast de containers wordt geplaatst. Altijd netjes. In Amstelveen zijn ze meer van een natuurlijk oplossing met zelfwerkzaamheid. Daar hebben ze tuintjes aangelegd rond de containers en de bewoners houden die zelf bij. Het is er netter op geworden en er wordt geen afval meer naast de containers gedumpt. Doet mij denken aan mijn dochters vroeger die luisterden naar Kinderen voor Kinderen: “Ik ben gewoon een beetje blij, met dat tuintje van mij. Natuurlijk zijn er beestjes en moet ik onkruid wieden…”. En verder, rond de voet van een boom staat een mini-tuintje leuker dan een verzameling hondendrollen. Onkruid? Kwestie van bijhouden. En niet met gif! Ik ben nog altijd blij met die schoffel van mijn vader. Hij slijt, en wordt steeds kleiner. Misschien ben ik niet zo handig als hij, maar ik kom er wel.

Wil van Elk

Oegstgeestig

17 juni

Op z’n mooist
Oegstgeest in het groen. Het is nu de mooiste tijd om er rond te lopen. Ook de tuinen komen in bloei. Heerlijk om daar tijdens wandelingen foto’s van te maken. Anoniem, nauwelijks herkenbaar door mijn lange haar en witte baard. Mijn fototoestel verraadt mij echter en af en toe volgt er een groet. Een van onze wandelingen, mijn vrouw loopt dapper mee, ging langs de vijver bij de Admiraal de Ruyterlaan. In het midden van de plas zwom moeder eend met een stuk of tien jongen die af een toe moesten klunen over het dikke kroos. Meeuwen vlogen krijsend over hen heen. Langs de kant zwom een andere moeder eend met drie jongen. Op de kant stond een reiger rustig te wachten tot ze dichterbij kwamen. Nog een meter en dan kon de reiger erbij. Maar plots vloog hij krijsend op omdat wij op anderhalve meter langsliepen. Moeder eend keek er nauwelijks van op. Een stukje verderop zaten twee woerden al te lonken naar haar.

Wil van Elk

Oegstgeestig

24 juni

Kasteelbewoners
Kastelen als Oud-Poelgeest en Endegeest waren vroeger buitenverblijven voor welgestelden als Boerhaave, Descartes en Gevers. Ongetwijfeld hadden personeel een onderkomen in het gebouw, of in bijgebouwen. Kastelen onderhouden werd steeds lastiger en kostbaarder. Zo zag je in Warmond in het Slot te Warmont, ofwel Huys te Warmont, dat er meerdere eigenaren kwamen en dito gezinnen er gingen wonen. Vaak was er een landgoed met stallen, oranjerie al dan niet met een rosarium, en bijgebouwen. Lange oprijlanen met rondom veel bomen met een park, maakten het goed toeven. Gelukkig zijn in de naaste omgeving veel van dit soort parken overgebleven. Voor Endegeest zou het ook leuk zijn geweest als er een stichting was opgericht en dat de eigenaren met hun gezinnen er zelf waren gaan wonen. In Warmond heeft het Zuid-Hollands Landschap het bos in beheer. In Oegstgeest ook bij Rhijngeest, maar niet aan de overkant bij Endegeest.

Wil van Elk

Oegstgeestig

1 juli

Horigen
De website van Osger.nl, die van de Openmonumentendagen in Oegstgeest, verhaalt in het kort hoe Oegstgeest ontstond. Eigenlijk niet meer dan een strandwal, een geestgrond. Dan komt er een hofheer, met de naam Osger, die met horigen een deel cultiveert. De rest verpacht hij aan boeren die bij de grond horen. Osger heeft van zichzelf een goddelijke betekenis. Wellicht dat daarom Wim Hoogerdijk op zijn website vermeldt: “Uit de beste korenaren schiep God de Oegstgeestenaren…”. Volgens mij hebben wij nu nog slechts een horige in Oegstgeest. Die staat met zijn oren aan de grond in het Irispark, in direct contact met de grond. De boeren zijn bijna verdwenen. En dan bedoel ik niet de groenteboeren en de melkboeren, want die zijn als zelfstandigen vrijwel verdwenen. Er zijn er nog een paar die horen bij de grond, zoals het meer dan duizend jaar geleden begon. Het dorp is bijna volgebouwd, dat hoort erbij om erbij te horen.

Wil van Elk

Oegstgeestig

8 juli

Melk
Een vriendje fietste in de vorige eeuw regelmatig met een melkbus aan het stuur naar een boer in de buurt. Niet zo’n grote die bij boeren aan de weg stonden, maar met een literbus. Ik vermoed naar de Elsgeester polder of aan de Haarlemmerstraatweg met de toegang tussen de gebouwen van het Marine Elektronisch Bedrijf, zoals het toen nog heette. Heerlijk verse, romige melk. Als het zo doorgaat in Nederland, dan wordt dat echt geschiedenis. Als de boeren moeten wijken voor het almaar uitdijen van steden en dorpen, of door de strenge wetgeving en drukken van de prijzen, dan wordt het echt een dingetje. Want als we afhankelijk zijn van leveringen uit andere landen, dan wordt het geen pretje als de grenzen worden gesloten voor een pandemie of iets dergelijks. Krijgen we misschien illegale melk en floreert de melksmokkel met het witte goud. Ik geniet nog even van een beker volle melk, proost!

Wil van Elk

Oegstgeestig

15 juli

Sigarenbandjes
Zestigplussers onder ons herinneren zich ongetwijfeld de tijd dat er lustig op los werd gerookt. Op verjaardagen stond er steevast en glas vol sigaretten op tafel. En sigaren. Ik kon haast niet wachten om ooms en opa’s van een sigaar te voorzien. “Mag ik het sigarenbandje?”, vroeg ik er direct bij. Ik moest dan wel wachten tot de sigaar bijna was opgebrand. Man wat duurde dat lang voordat zo’n bolknak was opgerookt. Maar ik had wel weer een paar fraaie uitbreidingen voor mijn collectie. Geen idee waar die is gebleven. In het weekend ontmoette ik een echtpaar in het winkelgebied de Lange Voort. Het gesprek ging over de huidige omstandigheden en of er wel hobby’s waren om de tijd door te brengen als je met pensioen bent. Ook bij die man waren de herinnering aan die verzamelwoede nog heel levendig. Ik ben zeer benieuwd hoeveel verzamelingen er nog op zolders liggen en bij de SOEK terechtkomen.

Wil van Elk

Oegstgeestig

22 juli

Fietsen
Tientallen jaren geleden fietste ik heel wat kilometers op mijn racefiets. Als de Tour de France begon, dan zag je al snel meer mensen rondfietsen op een racefiets. Of het alleen door de Tour kwam weet ik niet, want het was ook beter weer en dan gaan er meer mensen op pad. Nu de Tour in de ijskast staat, is de motivatie toch een beetje weg. Maar blijkbaar laten mensen zich niet kisten en kopen massaal nieuwe fietsen. Geen racefiets, maar een elektrische fiets drijft de verkoopcijfers omhoog. Goed voor de handel en goed voor de mens. Wel frustrerend als je stevig door trapt en links en rechts wordt gepasseerd door allerlei lieden die vrolijk rechtop zittend met zichtbaar gemak de pedalen rond trappen. Niet op een fiets, maar op een bike. Een e-bike. Misschien toch maak een e-fiets aanschaffen? Het lied ‘De eenzame fietser’ zou in deze tijd ongetwijfeld anders zijn geschreven.

Wil van Elk

Oegstgeestig

5 augustus

Afstand houden
In de nieuwe anderhalve-meter-samenleving is de beleving voor iedereen anders. “Meneer, afstand houden!”, klonk het dwingend achter mij. Ik was bij het opzij stappen voor passanten blijkbaar te dichtbij gekomen bij een mevrouw die in het uiterste hoekje zat weggedoken op het laatste bankje op het terras van Het Beleg. “Anderhalve meter!”, vervolgde zij haar relaas. “Anderhalve meter is meer dan u denkt. Moet u thuis maar eens opmeten.” Ik draaide mij om en keer haar verwonderd aan. “Nu u mij aanspreekt, kijk ik uw kant op, dat lijkt mij niet goed”, zei ik tegen haar. “Ik behoor tot een risicogroep”, legde ze uit. Ik vroeg naar haar mondkapje. “Die heb ik thuis; wel een keer geprobeerd.” Blijkbaar is haar angst nog te pareren met anderhalve meter afstand houden en vindt ze een mondkapje nog niet nodig. Ik nam verder geen risico en liep door.

Wil van Elk

Oegstgeestig

19 augustus

Winterbanden
Kortgeleden las ik op het Internet: “Maar goed dat het niet sneeuwt. Je zou maar sneeuw moeten ruimen met deze hitte!” Aparte humor? Welnee. Zo las ik in een bericht van de BOVAG dat bijna een half miljoen autobezitters rondrijden met winterbanden onder hun auto. Dat hebben ze berekend met de gegevens uit een controle van 1658 auto’s op diverse plekken in Nederland. Doorberekend naar negen miljoen auto’s in het totale wagenpark kom je op dat macabere totaal. Dat is eigenlijk geen humor, maar ronduit gevaarlijk. Je hebt nauwelijks grip en daardoor een veel langere remweg. Ook een hoger brandstofverbruik en meer herrie. Andersom met zomerbanden in de sneeuw is ook niet slim, maar ja, het is nu hartje zomer en de kraaien vallen van het dak en niet de pinguïns! Bij de Apk-keuring zouden ze toch ook wel moeten zien dat onder sommige auto’s zomer- en winterbanden door elkaar worden gebruikt!?

Wil van Elk

Oegstgeestig

26 augustus

Voorhoofd
We hebben een voorhoofd en nagerecht, zei ze. Uh? Ze zei het erg snel achter elkaar, maar het was duidelijk wat ze ermee bedoelde. Een paar tafels naast ons werden gebruikt voor een verjaardagsfeestje. Precies zoals was aangegeven: Dat vier je in de horeca. De gepaste afstand van elkaar had geen invloed op de gehoorafstand. Aangezien het opgediende eten goed smaakte, bleef de stemming opperbest. In het midden van de eetzaal bekeken twee dames de menukaart. Een van hen had er duidelijk moeite mee en hield de kaart tot bijna op de grond om de tekst te kunnen lezen. Ik moest mij inhouden om haar de tip te geven om er met haar telefoon een foto van te maken en daarmee te kunnen inzoomen op de tekst. Ondertussen bleef ze hardnekkig overhangend naar links met haar arm naar beneden wanhopig op zoek naar een keuze. Uiteindelijk is het haar toch gelukt. Ik wist niet dat eten bij Bregje ook nog eens zo leuk was!

Wil van Elk

Oegstgeestig

2 september

Centrum
De vraag waar ligt het centrum van Oegstgeest was altijd een lastige. De antwoorden toonden aan dat de meningen, en daardoor de plaats van het centrum, heel ver uit elkaar lagen. In vroeger tijd was het raadhuis aan de Wijttenbachweg. Wellicht dat met het grote grondgebied, dat Oegstgeest toen had, het toen zo’n beetje in het centrum lag. Het mooie is dat om de hoek daarvan, in het naastgelegen pand, nu het centrum is. Het Dorpscentrum, letterlijk en figuurlijk. Vorige week is een grondige verbouwing afgerond en is het gebouw overgedragen en direct in gebruik genomen, ook al gingen de activiteiten tijdens de verbouwingen gewoon door. De bezoekers, maar ook de ‘gebruikers’ van het gebouw, zijn enthousiast over het resultaat. Komen er nu verkeersborden om in Oegstgeest richting centrum aan te geven? Zou zomaar kunnen, maar ik denk dat verwijsborden naar het Dorpscentrum kunnen volstaan. Duidelijker kan bijna niet!

Wil van Elk

Oegstgeestig

9 september

Voetpad
Het had vooral met de beveiliging te maken dat er niet een ingang was aan de achterkant van het terrein van het Marine Elektronisch en Optisch Bedrijf (MEOB). Voor personeelsleden die er vlak achter woonden was het heel apart dat ze nog een kilometer moesten omrijden voordat ze het terrein op konden. Een tourniquet voor fietsers en voetgangers had het woon-werkverkeer een stuk aangenamer gemaakt. En toen de oude poort dicht ging moesten ze nog verder fietsen naar de nieuwe poort. En als je pech had, zoals ik, dan moest je aan de andere kant van het hek weer terugfietsen naar de fietsenstalling net achter de oude poort. En op de Boeg net zo. Geen achteringang. En nog steeds geen wandelpad er naartoe. Lopen langs de Haarlemmerstraatweg is nog steeds een lastige opgave. Maar naast de Praxis ligt een heel breed voetpad. Zou dat een voorteken zijn? Lopend naar de Klinkenberg over een voetpad? Je weet maar nooit.

Wil van Elk

Oegstgeestig

16 september

Grens
De grenzen van Oegstgeest zijn in de loop der eeuwen behoorlijk verlegd. Vooral Leiden en Rijnsburg profiteerden van dit grensverleggend gedrag. Afgelopen zaterdag stond ik bovenop de Burcht in Leiden en besefte dat illustere voorgangers eeuwen geleden vanaf dat punt neerkeken op Oegstgeester grondgebied. Nog verder terug in de tijd hadden Romeinen wellicht eenzelfde uitzicht vanaf ander burchten ergens langs de Rijn. Nu kun je vanaf Corpus neerkijken op Oegstgeest aan de Rijn. Kunstenaars en dichters hebben menig werk gemaakt op papier of op linnen. Maar ook zij zijn grensverleggend en hebben hun expressiviteit gebundeld tot op grote hoogte. Tegenwoordig zijn muurgedichten helemaal in en zelfs in Oegstgeest zijn hier op meerdere plaatsen prachtige voorbeelden van. Vanaf 7 oktober ook in Oegstgeest aan de Rijn waar heel toepasselijk het gedicht De Grens van Willem de Bondt wordt gepresenteerd.

Wil van Elk

Oegstgeestig

23 september

Peuken
Filters van sigaretten bevatten veel plastic. En toch liggen ze overal op straat. Behoorlijk vervuilend met tien miljoen kilo per jaar. Ondanks dat de prijs van tabak in twintig jaar tijd behoorlijk in prijs gestegen. Meer dan drie keer zo duur. Volgens het CBS komt dat vooral door de accijnsverhogingen; in het afgelopen jaar zorgden twee verhogingen voor twintig procent prijsverhoging. Dat is niet nieuw. Ook in de vorige eeuw waren de prijzen in Nederland best hoog en was het een sport om vanuit het buitenland pakjes sigaretten en shag te smokkelen. Zeg maar sloffen, hoe meer, hoe goedkoper. Nou ja, je gaf dan wel meer geld uit. Maar nu heeft dat niet zo heel veel zin meer. Ook in het buitenland zijn de prijzen sinds het begin van deze eeuw behoorlijk gestegen. In sommige landen zelfs nog meer dan in Nederland. Zowel het rookgedrag van de bevolking, als de drinkgewoontes, zijn al jaren interessant om statistieken over bij te houden.

Wil van Elk

Oegstgeestig

30 september

Boomer
In de periode van tien jaar na de Tweede Wereldoorlog was ook Nederland druk met de wederopbouw. Er werden veel kinderen geboren. Zoek het maar op in Wikipedia: Babyboom. Massaal gingen al die boomers later puberen en zette alles op zijn kop. Een jongere generatie is sowieso al eeuwenlang spraakmakend en dreven vorige generaties tot waanzin. En nu? Nu is er een gigantische vergrijzing in opkomst en staat de wereld weer op zijn kop. Hebben ‘we’ het goed gedaan? Laten we iets moois achter voor de volgende generaties? Koffers met lp’s van The Beatles en The Rolling Stones tellen daar niet in mee. Tegenwoordig is vrijwel alle muziek simpel te downloaden. Vandaar dat het artikel in Wikipedia onder het kopje Triva stelt dat in 2019 het woord boomer werd gekozen tot woord van het jaar. Staat synoniem voor fossiel! Nou vraag ik je! ‘Onze’ moderniteit heeft daarmee de status belegen gekregen.

Wil van Elk

Oegstgeestig

7 oktober

Big Brother
Keurig op enige afstand een gesprek voeren met een kennis en een beetje bijkletsen. Dat was ik aan het doen terwijl ik de tweede tas met oud-papier leeggooide in de papiercontainer. Hij gooide wat lege flessen in de glasbak. Het was zondagmiddag droog en ook nog eens een beetje zonnig. We hadden het over de gezondheid en kwamen als vanzelf op vliegtuiglawaai. Hoe rustig het was en hoe het wellicht gaat worden in de toekomst. Er zijn films en televisieseries die gaan over diensten die je in de gaten houden. Soms preventief, maar soms je reinste spionage. Wij groetten elkaar en gingen ieders ons eigen weg. Onder het lopen kwam er een helikopter boven mij hangen; we waren toch niet afgeluisterd? Nee! Toen ik thuiskwam, waren er robotjes te zien op tv die met elkaar aan het boxen waren. Ik dacht heel even aan de film Terminator die we net hadden bekeken. Het zal toch niet echt gaan gebeuren allemaal?

Wil van Elk

Oegstgeestig

14 oktober

Helm
Ik was een jaar of twaalf toen ik een bril nodig had om in de verte goed te kunnen zien. Ik schaamde mij door met die bril. Daar groeide ik gelukkig snel overheen, want zonder was helemaal niks. Toen ik zestien werd mocht ik eindelijk legaal op een brommer rijden. Een helm vond ik maar niks. Maar al snel vond ik het toch best wel gevaarlijk zonder. Die straat is nou eenmaal bijzonder hard. Door glad wegdek ben ik een paar keer bijzonder hard onderuitgegleden en was ik heel blij met die helm. Later op de racefiets vond ik het heel normaal om een helm te dragen. Ook daarmee een paar keer mijn leven gered. En toch op een gewone fiets geen helm terwijl die straat even hard blijft. TeamAlert.nl hield onderzoek onder jongeren, daar hoor ik al een tijdje niet meer bij: Zij vinden een helm nuttig maar willen die toch echt niet dragen. Pizzabezorgers dragen hem gelukkig wel Het is een begin!

Wil van Elk

Oegstgeestig

21 oktober

Teermiles
We sparen al jaren airmiles en hebben er nog nooit mee kunnen vliegen. Wel is het een leuk beloningssysteem om kortingen te kunnen krijgen. In navolging op dit systeem zijn er nu ook teermiles. Als je op de weg netjes rijdt en geen snelheidsovertredingen maakt, spaar je geld. Je krijgt het niet zelf. Het enige wat je er zelf aan overhoudt is geldbesparing omdat je geen bekeuring krijgt. Voortaan niet meer alleen straffen, maar ook belonen. Als die beloningen onzichtbaar zijn, heeft het geen effect op het verkeersgedrag. Maar als je voortaan niet meer alleen een smiley ziet onder de tekst ‘u rijdt’, met de vermelde snelheid, maar ook een bedrag dat bestemd is voor de buurt, dan heb je zicht op de beloning voor jouw gedrag. Daarmee wordt het veiliger in jouw buurt en je hebt het gevoel dat jij daaraan meewerkt omdat het gespaarde bedrag wordt geïnvesteerd in jouw eigen wijk. Teermiles dus!

Wil van Elk

Oegstgeestig

4 November

Leegte
Wat een leegte. Toch zie je dat er ondanks alles best veel saamhorigheid is. Mensen die elkaar op allerlei manieren een hart onder de riem steken of met allerlei middelen proberen de boel draaiende te houden. Zoals bij Kasteel Oud-Poelgeest waar ze de keuken volop aan het werk zetten en vele mensen een heerlijke maaltijd bezorgen. Mensen die het heel goed kunnen gebruiken. Of anderen die het nog wel goed hebben en maaltijden bestellen bij horecabedrijven die dreigen ten onder te gaan door de crisismaatregelen. Echt, alle beetjes helpen om de ontstane leegtes op te vullen. Via Internet komen mensen toch nog veilig bij elkaar door aan een bingo mee te doen, georganiseerd door hét lokale café. Je moet er maar opkomen. Zo ontstaan er gouwe ideeën. Maar hier en daar zag ik ook wijzende vingers die dwingend medemensen op afstand houden. Zelfs op het fietspad. Bewust een leegte om zich heen creëren. Uit angst.

Wil van Elk

Oegstgeestig

11 November

Stinken
Als je in de poep roert, gaat het stinken. Soms moet dat echter, vooral als je iets kwijt bent. Misschien dat het in deze tijd wat minder erg is door het dragen van een mondkapje. Vreemd overigens dat overal mondkapjes op straat liggen, dat moet je toch merken als het van je gezicht afvalt?! Maar goed. Om te zien of er Corona-besmettingen zijn, maken ze apps voor op de mobiele telefoon om je te waarschuwen als er besmettingen zijn in jouw omgeving. Besmettingen van COVID-19 laten ook sporen na in het riool en wekelijks wordt er gemonitord in de waterzuivering of we ergens alert moeten zijn op besmettingen. De testers van Hoogheemraadschap Rijnland beschermen zich altijd al tegen besmettingen van bacteriën en virussen die in het afvalwater voorkomen. Het Coronavirus komt daar nu bij. Door te testen op genetisch materiaal in de afgetapte monsters kunnen ze zien of er besmettingen zijn, en waar die zijn.

Wil van Elk

Oegstgeestig

18 November

Jachtinstinct
Het is het jachtinstinct dat opleeft bij de mannen die met geladen camera’s en verrekijkers gespannen turen naar een vogeltje dat door een afwijkende wind onze kant is opgedreven. Tenminste, volgens de mannen uit Oegstgeest die in Haaswijk een thuiswedstrijdje hadden op zoek naar de bruine boszanger. Het beestje is slechts op bezoek, per ongeluk, en trekt ongetwijfeld weer verder. De mannen die ik ontmoette op de Poelsteeg praatten enthousiast over hun hobby. Ze hebben allerlei Whatsapp groepen waarmee ze elkaar op de hoogte houden. Zo was er ook een melding over de Pestvogel die in Haaswijk werd gesignaleerd. Ik zag tijdens het gesprek af en toe wel een klein vogeltje wegschieten, maar ik had geen enkel idee wat voor soort het was. De andere twee paar ogen keken speurend door de lenzen van de kijkers. Het gesprek ging daarna weer gewoon verder. De mannen staan opvallend dichter bij de natuur dan menig andere burger.

Wil van Elk

Oegstgeestig

25 November

Veiligheidsgevoel
Ik zie regelmatig fietsende bellers, of bellende fietsers. Niet zo gek als je een goed werkende bel moet hebben op de fiets. Maar ik bedoel aandachtig op het scherm kijken van een telefoon. Of een stel opgeschoten jongens die naar een oversteekplaats rijden terwijl er een drom mensen oversteken en dan in paniek allerlei capriolen moeten uithalen om de fiets tot stilstand te kunnen krijgen. En toch zegt een onderzoek van Veilig Verkeer Nederland dat het gevoel van veiligheid is toegenomen. Nu vindt de helft van geïnterviewde ouders het verkeer voor hun kinderen veilig; eerst was dat nog een derde. Telefoongebruik is een van de redenen van onveilig gevoel, want eenvijfde gebruikt nog steeds de telefoon in het verkeer. Maar ook fietsen zonder licht en bumperkleven. Bijna een kwart brengt hun kinderen met de auto naar school. En een andere kwart, of dezelfde, heeft vermoeid aan het stuur gezeten.

Wil van Elk

Oegstgeestig