Oegstgeestigheid

6 januari 2010

Een goede 1 aprilgrap is er een die blijft hangen. Eentje waarbij maanden later nog reacties binnenkomen. De grap van 2009 was er een met een dubbele bodem. De eerste was zorgvuldig voorbereid en wekenlang aangekondigd. Een vreemde Oegstgeestenaar bleek een meervalfluisteraar te zijn die op 1 april zijn verloren gewaande maarval weer ontmoette. Maanden later werd er nog gereageerd op het inmiddels gevaarlijk gewaande Oegstgeesterkanaal. Want daar ga je niet meer zwemmen met zulke gevaarlijke vissen.

Het venijn van 1 april 2009 zat echter dieper. Op vernuftige wijze had de eigenaar van de Endegeesterlaan, een burger, een kapvergunning aangevraagd voor alle bomen in de laan die waren aangetast door een alles vernietigende Parglirpa 1 bacterie. Steel een schaap en ze hangen je op, maar steel een kudde dan gaan ze met je onderhandelen. Een principe dat de gemeente blijkbaar ook hanteert, want een gedegen onderzoek volgde; stel je voor, het zou best eens kunnen dat in het Wilhelminapark nog meer bomen waren aangetast. En de wethouder? Die zou zijn stropdas opeten als dit een grap was, waarvan acte. Hij kreeg een heerlijke marsepeinen das aangeboden door bedenker van de grap, Bob van Ingen Schenau, toenmalig eigenaar van Het Witte Huis, én van de Endegeesterlaan. Een goede grap, waar uitbundig om werd gelachen. Althans, zo leek het. Want meer dan een half jaar later krijgt de grappenmaker een aanmaning voor een rekening die al 209 dagen open stond. Jawel, voor de kapvergunning! Hahaha, blijkbaar zijn er nog ambtenaren die de grap nog niet door hebben. 1 april. Wat een zotte dag!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

13 januari 2010

Plof, plof. Een paar sneeuwballen ploffen tegen de ruiten, zowel bij de buren als bij ons. Drie tieners leven zich uit op het ijs. Van de sneeuw op het ijs maken ze sneeuwballen die ze met een sierlijke boog naar de huizen gooien. Waarschijnlijk waren zij in afwachting op de thuiskomst van het buurmeisje. Hoewel ze stonden te wachten, verveelden zij zich geen moment, en hadden het reuze naar hun zin. De winter heeft naast alle gladheid en fileleed, ook zijn leuke kanten, dat zie je aan alles. Veel panden in Oegstgeest zijn leuk versierd met allerlei lichtjes en de mooiste taferelen op de gevels. Het is maar tijdelijk, maar het geeft een bijzonder sfeervol effect. Als er in Oegstgeest verkiezingen zouden worden gehouden rond dit thema, dan geef ik de bewoners op de hoek van de Korenbloemlaan en Papaverlaan een heel goede kans om die competitie te winnen, zo mooi was hun hoekhuis versierd. Dit doen ze al jaren, en het wordt met de tijd mooier.

Ik denk dat ik dergelijke ondernemende mensen toch moet waarschuwen. Ze veranderen namelijk de gevel en het uiterlijk van hun huis, en dat mag zomaar niet. Ik weet het wel, het gaat al jaren goed, maar dat is geen garantie voor de toekomst. Er is namelijk op het gemeentehuis een zeer strenge ambtenaar in dienst gekomen, die openlijk beweert dat zijn collega’s hun werk niet goed doen, of deden. Hij zal daar wel even verandering in gaan aanbrengen. Het eerste (?) dat wij daarvan merken is dat per bepaalde datum de uitbater van Café de Gouwe het uiterlijk van het gebouw moet terugbrengen in oorspronkelijke staat. Maar wat doet Chris dan fout? Al meer dan tien jaar verandert hij in de winterperiode het Café in een Apres skihut. Althans, zijn vader doet dat. Hij doet dit heel netjes, puntje precies zoals hij is. Niemand heeft daar al die jaren moeite mee gehad. Totdat die nieuwe ambtenaar voorbij kwam tenminste. Die zag direct dat het gebouw er anders uitzag. En dat mag blijkbaar niet! Sjonge jonge, een van de weinigen die sfeer brengt in deze koudeperiode, en dan mag het weer eens niet! Brrr.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

20 januari 2010

Ik heb weer geen schaatsen gekocht. Wederom moest ik toekijken hoe anderen zich al dan niet zonder vallen op het ijs voortbewogen. Heerlijk om te zien dat de schaatskoorts bij zoveel mensen heerst. Niets meer te horen over griep, als dan niet uit een warm land afkomstig, maar lekker genieten met een hoogrode kleur op de wangen. Met man en macht wordt er op ijsbanen gewerkt om het ijs zo optimaal mogelijk in conditie te brengen. Maar niet voor mij. Ik heb nog steeds geen schaatsen. Natuurlijk heb ik wel genoten van de snert en warme chocolademelk. O ja, en van glühwein. Natuurlijk heb ik mijn lidmaatschapskaart opgehaald bij de ijsbaan. Want schaatsen of niet, uiteraard ben je lid van zo’n club.

De rest van Oegstgeest maakt zich druk over de gladheid op straat en hoe je dat moet bestrijden. Je eigen straatje schoonvegen is dan een van de hoofdpunten. Allerlei tips worden er gegeven over het aanleggen van zoutvoorraden en het aanschaffen van strooimachines. En meestal wordt het strooibeleid van de gemeente besproken. Iedereen heeft daar een mening over. Gek genoeg komt er ineens een leerkracht met een nieuwe theorie op de proppen. Hij beweert dat het door strooien zomaar gevaarlijk glad kan worden. Het moet niet gekker worden. De winter blijft een spannend seizoen, en voor de een is ijsvrij een feest, en voor de ander vrij van ijs.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

27 januari 2010

Nova Zembla was met de aankoop van het voormalige Hotel Het Witte Huis enthousiast aan de slag gegaan om een nieuw gebouw te ontwerpen met de uitstraling van het oorspronkelijke pand, dat meer dan honderd jaar geleden is gebouwd. Voordat er een bouwvergunning ligt, moeten er nog wel een paar zienswijzen worden bekeken. Zo gaat dat tegenwoordig. Maar er is hoop voor de nieuwe eigenaren, want het ziet er naar uit dat zeer binnenkort er een projectbesluit volgt. Ondertussen bleek de Endegeesterlaan voor het gebouw door gladheid niet of nauwelijks begaanbaar voor verkeer en wandelaars. Ook hierover heeft de gemeente een zienswijze, ofwel een strooibeleid. Burgers hadden daar ook een zienswijze over, en hebben hun kritiek geuit bij de gemeente. Het enige echter dat voor deze laan hoop kan geven, is dat de gemeente het oormerkt als een fietspad. Jawel, want dan kan er worden gestrooid als het glad is.

Raar dat er voor kritieke gebieden in Oegstgeest nooit zienswijzen zijn ingediend. Zelfs in deze crisistijd is er niemand die de uitdaging oppakt en een particuliere strooidienst opzet. Je zou als winkelcentrum of verzorgingstehuis een tuincentrum kunnen benaderen om als uitbreiding op het onderhoudscontract van de tuin, plantsoen of bloembakken, een straatveeg- en strooibepaling op te nemen. Want als je zelf je straatje niet kunt vegen, moet je het een ander laten doen. Bij de IJsclub Oegstgeest hebben ze een slimme Quad ingezet om de baan te kunnen ontdoen van sneeuw. Die vrijwilligers hebben het goed begrepen.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

3 februari 2010

Twitter jij al? Stuur maar een e-mailtje. Kijk maar op mijn blog. Op mijn home page staat een link. Ik SMS je wel. Kijk maar op mijn MSN, of nee, doe maar op Live. Ik wil vrienden worden op Facebook. Joh, dan Google je het toch even. Neem maar contact op via Skype. Hoeveel contacten heb jij met LinkedIn? Julia is gek op FarmVille, wat vind jij daar van? Hans en Marietje zijn nu vrienden, leuk hè. Uh, waar heb je het over? Nou, de dagelijkse dingetjes op Internet waar ik iedere dag mee bezig ben. Op een iMac, iBook, iPhone en sinds kort ook op een iPad. Leuk? Ja man, harske leuk! O.

Ja, Dat is weer iets anders dan tollen, touwtje springen en knikkeren op straat. Pfft, een blikseminslag en alles begeeft het. Computer stuk, en ineens is er geen communicatie meer. Juh, jouw mailbox is vol! Klopt, ik kan al dagen niet in mijn computer. Gelukkig heb ik nog een multimedia apparaat waarmee ik films kan vertonen op de televisie. Helaas, de bliksem heeft ook daar hard toegeslagen. En nu? Zucht, zullen we MensErgerJeNieten? Knikkeren? Nee? Dan maar een boek. Lees jij een boek? Jeetje, wat ben jij ouderwets!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

10 februari 2010

Er staan weer dranghekken bij de supermarkt op het winkelcentrum Lange Voort. Niet dat er een grote uitverkoop is of zoiets, maar meer om het publiek te beschermen. Net alsof je als beroemdheid over de rode loper naar een première gaat, en allerlei fans achter de hekken jou iets toeroepen. Geweldig! Maar dat heerlijke gevoel komt bij veel mensen wellicht niet omhoog borrelen. Naar alle waarschijnlijkheid proberen ze de al dan niet opdringerige jeugd te negeren. Dat is jammer, want ze zijn met iets heel leuks bezig. Ze zijn namelijk aan het verzamelen. Voetbalplaatjes zijn het deze keer. Een schot in de roos, want ze zijn net als dat vroeger ook zo was, heel erg populair.

Zaterdag mocht ik dit fenomeen zelf ook eens meemaken. Ik haal vrijwel nooit de boodschappen, dus meestal moet ik het hebben van de fantastische verhalen waarmee mijn vrouw thuis komt. Jongens, jullie staan verkeerd. Je mag alleen daar om plaatjes vragen, wees ik op het hek aan de overkant van het pad. Daar stond immers op een stuk papier geschreven: Alleen hier. Nee hoor meneer, het mag ook hier, werd er alert geantwoord. En inderdaad, ook zij hadden de overduidelijke boodschap dat het alleen hier mocht; dus niet daar. O jongens, dan staan jullie verkeerd, riep ik naar de overkant. Nee hoor, mag ook hier. Gelukkig snapten zij het wel, en urenlang vroegen zij om de fel begeerde plaatjes.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

17 februari 2010

Het carnaval gaat ook dit jaar weer voorbij aan de neuzen van de Oegstgeestenaren. Alhoewel, ondanks de sneeuw was de optocht in Warmond weer leuk om te zien. De familie Van Rijn uit Oegstgeest liep ook dit jaar weer mee in de bonte stoet door Warmond. Het thema was dit jaar waterrecreatie. Niet zo verwonderlijk dat de families Van Rijn en Schavemaker een Zuipschuit hadden gemaakt. Enkele familieleden die liepen er achter, zij gaven aan dat zij de boot hadden gemist. Niemand van de toeschouwers, die langs de straat stonden te genieten van al het verklede fraais, hoefde te raden welke boot ze hadden gemist. Het had dan ook een hoog 5 december gehalte.

In Warmond werd spaarzaam gegooid met serpentines, want dat heeft de gemeente liever niet. In Noordwijkerhout zeuren ze daar niet over. Sterker nog, ze vallen er niet over. Kan ook niet, want de veegwagen rijdt er direct achteraan om alles op te ruime. Alleen wordt het steeds spaarzamer met muziek, want dat schijnt men vervelend te vinden voor de buurten waar de stoet doorheen trekt. Toch jammer dat ze er in Oegstgeest niet over kunnen betuttelen. Want ik denk dat er hier heel veel mensen rondlopen die wel een lange neus hadden willen opzetten! Komedianten hebben we immers genoeg in ons dorp.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

24 februari 2010

Politiek is vandaag de dag een teer onderwerp. Het is desondanks een harde wereld, waar vieze spelletjes niet uit de weg worden gegaan. Sluwe politici manoeuvreren handig met de middelen die ze hebben. Af en toe voelt de burger nattigheid, en komt in het geweer. Maar kan de burger dit wel? Is hij net zo sluw als de politicus, en kan hij het net zo hard spelen? Een politicus kan opstappen, een burger niet. Die blijft achter met de brokken. Maar soms is het andersom, en speelt de burger het hard, en grijpt ook naar middelen om medestanders te zoeken om de andere partij een hak te kunnen zetten. Oudere principes en uitspraken worden daarbij heel makkelijk over boord gegooid. Zo was de invliegfunnel naar Valkenburg ooit eens belangrijk als groene route voor onder andere foeragerende vogels, en nu mag daar van alles mee gebeuren. Je kunt er anders over denken, is een mooie uitspraak die daarbij wordt gebezigd.

Dat geldt ook voor de OV-chipkaart. Moeder en dochter waren op weg naar het station om de felbegeerde reispas te laten activeren. Je kunt hem bestellen via het Internet. Maar niet invullen en aanvragen, neen, je kunt alleen een bestelformulier aanvragen. Die krijg je keurig thuisgestuurd. Na invullen en bijvoegen van een pasfoto, stuur je de aanvraag op. Als je de pas dan eindelijk hebt, kun je er nog niets mee. Je moet hem eerst opladen, inderdaad, op het NS station. Sorry, ik heb geen idee, mompelt de dame achter het loket van de busmaatschappij. Je moet waarschijnlijk bij de NS zijn. En jawel, daar weten ze hoe je de OV-chipkaart kunt activeren, ook voor gebruik voor de bus. Daarna kun je hem opladen. Je moet er wel een minimum bedrag op hebben. Mag ik een Buzzer?, vroeg de dochter in de bus. Een Buzzer, je hebt toch een OV-chipkaart?, vroeg haar moeder verbaasd. Jawel, maar een Buzzer is goedkoper!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

3 maart 2010

Ze is 23 jaar, Lisanne Beerenfenger, woont normaal in Oegstgeest, maar zit nu in Chili. Over vier weken is ze weer thuis, met een goed verhaal omdat er nu een aardbevingen zijn in dat land. Op het Internet doet ze uitgebreid verslag op haar pagina van waarbenjij.nu. Ze zit gelukkig ver genoeg weg van het rampgebied, maar voelt wel de schokken die de bevolking licht in paniek brengen. Een bijzondere ervaring. Heel wat anders dan de schokkende ervaringen die wij hier hebben. Wij zitten ‘slechts’ met een gevallen regering. Dichterbij hebben we straks een nieuwe lokale regering. Hoe schokkend dat wordt, zal binnenkort ongetwijfeld duidelijk worden.

Vier jaar lang mogen de ‘nieuwelingen’ in de Oegstgeester gemeenteraad ons laten merken waarvoor ze ons de laatste weken hebben ‘wakker’ gemaakt. Als het goed is was dat geen verrassing, toch? We hebben toch wel in de gaten wie onze gemeente probeert te besturen? We luisteren toch wel mee en filteren de ware berichten uit het geruis dat voortdurend in de ether hangt? Het moet na vier jaar besturen toch wel duidelijk zijn wie het goed doet. Als dat nog niet zo was, dan kon je afgelopen zaterdag het verkiezingscircus meemaken. Snert, oliebollen, kauwgom, van alles kon je er krijgen, zelfs ballonnen. Heel leuk om de vrolijke rivaliteit tussen sommige partijen mee te mogen maken. Nu eens niet midden in de nacht in het gemeentehuis, maar overdag, gewoon op straat. Toch zetten sommige promotors de boel op stelten, en deden knap uit de hoogte door te stellen dat met het afgeven van twee foldertjes, er ‘weer’ twee stemmen waren gewonnen. Jammer. Dat werkt ongetwijfeld anders. Iedere politieke vrijwilliger hoopte natuurlijk wel dat het beetje aandacht, met of zonder lekkernij, een burger tot een juiste stem kon verleiden. En dat stemmen wordt weer heerlijk ouderwets, met een rood potloodje omdat er fraude kan worden gepleegd met het elektronisch stemmen. Dat is dan net zoiets als dat straks op de stations de ov-poortjes weer worden verwijderd omdat er kan worden geknoeid met chipkaarten. Maar ja, de lui die dat beslissen, zijn wel door ons gekozen!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

10 maart 2010

Jeetje, ben ik dat? Dat moeten heel wat Oegstgeestenaren hebben gedacht na de uitzending van Andere Tijden, waar Oegstgeest centraal stond als een dorp waar in 1994 de opkomst van een lokale partij groots uitpakte. Aangezien ik toen ook in het gemeentehuis was toen de uitslagen bekend werden gemaakt, had ik hetzelfde gevoel. Daags na de uitzending bleek dat veel Oegstgeestenaren de uitzending hebben gezien, en hoorde je veel kritiek. Je kunt je afvragen hoe de stemmen waren geweest als het programma voor de verkiezingen was uitgezonden.

Net als toen, eigenlijk bij alle verkiezingen, staan er bekende Oegstgeestenaren op de verkiezingslijsten. Sommige partijen hebben heel veel kandidaten. Velen daarvan denken op een veilige plaats te staan als ze een hoog volgnummer hebben. Hun populariteit kan echter die veiligheid ondermijnen als ze bijzonder veel voorkeursstemmen krijgen. Toen in 1994 heel veel dorpelingen op de lokale leefbare partij stemden, stonden er toch echt wel een paar beteuterd te kijken met de opmerking: nou moet ik in de raad. Ja, was je daar dan niet mee bezig? En dan heb je ook nog eens de voorkeurstemmen die roet in het eten kunnen gooien, ook nu weer bij de gemeenteraadsverkiezingen 2010. Of ze nu stemmen op een beleid of op een persoon, de stemmers trekken in ieder geval een lange neus naar de lagere nummers op de lijst. Het wordt dat extra sneu als de voorkeurstemmen niet worden omgezet in een zetel in de raad.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

17 maart 2010

Bijna gaat de zomertijd weer in. Het is al vroeger licht, en dat blijft het ook langer. Heerlijk, het is bijna lente. Met de start van een nieuw seizoen, hebben we ook een nieuwe gemeenteraad. Maar dan wel eentje die niet echt te lijden heeft van een grote voorjaarsschoonmaak. Ook geen voorjaarsmoeheid, want de meeste gaan door na de afgelopen vier tropenjaren. Wellicht dat ze het gevoel hebben dat ze hun karwei willen afmaken? Wel komen er vijf nieuwe raadsleden, waaronder Henk Heemskerk. Het was al een verrassing om hem, evenals Jan Turk, actief te zien tijdens de afgelopen verkiezingscampagne. En nu zit hij in de raad. Er is nog hoop voor ons dorp.

Marien den Boer, Henks medestrijder namens het CDA, noemde zichzelf onlangs de Calimero van de raad. Best een grappige uitspraak voor iemand van zijn postuur. Zelfs Henk Heemskerk, zeker geen kleine jongen, moet naar hem omhoog kijken. Met dit team kun je het maar beter niet aan de stok krijgen. Gelukkig zijn het aardige kerels, en komt het in de raad niet aan op het uiterlijk. En laten we eerlijk zijn, als je een kudde schapen in bedwang kunt houden, zal de rest ook wel lukken.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

24 maart 2010

Je hebt zo van die dagen dat er van alles gebeurt dat je aan vroeger doet denken. Zo liggen in de bloemenbuurt diverse straten open, net zoals dat vanaf 1957 dagelijkse kost was. Er werd in die tijd heel wat polder ingeruild voor woonwijken. Naast het winkelcentrum aan de Irislaan wordt overigens weer volop gebouwd, en dat roept een beeld van vroeger op. Alleen zijn de bouwtechnieken tegenwoordig anders, ondanks dat er nog steeds palen de grond in worden geslagen. Ook de bouwputten zijn een stuk dieper omdat er tegenwoordig parkeergarages onder de gebouwen worden aangelegd. Ik denk dat de buren opgelucht zullen zijn als de bronbemaling uitgezet wordt, want het gebrom van de pompen gaat dag en nacht door.

Deze week ontmoette ik iemand die herinneringen over vroeger opriep. Herinneringen uit de tijd dat ik met een Puch door de straten van Oegstgeest scheurde en voortdurend aan het sleutelen was om de rijeigenschappen te verbeteren. Een hogere snelheid uit het brommermotortje halen was toen topsport. Het was een tijd waarin je nog niet veel hoorde over het milieu, laat staan dat je je daar druk over maakte. Heel veel vieze spullen verdwenen zonder blikken of blozen in het putje. Tegenwoordig komt dat soort milieudelicten niet meer voor. Alhoewel, kort geleden deed het verhaal de ronde dat er iemand frituurvet in het riool had geloosd. Niet zo slim, vooral niet omdat het vetspoor goed te volgen was richting de dader. Het lijkt een beetje op het verhaal over de inbreker die sporen in de sneeuw achterliet!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

31 maart 2010

Wat is het leven eigenlijk lastig. Als je niet werkt word je dommer, en als je blijft werken houd je weinig vrije tijd over. Waar komt dan de uitdrukking domme kracht vandaan? In ‘mijn tijd’ was het heel normaal om al jong aan het werk te gaan. Het was ook heel normaal om na veertig jaar te stoppen met werken. Toch heb je er lui bij die door blijven werken. Gewoon, omdat ze het leuk vinden, of omdat ze het inkomen niet kunnen missen. Ook lopen er heel wat rond die met de inmiddels afgeschafte VUT gingen en ‘leuke’ dingen zijn gaan doen. Kijk maar naar de marinemensen in Oegstgeest die op hun vijftigste al de dienst uit gingen. Dat is in schril contrast met wat ze nu weer willen, de pensioensleeftijd naar 67 brengen.

Je zou zomaar kunnen bedenken dat je kiest voor een werkbare periode van veertig jaar. Wil je eerder stoppen, dan moet je geld bijsparen. Wil je langer doorwerken, dan krijg je meer geld. Wil je langer studeren, dan begin je later met werken, en stop je later met werken, of je legt er geld bij. Of komt al dat het gezeur doordat er veel geld verkeerd is belegd, en moeten we de broeksriem aanhalen. Mooi is dat. Het geneuzel rond die ijskoude beleggers is nog niet van de baan, of er komen alweer banken met aanbiedingen van hogere rentes. Ik vraag mij af of daar nog mensen voor te porren zijn. Volgens mij kun je nu beter geld uitgeven om de maatschappij draaiende te houden, dan dat je het wegstopt. Geld moet rollen! (Als je het hebt, natuurlijk.)

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

7 april 2010

Mijn ouderlijk gezin kwam in de jaren vijftig in de Bloemenbuurt wonen. Oegstgeest was met de woningbouw in een stroomversnelling terecht gekomen. Om daar je jeugd in door te brengen was best spannend. Je groeide daar op samen met al die andere nieuwkomers in de straat, en in de wijk. Bij sommige mensen stak je steevast een hand op als je er voorbij liep. Dat zwaaien of een hand opsteken wordt nog veel gedaan, ook in de buurt waar wij nu wonen. Je voelt je dus nooit alleen. De meeste mensen hopen in hun eigen huis oud te worden, en dat zwaaien naar bekenden tot op hoge leeftijd te kunnen blijven doen.

Toen Rustenborch werd afgebroken, en de bewoners tijdelijk ergens anders kwamen te wonen, verloren veel mensen hun dagelijkse contacten. Zij kwamen voorheen iedere dag bekenden tegen in de gang, of in de ontmoetingsruimten. Sommigen, die bijvoorbeeld tijdelijk in de starterswoningen onderdak vonden, betreuren dit nog steeds, net als enkele bewoners die aan de andere kant van Oegstgeest op een andere vestiging terecht kwamen. Nu maar hopen dat ze in de nieuwbouw ook weer van die gezellige omgangen krijgen, waar ze mensen dagelijks tegenkomen, voor een praatje, soms een vluchtige hallo, of soms het opsteken van een hand of enthousiast zwaaien. Maar omdat zo te zien de ouderwetse galerijen ontbreken, zien ze waarschijnlijk niemand meer voorbij lopen. Lijkt me best eenzaam, zo starend uit het raam, als je tenminste over de vensterbank heen kunt kijken. Maar misschien is het elke dag mooi weer om op het balkon te gaan zitten, en dat er iemand omhoog kijkt en naar je wuift en roept: hoi Arie, of hallo Dick, hoe gaat het? Of nog leuker: kan ik een bakkie komen doen?

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

14 april 2010

Soms kijk je je ogen uit in de jungle die verkeer heet. Vanaf de Kennedylaan wilde ik linksaf de Haaswijklaan in, ik hoefde met de fiets niet bang te zijn dat ik er niet doorheen kom omdat de verkeersregeling verkeerd staat ingesteld voor auto’s, en zag vanaf de andere kant een jonge vrouw naar rechts gaan zonder richting aan te geven. Even later zag ik haar rondjes draaien op de rotonde, alsof ze er niet vanaf durfde te rijden, of compleet de weg leek kwijt te zijn. Ik draaide om op de Kleyn Proffijtlaan, om het tafereel in de gaten te kunnen houden. Na een paar rondjes vond ze het blijkbaar genoeg en ging – nu wel met het aangeven van de richting – de rotonde af. Ik zag haar onzeker de Kerckwervelaan oprijden, op het midden van de weg alsof ze dronken was, of totaal geen rijervaring heeft.

Op de vroege woensdagochtend, al fietsend naar mijn werk, zag ik op de Rhijngeesterstraatweg op diverse plaatsen omgetrapte vuilnisbakken liggen. Rondom de omgevallen bakken lag het huisval op de weg. Je kunt het beste eromheen rijden, maar dat levert uiteraard gevaarlijke situaties op. Maar het grootste staaltje haalden ze vrijdagochtend uit, door een gedeelte van het terras van Café de Gouwe leeg te roven. Helaas heb ik dat niet zien gebeuren. Maar wel reed ik afgelopen maandagmiddag op het fietspad langs de Dorpsstraat bijna tegen een jongeman op die, terwijl ik hem wilde inhalen, plotseling naar links ging om te gaan oversteken. Mijn schelden door deze onhandige handeling van hem, pareerde hij met ‘rustig joh’. Maar hij bofte wel dat ik snel reageerde door vol in de remmen te knijpen! Dezelfde reactiesnelheid heb je nodig als je naar de Voscuyl gaat, en ineens oog in oog komt met blindelings afslaande jeugd die gezellig is wezen sporten en drie of vier dik rijdend gezellig nakletst.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

21 april 2010

IJsland houdt ons in een ijzige greep, eerst met geld, en nu met een vulkanische uitbarsting. Ik probeer het luchtig op te vatten, maar dat lukt mij niet. Stofdeeltjes in de lucht zijn namelijk niet fijn, vooral de fijne stofdeeltjes, zeker niet prettig als je een stofallergie hebt. Maar het lucht wel op nu er geen vliegtuigen meer over Oegstgeest vliegen. Wat een rust! Geniet er maar van, want de vliegtuigen komen ongetwijfeld snel weer terug. Het afsluiten van het luchtruim gaat heel ver, maar het was blijkbaar echt nodig. Zelfs de zweefvliegtuigen op het voormalige Marine Vliegkamp Valkenburg mochten niet opstijgen. Die hebben namelijk heel kleine gaatjes voor opnemers die onder andere de luchtdruk meten waarmee de instrumenten zoals hoogtemeters worden aangestuurd. En als die dichtslaan door het stof, dan is het niet meer veilig om te vliegen. En net op de dag dat ik een vlucht zou kunnen gaan maken in een zweefvliegtuig, trekt er een grote stofwolk over ons land. Als het volgende week nog steeds zo stoffig is in de lucht, dan zou ook de helikopter, die vanaf het terrein van de Voetbal Vereniging Oegstgeest gaat opstijgen, wel eens aan de grond moeten blijven. Maar laag bij de grond is Oegstgeest ook wel mooi, en de as blijkt heel goed te zijn voor de plantengroei, dus kan het alleen maar mooier worden.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

28 april 2010

Heel veel mensen hebben het afgelopen weekeinde genoten van een korte rondvlucht over Oegstgeest. Ook ik deed weer uit de hoogte, en putte de nodige plaatjes uit deze vlucht. Om met elkaar te kunnen communiceren, krijgt iedereen in de helikopter een hoofdtelefoon op, anders kun je elkaar niet verstaan door het lawaai. In mindere mate hebben ze er op de grond ook last van, net als van de overvliegende vliegtuigen die menigeen naar verre vakantiebestemmingen brengen. Raar eigenlijk. Als je er zelf in zit, denk je totaal niet aan de klagers beneden. Maar als je beneden rustig in de tuin zit, dan denk je heel anders over dat vliegen. En zodra er weer kon worden gevlogen boven Nederland, werd er ook weer geklaagd.

Tot het weer feest wordt in Oegstgeest, met Koninginnedag en 5 mei, moet je buiten het dorp jouw vertier zoeken. Want net zoals het bloemencorso in het najaar, komt ook de mooiste file van Nederland niet door Oegstgeest. Al lang geleden zijn we als bollendorp van de kaart gehaald, door eigen toedoen. In Warmond houden ze tegelijkertijd het evenement Tussen Koe en Kunst. Deze keer werd er met twee honden een koppel ganzen gedrild. Heel leuk, vooral voor de kinderen. Ook leuk om te zien hoe vrolijk mensen worden als ze koeien blij zien worden als ze voor het weer in de we staan. Ik ben zeer benieuwd hoe blij wij worden als we weer de straat op gaan tijdens Koninginnedag en de Jaarmarkt.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

5 mei 2010

Op een bepaalde leeftijd is elke overgang er een te veel. Dit merk je vooral als je via de Lijtweg en de Terweeweg richting de De Kempenaerstraat fietst. Vakkundig aangelegde drempels, dat wel, maar de overgangen zijn zeer onplezierig. Sommige fietspaden zijn ook heel pijnlijk, en moeten nodig onder handen worden genomen. En als ze dat dan doen, zijn er altijd mensen die roepen dat ze beter het fietspad bij hen voor de deur onder handen kunnen nemen. En dat blijkt dan ook nog waar te zijn. Soms staan de tegels een heel eind uit elkaar; je zou er zomaar tussen kunnen verdwijnen! Gelukkig wordt er op een gegeven moment iets aan gedaan, en wordt het fietspad opnieuw bestraat. Op de Haarlemmerstraatweg was dat al geruime tijd hard nodig. Ik ben benieuwd wat de stratenmakers in de grote spleten vinden, verdwenen fietsen?

Het was met Koninginnedag leuk om te zien dat er twee partijen in Oegstgeest zijn die geweldig genieten van de activiteiten. Tegenover het gemeentehuis de vele kinderen die ‘s morgens aan de kinderspelen meedoen, en aan het eind van de middag de oudere jongeren die uit hun dak gaan bij het podium aan de Hofdijck. Geweldige muziek, een gezellige tap, en voordat je weet is alles weer voorbij. Ik kijk al weer uit naar 5 mei. Een paar dagen rust kan geen kwaad. Stel je eens voor dat wij in Oegstgeest ook een feestweek zouden hebben, net als in Warmond. Nee, dat houden wij niet vol.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

12 mei 2010

De Oranjevereniging Oegstgeest ontpopt zich de laatste tijd als een actieve vereniging voor het dorp en haar inwoners. Het bestuur en de vrijwilligers zijn allang niet meer alleen actief tijdens Koninginnedag. Overal waar vele handjes nodig zijn tref je ze aan. Op de website www.oranjeverenigingoegstgeest.nl kun je zien waar en wanneer er leuke evenementen zijn geweest, en waar de vereniging enige bemoeienis had en heeft. Eigenlijk moet je ze daarvoor bedanken door lid te worden; voor de 7,50 euro hoef je het niet te laten!

Er wordt steeds meer samengewerkt met andere verenigingen in Oegstgeest. Ook bij sportieve evenementen, zoals de PaasHaaswijkloop, Avondvierdaagse en de Poldercross, zijn ze meer en meer aanwezig. Het verenigingsleven in Oegstgeest bruist als nooit tevoren. Vrijwel alle sporten kun je hier uitoefenen. Des te vreemder is het, dat als er eens in de vijf jaar een estafette loop moet worden georganiseerd de gemeente niet verder komt dan vier personeelsleden, en de rest van de deelnemers uit familieleden en vrienden bestaat die niet eens in Oegstgeest wonen. Je zou op zijn minst verwachten dat de Oranjevereniging er in wordt gekend, en dat er een selectie moet worden gemaakt uit het aanbod van lopers die spontaan van alle sportverenigingen komen. Sterker nog, we hebben zelfs een Loopgroep Oegstgeest, een sportieve en doelgerichte hardloopvereniging waar zoals gezegd de gezelligheid voorop loopt. We hebben de komende vijf jaar de tijd om hiervoor een draaiboek te maken. Maar aan de inzet van de estafettelopers en organisatie is niets af te dingen; zij hebben het fantastisch gedaan!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

19 mei 2010

Ondanks dat er een Stichting Nederland Schoon bestaat, met als doelstelling zwerfafval te bestrijden, slaat de vervuiling menigmaal toe. De onlangs gehouden stakingen in de vuilophaaldiensten zijn daar een goed voorbeeld van. Terwijl onder andere in Amsterdam het vuil hoog werd opgestapeld op straat, werden elders in Nederland gemeenten beboet omdat zij te weinig afval in hebben geleverd. Als ze hadden geshopt in Amsterdam, hadden ze dat kunnen voorkomen!

In Oegstgeest houden we de boel nog redelijk schoon. Burgers werken dan ook mee aan de afvalverwerking. Ook al gooien bijvoorbeeld sommige hangjongeren nog zo veel afval in de bosjes, er zijn altijd mensen in de buurt om het in de afbakken te gooien. Want daar zijn die bakken voor. Goed voorbeeld, moet uiteindelijk goed volgen. Net als die meneer die met zijn dochtertje door het rode licht fietste en geen richting aangaf. Er komt ooit een dag dat zij dankzij verkeerslessen op school deze gewoontes weer afleert, en haar vader duidelijk maakt dat het anders moet. Afgelopen zaterdag werd tot groot genoegen van vele wandelaars het fietsen in het wandelgebied van Winkelcentrum Lange Voort bestraft. Degenen die werden bekeurd deelden uiteraard dat genoegen niet. Grappig om te zien dat de verbalisanten tijdens hun werk in uitvoer links en rechts werden gepasseerd door fietsende voorbijgangers. Misschien moet er bij ieder trottoir een bord worden geplaatst dat je er niet mag fietsen, want niet iedereen weet dat blijkbaar.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

26 mei 2010

Het hebben en houden van huisdieren is leuk, maar ook een grote verantwoording. Je moet ze verzorgen, eten en drinken geven, kooi, aquarium of viskom schoonhouden. Haren borstelen en al wat je nog meer moet doen om ze in optimale conditie te houden. Je kunt er veel plezier aan beleven, als je er maar tijd voor vrijmaakt. Een kat is makkelijk, je doet de deur open en hij gaat zelf op pad. Bij een hond is het net even anders, daar moet je mee de straat op. Om te zorgen dat ze keurig met je meegaan, gebruik je een riem. Op sommige plaatsen in het dorp mag je ze los laten lopen. Er zijn allerlei attributen om weg te gooien, zodat de hond er achteraan gaat. Als je mazzel hebt, brengt jouw hond de bal of stok netjes bij je terug in de hoop dat je het spelletje herhaalt. Lekker samen wandelen en rennen, en het is voor de baas ook nog eens goed.

Veel Oegstgeestenaren hebben de weg gevonden naar de Klinkenbergerplas. Daar kun je heerlijk omheen lopen. Aan de kant van Oegstgeest heb je speelstranden, dus daar zijn honden in het mooiweerseizoen loslopend niet gewenst. Maar het grootste gedeelte van de omgang lopen ze lekker los. Totdat er een blaffend en grommend treffen komt met andere honden. Meestal komt dit snel weer tot rust, en kan iedereen zijn weg weer vervolgen. Maar soms, heel soms is het geen grommen en dreigen, maar wordt er venijnig doorgebeten. Meestal ten koste van de kleinere honden. Net als vorige week toen een teckel werd aangevallen door een pitbull. Door hardhandig in te grijpen, kon de baas van de teckel voorkomen dat zijn huisdier werd doodgebeten, want daar zag het wel naar uit. De hond loopt weer door de straat. Niet zo kwiek als altijd, maar hij herstelt zo te zien weer snel. Hij heeft wel een heleboel bloed verloren, hij was er slecht aan toe, zei zijn baas. Maar, vertelde hij enigszins opgelucht, hij blaft alweer.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

2 juni 2010

Passen, daar heb ik een behoorlijke hekel aan. Als ik een schoenenwinkel binnenstap voor nieuwe schoenen, hoop ik altijd dat het eerste paar direct past. Is dat niet het geval, dan volgt eindeloos passen. De verkopers doen altijd hun uiterste best om je aan een paar schoenen te helpen. Eigenlijk zou ik dan de moed direct moeten opgeven, maar soms laat ik mij verleiden; je weet immers maar nooit. Over kleding begin ik maar niet, want dat is helemaal vreselijk.

Maar dat is nog niets vergeleken bij de pasproblemen die sommige hulpdiensten hebben. De hulpmiddelen worden steeds geavanceerder. Vroeger had je een brandweerauto die in een schuur paste. Tegenwoordig is de wagen volledig uitgerust met vrijwel alle mogelijke hulpmiddelen die nodig zouden kunnen zijn voor een uitruk. Best handig, maar de auto is nu wel te groot voor de brandweerkazerne! Dat zijn problemen die niet altijd zijn op te lossen met een hogere deur.

Nu we het toch over vroeger hebben, een brancard was ooit een canvasdoek tussen twee ronde stokken. Makkelijk mee te nemen, en je rolde hem zo uit. Tegenwoordig zijn het complete installaties die veel draagcomfort hebben en het te vervoeren slachtoffer zoveel als mogelijk ontziet. Als de patiënten van driehoog-achter moeten komen, heb je een uitdaging. Gelukkig zijn er liften om tot op grote hoogte te kunnen komen. Je voelt de bui waarschijnlijk al hangen. Toen de meeste liften werden gebouwd, waren de brancards een stuk kleiner. Jawel, de brancards passen vaak niet, zoals in de liften van de flats aan het Boerhaaveplein. Zelfs de speciaal voor de brancards geschikte lift is te klein. In zo’n geval heb je alsnog de hulp van de brandweer nodig. Misschien moeten de brancards nog vernuftiger worden met inschuifbare beugels of handvatten of andere in te korte of wegklapbare delen.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

9 juni 2010

Meneer, u moet in de krant zetten dat het niet eerlijk is dat wij onze bal niet terugkrijgen van een meneer. Het was zaterdagmiddag, en de zon scheen vrolijk op het Boerhaaveplein waar een gezellige rommelmarkt aan de gang was. Een jochie keek mij met grote ogen aan, en hoopte op een bevestiging van mijn kant. Het blijkt dat de bal van voetballende kleine kinderen in een tuin was terechtgekomen. Als je naast een speeltuin woont, dan kun je dat verwachten, zei de vader van het knulletje. Je kunt natuurlijk het tuinhekje open laten staan, zodat de kinderen zelf de bal uit de tuin kunnen pakken. Je kunt ze ook laten aanbellen, en ze dan de bal teruggeven. Wel balen dat er af een toe een deuk wordt geslagen in de beplanting, of erger, dat er bloemstengels worden geknakt. Ook kan de bal met een harde klap tegen de muur, raam of deur terechtkomen, met de nodige schrikt tot gevolg. Allemaal redenen om je streng op te stellen tegen kleine kinderen, en ze vooral de bal niet teruggeven; dat zal ze leren! Gewoon, net als vroeger streng zijn voor die kinderen. Toen was het heel gewoon om een mes te zetten in de bal, en hem kapot terug te gooien over de heg. Niet zo verwonderlijk dat kinderen dan wraakgevoelens krijgen en allerlei kattenkwaad uithalen. En dat bevestigt weer het vooroordeel dat het rotkinderen zijn. Natuurlijk, het is best moeilijk om vriendelijk en aardig te blijven, begripvol en met veel geduld te vragen of ze alsjeblieft een beetje voorzichtig willen zijn. Geef ze voor de verandering eens een ijsje, en vraag of ze een klein stukje verderop willen gaan ballen en jouw tuin een beetje willen ontzien. Je kunt het toch proberen?

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

16 juni 2010

Hoera het is weer bijna zomertijd. Alles ziet er anders uit en het straalt er vanaf: het is zomer! Je kunt het voelen, zien en ruiken. Mieren ondermijnen het tegelpad, planten schieten omhoog, de sloten komen vol met kroos, vogels vliegen af en aan om hun kroost te voeden en veel Nederlanders gaan juist dan op vakantie. Raar, want het is eigenlijk de mooiste tijd van het jaar.

Maar ja, ik snap het wel. Als je heerlijk zit te genieten in jouw achtertuin, gaat net de overbuurman met de hogedrukspuit aan de gang. Met als gevolg de hele dag motorgeronk. Dat brengt dan weer andere buren op gedachten, en vervolgens gaat de hele buurt aan de gang. Een ander besluit om eindelijk eens een nieuwe schutting te plaatsen, en zijn buurman maakt van de gelegenheid gebruik om de heg te snoeien met een elektrische heggenschaar. Aan de voorkant komt de gemeentelijke grasmaaimachine voorbij, en vrij laag in de lucht vliegen vliegtuigen om de minuut over het huis. Een grote kans dat daar een van de buren in zit die wel heeft besloten om juist in de bloeitijd van de planten rond het huis op vakantie te gaan, en zich niets aantrekt van het vliegtuiglawaai. Een fijne vakantie toegewenst!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

23 juni 2010

Toen Nederland aantrad voor de eerste wedstrijd van het WK, waren wij op vakantie met ons gezin. Toevallig ook in Afrika, maar dan wel aan de andere kant van dat continent. Maar we konden de wedstrijden allemaal zien. Sterker nog, we konden de wedstrijden zelfs horen – wat een getoeter – want op diverse plekken in het gigantische strandhotel stonden televisies aan. De uitzendingen waren of in het Duits, of in het Frans. Geen enkel probleem, want het getoeter was bij elke wedstrijd aanwezig en klonk steeds hetzelfde. Nederlands commentaar was wel leuker geweest, zeker bij de wedstrijden van het Nederlands elftal. Het constante getoeter klonk vrijwel hetzelfde als het geluid dat je ’s avonds hoorde van de krekels. Wat kunnen die beestjes een herrie maken, ongelooflijk. De gelijkenis met de toeters was treffend. De gasten en het personeel van het hotel keken verrassend op toen wij met ons gezin een uur voor de wedstrijd van Nederland de boel kwamen versieren. Met de kleuren oranje, rood, wit en blauw was het al snel een Hollandse enclave. Vrolijk versierd en de sfeer zat er direct goed in. Het Nederlands elftal staat daar in Tunesië, want daar waren we, overigens bijzonder goed aangeschreven. Sommige personeelsleden van het hotel waren zelfs beter bekend met de namen van de spelers dan menig Hollandse gast. Sommige oranje attributen werden als trofee ontvangen; want ze lieten na de tweede wedstrijd wel blijken dat ze dat heel graag wilden hebben. Niet iedereen kan wachten totdat ze zo’n oranje hebbeding cadeau krijgen, zo bleek bij thuiskomst. Want het eerste telefoontje op ons antwoordapparaat was van een mevrouw die haar verontwaardiging uitsprak over het verdwijnen van een oranje brievenbus aan de Admiraal de Ruyterlaan. Precies op de plek waar in de omgeving veel ouderen wonen. Zij zijn dus behoorlijk gedupeerd nu het oranje attribuut is verdwenen, dat hoef je niemand uit te leggen.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

30 juni 2010

Als trotse wielrijder ben ik uiteraard lid van dé bond. Alleen ligt het accent niet meer bij de edele tweewielers, maar meer op de vierwielers. Aangezien we graag ‘op pad’ gaan, namen we ook een abonnement op een van de tijdschriften van deze bond. Op een gegeven moment moesten we vaststellen dat wij eigenlijk niets deden met de interessante gegevens die in dit fraai blad staan. Keurig stuurde ik een fax naar het bedrijf met het verzoek om het abonnement te beëindigen. De bevestiging van ontvangst heb ik netjes bewaard. Het betreffende bedrijf echter niet, en zo gebeurde het dat na meer dan een jaar het blad nog steeds door de brievenbus werd geschoven. In eerste instantie dacht ik dat de directeur van het bedrijf, hij woont in Oegstgeest, dit speciaal bij mij kwam afleveren. Hij is immers een trouwe lezer van onze krant, en wellicht ook van deze column! Maar nee hoor, ik moest er gewoon voor betalen, ondanks mijn opzegging, terwijl ik al een jaar langer had betaald dan ik wilde. Na een e-mailtje kreeg ik een stoutmoedig bericht met de opmerking dat er net een nieuw abonnement was gestart, en dat ze niet konden toestaan dat het werd afgebroken. Uit kostenoverweging, zo was het antwoord. Nou, die afweging is volgens mij geheel aan mij. Ik ben immers degene die betaalt! Als er iemand is die het niet kan toestaan, dan ben ik het wel. En ik wil helemaal niet blijven staan. Ik wil rijden. En dan het liefst naar een zelf gekozen bestemming, al dan niet geïnspireerd op een artikel in dat fraaie blad. Maar ja, op mijn nogal felle antwoord kwam geen reactie meer. Ik word blijkbaar genegeerd. Maar ik heb wel de toezegging, dat het abonnement stopt. Fijn. Maar dat wilde ik twee jaar geleden al!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

7 juli 2010

Hoewel er volop geluiden zijn van zingende vogels, keffende honden waarvan de bazen dwingend roepen, en machines die luid hun werk doen, is het beangstigend stil in de buurt. Je hoort wel een paar kinderen die gezellig aan het spelen zijn, maar lang niet zo heftig als gewoonlijk. Het is vakantie, en dan is het stil op het schoolplein en in het park in Haaswijk. Werken in het onderwijs is zo gek nog niet. Het moet heerlijk zijn om de komende weken niet te hoeven werken. Eigenlijk vreemd dat voor de zomervakantie de scholen een knallend eindfeest hebben, en andere bedrijven nauwelijks ophef maken over de vakanties. Alleen de personeelsleden die het bedrijf verlaten, willen nog wel eens een feestje geven, al dan niet op kosten van het bedrijf. Misschien dat ze op sommige bouwplaatsen een biertje opentrekken voordat de bouwvak begint, maar veel meer ophef zullen ze niet maken. Heel veel bedrijven en winkels blijven gewoon doordraaien tijdens de vakanties, en soms is het een heel gedoe om vrij te kunnen krijgen. Velen stappen in het vliegtuig om in verre oorden op het strand te gaan liggen, een geliefde bezigheid voor naar verkoeling zoekende mensen. Dat was zondag goed te merken, want wat was het druk in Katwijk en Noordwijk. Zelfs je fiets kon je bijna nergens neerzetten, zo druk was het. Maar vooral gezellig. Het verschil in drukte was maandag goed merkbaar. Gelukkig, het maandelijkse alarm van de eerste maandag ging zoals gewoonlijk weer luid af.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

14 juli 2010

Voorafgaand aan de finale, die voor Nederland niet goed afliep, wandelden wij zondagmiddag langs de Klinkenbergerplas. Er was nog geen blauwalg te bespeuren, en het strand zat vol met genietende mensen. Net als op het gras, waar dagjesmensen gezellige bijeenkomsten hadden georganiseerd met familie en vrienden. Al sinds jaar en dag is het strand bij het parkeerterrein een favoriete plek voor dagjesmensen. Niet zo verwonderlijk dat hier een gebouw gaat komen waar een duikclub zich gaat vestigen, en waar je terecht kunt voor wat lekkers of toiletbezoek. Tot zolang staat er een snackkar die voortdurend klanten aan de balie heeft. Toch is deze plek ineens als zwemlocatie geschrapt. Maar de bezoekers trekken zich niets aan van deze verwonderlijke actie, en vermaken zich er prima, ook in het water! Sinds een aantal jaren zwemmen ze dus in gevaarlijk water, waar de grens van ondiep en beangstigend diep niet meer zichtbaar is. Hoewel al meerdere malen melding is gemaakt van deze gevaarlijke situatie, wordt er geen nieuw touw met drijvende bollen geplaatst, zoals het vanaf het begin van deze recreatieplas wel het geval was. Raar eigenlijk dat een beschermende overheid het hier laat afweten. Wellicht dat ze denken dat die plek niet is aangewezen als zwemlocatie, dus waarom zou je daar voorzieningen aanbrengen. Iedereen die daar gaat zwemmen, doet dat op eigen risico. Maar ja, dat was ook zo als het wel een zwemlocatie zou zijn. Je ziet bij het kleine strandje, waar wel een lijn aangeeft waar het gevaarlijk wordt, ook niemand toezicht houden, Tot er iemand opstaat die de scheidslijn weer aanbrengt, en waarom zou dat niet moeten gebeuren, moet je maar tegen de kinderen zeggen dat ze niet verder dan acht of negen meter uit de kant mogen. Dat zullen die kinderen toch wel kunnen inschatten?

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

21 juli 2010

Als je de beelden op televisie bekijkt van de Vierdaagse in Nijmegen, zie je een mierenhoop. Er komen daar echter geen gevleugelde mensen voor. Alleen maar bevlogen lopers. Maar dan wel heel veel. En dan zijn er ook nog eens velen die zijn uitgeloot. Op televisie weten de programmamakers de bijzondere gevallen er feilloos uit te pikken. Soms is de motivatie om mee te willen doen aan deze vier helse dagen heel ontroerend. Het is in ieder geval een tocht die tot de verbeelding spreekt.

Vrijwel tegelijk met de mierenhoop in Nijmegen, komen overal de mierenkolonies tot leven. De kleine gevleugelde mannetjes komen voor het eerst buiten en zijn net zo onwennig en verdwaasd als hun vrouwelijke soortgenoten, die overigens een stuk groter zijn. Maar op de grond komt er nog niks van de voortplanting. Dat gaan ze pas op grote hoogte doen. Ze moeten wel een klein beetje mazzel hebben, want vele vogels vliegen al afwachtend rond. Zo’n feestmaal krijgen ze niet iedere dag. In Nijmegen krijgen de menselijke mieren een bloemetje na afloop. De mannelijke mieren niet, want die overleven deze voortplantingsdaad niet, en sterven later op de grond. De vrouwtjes komen wel weer ergens terecht waar ze een nieuwe kolonie kunnen beginnen. Wat een leven!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

28 juli 2010

Toen er vijftig jaar geleden meeuwen krijsend in de bloemenbuurt over onze achtertuin vlogen, dan wisten mijn ouders het zeker, er komt slecht weer opzetten. De meeuwen trekken het land in! Vandaag de dag heeft het niets meer te maken met het slechte weer, want de meeuwen broeden tegenwoordig zelfs in Oegstgeest. Vooral de Oranjebuurt lijkt een waar reservaat te zijn geworden. Krijsend houden de vogels met hun jongen de buurtbewoners uit hun slaap, tot wanhoop van velen. Maar niemand lijkt zich echt te willen uitspreken tegen deze krijsende zeevogels die hopeloos verdwaald lijken te zijn. Het was eerst iets voor de grote stad, zoals Leiden, om meeuwenoverlast op de agenda te hebben staan. Je zult het zien, binnenkort gaat de Oegstgeester gemeenteraad in beraad over krijsende meeuwen. In Haaswijk zitten er ook een paar, maar die leggen het af tegen het monotone gekoer van de duiven.

Tien ik veertig jaar geleden in Leiden op school zat, vond ik het best geinig als ik stukjes brood omhoog gooide en meeuwen dat behendig in een duikvlucht oppikten voordat het de grond raakte. Bij de Oude Rijn kwamen best wel veel meeuwen voor, dus echt nieuw is het niet in Leiden. En in Oegstgeest ook niet, al lijkt het aantal nesten wel behoorlijk te zijn toegenomen. Al sinds jaar en dag valt het op in de Louise de Colignylaan dat er in de avond heel erg veel vogels een slaapplaats opzoeken in de grote bomen die in die laan staan. Kauwtjes en spreeuwen kunnen een behoorlijk grote populatie vormen, en doen met hun gekrijs echt niet onder voor de meeuwen. Ook reigernesten met opgroeiende jongen kunnen voor veel herrie zorgen, zoals bleek op 4 mei tijdens Dodenherdenking. In het Bos van Wijckerslooth zaten er minstens drie paren met jongen, en dat maakte behoorlijk veel kabaal, zelfs door de toespraken heen. Maar goed, de jonge vogels zijn vrijwel allemaal uitgevlogen. Wellicht dat het daarom weer wat stiller wordt, vooral in de nachten. Misschien dat het helpt om de schoonsteen te laten vegen en weer eens gezellig ouderwets de open haard aan te steken. Doe dat dan wel voordat ze een nest hebben gemaakt, anders rook je alleen jezelf uit.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

4 augustus 2010

De zondag was weer ouderwets gezellig. Op de fiets naar Leiden waar gitarist Hans Stoop optrad bij de opening van de expositie in Zône van zijn partner Tineke Swieringa. In de Nieuwstraat trof ik nog meer Oegstgeestenaren aan die genoten van de kunst en de muziek. Hans kreeg meer dan een jaar geleden een prachtig cadeau van Tineke; een JamBox. Ze vroeg of hij wilde spelen tijdens de opening, maar dan moest hij wel het cadeau uit de kast halen en gebruiken. Samen met zijn gitaar aangesloten op een versterker, leverde deze JamBox een wervelende muziekshow. Hans nam de door hem gespeelde muziekfragmenten op, waarop hij steeds verder bouwde met zijn gitaarspel. Dit leverde een verrassende voorstelling op.

Naar het Jazzcafé De Twee Spieghels was slechts een paar kleine stappen. Daar trof ik nog een voormalige Oegstgeestenaar aan. René Lignac woont net als Hans Stoop in Leiden. Waar Hans alleen optrad, maakte René deel uit van een groep van zes personen. Zij vormen de formatie Act Of Mutiny, een bijzonder shantykoor. Allen komen uit het Leidse Zeemanskoor Rumor Di Mare. Ze stonden een beetje opeen gepakt op het kleine podium van het nog verse jazzcafé. Mede door de fantastische geluidsinstallatie klonken deze zes muzikanten geweldig. Niet verwonderdelijk dat ze regelmatig optreden op grote podia, zelfs in het buitenland treden ze op, zoals van 6 tot en met 8 augustus in het Duitse Vegesack. Leiden heeft weer een heus jazzcafé, waar wekelijks jazzmuzikanten uit de regio een voorstelling geven. Op maandagen worden jamsessies gehouden, niet zoals Hans Stoop in zijn eentje met zijn vernuftig apparaatje, maar met meerdere muzikanten. Ook heel leuk.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

11 augustus 2010

Nou ben ik sinds de laatste Poldercross niet meer over de dijk richting Rijnsburg gereden. Eerlijk gezegd had ik toen geen oog voor details, en lette ik alleen op de tijd. Als ik maar op tijd met mijn camera in de aanslag sta om de start van de enige echte Oegstgeester Poldercross vast te leggen, was het enige waar ik mij druk over maakte op dat moment. Dat lukte gelukkig. Vorige week echter, ging ik door naar Rijnsburg, en later ook weer terug. Bij het viaduct waar de A44 over gaat, zag ik een bord staan met de tekst: situatie gewijzigd. Ik heb mij suf gepiekerd om te kunnen achterhalen wat er nu is gewijzigd, en sinds wanneer. Ik heb blijkbaar ook niet goed op de borden gelet. Ik meende dat het een dertig kilometer gebied is als je Rijnsburg binnenrijdt. Maar ik kan mij niet herinneren dat ik een bord zag. Toen ik terug reed lette ik daar ook niet op, en reed braaf niet harder dan dertig. Aangezien ik daarna geen bord meer zag met einde dertig kilometer limiet, rijd ik nu nog steeds niet harder! Misschien is dat de wijziging die ze aankondigen bij het viaduct? Van de week nog maar eens met de fiets naar Rijnsburg en goed op de borden letten. Helmaal niet verkeerd om daar te zijn, het is immers feestweek in Rijnsburg. En dinsdag zijn ze op de Veiling Flora begonnen met het versieren van de wagens voor het Kindercorso, want het Bloemencorso staat ook weer voor de deur. Inderdaad, een gewijzigde situatie. Of toch niet, want die evenementen zijn er ieder jaar. Gek word je van die wijzigingen als er niet bij staat wat er is gewijzigd, en per wanneer.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

18 augustus 2010

We zijn blijkbaar in een tijdperk beland dat de reclame op televisie spannender is dan de films die hinderlijk de reclameblokken onderbreken. Wat is er heerlijker dan een avondje genieten van de meest kromme reclamefilmpjes? Vaak zijn ze van een betere kwaliteit dan de programma’s, in full HD, en nog net niet in Blu Ray of in 3D. Je leert er ook zoveel van. Wat dacht je van de gemeenschappelijke vingertrekker, of was het de gemeenschappelijke vingerspanner waar je last van kunt hebben en een smeerseltje nodig hebt? Of een bouwvakker die er uitziet als een aangeklede bizon. Of hydraterende crème. Waar zijn de vocht inbrengende smeerseltjes gebleven? Ze hebben het tegenwoordig over kwart hydraterende crème.

Sommige reclames maken het heel erg ongeloofwaardig. Zingende pantoffels? Een beertje dat kan praten? Ook leuk: Deze film werd mede mogelijk gemaakt met de hulp van die of die firma. Uh? Ik dacht eigenlijk meer dat door de financiële bijdrage het mogelijk was dat je naar de in brokken opgeknipte film kon kijken. Weet u het nog? Met een trage verbinding op de computer kon je een taal leren. Of zelfs jongleren. Nou, ik zit tijdens een reclameblok een column te schrijven!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

25 augustus 2010

Met de sloop van Het Witte Huis verdween ook de gezellige EORV. Onder insiders was deze club, de ‘Eerste Oegstgeester Rijwiel Vereeniging’, heel bekend. In de gezellige en sfeervolle ruimte hingen allerlei attributen met een wielrenverleden aan de muur. Het kan heel gezellig zijn voor wielrijders om na afloop van een slopende fietstocht de zinnen te verzetten en een pintje te pakken. Je kon er zelfs biljarten. Helaas kan dit niet meer bij de EORV, want het gebouw is nagenoeg met de grond gelijk gemaakt.

Naar verluidt is de voormalige uitbater en drijvende kracht achter de wielrenvereniging naarstig op zoek naar een alternatief. Hij kan wegens slechte knieën de pedalen niet meer zo makkelijk rond krijgen, en zocht naar een sport waarbij hij kan blijven zitten. Als sportvisser was dat prima, maar niet voor alle dagen. Dus is een roeivereniging een optie, maar hoe kom je aan een clubhuis? Wellicht dat hij een stekkie vindt in Nieuw Rhijngeest, maar na een jaartje onderhandelen is er nog steeds geen plek voor hem beschikbaar. Misschien dat de bouwonderneming over een paar jaar een gebruikte bouwkeet voor hem kan laten staan?

Het grootste probleem van het runnen van een clubhuis is het horecagedeelte. Bij het onlangs opgeleverde pand van Attila, de handboogschutters die nu in Oegstgeest-Noord een geweldig gebouw hebben betrokken, blijkt het installeren en inrichten van een bar nogal wat tijd te kosten. Ook de sporthal kampt met problemen, en lijkt er niemand te vinden te zijn die de bar wil runnen. Hoe deden ze dat dan in de vorige sporthal? Bij de meeste sportverenigingen wordt de vereniging, en ook de bar, draaiende gehouden door de vele vrijwilligers. De verenigingen die geen eigen clubhuis hebben, maar gezamenlijk de sporthal gebruiken, hebben dat allemaal niet. Zij betalen een x-bedrag aan huur, en kunnen dan van de faciliteiten gebruik maken. Je zou denken dat je dan veel meer vrijwilligers hebt, en dat het runnen van de bar in het ‘clubhuis’ een fluitje van een cent is. Helaas, het fluitje doet het niet!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

1 september 2010

Meer dan veertig jaar geleden was het krijgen van zakgeld niet zo vanzelfsprekend als nu. Voor een paar centen kon je echter bij Kranenburg aan de Dorpsstraat van alles kopen. Drop, zo’n opgerolde sliert met een rond en hard, vrolijk gekleurd snoepje in het midden, of een stukje zoethout, of Bazooka kauwgum met die leuke plaatjes, niet als die platte kauwgom, maar dik en roze. Maar naarmate je ouder werd, en dan wat geld had, was het eindje fietsen naar de Van Assendelftstraat een uitje. Op naar Menken, het liefst met een groepje. Het was ook een ontmoetingsplek, waar je regelmatig vrienden tegenkwam. Waar eerst een ijssalon was, kwam later een snackbar waar Peter van den Berg sinds 1972 de boel draaiende hield. In het winkelcentrum Lange Voort is ook een snackbar van Menken geweest, maar het liefst ging je naar Peter. Op een of andere manier was het leuk om hem te kennen. Hij verhuisde in 1986 naar de Geverstraat, waar hij nu nog steeds een snackbar heeft.

In Haaswijk hebben ze ook een winkelcentrum, klein maar fijn zullen we maar zeggen. Ook daar is een snackbar gevestigd. Net als Peter vroeger, hij begon zelfstandig toen hij 22 jaar was, maakt Rob Heemskerk min of meer hetzelfde mee. Ieder op zijn eigen manier krijgt contact met een breed publiek. Zo zie je dat kinderen die daar in het begin kwamen, nu met hun kinderen daar komen. De geschiedenis herhaalt zich, ook in een snackbar.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

8 september 2010

Er zijn in Oegstgeest heel veel leuke plekjes. Je komt er echter vaak pas achter als je er per ongeluk verzeild raakt. Zo zijn er veel straten waar je nooit komt, dus zal de bijzondere kant ervan je volledig ontgaan. Ouders die vorige week hun kinderen begeleidde op de Oegstgeester Avondvierdaagse kwamen ongetwijfeld voor diverse prettige verrassingen te staan. Aanstaand weekend heb je de gelegenheid om bijzondere plaatsen in Oegstgeest te bezoeken, zoals de kastelen Endegeest en Oud-Poelgeest. Maar ook het gemeentehuis waar je als publiek meestal niet verder komt dan de onlangs schitterend verbouwde hal, trouwzaal, of raadszaal. En wat dacht je van het fraaie pand aan de overkant, tegenover het voormalige Het Witte Huis. Jaren geleden heeft Ad van Nieuwland daar een schitterende tuin aangelegd. Hij wees er toen op dat de tuin was ontworpen om jarenlang mee te gaan. Komend weekend geeft hij weer uitleg hierover, in de tuin zelf. Maar ook een blik in het huis met de fraaie vide is de moeite waard. Ook een markante buitenplaats is De Grunerie aan de Van Cuyklaan. Op het geluid van het verkeer op de A44 na, proef je daar nog steeds de rust van eeuwen geleden.

De gemeente heeft de nationale monumentendagen aangegrepen om het dorp als cultuurdorp te promoten. Kunst en cultuur in optima forma. Je moet van te voren wel een goed plan maken, anders doe je jezelf tekort. Wat een breed aanbod. Ik weet nu al dat ik overal maar even kan zijn.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

15 september 2010

Ik vrees het ergste voor Het Groot Proffijt. Ik ben bang dat we daar helemaal geen profijt meer van zullen hebben. De beheerder verlaat deze week het pand. De paar bewoners die als antikraak daar in hebben gewoond moeten op zoek naar andere woonruimte. Best lastig in Oegstgeest volgens de medewerker van Ad Hoc, de beheerder van het gebouw dat al meer dan vijf jaar ongebruikt is. Ad Hoc is een groot bedrijf dat opereert in Europa. Het Witte Huis hebben ze ook een jaartje beheerd, en we weten wat er gebeurde toen zij zich er van terugtrokken. Juist. Sloop. Het gaat nu dus echt gebeuren. Hoe dat kan? Hoe het Multi Functionele Gebouw (MFG) Het Groot Proffijt dat de bewoners cadeau hebben gekregen van Bouwfonds Nederlandse Gemeenten wordt gesloopt? Nou dat is besloten in een vergadering. Zou je een vergadering waarin besluiten worden genomen een besloten vergadering kunnen noemen? Je zou het haast gaan denken. Het moet ook wel, anders zou het nooit zijn gebeurd. Raar dat zoiets op de agenda van een vergadering komt te staan. Het besluit tot sloop was blijkbaar al heel lang geleden besloten. Vast door een bestuurder die het een lelijk gebouw vond.

De man van Ad Hoc vertelde dat je soms iets hebt met een gebouw. Hij vertelde dat hij jaren geleden aan kwam bij het gebouw en een telefoontje kreeg dat de verkoop van zijn huis rond was. Een gelukzalig moment dat hij deze week zich weer wist te herinneren toen hij weer op de stoep stond van het gebouw. Maar nu echt voor de laatste keer. Een van de bewoners staat voor een uitdaging, want hoe vindt hij een nieuw onderkomen? Ad Hoc heeft niets voor hem. Dit betekent in ieder geval dat er niet nog een gebouw het lot wacht dat het MFG noodlottig is geworden.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

22 september 2010

Buren. Meestal zijn dat mensen die naast je wonen. Hoe was het ook alweer in een of andere cabaretvoorstelling? Dit is het automatische antwoordapparaat van de buren. De buren zijn niet thuis, die zijn hiernaast. Ja, dat was lachen. Het kan heel leuk zijn, samen met je buren. Vanuit het Oranje Fonds vinden ze dat blijkbaar ook en promoten ze Burendag 2010. O ja, en Douwe Egberts, die doet ook mee, maar dan voor de koffie. Nieuw? Welnee, het is al weer voor de vijfde keer dat ze het organiseren op de vierde zaterdag in september. Gezellig samen met jouw buren allerlei leuke activiteiten verzinnen die jouw buurt leuker kunnen maken. Dat kopje koffie is natuurlijk een voorwaarde om het gezellig te maken. Maar wat ook leuk is, je kunt van het Oranje Fonds geld krijgen, tot een maximum van vijfhonderd euro. Je moet dan wel voldoen aan allerlei voorwaarden. Nou, ik weet wel iets. Afgelopen zaterdag werd ik aangesproken door een man die vond dat er voor de oudere jongeren eigenlijk nooit meer iets leuks te beleven valt. Alleen nog als de Oegstgeester Poldercross wordt afgesloten door het Midzomeravondfeest op het Boerhaaveplein. Eigenlijk zou er meerdere keren per jaar een goede band moeten optreden, zoals vroeger in het Irispark, was zijn wens. Maar ja, de Pubband bij de Fluisteraar? Gaat niet lukken. Op www.burendag.nl staat een melding uit Oegstgeest met als titel: Koffie ochtend voor de buurt. En verder: Vanochtend heb ik bij 22 ‘buren’ een uitnodiging in de bus gedaan om op de zaterdagochtend koffie/thee te komen drinken. Wel eigen beker of zo meenemen. Ga ik lekkere caken bakken en we kunnen ongedwongen elkaar weer wat beter kunnen leren kennen. Vooral ook de nieuwere bewoners die je nu alleen maar langs ziet gaan. Einde oproep. Geen naam erbij, maar wel een postcode, 2343 JW. Dat is bij de Erasmuslaan. Leuk toch?!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

29 september 2010

Heel vaak neurie ik in de auto een beetje sarcastisch een oud kinderliedje. Ik besluit meestal met: ik stond er bij en ik keek er naar. Maar dan wel gevolgd door mijn eigen inbreng: rrrraaaarrrr! Mensen die mij daarbij een rare snoet zien trekken, zullen ongetwijfeld wel eens in de lach schieten. Ik heb dat in Oegstgeest vooral bij de brug over het Oegstgeesterkanaal. Als ik weer eens met de auto naar het werk ben geweest, dan moet ik bij de verkeersregelinstallatie linksaf. Als je na de derde auto in de rij staat, dan moet je maar hopen dat ook jij er door mag. Meestal niet. Dat komt omdat je moet wachten op het tegemoetkomend verkeer. Tegen de tijd dat jij mag rijden, staat het licht al weer op rood. De enige verlossing die er is, ontstaat als er een bus aankomt. Die krijgt al voorrang als hij nog voor de bushalte is. Als je er achter rijdt, heb je meestal pech. Het licht verandert weer van kleur precies op het moment de achterbumper van de bus over de stopstreep gaat. Die lichten gaan ook maar moeilijk uit. Zelfs als er geen verkeer meer is werken ze nog, tot grote ergernis. Maar bij het Postviaduct is het nog erger. Daar is om de paar meter een verkeerslicht. En van een groene golf is geen sprake. Het probleem is al wel onderkend, want ze gaan er wat aan doen. Ik ben zeer benieuwd.

Ik hoop van harte dat ze bij het werk langs de weg eens aangeven wanneer er wel en wanneer er niet wordt gewerkt. Als je van de A44 de A4 oprijdt, dan mag je daar maar negentig. Andersom overigens ook. Maar je ziet er nooit iemand werken, vooral niet op zondag. En dan rijdt je daar negentig, op een zevenbaansweg. Levensgevaarlijk. Als de wegwerkzaamheden stoppen, dan kunnen vaak de snelheidsbeperkingen worden opgeheven. Dus weg werkzaamheden, weg beperkingen. Sta eens stil bij het werk langs de weg.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

6 oktober 2010

Het wordt een nauwgezette operatie bij Albert Heijn aan de De Kempenaerstraat, wist een van de winkeliers te vertellen. Als de laatste klant zaterdag de deur uit is, gaan ze direct aan de slag om alles leeg te maken. In twee weken tijd wordt alles vernieuwd. Ik ben benieuwd of het er stil wordt in de straat. Op het Terweeplein kunnen in ieder geval minder auto’s parkeren met al die containers die er staan. Let op parkeerschijf staat er naast een van de containers op een boom geplakt. Ze staan er meer dan twee weken, zouden ze daarvoor een bekeuring krijgen?

De papier- en glascontainers staan er al veel langer, en zijn gedeeltelijk ondergronds. En dat is heel diep, zoals onlangs een mevrouw ontdekte die tegelijk met een stapeltje oud-papier haar sleutelbos meegooide. Ze probeerde van alles om de bos er weer uit te krijgen. Uiteindelijk heeft ze zich in de container laten zakken. Het heeft nog heel veel moeite gekost om haar er weer uit te krijgen, maar met de nodige sterke armen van omstanders is ze er toch uit gekomen. Ze had overal blauwe plekken, maar wel haar sleutels terug.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

13 oktober 2010

Nu er bij het Leidse Transferium een afslag is naar Corpus, met – wie verzint zoiets – voorrang op het doorgaande fietsverkeer, lijkt de noodzaak op het geluidsarmer maken van de Rhijngeesterstraatweg van de Oegstgeester agenda te zijn gehaald. Een stuk verderop, richting Corpus, wordt het fietspad opgeknapt. Als je nagaat hoe lang het fietspad in slechte staat is, je kunt er zelfs niet op lopen zonder zijwaarts om te kiepen, dan kunnen ze in het Wilhelminapark op het geluidsarmer maken van het wegdeksel nog wel even wachten. Het terrein van Van den Ameele ligt voorlopig ook nog wel even braak. Als ze daar nu eens een klein parkeerterrein van maken voor bijvoorbeeld het bedrijf Hillenaar of voor het personeel van het gemeentehuis, dan verdienen ze er nog iets aan, dan scheelt dat ook weer in het verkeer op de luidruchtige en druk stukje Oegstgeest.

Asfalteren is geen garantie dat het stil en netjes blijft, zoals het afgelopen weekend werd duidelijk gemaakt op het Lotte Stam-Beesepad in de wijk Morsebel. Drie jonge mannen, wellicht op weg naar huis na een avondje stappen, waren druk bezig met het uit de grond rukken van een lantaarnpaal. De jongens zijn opgepakt en de lantaarn blijft in een hoek van ongeveer zestig graden het pad verlichten. De kosten voor het weer rechtzetten worden ongetwijfeld verhaald. Maar als het repareren net zo snel gaat als de defecte lampen verwisselen in de lantaarns tegenover Corpus, langs de afslag naar het Transferium, staat de lantaarn de komende jaren scheef.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

20 oktober 2010

Je hebt zo van die dagen dat iedereen het over hetzelfde heeft, zoals ik de afgelopen week bemerkte. Dit keer ging het niet over de gebruikelijke ergernissen, maar over vlaggenmasten die sinds kort bij de ingang van de nieuwe sporthal staan. De masten zijn keurig volgens tekening geplaatst, dus niks mis mee. Mis. Een van de masten moest pal naast een boom worden geplant, en dat ging niet. Maar ja, het staat op tekening, dus de zaag moest er aan te pas komen om een tak van de boom te zagen. De masten wat dichter naar elkaar toe, of verder van elkaar af was blijkbaar geen optie. Voor de vaste bezoekers van het Sportpark de Voscuyl was het in ieder geval stof tot spreken.

Ook waren er reacties op de vorige column, waaronder van de gemeente. Hoewel de uitvoerende kant van de gemeente niet echt aan bod was gekomen, voelde die zich wel aangesproken. Zij kunnen er echter niets aan doen dat het zware bouwverkeer bij het Curium, aan de Endegeesterstraatweg, het fietspad ernstig vervormde. Zij mogen het nu wel (laten) opknappen, ten koste van een ander project. Maar de scheef getrokken paal in de Morsebel was binnen een week weer in orde gemaakt, chapeau! Een van de lezers had nog toe te voegen aan de vorige column dat van een lantaarnpaal tussen de Heemwijckflat en de Narcissenlaan al heel lang een kap kapot is. Wellicht weten de bewoners niet dat je dit kunt melden bij de gemeente, en dat er dan snel actie volgt. Binnen een week soms, waarvan acte.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

27 oktober 2010

Riant wonen aan de Apollolaan. Wie kan deze wervende tekst in een folder van een makelaar weerstaan? De drie nieuw te bouwen flats zijn inmiddels bijna af en worden opgeleverd aan de bewoners. Apotheker Beker is alvast zo vriendelijk geweest om een aantal klanten van harte welkom te heten aan de Apollolaan. Maar wat schetste de verbazing van een van de nieuwe bewoonsters toen zij bij de notaris de papieren voor de nieuwe woning ging tekenen? Ze komt helemaal niet aan de Apollolaan te wonen! Zo’n zestig bewoners komen aan de Rustenborchdreef te wonen in de drie flatgebouwen Leda, Castor en Pollux, gesitueerd aan de rustige Apollolaan, zoals de folder van de Stichting Rustenborchdreef omschrijft. Deze stichting is gevestigd aan de Apollolaan 2, jawel!

De verontruste dame liet het er niet bij zitten. Maar de gemeente Oegstgeest liet weten dat dit is gedaan omdat anders de huisnummering van de Apollolaan te hoog zou worden. Alsof ouderen dat niet zouden kunnen onthouden! De dame vindt het maar een domme beslissing, vooral omdat nu alle toeleveranciers van meubels, vloerbedekking, keukens en al wat er bij nieuwe huizen allemaal komt leveren, volledig de weg kwijt zijn. Ik zeg er maar bij dat ze me moeten bellen als ze aan de Apollolaan staan, want de Rustenborchdreef is niet te vinden, vertelde ze berustend. Elektronisch op het Internet is de route er naartoe wel te vinden, maar ter plaatse is het een zoekplaatje. De huizen aan de overkant staan nog wel aan de Apollolaan, tenminste, dat hoop ik voor de bewoners!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

3 november 2010

Zoals aan bovenstaande foto is te zien, was het Halloweenfeestje in de De Kempenaerstraat afgelopen zaterdag een beetje uit de hand gelopen. Ik probeerde volwassenen zover te krijgen om zich te laten schminken in Halloweensfeer door vakman Ferry Zeeman. En wonderlijk genoeg lukte dat ook nog. Leuke foto’s leverde dat op. Vooral toen opa Hoogervorst met een geschminkt kleinkind op schoot zich ook liet schminken. Ook een winkelende vrouw liet zich spontaan een lila kleurige versiering op haar gezicht aanbrengen, leuk passend bij haar kleding. Na afloop bewonderde zij de fotoboeken van Ferry, die vol staan met wonderlijke metamorfoses die je met body paint allemaal kunt verwezenlijken. Hé, nu jij Wil, werd er massaal geroepen. Daar stond ik dan met mijn grote mond. Maar ik liet mij niet kennen, en vol overgave ging Ferry aan de gang. Wat hij er van heeft gemaakt, kun je zien aan de foto. Het illustreert misschien wel heel treffend de twee gezichten die je als columnist soms hebt.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

10 november 2010

Ik ben van Milieudefensie, zei een student bij mij aan de voordeur. Hij had een zuidelijk accent, uit Limburg of zo. Hij wilde mijn handtekening voor een protest tegen een bedrijventerrein ergens in Leiden. Best moeilijk, zei ik hem. We hebben immers bedrijventerreinen hard nodig volgens de Provincie. Hij had echter geen alternatief. En het MEOB-terrein dan?, vroeg ik hem. Uh? Ja, dat weet je niet hè? O, o, en dat wil mij vertellen dat er ergens in Leiden geen bedrijventerrein moet komen. Alsof wij daar in Oegstgeest mee bezig zijn, terwijl we met smart wachten op inrichting van een bedrijventerrein op eigen grond! Daar moeten we dan maar snel mee zijn, anders is Leiden ons voor, en zijn er niet veel ondernemers meer te porren om in Oegstgeest-Noord iets nieuws te beginnen. Ondertussen is het terrein al aardig begroeid en heeft de natuur het vrijwel volledig in bezit genomen. Nog even en dan moet er een kapvergunning komen. Het is dat de grond vervelend verontreinigd is, anders zou je er prima kunnen wandelen met je hondje. Of zijn de zware metalen al opgeruimd? Zou daar ook Herfsttijloos groeien? Ja, zo heet dat bloempje dat we een tijdje terug in beeld brachten. We hadden daar een andere naam aan gegeven. Volgens een oplettende lezeres is de correcte naam Herfsttijloos. En daar heeft ze gelijk in. Het is wel giftig, dus zou het zich op het voor het publiek afgeschermde MEOB-terrein prima thuisvoelen. Of is deze opmerking stijlloos?

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

17 november 2010

We gaan een donkere en barre tijd tegemoet. Volgende week komt er al nachtvorst. Jawel, het wordt onder nul. Ik ben benieuwd of er weer een strenge winter komt, met veel ijs en sneeuw. Ik vraag mij af of de vele halsbandparkieten de winter overleven. Als ze slim zijn vliegen ze naar het warme zuiden. Uit overlevering zijn  ze dat verre vliegen echter niet gewend, maar ze hebben inmiddels wel bewezen dat ze tegen kou kunnen. Je ziet ze overal in Oegstgeest, zelfs in Den Haag. En al die vogelclubs maar zeggen dat je jouw tropische vogels uit de kou moet houden. Best knap hoe dieren zich aanpassen aan het klimaat. Wij moeten toch echt andere kleren aan, anders staan we letterlijk en figuurlijk in de kou.

Eigenlijk zouden we ons in de winter overdag minder druk moeten maken, en ’s nachts meer uren moeten maken in bed. Het is niet voor niets donker! Maar wij hebben er iets op gevonden. Verlichting. In deze eeuw is daar de LED-verlichting bijgekomen. Een grote lichtopbrengst, die weinig energie kost en ook nog eens lang meegaat. Net zo’n belangrijke vondst als de gloeilamp. Het zal echter nog wel even duren voordat die ouderwetse verlichting is vervangen. Er zijn nog heel wat mensen die bij het licht van een schemerlamp een paatje opzetten met muziek van weleer. Heerlijk in een oude leunstoel met een borrel. Sfeer, daar draait het om. Net als aan de Voscuyl waar het al een week lang pikdonker is. Lekker gevaarlijk met al die (jeugdige) sporters die over het bijzonder slechte wegdek rijden zonder zicht. Het moet daar maar snel weer worden verlicht, voordat het glad wordt.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

24 november 2010

Als je in de krant de verhalen leest van de ombudsman, dan mankeert er nogal wat aan de manier waarop klanten soms worden behandeld. Het lijkt mij overigens voor een winkelier ook niet altijd makkelijk om met een lastige klant te moeten onderhandelen. Ik heb wel eens een Oegstgeester winkelier horen zeggen dat er geen lastige klanten bestaan. Dat maakt de dienstverlening wel iets makkelijker. Zoveel mogelijk in eigen dorp kopen, dan krijg je deze klantbehandeling steeds vaker. Hoewel de kleinschalige winkeliers lijken te verdwijnen, is het winkelen veel gezelliger in een winkel waar je het personeel kent, waar ze jou kennen, en waar gezelligheid en kwaliteit in een adem worden genoemd. En dat kopje koffie is er niet allen in de supermarkt!

Maar ook op afstand word je soms correct en klantvriendelijk behandeld. Onlangs besloot ik om mijn Internetabonnement te versimpelen door het KPN-gedeelte ook onder te brengen bij mijn provider, zoals de aanbieder van Internet wordt genoemd. De verbinding zou dan goedkoper worden en sneller, dus ook al was ik nog zo tevreden over de verbinding, ik besloot om alles bij XS4all onder te brengen. Ik zou dan nog maar een rekening krijgen, wel zo makkelijk. Maar dat ging anders. De abonnementskosten bij de KPN gingen gewoon door, en de rekening dus ook. Het bellen naar de KPN ging moeizaam. U heeft helemaal geen Internet bij ons, vertelde de dame. Maar ik krijg wel een rekening. Helaas, ze kwamen er na een aantal betaalde telefoontikken niet uit. Dan maar naar XS4all gebeld. Die konden alleen maar bevestigen dat zij hun werk goed had gedaan. Ik wilde uiteraard van die dubbele kosten af, en vroeg hoe het nu verder moet. Ik kreeg een telefoonnummer van een klachtendienst van de KPN, die heel klantvriendelijk er iets aan ging doen. Sorry, sorry, sorry, er is iets misgegaan. Dat ik ook nog eens betaald moest bellen zonder resultaat, vond de dame in kwestie zo vervelend voor mij, dat ik de kosten voor een maandabonnement kreeg teruggestort. Ook werd ik keurig op de hoogte gehouden van de voortgang van mijn klacht, en werd er later geïnformeerd of alles correct was afgehandeld. Super!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

1 december 2010

Een onverwacht e-mailtje in je mailbox, ofwel een elektronische brief via het Internet, is soms net flessenpost. Een elektronisch bericht kan net zo verrassend zijn als dat briefje in een fles. Ik ontving afgelopen zondag een mailtje van Wim Hoogerdijk, de kleinzoon van de voormalige smid in de De Kempenaerstraat in Oegstgeest. Wim woont met zijn vrouw Jean sinds 1971 in het Zeeuwse plaatsje Heinkeszand. Hij heeft een goed bezochte website over Oegstgeest op het Internet, kijk maar eens op www.wimhoogerdijk.info/oegstgeest. Hij vertelde in een krantenbericht dat hij als dertienjarige jongeling op het strand liep en een aangespoelde fles zag liggen. Hij pakte de fles op en vond een briefje met Engelse tekst. De afzender Arthur was toevallig op dezelfde dag geboren als Wim, 21 oktober 1940. Hij heeft tot op de dag van vandaag nog steeds contact met deze man. Deze flessenpost heeft het leven van Wim behoorlijk beïnvloed, want toen hij een keer in Engeland op bezoek was, ontmoette hij op het strand een meisje waar hij nu nog getrouwd mee door het leven gaat. Een leuk kerstverhaal dat in Zeeland de krant (PZC) haalde, net als nu in Oegstgeest dus.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

8 december 2010

We wonen in een geweldig dorp, dat zult u beslist met mij eens zijn. Soms mopperen we dat er weinig gebeurt, maar als er een keer iets leuks wordt georganiseerd, dan blijven wij thuis! Niet leuk voor de organisator, maar ook niet leuk voor jezelf, want je maakt niet zo veel mee. Maar aan de andere kant hoef je maar door het dorp te lopen, of de plannen van de gemeente te lezen, om van alles mee te maken. Zelf met die hevige sneeuwval is een wandeling heel leuk. Je ontmoet andere wandelaars, en soms volgt een aardig gesprek en hoor je allerlei nieuwtjes. Zo verbaasde iemand zich over de plannen van de gemeente over het niet willen aanleggen van een rotonde bij het Postviaduct aan de kant van Oegstgeest omdat dit te duur zou zijn. Hij wees op de kortzichtigheid waarmee dit is beslist en wees op de activiteiten rond het MEOB terrein waardoor veel verkeersdrukte is te verwachten. Het vergat voor het gemak de toename van verkeer voor de jeugdgevangenis die bij de Klinkenbergerplas de ingang gaat krijgen. Dat het verkeer daar hopeloos vast gaat lopen, is makkelijk te voorspellen. Het is nu al moeilijk om via die kant Oegstgeest te verlaten!

Wat goed dat de strooi- en veegwagen onze doorgaande wegen zo mooi schoon houdt. Dat merk je des te meer als je het dorp verlaat. Precies op de grens is vaak ook de sneeuwgrens. Ook merk je het als je de doorgaande weg verlaat, zoals bij De Voscuyl. Best een sport om bij de sportvelden te komen! Levensgevaarlijk glad was het daar. Je zou als sportverenigingen een contract moeten kunnen afsluiten met de gemeente om ook daar de gladheid te bestrijden. De golfers hebben gelukkig een golfclubtas op wielen om steun aan te hebben.

Het is inmiddels duidelijk waar de grote betonblokken voor zijn die lang bij de deur van de sporthal stonden. Het worden gigantische bloembakken die voor de deur van het biljartcentrum staan. Dat wordt ongetwijfeld heel mooi, maar het is wel zonde van het plein waar nu weinig ruimte over is om een groot pleinfeest straatsportfestijn te kunnen houden. Ik ben benieuwd hoeveel fietsen daar tegenaan worden geplaatst!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

15 december 2010

Wat een maf volkje zijn wij eigenlijk. Zo hoorde ik een tijd terug van een nichtje van mij die was gevallen met haar brommer. Ze was zwanger en vreesde het ergste bij haar valpartij. Vreemd genoeg, ik meldde dat reeds eerder, fietsten voorbijgangers keurig om haar heen, en vervolgden hun weg. Dat geval is helaas niet uniek. Ik kwam vorige week een stoere kerel tegen op een brommer. Niet zo’n ouderwetse brommer met een geel plaatje, maar eentje waarbij je niet te hard mag, en geen helm op hoeft. Jeetje, zei ik tegen hem, geen helm op? Dat hoeft niet, zei hij. Als je valt met deze gladheid, dan is de straat net zo hard als bij een valpartij met een ‘echte’ brommer hoor. Dat was hij roerend met mij eens. Klopt, ik ben laatst onderuit gegaan, bam, daar lag ik. Geen hersenschudding?, vroeg ik. Neen, maar wel een paar gekneusde ribben. En weet je wat er gebeurde? Iedereen reed gewoon door, raar hè? Ik ken het, zei ik hem. Maar zie je die valpartij dan niet als een waarschuwing? Kun  je niet beter een helm dragen? Welnee joh, en weg was hij over het spekgladde wegdek, op weg naar de voetbal. Lefgoser.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

22 december 2010

Oegstgeest is geen toeristische trekpleister, dus een vvv-achtige website zullen wij niet krijgen. Geen leuke toeristische aanbiedingen en reclame. Natuurlijk, we hebben best wel wat te bieden en vrijwel alle wandelroutes van de VVV in Warmond voeren door Oegstgeest. De website is best wel fraai ingericht, maar je kunt er niets vinden. Tenminste, dat ondervinden sommige bezoekers als ze iets opzoeken op de site. Als je iets wilt weten van de Sportraad en wie daar zitting in heeft, dan ga je uiteraard zoeken op het trefwoord Sportraad. Jammer, zo vind je die niet. Dat geldt overigens ook voor bijvoorbeeld Seniorenraad. Daar krijg je alleen de documenten te zien waar het woord Seniorenraad in voorkomt. Als je intypt verslagen seniorenraad, dan krijg je slechts twee documenten te zien. Typ je seniorenraad, en dan muisklikt op het vergrootglas, dan volgen er meerdere. De leden ofwel de samenstelling van de seniorenraad of Sportraad moet je zoeken via het menu. Dus: Klik in het horizontale dropdown menu op Bestuur & organisatie. In de linkerkolom zie je dan staan College van burgemeester en wethouders. Als je op het daar onderliggende menu item College adviescommissies klikt, dan komen ze tevoorschijn! Simpel toch? Helaas, zo simpel is het niet in de praktijk. Wat voor sommige mensen heel logisch lijkt, is voor veel andere mensen juist bijzonder gecompliceerd. Misschien dat er naast de zoekfunctie ook een vindfunctie bij kan worden geplaatst.

Ook de hal van het gemeentehuis heeft een metamorfose ondergaan. Er staat nog slechts een rekje met de Oegstgeester Courant. Maar waar is toch de leestafel gebleven? En het rek met foldermateriaal? Daar was blijkbaar geen ruimte meer voor. Of geen geld, want hoewel de opbrengst van de verkoop van Het Groot Proffijt in de algemene reserve gaat, is er blijkbaar geen geld over voor het verbeteren van bijvoorbeeld de website. Zo begon het met Het Groot Proffijt ook. En als er dan na verloop van tijd geen belangstelling meer voor is, door de ontoegankelijkheid of dichte deuren, dan sluiten we het maar. Logisch. Fijne feestdagen!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

29 december 2010

2010 sluit als een jaar waarin veel is gesloopt. Daarbij vinden heel veel mensen dat het zonde is wat er verdwijnt. Voor de sloper is het echter dagelijks werk. Die ziet het allang niet meer als zonde en zal nooit hiervoor gaan biechten. 2011 begint als het jaar van de wederopbouw. Op de plek waar de galerie van Instock moest verdwijnen, komt een gezellig restaurant. Op de locatie waar het restaurant Het Witte Huis moest verdwijnen, komt een onderkomen voor ouderen. Op de hoek van de Irislaan en de Floralaan verdwenen een benzinestation en een flatgebouw. Daarvoor in de plaats komt een gebouwencomplex met een aantal nieuwe woningen. In Nieuw Rhijngeest verdween van alles, en komen er waterwegen, bruggen en heel veel woningen voor in de plaats. Een school staat er al. Die gaat weer verdwijnen als er een nieuwe school wordt gebouwd. Ook de tijdelijke studentenwoningen gaan verdwijnen. Naast Corpus wordt een hotel gebouwd. Tegenover Het Groene Kerkje, aan de andere kant van Oegstgeest, wordt een begraafplaats aangelegd. In Haaswijk moest een buurtgebouw verdwijnen. Hiervoor wordt een nieuw appartementengebouw neergezet met een parkeergarage waar de auto’s via een lift in en uit moeten. Oegstgeest heeft nog veel meer plannen, want er moet nog een nieuw zwembad komen, of de oude wordt gerenoveerd, en er moet nog een sportcomplex worden aangelegd op de grens met Warmond. Spannend!

Dit bericht heeft helaas niet in het Jaaroverzicht gestaan!

Wil van Elk



Terug naar begin van deze pagina.
Terug naar hoofdpagina.