Oegstgeestigheid

4 januari 2012

Hoewel het dit jaar best aardig weer was tijdens de jaarwisseling, zijn wij toch maar binnen gebleven en hebben door het raam het vuurwerk bekeken. Af en toe werden we hevig opgeschrikt door harde knallen die op de hoek van de straat werden afgestoken. Heel veel mensen hebben ontdekt dat een veiligheidsbril geen overbodige luxe is, maar tegen gehoorbeschadiging wordt nog nauwelijks iets gedaan. Sterker nog, de knallen worden alleen maar harder. Het enige voordeel is dat het o zo gevaarlijke zelf maken van vuurwerk nu wellicht van de baan is. De huisdieren weten zich echter geen raad met die ongelooflijke herrie. Onze voorzichtigheid was overigens niet eens zo vreemd, gezien de explosies die met enige regelmaat de ruiten deden trillen. Grote vuurballen markeerden de plek waar de harde knallen vandaan kwamen. De bommen zijn blijkbaar weerbestendig, want zelfs in de sloot brandde de lont gewoon door en konden de vissen ook meegenieten. Geen goede vismethode, want er dreven geen verdoofde vissen aan de oppervlakte. Wel is alle kroos die daags ervoor de sloot helemaal groen kleurde ineens weer verdwenen.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

11 januari 2012

Soms is de lengte niet belangrijk. Nee, ik ga niet de verkeerde kant op met mijn column, maakt u zich maar geen zorgen! De lengte van de tekst kwam namelijk kort geleden ter sprake. Toch zijn er weken dat er zoveel onderwerpen voorbij komen, dat er makkelijk een hele pagina mee gevuld kan worden. Maar daar waag ik mij liever niet aan, maar wel kan het daardoor soms heel lang worden. Een Nieuwjaarsnacht kan snel voorbij zijn, en dan kun je kort zijn over wat er is gebeurd. In Oegstgeest zal het overeenkomen met het landelijke gebeuren, vooral voor wat de harde knallen betreft. Vervelend genoeg had het super vuurwerk soms een vernielende uitwerking en leedden mensen materiële schade. In de De Kempenaerstaat was er daarnaast ook wel weer wat komisch te melden. De straat is een prima klankbord voor de harde knallen en dat is genieten voor de afstekers. Je kunt twijfelen aan de legaliteit van het vuurwerk omdat sommige knallen wel heel erg hard klonken. Zelfs zo hard, dat de ruiten stonden te trillen in de sponningen en winkelalarmen spontaan afgingen. En als de beveiligers het weer hadden gereset en mopperend in de auto stapten, ging het alarm alweer af door de volgende harde klap. Een winkel was wel heel erg goed beveiligd met een systeem dat de winkel vol met rook zette. Gelukkig door een rookgenerator die onschuldige rook produceerde en was er geen blijvende schade. Wel was het genieten voor het publiek dat op een vrij onschuldige manier heel veel lol beleefde aan de harde knallen. Belgische pret, zullen we maar zeggen.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

18 januari 2012

De beste stuurlui staan aan wal, zoals maar al te vaak wordt bewezen. Als er hinderlijk op de stoep wordt gefietst, loslopende honden al dan niet voor overlast zorgen en soms een meurende hoop achterlaten, dan is het commentaar niet van de lucht. Waar zijn ze als je ze nodig hebt. Eind vorig jaar werd de elektrische fiets gestolen van een Oegstgeestenaar die gezellig op bezoek was bij collega’s in Leiderdorp. Ook de fiets van een Leiderdorpse collega werd gejat, maar die werd weken later teruggevonden door de oplettendheid van een burger. De Oegstgeestenaar heeft inmiddels een melding ontvangen van de politie dat verdere actie is gestaakt en dat de fiets als verloren moet worden beschouwd. Een tip over een bestelbusje op de plaats van delict die met een ingeladen fiets wegreed, werd afgedaan met de melding dat er wel vaker busje met fietsen rondrijden. De burger is tegenwoordig goed onderlegd als het op recherchewerk aankomt, en schudt meewarig zijn hoofd. Maar o wee als er wordt opgetreden, dan is het commentaar nog heftiger. Die hond loopt altijd los, en doet geen vlieg kwaad. Joh, dat oude vrouwtje reed amper een meter op de stoep, en als ze zich niet kan legitimeren krijgt ze er nog een bekeuring bij! Ongehoord! Vooral de manier waarop wordt bekeurd en de keuze van de ‘slachtoffers’ zijn dan volop onderwerp van gesprek. Eerst waren ze op de verkeerde plek, en dan zijn het ineens aasgieren. En als we een bekeuring krijgen voor twee kilometer te hard rijden, na aftrek van een foutcorrectie, dan slaat dat al helemaal nergens op. Vooral als je niet de bedoeling hebt om te hard te rijden. Een bekeuring voor een belediging van een ambtenaar in functie is een bonus die je er zo bij hebt. Blijkbaar zijn we zelf heel tolerant bij overtredingen, en mag je bijvoorbeeld best wel op de stoep fietsen. Totdat we zelf slachtoffer worden of bijna van het trottoir af worden gereden, dan moet er hard worden opgetreden.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

25 januari 2012

Wat zou het leuk zijn om honderd jaar terug te gaan in de tijd. Of misschien nog wel een stukje verder terug. Lekker ongegeneerd rondneuzen zonder dat je opvalt. En dan goed onthouden waar allerlei dingen gebeuren, zodat je weet waar je moet graven om de resten daarvan te vinden. Of lekker slenteren op de zandwegen die nu de hoofdwegen zijn in Oegstgeest. Om te zien waar ze meer dan een eeuw geleden Het Witte Huis aan het bouwen waren, hoef je niet lang te zoeken. Er staat namelijk weer een nieuw gebouw met de uitstraling van het oude pand. Ik had overigens wel verwacht dat bij het afgraven van die locatie er allerlei voorwerpen en oude munten zouden worden gevonden. Het was immers ooit een herberg en een wisselplaats voor doortrekkende postkoetsen. Het Paviljoen Wilhelmina is nog niet terug, daar wordt nog een huurder voor gezocht. Wel staat er al een bord bij de Willibrordrotonde dat aangeeft waar je het restaurant kunt vinden; wel zo makkelijk. Eigenlijk hoef je niet eens zo ver terug in de tijd. Denk maar aan de periode 1940 tot en met 1945. Er zijn nog heel veel vragen over die tijd. Wat gebeurde er bijvoorbeeld in het Bos van Wijckerslooth, waar een bunker werd gebouwd. Of misschien ook onder het schoolplein van de school naast de kerk. Wat gebeurde er op het MEOB-terrein waar ter voorbereiding op de naderende oorlog gebouwen kwamen voor munitieopslag en ongebruikt door de Duitsers in gebruik werden genomen. Wat voor logo stond er op het indrukwekkende gebouw dat er stond. Ook de verhalen van Jan Wolkers zijn het waard om na te speuren. Denk maar aan Kasteel Poelgeest waar ze nu nog op zoek zijn naar een latrine uit die tijd. Tot op heden weet niemand de juiste plek aan te wijzen. Ik ben echt benieuwd wat ze er gaan vinden, maar ik vrees het ergste. Want ze zeggen niet voor niets: Als je in de stront roert gaat het stinken!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

1 februari 2012

Ik had gehoopt dat deze winter ongemerkt voorbij zou gaan. Helaas, dat gaat niet gebeuren. Ik heb niets tegen schaatsen hoor, integendeel, maar die koude, brr, dat vind ik maar niks. Vreemd genoeg krijgt de voormalige voorzitter van de IJsclub Oegstgeest gelijk in zijn boude uitspraak dat er deze winter goed geschaatst kan worden op de ijsbaan. Het was heel moedig om tegen alle prognoses in te gaan. Wellicht dat hij een baantje kan krijgen op het bedrijf van ‘onze’ weerman Maarten Noort. Zijn vooruitzichten sluiten namelijk perfect aan bij die van Maarten Noort. Alleen zitten er vele weken tussen. Maarten zet voor de schaatsliefhebbers op de website van de IJsclub uitgebreid uiteen wat er aankomt aan koude lucht. Dit moet zelfs genoeg zijn om zoveel ijs te produceren dat er volgens hem vrijdag al geschaatst moet kunnen worden. De ijsbaan van Warmond was ons weer voor en op maandag lag die al dicht. Blijkbaar hebben ze daar een gunstige ligging voor de ijsvorming. Toch gaat het in Oegstgeest ook gebeuren, ook al zwommen er op maandag nog diverse zwanen op de ondergelopen Ezelenweide. Dus wacht niet te lang met het uit het vet halen van de ijzers, of met het kopen van nieuwe schaatsen. Voordat je het weet ben je te laat en smelt het ijs weer.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

8 februari 2012

Ik kreeg laatst een verontrustend bericht van iemand die in haar tuin een inrit wil, zodat ze haar auto bij haar nieuwe woning kan parkeren. Dat feit is zelf niet zo schokkend, want er hoeft zo te zien nauwelijks iets aan de infrastructuur te worden veranderd omdat er al een inrit pal naast ligt. Alleen maar een klein stukje trottoir aanpassen, zo lijkt het. Over de telefoon in gesprek met de gemeente klonk het echter niet zo duur, en zou ze voor vijf- tot achthonderd euro klaar zijn. Eenmaal aangevraagd bleek de gemeente slechts één aannemer te hebben voor dergelijk klussen en kost het verbreden van de bestaande oprit maar liefst 2500 euro. Niet zo vreemd dat je dit als bewoner niet zelf kunt regelen, maar een offerte aanvragen bij meerdere aannemers voor de goedkoopste oplossing lijkt geen verkeerde zaak. Het zal wel een rekenfoutje zijn, en blijkt het achteraf slechts 250 euro te kosten. Een normaal bedrag voor het verlagen van een metertje trottoir. Maar dat zal wel een simpele gedachte zijn. Ik ben wel zeer benieuwd hoe ze dit gaan oplossen voor die dame! Aan de andere kant kan er ook weer heel veel bij deze gemeente, zoals in zeer korte tijd de aanleg van een gelegenheidsijsbaan in Nieuw-Rhijngeest. Wat een klein beetje overleg en samenwerking allemaal te weeg kan brengen. Moeten we vaker doen is mijn advies! Wel staat er een bord dat het betreden op eigen risico is. Op weg naar de ijsbaan zag ik overigens een spinnenweb voor de groene lamp van de verkeersregelinstallatie bij de Haaswijklaan. De foto ervan zette ik op Facebook met de opmerking: De verkeerslichten aan de Haaswijklaan duren soms heel lang voordat ze op groen gaan!. Uiteraard met een knipoog naar het door de vorst wit uitgeslagen spinnenweb. Of de beeldspraak is de lezers volledig ontgaan, of ik legde mijn vinger op een zwerende plek. Het commentaar is niet van de lucht!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

15 februari 2012

Toen Warmonder John van Veen negen jaar geleden in het ‘Jaar van de boerderij’ het evenement ‘Tussen koe en kunst’ bedacht, kon hij niet vermoeden dat het bijna tien jaar zou blijven bestaan. Bijna, want het evenement is gestopt. Negen jaar lang stroomde het publiek naar Warmond om dit evenement mee te maken. Hoe leuk is het om blijde koeien te zien die met een dekschuit naar de wei worden gebracht. De blijdschap van deze dieren bij hun ‘weidegang’ werkt zeer aanstekelijk. Door het enthousiasme van het bestuur kon het evenement maar liefst negen jaar lang een jaarlijks hoogtepunt zijn in Warmond en zelfs landelijk op televisie. Ook het MEC in Oegstgeest werkte ermee samen. Vorig jaar kwam al de klad in het evenement, omdat de boer waar de koeien van waren was overleden en de weidegang niet meer midden in Warmond kon worden gehouden. Helaas ook dat de bestuurders geen enthousiaste volgelingen en vrijwilligers vonden om hun zo nuttige werk voort te zetten. Het boerenwerk is straks iets uit de geschiedenisboekjes. Blijkbaar lieten ook de sponsors het afweten. En dan kregen zij ook te maken met de overheden die een behoorlijke stempel drukken op de feestelijkheden. Denk maar aan de almaar vervelender wordende regels die blijkbaar moeten gelden bij het organiseren van evenementen die daardoor duurder worden. Ook de kosten voor verzekeringen en banken lopen drastisch op. Om dat te verzachten helpt de gemeente niet, maar drijft ook nog eens de kosten op voor precario voor borden en vergunningen. En als nekslag stoppen ook nog eens de gemeentelijke subsidies. Zoiets verzin je toch niet?!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

22 februari 2012

“Mijn auto is op klaarlichte dag bekrast!”, vertelde vorige week iemand, hevig verontwaardigd. Ik heb ooit nog eens geschreven over vernielende jeugd die te pas en te onpas andermans eigendommen vernielden. Als die later zelf achter een kinderwagen lopen, en een leuke auto van hun duur verdiende opgespaarde geld hebben gekocht, vinden zij het niet erg als iemand daar een kras op maakt, kapot trapt of vernielt. Dat doen zij zelf ook maar al te graag en kunnen daar hartelijk om lachen. Zoiets schreef ik toen over vernielingen die bewijsbaar door jeugdige onverlaten waren gedaan. Maar ook volwassenen kunnen er wat van. Ook op hogere leeftijd nemen soms haat- en nijdgevoelens de overhand. Of diepe gevoelens van jaloezie. Dan is het allang geen baldadigheid meer, maar pure vernielzucht. Wellicht met het idee “dat zal ‘m leren”, dan zet hij zijn auto voortaan wel ergens anders neer. Je moet wel heel veel lef hebben om dat te doen, zeker overdag. Stel je eens voor dat je wordt betrapt, dat iemand ziet wat je doet. “Heb ik die auto bekrast? Hoe kom je daar nou bij?”, roep je dan met onnozele blik. “O, wat erg, wie doet nou zoiets?”, voeg je er hooglijk verbaasd aan toe. Maar wat nu als iemand het heeft gefilmd? Wat voor excuus heb je dan? “Ja, het is zijn eigen schuld”, is wellicht het enige dat je kunt bedenken. En wat doe je als je wordt betrapt en de gedupeerde is witheet en trapt je met een paar rake trappen zo het ziekenhuis in? Wat roep je dan met dichtgeslagen oog? “Als je het nog een keer doet, dan kijk ik jou nooit meer aan!”?. Wat moeten we er tegen doen? Een lokauto plaatsen met camera’s? Die worden dan ongetwijfeld gestolen. Het enige wat je kunt doen is die gevoelens van onrecht opzij zetten, die paar honderd of meer euro schade morrend betalen en gewoon doorgaan met leven.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

29 februari 2012

Hee buurman, alweer een leenauto? Ja joh, de airbags zijn er weer uit gejat, antwoordde de buurman verontwaardigd. Hij denkt er sterk aan om een ander type auto te kopen. De airbags zijn zo geliefd bij het inbrekersgilde, dat ze blijkbaar op de loer staan als alles weer is gemaakt. De eerste keer was het een nette inbreker die nauwelijks het slot beschadigde en netjes de airbag meepikte. Deze keer was de inbreker niet zo sjiek, en was de auto grof beschadigd en waren er meerdere airbags verwijderd op minder nette wijze. Misschien is het handiger om voortaan in te breken bij de leverancier van airbags? Dan heb je als inbreker minder werk! De buren hebben blijkbaar of heel veel pech, of ze zien kans om steeds een auto aan te schaffen waaruit veel te halen valt. Ik kan mij herinneren dat van een vorige auto de nummerplaten steeds werden gestolen. Net als van een andere bewoonster die hetzelfde type auto reed. Krassen over de auto, spiegels er afgetrapt, ruitenwisser ontploft door zwaar vuurwerk, man, het lijkt wel oorlog in Oegstgeest in plaats van crisis! Sommige mensen hebben helemaal pech, daarvan wordt de hele auto gestolen. Net als een aantal jaren geleden in Warmond tijdens het carnaval. Het verhaal ging rond dat iemand met een stevig bakkie op zijn auto nergens meer kon vinden, en hem als gestolen aanmeldde. Een jaar later precies hetzelfde. Na goed zoeken op een ander parkeerterrein vond hij zijn vorige auto terug; die had er het gehele jaar gestaan!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

7 maart 2012

Er is jaren geleden een vereniging opgericht met de mooie naam Oegstgeest Ziet Ze Vliegen (OZZV). Ik durf te beweren dat die naam helemaal verkeerd is gekozen! Wij zien ze namelijk niet vliegen. Niet altijd tenminste. Als dat wel zo was, dan zou het een mooie naam geweest zijn voor een spottersclub die het fantastisch vindt om vliegtuigen te bewonderen en er alles over te weten zien te komen. Wat voor een vliegtuig vloog er over? Welke maatschappij? Type? Land van afkomst? De OZZV zou dan ook willen weten welke Oegstgeestenaren er passagier waren. Neen, de OZZV gaat over vliegtuiglawaai. Er zijn mensen waarvan hun nachtrust vreselijk ondermijnd worden door de vliegtuigen. Niet omdat ze ze zien vliegen, maar omdat ze ze horen en er wakker van liggen, letterlijk en figuurlijk. En dan wordt hun fysieke toestand nadelig beïnvloed en dat is funest voor hun prestaties overdag op het werk. Nu in Oegstgeest het lawaai van de A44, althans, het lawaai van het verkeer op de A44, actueel is, vallen meer geluiden op. Zoals vliegtuiglawaai bijvoorbeeld. Op zoek naar een rustig plekje in Oegstgeest, of zelfs het rustigste plekje, kwam een van onze medebewoners er achter dat Oegstgeest ook rustig kan zijn. Maar dan moet wel de wind uit een gunstige richting komen. Als je bij noordoostenwind lekker op je gemak door het Bos van Wijckerslooth loopt, dan hoor je namelijk om de anderhalve minuut een vliegtuig overkomen met een meteruitslag van 55, 60 en zelfs 70 dB op de geluidsmeter. Nee, beter was het geweest om OHZV te kiezen, Oegstgeest Hoort Ze Vliegen. Duidelijker kan bijna niet. Gelukkig is per 1 maart Matt Poelmans uit Oegstgeest de clustervertegenwoordiger in de Commissie Regionaal Overleg Schiphol (CROS). Als er één niet doof is voor wat de burgers roepen, dan is hij het!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

14 maart 2012

Het is jammer dat er niet genoeg geld is om ons leefgebied schoon te houden. Vies maken is echter geen enkel probleem, dat gaat als vanzelf. Raar eigenlijk, want je hoeft niemand te vertellen dat je geen rommel moet maken. Maar ja, als je lekker in een groep geniet van harde muziek, lekker kletsen met elkaar, af en toe laten horen dat schreeuwen je ook goed afgaat, chips eten en blikjes leegkolken, en achteraf niet genoeg hebt aan een klein afvalbakkie, wat moet je dan? Zelf een vuilniszak meenemen? Het Bos van Wijckerslooth schoonhouden? Bij de Klinkenbergerplas geen rommel achterlaten? Toe nou, je kunt ook teveel vragen aan de jeugd. Maar ik vraag mij af, als er nu eens een vuilniszak klaar hangt, zouden ze die dan gebruiken? Zou wel slim zijn. Wellicht dat ze dan op den duur niet worden weggetrapt door mensen die de troep meer dan zat zijn! Hetzelfde moet een inwoner van Oegstgeest hebben gedacht over hondenpoep voor zijn deur. Omdat er blijkbaar niet genoeg zakjes zijn om de warme hoop van de hond op te pakken en weg te gooien in een speciaal daarvoor bestemde poepzakbak, hangt hij zelf maar poepzakjes aan zijn voordeur. Voor de liefhebbers. Dan hebben andere hondenbezitters tenminste geen smoes om de meurende hopen te laten liggen. En in de De Kempenaerstraat ondergrondse afvalcontainers? Nee, daar is voorlopig geen geld voor. Maar je kijkt er in ieder geval niet overheen!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

21 maart 2012

Soms wordt er gesmuld van een Oegstgeestigheid. In ieder geval kort geleden door de actieve leden van de antivliegtuiglawaaiclub Oegstgeest Ziet Ze Vliegen(OZZV). Zij dachten heel even dat ik misschien bij hun vergadering over hun naamkeuze had gezeten. Ik opperde namelijk dat de naam Oegstgeest Hoort Ze Vliegen (OHZV) wellicht meer van toepassing zou zijn. Nu blijkt dat zij dat toen ook zo hebben besproken, maar bewust hebben gekozen voor de andere naam, de huidige. Als ze het tijdstip van overvliegen weten, dan kunnen zij op de website casperflights.com terug in de tijd ieder vliegtuig zien. Met een zogenoemde ‘app’ erbij kunnen zij zelfs het actuele vliegverkeer volgen met zelfs het bijbehorende vliegtuignummer, type toestel, de hoogte en het tracé dat wordt gevolgd. Superspotters die overal kunnen volgen wat er vliegt. Het maakt niet uit waar ze zich bevinden, in bed, in bad, in het bos waar onlangs Leo Helsloot het geluid opmeette, alle vliegtuigen die ze horen kunnen worden gecontroleerd op de website. Dat is best leuk om iemand die op vakantie gaat zo te kunnen volgen. Hoewel het gezegde ‘Hij ziet ze vliegen’ gemengde gevoelens oproept, houden de OZZV’ers vast aan de gekozen naam. Ook al hebben ze vaak het gevoel dat ze niet serieus worden genomen als ze als club het vliegtuiglawaai willen aanpakken. Je kunt het je blijkbaar ook verbeelden dat je rust wordt verstoord als er iedere anderhalve minuut een vliegtuig laag overkomt.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

28 maart 2012

Het MEOB-terrein is inmiddels al zo’n tien jaar verlaten. In alle droefheid en eenzaamheid achtergelaten door Defensie. Sinds dat de grond in 1939 is verkaveld en in bezit is genomen door defensie wegens de oorlogsdreiging, is dat tot die tijd niet meer gebeurd. Nu de grond schoon is verklaard, na een uitgebreide sanering, zou je er best wat mee kunnen doen. We waren ooit een onderdeel van de Bollenstreek met een weelderige bollen- en bloemencultuur. Als we nu eens door het terrein een flinke ploeg jassen en de boel eens goed omwoelden? Ieder jaar dat het nog geen bestemming heeft zou je er met gemak bloembollen op kunnen kweken. Ja, zelfs aardappelen als dan niet voor consumptie. Na het rooien is ook alle onkruid dood, een leuke bijkomstigheid. Op het achtergebleven parkeerterrein kunnen overigens prima vrachtauto’s parkeren. Er is zelfs geopperd om er olifantsgras te laten groeien. Maar dat is een gek voorstel. De overheid laat immers nooit ergens gras over groeien!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

4 april 2012

Zaterdag 31 maart was er een boekenmarkt in Oegstgeest. Op zich niet zo bijzonder, ware het niet dat er deze keer veel kramen waren. Een van de deelnemers maakte van allerlei media gebruik om het bekend te stellen. Immers, hoe meer zielen hoe meer kans op een goed verdienste. De man ik kwestie is bezitter van een invalidekaart om zijn auto adequaat te kunnen parkeren. In Oegstgeest is hij gewend dat hij zijn auto achter zijn kraam mag parkeren. Lekker handig vindt hij zelf om daar zijn platen aan op te hangen. Ook lekker handig bij het laden en lossen. Maar ineens mag dat niet meer. Weg windvanger, weg auto. Helaas was hij zelf zijn invalideparkeerkaart vergeten, die had hij toch niet nodig dacht hij. Dus hij zet zijn auto voor AH neer en krijgt prompt een boete voor het parkeren zonder blauwe schijf. Alsof hij dat kon zien, komende vanaf zijn kraam op het plein. Ik vraag mij af of hij de 85 euro boete heeft verdiend met de verkoop die dag. Wellicht moest hij ook de kraamhuur er nog uit zien te halen. Maar hij was niet de enige, dus gedeelde smart is halve smart! En intrekken van de bekeuring daar hoefden ze niet op te rekenen en ze kunnen een bezwaarschrift indienen met verwijzing naar de verwijderactie. Voor het winkelende publiek was het eigenlijk ook nog eens heel vervelend omdat er structureel op zaterdag te weinig parkeerplekken zijn. Daar moest ik nog aan denken toen ik een paar kratten bier ging halen voor de 1 aprilgrap daags erna. Met de auto’s achter de kramen scheelt het al gauw tientallen auto’s die anders een plekkie in beslag zouden nemen. Wellicht een idee voor organisatie omdat voortaan bij de vergunning aan te vragen. Immers, een blauwe kaart betekent ook nog eens regelmatig de auto verplaatsen en dat is niet te doen. Zie ook een melding op Facebook: http://facebook.com/verkadealbums, waar negatieve reclame wordt gemaakt voor Oegstgeest; en die persoon zien wij met zijn handel waarschijnlijk niet meer in Oegstgeest. Gelukkig heeft hij niet vernomen dat er weer een pyromaan actief is in ons dorp die allerlei opgeslagen spullen en afvalbakken in de hens steekt, anders zou hij dat ook nog noemen. Gelukkig hebben we nog een uitstekend brandweerkorps, anders zou het leed niet te zijn overzien. In Leiden hebben ze een autobekrasser en een fikkiestoker kunnen betrappen door met een camera de boel in de gaten te houden. Wellicht een idee voor buurtpreventie!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

11 april 2012

Zo nu en dan zou ik de week willen doornemen, maar dat doet al iemand anders op televisie. Toch zie en hoor je van alles in Oegstgeest als je goed om je heen kijkt. Zo heeft een aannemer de Rozenlaan afgezet en kun je vanaf de Irislaan er niet inrijden. Heel grappig is dat ze een waarschuwingsbord hebben geplaatst voor werk in uitvoering en daarbij het bord met een maximumsnelheid van dertig kilometer. Blijkbaar heeft niemand in de gaten dat het al een dertigkilometerweg is. Even verderop wordt de beperking weer opgeheven, en mag je weer de normale snelheid rijden. Juist, nog steeds dertig. Had u door dat de vestiging van een motorclub een 1 aprilgrap was? Veel mensen niet, want de reacties waren best heftig! Meerdere organisaties wilden een actie starten. De een om het te verbieden, de ander om de eigen naam te behouden en weer een ander om een diepgaand onderzoek te starten naar de herkomst van de club. Vreemd genoeg werden de grappenmakers niet benaderd. Maar dat zal dan wel de kracht van de grap zijn geweest. Het doet er verder niet wie er allemaal instonken. Het gaat om de geslaagde grap, en dat was het, geslaagd! Je kunt heerlijk bijkomen in de poffertjeskraam. Heel gezellig dat die weer op de Lijtweg is opgebouwd. Het leukste moment van afgelopen week vond ik de ontmoeting met een dame die mij vroeg: “Ik wil wat van u”. En snel voegde ze er aan toe: “Maar ik wil geen seks!”. Dat heb ik weer! Hahaha.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

18 april 2012

Vorige week zag ik bij ons voor de deur twee schoolkinderen door de bosschages rennen. Beiden hadden een bosje narcissen in hun hand. Voordat ik ze kon toespreken waren ze al uit het zicht verdwenen. Ze waren een beetje achtergebleven op de andere kinderen van hun klas, zo bleek later. Zonde, dacht ik nog. Eindelijk komen de narcissen in bloei, en dan worden ze geplukt. Maandag sprak ik een van mijn buren. Hij had dezelfde verontwaardiging, maar had meer gezien dan ik. Het bleek namelijk te gaan om klassikale plundering. Niet toevallig ontstaan tijdens een verlate paasactie om paaseieren te zoeken, maar bewust onder de bezielende leiding van leerkrachten. De opzet kan heel onschuldig zijn geweest. Bijvoorbeeld een les over milieu en natuur waarbij niet goed was uitgelegd dat ze slechts een voorbeeld moesten meenemen. Of de kinderen hebben de uitleg niet begrepen en dachten dat hoe meer ze zouden meenemen, hoe hoger het cijfer zou zijn dat ze zouden krijgen. Bossen narcissen werden op deze manier geplukt, en niet voor Moederdag, want dat duurt nog even. Het ging misschien over de geschiedenis van Oegstgeest als bollengemeente; binnenkort kunnen we dan ook nog een klas met kinderen verwachten die de bollen komt rooien. Maar het zou ook kunnen zijn dat het zo slecht gaat met het onderwijs, dat de leerlaren de kinderen hebben ingeschakeld om zoveel mogelijk bloemen te plukken, ze te bossen en langs de deur te verkopen om zo het salaris van de onderwijskrachten te kunnen betalen. Daarbij leren ze ook nog wat over de maatschappij en handel, maar eigenlijk niet meer dan kinderarbeid. Toen mijn ‘buurman’ ze boos toeriep, verzamelde de leerkracht de kinderen heel snel en ging er met de klas als een speer vandoor, wetende dat ze waren betrapt. Net zo betrapt als de natuur waar ze doorheen banjerden. Een feit is dat er nog slechts een enkele narcis staat te doen waarvoor deze is bestemd, namelijk vrolijk bloeien in het lentezonnetje. School, je wordt bedankt! Onderwijzers zouden van boven ook wijzer moeten zijn.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

25 april 2012

Hond en poep zijn onverbrekelijk met elkaar verbonden en daarom wordt het veelal aaneen geschreven. Gelukkig leven wij in een tijd dat met plastic zakjes kan worden voorkomen dat hondenpoep meurend achterblijft. Ik had mij ooit voorgenomen om er nooit meer over te schrijven. Ik trap er niet meer in, zei ik. Maar helaas. Dit is al de zoveelste keer dat ik in geuren en kleuren allerlei verhalen moet aanhoren. Want in de praktijk blijkt dat er heel veel hondenbezitters zijn die het gebruik van de plastic zakjes niet is aangeleerd. Of de kinderen daarvan halen er hun neus voor op en laten de hond uit zonder op de uitwerpselen te letten. Heeft hij gepoept? Geen idee. Een dialoog die maar al te vaak wordt gebezigd. Er zijn in Oegstgeest best veel plekken waar het een probleem is en structureel een spoor van poep wordt achtergelaten, tot grote ergernis van omwonenden. We hebben in Oegstgeest een hondenschool waar hond en baasje optimaal worden getraind. En laat nou precies daar voor de deur het twee keer in de week gemaaide gras in de bermen overdreven veel worden besmeurd met de uitwerpselen van die honden. Ja, zo kan nooit een zeer belangrijk onderdeel van de les worden geoefend. Juist, het trainen van piesen en poepen op plaatsen waar het geen kwaad kan. Maar vooral het oefenen in het zorgvuldig verwijderen van de vers geurende hoop poep. Hondenbezitters betalen hondenbelasting. Het kan dan niet zo moeilijk zijn om die van plastic zakjes te voorzien, krijgen ze nog eens wat terug van hun belastingcentjes.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

2 mei 2012

Wat een ongelooflijk leuk feest zette de Oranjevereniging ons afgelopen maandag voor. Dat het prachtig zonnig weer was maakte het extra mooi. Ook in Buitenlust was een feest aan de gang, een leuke traditie in een ouderwetse volksbuurt waar dit jaar ook een paar lintjes zijn uitgedeeld aan vrijwilligers. Het buurthuis staat in de straat waar ik ben geboren. In 1954 waren de portiekwoningen nog maar net opgeleverd. Wat een groot verschil met de huidige situatie. De woningen in de straat worden als eerste aangepakt voor een grondige vernieuwing van het woningenbestand van Buitenlust. Toen ik van mijn fiets stapte en mij met mijn gezicht naar de woningen draaide, keek ik met een schok naar een spook met tientallen holle ogen. Niet echt een leuke achtergrond voor een feestje. Maar de vrijwilligers van de buurtvereniging zetten zich enthousiast in voor met name de jeugd in de wijk die zichtbaar genoot van de spelletjes. Zoals ieder jaar rook het er heerlijk naar allerlei etenswaren zodat ook de volwassenen aan hun trekken kwamen. Ik had echter slechts aandacht voor de doorkijkwoning waar ik de eerste drie jaren van mijn leven heb gewoond. Daarbij kon ik het mij levendig voorstellen dat het voor mijn ouders een grote opluchting was om te kunnen verhuizen naar een grotere nieuwbouwwoning in de Bloemenbuurt. Ik heb bewondering voor de uitdaging die de bouwvakkers hebben om er weer bewoonbare woningen van te maken.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

9 mei 2012

Voor een prijsvraag: Hoeveel Oegstgeestenaren zijn er dit jaar eigenlijk onderscheiden? Tien staan er op de foto bij de Aubade op het podium. In de kop van het artikel staat negen en er zijn er acht onderscheiden. Twee personen hebben eerder een lintje gekregen, en dat zorgde wellicht voor de verwarring. De nieuwe eigenaar van de poffertjeskraam stond er niet bij, hoewel hij met zijn bijzondere serviceverlening er best tussen had kunnen staan. De feestelijkheden zijn voorbij en alleen de poffertjeskraam aan de Lijtweg herinnert nog aan een gezellige periode. Op zondag besloot een gezelschap van drie dames uit Hofwijck daar lekker poffertjes te gaan eten. Een dame in een rolstoel werd voortgeduwd door een aardige Oegstgeestenaar, een andere dame liep met een rollator en de derde mevrouw reed met een forse elektrische rolstoel die zij met een hand kon bedienen. Ze konden echter onmogelijk naar binnen met die zware rolstoel omdat de drempel te hoog was ondanks een opritje. Het was helaas te fris om buiten te gaan zitten. De eigenaar wist wel een oplossing en even later werd de volledige deur met sponning en al verwijderd door hem en twee van zijn medewerkers. Het gezelschap kon zo naar binnen en vlot werd de boel weer hersteld. Na een behaaglijk uurtje met een lekker hapje en een warm drankje herhaalde het proces zich en werd het gezelschap vriendelijk uitgezwaaid. Heerlijk dat er mensen zijn die hun opvoeding op die manier uitdragen. Gewoon, omdat ze misschien zelf later behoeftig kunnen zijn en hulp nodig hebben. En het zou best eens kunnen zijn dat volgend jaar de poffertjeskraam volledig toegankelijk is voor mensen in een rolstoel. Mooi hé!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

16 mei 2012

Ik vind het een uitdaging om na het wachten bij het verkeerslicht, bij het verlaten van Haaswijk, om dan zo snel te fietsen dat ik precies dertig rijd als ik de snelheidsmeter nader bij de Dahlialaan. Als je dan ziet hoe hard je nog wordt ingehaald, vraag ik mij af of de chauffeurs zich wel aan de regels willen houden. Ze zijn toch niet allemaal stekeblind? Wel moet ik toegeven dat het best lastig is om niet harder dan dertig te rijden. Vooral op wegen waar je normaal harder zou en mag rijden. Bij werk in uitvoering is het gewenst om niet te hard te rijden, maar vaak zijn de wegwerkers allang weggewerkt en zitten thuis aan tafel te genieten van een heerlijke maaltijd, terwijl jij voortkruipt. Zelfs op zondag! Op de A5 staat ook een snelheidsbeperking aangegeven, maar dan wel met de mededeling bij nat wegdek. Zoiets zouden ze vaker moeten toepassen. Bijvoorbeeld bij wegwerkzaamheden de werktijden vermelden, net als bij de blauwe zones. Als je Poelgeest verlaat via de brug, de Hendrik Heukelsbrug waar het beton van dreigt te vallen, dan mag je maar dertig kilometer per uur rijden. Daar staat nu ook een bord met een snelheidsmeter. Hellinkje af op een gladde weg, hoe moeilijk is het dan om dan niet harder te gaan dan dertig. Heel moeilijk dus, want vrijwel niemand kan het. Zelfs op de fiets kom je er al vrij snel boven. Een gezin in die wijk heeft er al een familiespelletje van gemaakt. Nee, niet ik zie wat jij niet ziet! Ze grappen steeds dat de snelheidsmeter de leeftijd aangeeft van de chauffeur. Jawel, je moet er maar opkomen. Alleen jammer voor de moeder van het gezin dat het bord steevast haar leeftijd hoger aangeeft dan dat ze is!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

23 mei 2012

Er zijn in Oegstgeest aardig wat hobbels te nemen. De mannen van het openbaar beheer doen er vanuit hun kant alles aan om die onplezierige hobbels weg te nemen. Zo meldde ik een hinderlijke bobbel op het wegdek van het fietspad aan de verlengde Wassenaarseweg, een klein stukje verder dan de ‘afslag’ Oegstgeest. Toen hebben ze vanuit de gemeente Leiden het hele gebied vernieuwd, behalve de gemelde bobbel. Tenminste, zo leek het. Maar inmiddels is ook het laatste stukje fietspad vernieuwd. Weg bobbel. Weg ongemak. En weg gevaarlijke klap op je stuur als je de hobbel ‘neemt’. De Terweeweg was ook zo’n lang lint van te nemen hobbels. Sommige omhoog en sommige omlaag, lag er maar net aan van welke kant je kwam. Als er een fietser aankwam met een fiets in erbarmelijke staat, want APK voor fietsen heb je (gelukkig) nog niet, dat was het gerammel niet van de lucht. Of beter gezegd, de lucht werd gevuld met gerammel. En je kreeg om de paar meter harde klappen op je stuur via het voorwiel dat in de niet te ontwijken kuilen terecht kwam. Zo dacht ik bij Maandag voor de inrit wel eens dat het steeds verder zakte. Zakte, want sinds kort is er hard gewerkt aan vrijwel alle slechte plekken op de Terweeweg. Je rijdt nu over een lappendeken van gerepareerd betuum. Een lang lint van zwarte vlekken die met brekerszand zijn overstrooid. En keurig in het midden de steeds meer vervagende oranje streep die aangaf waar de vrijmarkt op 5 mei werd gehouden. Alsof de gemeente wilde aangeven helemaal in het Oranjegevoel te zijn voor de voetbal!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

30 mei 2012

Als journalist kom je nog wel eens ergens. Vaak ook nog eens op plaatsen waar je niets te zoeken hebt als je een heel ander beroep zou hebben. Die verwondering heb ik al eens eerder uitgesproken, Terwijl de gelovigen onder ons traditioneel Pinksteren vierden, was de Tweede Pinksterdag voor mij een gewone werkdag. Wat een straf. Jawel. Want bij de voetbalvereniging ASC vierden ze hun jubileum, het 120 jarige bestaan. Een geweldige mijlpaal waarmee de voetbalclub een van de tien oudste clubs van het land is. Je kunt best stellen dat die club aan de voet stond van de oprichting van een landelijk gebeuren dat nu de KNVB heet. De club was hofleverancier van de Oranjespelers en dat laten zij graag weten via hun traditiekamer in oprichting. Los van dat emotionele landelijke gevoel, waren er oud-spelers van ASC die wel weer een historisch balletje wilden trappen tijdens het jubileumfeest. De klei van hun laatste wedstrijd zat nog tussen de noppen van de voetbalschoenen. Terwijl die klei hardnekkig aan de zolen kleefde, lieten de zolen zelf spontaan los van de schoen bij de eerste stappen richting het veld. Met enige emotie verdwenen de schoenen in de vuilnisbak in de kleedkamer. Terwijl later in de middag een schavot werd opgesteld voor de drie oudste leden van de club, kon ik slechts nuchter vaststellen dat ik de hoogste score had van alle aanwezigen: ik heb 58 jaar geen lidmaatschap, en daar kunnen ze niet tegenop! Maar ik kan dan ook niet voetballen! Leuk om te zien hoe de saamhorigheid en clubgevoel mensen vanuit alle werelddelen naar Oegstgeest trok.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

6 juni 2012

Aangevers zijn er genoeg in Oegstgeest. Vooral als ik schrijf over iets waarover mensen zich dagelijks ergeren, zoals hondenpoep. Toen ik maandagavond naar huis fietste, na een paar leuke dames te hebben gefotografeerd, zag ik zo’n bruin poepzakje midden op het fietspad liggen. Gevuld. Althans, voordat het uiteen spatte op het wegdek. Dat is volgens mij niet de bedoeling van dit slimme verpakkingsmiddel. Een van de reacties ging overigens over die poepzakjes. De schrijver vroeg zich af of er in Oegstgeest van die speciale bakken kunnen worden geplaatst omdat hondenbezitters de gevulde poepzakjes niet helemaal mee naar huis zeulen, ondanks dat er ook kleine honden zijn die heel bescheiden de zakjes vullen. Nu gooien ze de zakjes vaak in de gele bakken die naast bankjes staan. Met warm weer niet de ideale plek om even gezellig te gaan zitten, zo meent hij. Maar het kan nog erger. Vroeger hadden mannen het voorrecht om te pas en te onpas tegen bomen te kunnen piesen. Als ergens bent en je moet nodig, is het eerste waaraan men denkt: doe het maar tegen een boom. Maar ja, als je dan op een terrein bent waar honderden mensen bijeen zijn voor een muziekfestival, zoals afgelopen zaterdag in de Leidse Hout, dan is dat ook niet zo fris om te doen. Vooral voor de lucht. En omdat er de nodige toiletvoorzieningen staan, hoef je niet in het openbaar je behoefte te doen. Een andere aangever zag met enig leedvermaak dat er iemand werd betrapt en van het terrein werd verwijderd door twee potige beveiligers. En dan ineens komt aan jouw voorrecht een eind. Je hebt niet meer het gemak van jouw mannelijkheid om het tegen een boom te kunnen doen. Onverbiddelijk word je bij de lurven gevat en buiten het terrein gezet. Smeken helpt niet. Spijt betuigen ook niet. Het maakt niet uit dat je toegang hebt betaald, en dat jouw maten nog wel van de muziek kunnen geniet. Jij mag naar huis. Alleen honden mogen nog tegen bomen piesen. Maar volgens mij niet tijdens het evenement, want zij mochten er volgens mij niet in. Dat dan weer wel!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

13 juni 2012

De mens is een verzamelaar in hart en nieren. Het begint al jong en dat zie je bij supermarkten waar spaaracties met allerlei hebbedingetjes plaatsvinden. De monsters in plastic gegoten, nu uiteraard oranje van kleur, zijn populair onder de jeugd. Maar ook volwassenen lopen er mee te koop en zetten ze voor op de motorkap van hun auto of op het werk bovenop het beeldscherm van de computer. Zendamateurs proberen in hun zendtijd zo mooi en zo ver mogelijk verbindingen te maken. Vliegtuigspotters proberen zoveel mogelijk verschillende vliegmachines te spotten. Trots tonen zij hun logboeken. Zendamateurs op de burgerband, de 27 MHz, verzamelden vroeger kaarten van zoveel mogelijk mensen die op hun ‘bakkie’ contact met elkaar hadden. Je had ook mensen die bierviltjes meenamen uit de kroegen waar ze kwamen. Flinke drinkers hadden een behoorlijke verzameling. Je kon voor jouw gezondheid beter voetbalkaartjes of speldjes verzamelen. Een duurdere hobby is het verzamelen van muziek of films. Al wordt dat tegenwoordig met het Internet een stuk makkelijker en goedkoper om daar aan te komen. Het World Wide Web is een breed platform geworden voor verzamelaars. Het is vooral handig voor onderzoek naar familieleden om jouw stamboek te vullen en zoveel mogelijk familieleden te verzamelen. Een graadje erger is Facebook. Het is een van de belangrijkste sociale ontmoetingsplekken op het Internet waar iedereen vriendjes kan worden met iedereen. Vooral de face collector voelt zich daar thuis en verzamelt zo veel mogelijk gezichten om aan zijn of haar netwerk toe te voegen. Ee niet te onderschatten netwerk van personen. Alhoewel, het is natuurlijk allang op waarde geschat en zelfs genoteerd op de beurs. Dat is mij vroeger met mijn sigarenbandjes, toen vrijwel alle mannen rookten, niet gelukt, zelfs niet met mijn suikerzakjes.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

20 juni 2012

Eigenlijk zijn we maar een raar volkje. Aan alles wat we doen stellen we strenge eisen. Het moet goed zijn, het liefst perfect, en het moet ten opzichte van de kosten zo efficiënt mogelijk. Hulpdiensten moeten snel ter plaatse zijn maar vooral op tijd. De infrastructuur is daar helaas niet op afgestemd. Ons wegenpark wordt juist zodanig ingericht dat alle snelheid er wordt uitgehaald. Ook wordt het alsmaar drukker, al lijkt de verkoop van auto’s nu wel wat af te nemen. De ambulances, politiewagens en brandweerauto’s moeten daar wel tussendoor manoeuvreren. En ondanks de toeters en bellen gaat dat niet altijd even vlot. En als er dan een helikopter wordt ingezet, dan mopperen we weer over het lawaai en is er nauwelijks plaats om te landen. Als er een ongeluk is gebeurd, rijden we er stapvoets langs om maar goed te kunnen zien wat er aan de hand is. Hulpdiensten kunnen er dan ook niet meer door en de verstopping loopt alleen maar op. Heel bewonderingswaardig is de inzet van de vele vrijwilligers die zich enthousiast inzetten voor de maatschappij. Overdag hebben ze net als anderen een baan. Toch springen ze meteen op als hun pieper gaat en proberen ze zo snel mogelijk op de plek des onheils zijn. Hard werken tijdens hun reddingswerk is ze niet vreemd. En als ze dan moe thuiskomen, maar wel met het besef dat ze iets moois hebben gepresteerd of mensenreddend bezig zijn geweest, kunnen ze nergens meer hun auto kwijt. Dan maar half op de stoep voor die paar uurtjes die de nacht nog telt. Heel zuur is het dan om jouw auto de volgende morgen terug te vinden met een kras aan de zijkant van voor naar achter. Mag je ook nog eens een reparatie van maar liefst twaalfhonderd euro laten uitvoeren aan jouw twee weken oude auto. Leuk dat eigen rechtertje spelen, terwijl een boete voor zo’n vergrijp als fout parkeren slechts enkele tientjes is. Ik ben benieuwd wat de boete is voor het moedwillig vernielen van andermans eigendom.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

27 juni 2012

“Wij willen een voetbalveld”, schreeuwden drie jongens in Nieuw-Rhijngeest vorig jaar zomer. In de tijd dat het filmpje op Internet staat hebben ongeveer tweehonderd mensen de noodkreet aangehoord. Maar wat belangrijker is, de juiste mensen hebben het gezien, want er is nu een trapveldje gekomen waar de jeugd naar hartenlust een balletje kan trappen. Nu zou je kunnen denken dat dit dé oplossing is om jouw zin te krijgen. Wil je een sportcomplex? Leuk filmpje maken en op You Tube plaatsen. Wil je een gezellige ontmoetingsplek laten maken aan de Irislaan? Waar je leuke zomeravonden kunt organiseren met muziek en kleinschalige horeca? Maak een leuk filmpje bij het Theehuis in de Leidse Hout, of bij De Pomp in de Dorpsstraat in Warmond als er een gezellige muziekbijeenkomst is, en plaats dit op You Tube en vertel jouw verhaaltje. We hebben twee plekken in Oegstgeest waar gezellige bijeenkomsten kunnen worden georganiseerd. Op de hoek van de Terweeweg en de De Kempenaerstraat en bij het Winkelcentrum Lange Voort. Bij beide locaties is er horeca en is er ruimte. Ongetwijfeld kunnen gemeente, winkeliers en verenigingen hierbij samenwerken om er iets gezelligs van te maken. Geen parkpopachtige bijeenkomsten, maar gewoon gezellige momenten om naar muziek te luisteren, elkaar ontmoeten en wat te drinken. De gemeente is aan het inventariseren wat de bewoners allemaal willen in ons dorp, zodat er wellicht iets komt. Ik ben benieuwd of daar ook de zomeravondconcerten bij zitten!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

4 juli 2012

Laat ik beginnen met mijn verontschuldigingen aan te bieden aan de thuisblijvers. Ik ben twee keer overgevlogen voor een korte vakantie in het zeer zonnige Spanje. Sorry voor de geluidsoverlast. Het was de eerste keer dat wij daar waren, en ik moet zeggen dat het best beviel. We hebben geboekt bij vakantiehuisinspanjehuren.nl. Dat kwam omdat ik heel enthousiast was over het verhaal van Yvette en Roy Snel die naar Spanje zijn verhuisd. Al tijdens het interview bedacht ik dat het best leuk zou zijn om hen daar te bezoeken en een appartement bij hen te huren, want dat is onder andere wat zij doen: appartementen verhuren. Roy ken ik al sinds mijn prille jeugd; wij woonden in dezelfde straat. Het was dan ook heel leuk dat zij ons op het vliegveld in Barcelona opwachtten en naar het appartement brachten. Cristal Clean staat op de pick-up van Roy. Hij heeft zich in de loop van de jaren ontwikkeld tot een professionele tele-washer en heeft soms ludieke opdrachten zoals het wassen van de grote ramen van het olifantenverblijf. Leuk is zijn verhaal over de olifanten die aan de binnenkant water tegen de ramen spoten terwijl hij de buitenkant aan het reinigen was. Yvette heeft haar hobby met poppenhuizen daar enthousiast voortgezet en houdt zich ook professioneel bezig met haar Reikipraktijk. Het was heel gezellig om samen met hen onder het genot van een kopje koffie bij te kletsen. De rit met Roy naar het binnenland en een stukje de bergen in was ouderwets gezellig. We hebben samen veel herinneringen opgehaald en het is ongelooflijk hoeveel raakvlakken we hebben, vooral als er allerlei namen van personen ter tafel komen. Een van mijn fotografiebezigheden is het fotograferen van opvallende deuren en dat kon ik daar naar hartenlust. Het zijn soms heel opvallende deuren en het is de combinatie van het uiterlijk en het mysterie wat er achter die deuren is wat het zo intrigerend maakt. Ik heb vijftig foto’s op mijn Face Book pagina op Internet geplaatst. Daar kun je zien wat ik bedoel. De winst van Spanje in het EK-voetbal hebben we net misgelopen, maar de terugkomst van ‘onze’ ruimtevaarder dan weer niet. Maar ik heb nog meer gemist, waaronder de Poldercross. Volgend jaar de vakantie beter plannen, maar ik beloof niks.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

11 juli 2012

Als je wel eens fiets over het fietspad dat van de Dorpsstraat overgaat in de Rhijngeesterstraatweg, dan weet je wat ik bedoel met een lappendeken aan kuilen en een grote diversiteit aan bestrating. Er wordt namelijk in de Grunerie hard gewerkt aan de afronding van de maandenlange werkzaamheden aan de riolering. Eindelijk krijgen de bewoners een definitieve bestrating. Maar ja, wat is definitief? Ongetwijfeld komt er binnenkort wel weer een kabel- of leidinglegger opduiken die de boel weer opentrekt en daardoor het weer vernacheld. Al was het alleen al om een verkeerd geplaatste lantaarnpaal uit een parkeervak te halen! De gemeente was zo aardig om tegen een bewoner te zeggen dat hij maar beter kan wachten met het aanvragen van een inrit. De werkzaamheden kunnen immers prima worden meegenomen met de geplande werkzaamheden. Weer een tevreden klant en vrienden voor het leven. Maar die filosofie wordt niet toegepast op bewoners aan de Rhijngeesterstraatweg. Ik moet de volle mep betalen, riep een nieuwe bewoonster. Ik schreef er al eerder over. Veel te duur vond ze het aanbod van de gemeente. Maar er was hoop, want het werd opnieuw bekeken en er werden nieuwe offertes aangevraagd. Nu hoeft ze slechts vijftienhonderd euro te betalen. Als je er voorbij fietst vraag je je af wat er dan moet gebeuren, want alles is al jaren slecht en er hoeft zo te zien niets te worden gedaan om haar auto in de inrit te krijgen, hooguit een paar tegels ophogen (Maar dat mag ze absoluut niet zelf doen!). We doen het gelijk goed, zei de gemeente. O, wat dan? Nou we pakken het breder aan dan alleen voor uw deur. De tegels zijn helaas niet meer te koop, daar moeten we andere voor bestellen. Maar ja, dat kost wat. Ook het plantsoen moet worden aangepakt. Maar hoe ver gaat de gemeente dan? Een auto spuit je toch ook niet helemaal over voor het wegwerken van een krasje? Overal zie je plekken met andere tegels en verzakkinkjes. En de dame in kwestie kan nu ook zonder problemen met haar auto haar tuin inrijden. Het lijkt er sterk op dat de gemeente de inwoners op extra kosten wil jagen. Het zou best leuk zijn als ze net als haar achterbuurman gewoon niets hoeft te doen en heerlijk kan wachten op de vernieuwing van het gehele fietspad dat zo te zien niet zou misstaan. Kostenbesparend werken dus. Alleen de stratenmaker, ja, die loopt dan een aardige verdienste en werk mis. Dat dan weer wel.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

Oegstgeestigheid

25 juli 2012

Ja hoor, het is weer warm en gelijk komen overal de mieren boven de grond. Tot grote ergernis van sommige mensen. Maar is die ergernis wel terecht, want als je weet wat er gaande is, dan is het best indrukwekkend. Al die tijd dat het minder weer was hebben die nijvere werkmieren zich schuil gehouden en de gevleugelde mannetjes en vrouwtjes verzorgd en veilig onder de grond gehouden. Hun noeste arbeid was goed herkenbaar aan de vele zandhoopjes tussen de tegels van het terras. En ieder jaar weer geeft een ondergronds signaal aan dat het tijd is om de gevleugelde mieren naar buiten te jagen. De mannetjes zijn een stuk kleiner dan de vrouwtjes, maar weerhoudt ze er niet van om als hun vleugeltjes droog zijn samen met de vrouwtjes een paar honderd meter omhoog te vliegen. Daar doen ze het dan. Hun eerste en laatste wip, maar wel een met een hoogtepunt. Als ze dan weer op aarde neerkomen, gaan de mannetjes dood. Heel zielig eigenlijk. De vrouwtjes gedragen zich ineens als koninginnen en zoeken een veilig onderkomen, letterlijk en figuurlijk, om een nieuw nest te vormen, of beter gezegd, een nieuw volk. En voor mensen die vrezen dat rondcirkelende vogels betekent dat het weer omslaat, daar hoef je dus niet bang voor te zijn. Zij hebben op een of andere manier dat ondergrondse signaal ook gehoord en vliegen rond met hun snavel open. Tafeltje dekje.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

1 augustus 2012

Als je in Oegstgeest komt wonen, wil je zo snel mogelijk bekend zijn met jouw nieuwe woonplaats. Oegstgeest kun je best nog wel een dorp noemen. Een fijne plaats om te wonen. Hoewel we aan alle kanten merken dat het financieel een beetje minder gaat op dit moment, is het hier goed toeven. De beste manier om snel te wennen is door lid te worden van allerlei instanties. En de Oegstgeester Courant wekelijks lezen uiteraard. Een sportvereniging is meestal snel gevonden, ook al hebben we er daar in Oegstgeest heel veel van. Zorg in ieder geval dat je lid wordt van de Oranjevereniging. Voor ondernemers hebben we het Platform voor Ondernemers Oegstgeest. En dichter bij huis is er vast wel een buurtvereniging of een wijkvereniging. Geloof me, je voelt je veel sneller thuis hier! En als je mij niet gelooft, er zijn ook nog verschillende kerken in Oegstgeest. Meer in de algemene sfeer kun je in Oegstgeest ook fantastisch zwemmen en een boek lezen. Ga dus ook regelmatig naar Zwembad Poelmeer en wordt lid van de Openbare Bibliotheek. De laatste twee worden in de regio hier en daar wegbezuinigd en dat is geen goede zaak. De bibliotheken zijn al langer aan elkaar verbonden en delen zo de kosten slimmer. Maar in Voorhout redden ze het niet en zouden ze deze Teylingse vestiging moeten sluiten en hebben de bewoners geen toegang meer tot de grootste schatkamer van Nederland. Kijk eens op http://www.bibliotheekbollenstreek.nl/ voor meer hierover en voor bijvoorbeeld verrassende acties zoals korten met jouw bibliotheekpas op evenementen. Mijn idee is simpel: als iedere inwoner lid is van de Oranjevereniging, dan kunnen ze nog veel meer leuke feesten organiseren. Als iedereen lid is van de bibliotheek, kunnen we blijven lezen. Want zo’n dreigende sluiting als in Voorhout is pure armoe en het is te hopen dat de gemeente en het bibliotheekmanagement zich bezinnen hierover. Wellicht is dit een van de tekenen van bezuinigingen die voortkomen uit het samengaan van drie gemeentes. De politiek gaat blijkbaar onverdroten door met samenvoegen!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

8 augustus 2012

Oegstgeest-Noord staat letterlijk en figuurlijk onder vuur. Regelmatig vlieger er containers in brand en zelfs auto’s gingen in rook op. Ook worden er stelselmatig vernielingen aangericht. De wijk Haaswijk bestaat dertig jaar en de bewoners horen steeds vaker over woninginbraken in hun wijk. Wellicht dat het hang- en sluitwerk aan vernieuwing toe is. Alles goed afsluiten is nog het beste. Maandagmiddag kregen de omwonenden van de Cleveringalaan een brief van de politie in de brievenbus over een inbraak in die straat. ’s Morgensvroeg is er ergens ingebroken en de politie vraagt rond of er iemand iets is opgevallen of iets hebben gehoord. In hetzelfde weekend sneuvelde een lantaarnpaal op de Kleyn Proffijtlaan, ter hoogte van de A.R. Holstlaan. De lantaarnpaal met dubbele kop werd bij de grond afgezaagd. Als je last hebt van het licht, dan zet je toch een zonnebril op? Of je gaat voortaan op tijd naar bed en drink vooral minder alcohol. Het kan ook een brutale manier zijn om aan geld te komen met de verkoop van de metalen mast. Zondagmiddag was de mast in ieder geval verdwenen, waarschijnlijk door de inzet van gemeentepersoneel dat op zondag noodgedwongen aan het werk kon. Tot er weer een nieuwe mast staat is het er een stukje donkerder. Zou het een inbreker zijn die zijn volgende klus heeft voorbereid? Als je hem betrapt, blijf kalm, denk aan uw eigen veiligheid en neem geen onnodig risico, zo meldt de politie. Altijd aangifte doen! Laatst kreeg ik een mailtje over een briefje dat op een achterdeur was geplakt met de tekst dat de bewoonster was overleden en alles van waarde was weggehaald en dat inbreken geen zin had. Nu maar hopen dat de inbreker geen analfabeet is!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

15 augustus 2012

We waren het afgelopen weekend eventjes weg uit Oegstgeest voor een soort kamperen bij de boer. Wat een ongelooflijke hoeveelheid werk heb je op een boerderij. Je moet niet alleen de dieren verzorgen maar ook het land. Even een tijdje verzaken en je moet dagen werken om die achterstand weer goed te maken. Automatisch doe je mee, en voor je het weet ben je rood verbrand door de felle zon en lek geprikt door de vliegen. Het was namelijk de afgelopen dagen heel mooi weer in Drenthe. Tijdens een paar weken in Spanje kreeg ik het niet voor elkaar om te verbranden, maar tijdens een weekendje weg in eigen land wel. Je staat op het platteland dichter bij de natuur, dat zie je en dat voel je. Soms ruik je dat ook. Verfrissend was het om maandag weer thuis te zijn, vooral door de regenbui. Er vlogen daar opvallend veel buizerds rond en je moet goed op jouw kippen en konijnen letten, want voor je het weet zit er een buizerd bovenop. Een van de kippen was dat overkomen en had er een kale nek aan overgehouden. Gelukkig voor haar was de buizerd op tijd weg gemept en ze loopt weer scharrelend rond met alweer nieuwe pennen die ongetwijfeld snel weer veren gaan tonen. De hen beseft blijkbaar heel goed wie haar redder is, en is ongewoon aanhankelijk en laat zich welwillend knuffelen. Wel is ze een beetje schichtig en duikt onmiddellijk onder de struiken bij onraad, zelfs bij het overvliegen van mussen. Ik ben benieuwd of ze weer eieren gaat leggen.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

22 augustus 2012

Vroeger zag je veel mensen met een aquarium in huis. Er waren zelfs specialistische winkels voor die alles op het gebied van een aquarium leverde. Heel veel liefhebbers zetten de bak zelf in elkaar en sommigen hadden een meterslang aquarium die de hele wand vulde. Op het gebied van filtering werden de meest innovatieve methodes ontwikkeld om de bak gezond te houden, althans, de vissen en de planten. Over een kommetje met een goudvis waren zij niet echt te spreken. Degenen die ook een prachtige tuinvijver hadden, deden sommige vissen daar ’s zomers in. Voor die vissen was het echt genieten en groeiden goed. Aan het eind van de zomer werden ze gevangen om de winter weer in huis door te brengen. Ongetwijfeld deden sommige mensen dat ook met hun goudvissen. Als de vijver diep genoeg was konden die vissen met een beetje extra aandacht ook de winter overleven. De vakantietijd is voor dieren vaak een rottijd. Worden ze niet aan een boom gebonden, aan hun lot overgelaten, of doorgespoeld in het toilet, dan mogen ze in het gunstigste geval naar een dierenopvang of worden verzorgd door een welwillende buur of familielid. Sommige goudvissen worden gedumpt in een sloot en worden vaak een makkelijke prooi voor een reiger. Ze hebben nu eenmaal een opvallende kleur en in een groene sloot is dat niet de meest gunstigste camouflagekleur. “Meneer, u schrijft toch in de krant? Nou, in de sloot bij het gemeentehuis heeft iemand vijf goudvissen gedumpt. Een schande”, vertelde een echtpaar op het winkelcentrum. Afgelopen maandag zag ik er nog een zwemmen in een paar centimeter water dat er nog staat in de sloot. Het was ook nog het enige open plekje in de weelderig begroeide sloot. Mijn bekendheid geeft wel vaker nuttige tips voor de column. “Meneer, bent u bekend hier?, vroeg een dag later een echtpaar dat met de brommer uit Noord-Holland op weg was naar Den Haag. Zij bedoelden grappig genoeg een andere bekendheid en wilden de weg weten richting Den Haag; ze waren op het verkeerde been gezet door de afsluiting van de brug over het kanaal bij het Groen Kerkje en waren verdwaald. Uiteraard heb ik ze weer op weg geholpen. Hopelijk verliep hun terugreis beter.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

29 augustus 2012

Je wilt vanaf de Haaswijklaan rechtsaf de Kennedylaan op, mag dat als het verkeerslicht op rood staat? En op zondag, als er helemaal geen verkeer aan komt? Of als jij de enige bent vanuit die richting en jouw fiets wordt niet gedetecteerd? Gewoon blijven staan of een bekeuring riskeren? Waarom is die verkeersregelinstallatie (VRI) eigenlijk op zondag actief? Vergeleken met de drukke doordeweekse dagen is er nauwelijks verkeer! Op sommige plaatsen gebeuren er soms dingen die onmogelijk te begrijpen zijn. Ik ben bijvoorbeeld heel erg benieuwd hoe straks de verkeerdoorstroming is bij het Postviaduct als daar rotondes komen, want af en toe begrijp ik niets van de huidige regeling. Ook de reacties van de weggebruikers zijn soms niet te volgen. Rustig optrekken, grote gaten laten vallen zodat degenen die achter hen rijden voor rood komen te staan, en nog veel meer ergernissen zoals geen richting aangeven of zomaar oversteken zonder te kijken of er iets aan komt. Zo werd ik gesneden door een fietser met een onmiskenbare walm van een stickie om zich heen die even later bijna werd geschept door een auto. Ik vraag mij af of hij daar iets van merkte, want zelfs bij de harde claxon reageerde hij niet. Een dag later een groepje schoolkinderen die zomaar de weg opreden en treuzelend de rechter weghelft opgingen en een automobilist de stuipen op het lijf joegen. En het liep iedere keer maar weer goed af. Mijn broer vertelde een verhaal over een vrouw op de snelweg die bij iedere richtingverandering zomaar het stuur omgooide en iedere keer net aan niet werd geraakt, en dat was geen verdienste van haar zelf! Een paar dagen later bedacht ik zomaar dat Oegstgeest vol zit met familieleden van haar.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

5 september 2012

Dat is niet handig zo, riep ik naar een stel fietsers die de oprit van de Haaswijkbrug bij het Groot Proffijt op fietsten. Hoe moeten we anders hier komen? Riep de man me na. En toen ik later op de dag mensen aan de andere kant van de Haaswijklaan zag puzzelen en uiteindelijk na twijfelen of ze de lange trap op zouden lopen toch maar het tunneltje onderdoor gingen, snapte ik wat de vertwijfeling teweeg bracht. Ze waren bij de afgesloten Van Gerrevinkbrug, bij het Groene Kerkje, naar links gestuurd en hebben daarna nooit meer een aanwijzing gekregen hoe verder te gaan op hun omleiding. Ja, een bord met de opmerking dat de verkeerssituatie is gewijzigd bij een zigzag hek. Maar wat daar gewijzigd is staat er niet bij! Gelukkig is binnenkort de brug weer open. Overigens is het best knap dat ze nog bij de brug waren aangekomen, want ze mochten helemaal niet fietsen op het laatste stukje Haarlemmerstraatweg richting de brug over het Oegstgeesterkanaal. Er staat namelijk een bord dat verkeer in beide richtingen is verboden. Jawel. Maar bij de brug staat dat bord niet. Logisch, want het is ook niet van toepassing. Het is meer een situatie van een doodlopende weg. Tenminste, als je het kanaal over wilt. Je kunt namelijk als fietser gewoon door naar allerlei afslagen naar links en zelfs naar rechts om naar Rijnsburg te fietsen langs het kanaal. En autoverkeer moet toch ook kunnen rijden naar de kerk? Of naar Van Nieuwland Tuinen of Dierenambulance, Er staan zelfs woonhuizen aan die weg. En dan toch zo’n bord. Raar. Heel raar. Hierbij een tip voor onze GOA’s. Zet een tentje halverwege, een chemisch toiletje erbij en je kunt de gehele dag door proces verbalen opmaken. Man, wat een geld kun je daar verdienen voor de staat. In de laatste maand van de afsluiting van de brug kun je de staatsschuld vrijwel geheel wegwerken. Zorg wel voor afdoende bonnenboekjes!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

12 september 2012

Het is maar raar op die rotonde in Haaswijk, vertelde iemand mij laatst. Je moet fietsers voorrang verlenen, maar de fietsers die de rotonde oprijden die moeten voorrang verlenen, er staan immers haaientanden op de weg geschilderd! En hij heeft gelijk, maar als fietser geef je alleen voorrang aan de op de rotonde rijdende fietsers. In tegenstelling tot bijvoorbeeld de Willibrordrotonde waar die haaientanden niet staan en je als fietser geen idee hebt of je op de rotonde rijdend het fietsverkeer van rechts nu wel of niet voorrang moet verlenen. Automobilisten die afslaan stoppen maar om te voorkomen dat ze een fietser aanrijden. Tenminste, de meesten doen dat. Want sommigen maken er een sport van om net voor jou langs te flitsen. Het blijft dus goed opletten geblazen, maar dat geldt ook andersom, want hoeveel fietsers geven er tegenwoordig nog richting aan? Een waarschuwing is dus op zijn plaats. Over waarschuwen gesproken. Pas op een woensdag op voor een blauwe auto, vertelde een paar jaar geleden een helderziende Belg tijdens een gesprek met een paar paragnosten. Dat moet je niet doen, vertelde een collega van hem. Nee, dat is waar, zei hij en vertelde verder niets. Mij deed die waarschuwing eigenlijk niets, maar toch kijk ik iedere woensdag met argusogen naar het overige verkeer, want je weet het maar nooit. Hij had er eigenlijk een datum bij moeten vermelden. Nu heb ik het idee om de rest van mijn leven scherp om mij heen te moeten kijken. Overigens geen overbodige luxe in de verkeersjungle. Eigenlijk zou ik tegen hem willen zeggen dat ik ook helderziende ben en dat hij moet uitkijken voor een heel grote donkere kerel die hem vanachter probeert te pakken te nemen. En dan wil er net als hij deed ook nog een dag bij vermelden: maandag, dinsdag, woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag. Zo, dat zal hem leren!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

19 september 2012

Zondagochtend half negen reed ik door de Schoutenburgtraat op zoek naar andere racefietsers voor een stevige rit. Of ze waren al weg, of ze reden die dag niet. Ik besloot alleen op pad te gaan en ik was nauwelijks bij de Ringvaart, of ik trof elf fietsers uit Warmond die mij inhaalden. Tien mannen en een vrouw. Ik reed gezellig mee met het groepje waarvan ik meerdere personen ken. Er blijkt in Warmond veel belangstelling voor dergelijke fietstochtjes te zijn, net als in Oegstgeest waar nog veel fietsers maar al te graag met een groepje op pad zouden willen gaan. Heel opmerkzaam hoor je onderweg regelmatig kreten die waarschuwen voor een obstakel. Paal!, of kijk uit ‘tegen’! Meestal wordt daardoor een aanrijding voorkomen. Toch gebeurt het wel eens dat iemand niet oplet en alsnog vol op een paaltje rijdt. Het kan erger, zoals ik laatst vernam van iemand die reageerde op de column van 5 september. Het zigzaghek dat ik noemde was niet zomaar voorzien van rood-witte lint. Ook de borden ‘Verkeerssituatie gewijzigd’ hadden een diepgaande betekenis. Een oplettende lezeres stuurde een brief met de reden van deze verkleedactie van het hekje. Een racefietser had het donkergroene hek over het hoofd gezien en er vol tegenaan gereden en zijn nek gebroken en moest met een ambulance worden afgevoerd. Nu is het hekje beter zichtbaar en zou het niet meer ongezien moeten blijven. De racefietser droeg geen helm, en wellicht ook geen bril omdat hij om 11.30 uur het ongeluk kreeg. Of hij was wat anders aan het doen toen hij vol tegen het hek reed. Met een helm op is de straat net zo hard als zonder helm, je hebt alleen meer bescherming. Of het helpt tegen een gebroken nek weet ik niet, maar ik stap nooit zonder helm op de racefiets. Maar een lint en borden beschermen je ook niet daartegen, wel kunnen ze erger voorkomen bij slecht zicht. Gelukkig plaatsen ze niet bij iedere brug zo’n hinderlijk hek. Hopelijk gaat het goed met de fietser.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

24 september 2012

In Buitenlust ben ik geboren, 58 en een half jaar geleden. Die naam zei mij toen niet zoveel, maar zal altijd bij mij blijven. Nog steeds ben ik lid van de gelijknamige woningbouwstichting. Deze huisbaas heeft afgelopen week mijn douche laten renoveren. De grootste verbetering was het aanbrengen van een dakraam. Niet alleen de badruimte is nu goed verlicht, ook de overloop pikt er een graantje van mee. Nu het licht minder aan hoeft, besparen wij ongetwijfeld elektriciteit. Tussendoor kost het nog heel wat tijd door de zelfwerkzaamheid die vooral in de nabewerking zit. Een wasmachine en wasdrogers zijn ook nog eens zwaar om te tillen. Tussendoor ook nog eens op pad voor de krant en dan merk je dat een drukke week een behoorlijke impact heeft op alles. Gelukkig is alles weer een beetje tot rust gekomen en kunnen we weer heerlijk wassen, zowel het wasgoed als ons zelf. Het geurt weer naar zeep, in plaats van bouwstof. Bij dat op pad gaan voor de krant bemerkte ik zondag dat de verkeerslichten bij de Haaswijklaan waren uitgeschakeld. Wat een verademing. Eindelijk kun je op een rustige zondag gewoon doorrijden. Maar groot was mijn verrassing dat ze maandag ook uit waren. Geen lange files met wachtend verkeer. Geen of nauwelijks oponthoud. Wel een uitdaging voor de verkeerdeelnemers om goed op te letten en te beoordelen wie eerst mag rijden. Bij het winkelcentrum werd mijn goede gevoel weer tenietgedaan door schooljeugd die het wandelgebied van het winkelcentrum gebruikten als een verkorte fietsroute. Een van hen moest bij de oversteekplaats aan de Korenbloemlaan vol in de remmen, net als de automobilist die heel alert hard op de rem trapte. Onverstoorbaar fietste de knaap door; hij dacht blijkbaar dat hij netjes voorrang kreeg. Even later werd hij gevolgd door drie jonge dames die vrolijk kletsend tussen de winkels door fietstend zo de weg overstaken. Gelukkig kon ik op de terugweg naar Haaswijk weer zonder belemmering de Kennedylaan oversteken en werd mijn dag weer goed. Wellicht een prima voorzet op een rotonde op die plek.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

3 oktober 2012

Ik moest vorige week denken aan die oeroude mop over die twee broers. Een van die twee reed met een vriend in een auto en reed zo door het rode licht zonder blikken of blozen. Wat doe je nou? zei die vriend. O, dat doet mijn broer ook altijd, en hij reed bij het volgende verkeerslicht weer door rood. Bij het volgende licht trapte hij abrupt op de rem. Wat doe je? vroeg die vriend geschrokken. Waarom stop je voor groen? Nou, voor het geval dat mijn broer van de andere kant komt, zij hij wijs. Ik kwam op die mop door een net zo vreemd voorval. Een jongen fietste op de fietsstrook langs Duinzigt en ter hoogte van de Duinzichtstraat, voor Détom, schiet hij ineens naar rechts, zonder aan te geven wat hij gaat doen, zo de stoep op en wil heel schielijk de Duinzichtstraat inrijden. Helaas voor hem had een meisje hetzelfde idee, maar dan tegenovergesteld. En boem was ho in dit geval. Ik heb daar met verbazing naar gekeken, op die plek tegen elkaar aan rijden is toch heel bijzonder. Gelukkig liep het verder goed af. Het is blijkbaar een nieuwe verkeersregel, want toen ik vlak erna bij de brug over het kanaal, op de Haaswijklaan, net zoiets zag gebeuren. Een fietser ging plotsklaps naar rechts om de helling af te sjezen richting het Boerhaaveplein. Helaas voor hem had iemand anders hetzelfde idee maar dan andersom. Ik kon een grijns niet onderdrukken toen ik ze beiden geschrokken hard in de remmen zag gaan.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

10 oktober 2012

Pfft. Daar word je toch doodmoe van! Zijn de gemoederen rond de sloop van het multifunctionele buurtgebouw Het Groot Proffijt nauwelijks tot rust gekomen, het plein wordt nog steeds grof onder handen genomen, of de volgende crisis dient zich al weer aan. De laatste ondernemers van het geteisterde Boerhaaveplein hebben te horen gekregen dat ze moeten verdwijnen. Ruimte maken voor de uitbreidingsdrift van hun huisbaas. Jawel, de Lidl is eigenaar van het winkelcomplex aan het Boerhaaveplein. Zowel de kapsalon als de snackbar moeten weg. In plaats van dat er meer winkeliers hun nering daar gaan vinden, de winkelruimtes onder het nieuwe Groot Proffijt staan nog steeds te koop of te huur, moeten de laatste twee ook wieberen. Het zou mij overigens niets verbazen als de apotheek ook binnenkort zijn biezen pakt. Toen vier jaar geleden de contracten voor huurverlenging werden getekend voor een periode van vijf jaar, kregen ze te horen dat de Lidl blij is met de andere ondernemers. Het maakt het plein immers aantrekkelijker om te komen winkelen. Helaas hebben ze die mening nu niet meer. Waar ik nog het meest van baal is de muur waar de beide ondernemers tegenop lopen. Het kan toch niet zo zijn dat we dit laten gebeuren! Kom nou! Als er straks geen snackbar meer is, wat moeten we dan als ik een keer moet koken? Ook mijn oudste dochter komt met haar gezin regelmatig bij ons eten omdat ze heimwee heeft naar de patat van het ’t Haasje. Maar nog meer dan dat is de snackbar het middelpunt van bedrijvigheid op het plein, met als belangrijkste evenement de Oegstgeester Poldercross en het aansluitende Midzomeravondfeest. Henk Heemskerk kapt er dan rigoureus mee, en dat is meer dan te begrijpen. Zo zijn niet alleen Snackbar ’t Haasje en de Kapsalon Dofferhoff de klos, maar zijn wij allemaal het haasje! Ik ben zeer benieuwd wanneer de eerste petitie voor verontwaardiging en steunbetuiging kan worden getekend. De eerste geluiden over een boycot zijn al gehoord: “Ik koop nooit meer bij de Lidl, ik rijd er wel voor om!” Maar de meest geplaatste opmerking zal bij herhaling zijn, net als bij de sloop van Het Groot Proffijt en bijvoorbeeld Het Witte Huis: “Zonde!”.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

17 oktober 2012

Ik heb het mij wel eens vaker afgevraagd waarom niet iedere inwoner lid wordt van een aantal vaste verenigingen en instituten waarop onze dorpsgemeenschap drijft, zoals bijvoorbeeld de bibliotheek. Door het ontbreken van dit automatisme dobberen ze maar wat rond en is er slechts een klein gedeelte van de inwoners actief en geïnformeerd. Bij de IJsclub gaat het bijna als vanzelf; als het gaat vriezen melden leden zich spontaan aan. Dit gaat ongetwijfeld zeer binnenkort weer gebeuren. Ook bij de Oranjevereniging gebeurt dit, maar dan op Koninginnedag. Gelukkig is deze onmisbare club ook meerdere keren per jaar actief en zijn er inmiddels veel meer activiteiten waaraan we plezier beleven. En toch is niet ieder gezin lid! Ook het historisch besef over ons dorp wordt steeds belangrijker geacht. Sommige beweren dat hier al bedrijvigheid was sinds het begin van onze jaartelling. Vondsten in de grond, die argeloos boven komen drijven als we de grond beroeren, tonen aan dat er al veel langen mensen rondliepen op deze geestgronden. Los van het feit of wel of niet willen weten of hier al oermensen bivakkeerden, zijn er heel veel leuke wetenswaardigheden over Oegstgeest te vertellen. De Vereniging Oud Oegstgeest telt een aantal enthousiastelingen die de wonderlijkste onderzoeken doen en met hun bevindingen niet alleen het fraaie verenigingstijdschrift vullen, maar ook boeken schrijven. De leden zijn dan ook allemaal op de hoogte. Een van de nieuwe boeken is het boek over driehonderd jaar Vrijwillige Brandweer Oegstgeest. Om het boek te kunnen laten drukken is geld nodig, zo staat in een wervende folder. Als nu iedere inwoner lid zou zijn en één euro zou schenken, dan is de pot gevuld met 22.000 euro. Zo veel? Ja, zo veel! Alleen word je dan niet als sponsor vermeld in het boek, dat gebeurt pas bij hogere bedragen. Bij vijftig euro krijg je het boek gratis. Bij 250 euro komt ook jouw bedrijfslogo in het boek en bij het dubbele kom je er in als hoofdsponsor. Dat wil toch iedere ondernemer? Want laten wij eerlijk zien, iedereen is blij als de brandweer komt en jouw huis of bedrijf redt van de vlammen! En dan heb ik het nog maar niet over levensreddend optreden van die supervrijwilligers!

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

24 oktober 2012

Zeven is een magisch getal en is in de geschiedenis in veel beeldspraak terug te vinden. Denk maar aan de bekende uitdrukking zeven magere en zeven vette jaren. Vrijwel ons hele leven is in de ban van dit wonderlijke getal. In de wereld van de elektronica is de kleur paars er aan verbonden. Hoe toepasselijk is die kleur voor de magere jaren die we blijkbaar gaan meemaken in Oegstgeest, heel verstikkend. Overigens kunnen zeven magere jaren heel lang duren, dus voorlopig zullen we de broeksriem nog moeten aanhalen. Maar niet te strak graag, is de boodschap die ik bijvoorbeeld het bestuur van onze gemeente wil meegeven. Ik moet ook steeds denken aan die oom van mij die het alsmaar had over de gang naar de bloemenveiling met een handkar die steeds maar terugkwam. Ooit gaan we weer met die handkar naar de veiling, zei hij. Als je een goed team hebt kun je op rokende puinhopen jouw productie blijven doen, zo vertaal ik het dan maar. Met het zwembad is het net zo. In mijn jeugd waren wij aangewezen op het open waterbad Poelmeer, bij het Tolhuys aan de Oude Vaartweg. Als wij daar met de klas in alle vroegte met schoolzwemmen naartoe fietsten, vanaf de Leidse Buurt, dan kon het gebeuren dat het heel koud was en dat de ratten onder jou door zwommen om snel buiten de afzettingen een veilig heenkomen te zoeken. Met leszwemmen hebben wij in ons gezin heel wat kilometers afgelegd. Eerst naar het Overdekte aan de Haarlemmerstraat in Leiden dat was gevestigd in een voormalige kerk. Ook een tijdje in het zwembad de Does en in het Zweilandbad aan de laan met dezelfde naam. Toen ik de eerste twee diploma’s had kwam er pas een nieuw zwembad in Oegstgeest. Beter laat dan nooit. Hoe druk was het toen, en op het open grasterrein lagen heel veel kinderen te zonnen of waren met een bal aan spelen. We hadden toen ook een vijftig meter lang buitenbad. Later veranderde onze wensen en verdween het buitenbad en werden we tot op de dag van vandaag heerlijk verwend met het binnenbad. Nog twee jaar duren de vette jaren, want daarna dreigt het zwembad helemaal te verdwijnen. Een rotgewoonte in Oegstgeest, met als afschrikwekkend voorbeeld het Boerhaaveplein waar steeds meer in rook opgaat. Smerige truckjes waar Hans Kazan een punt aan kan zuigen. We hebben er zelfs een straat naar vernoemd: Kleyn Proffijtlaan.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

31 oktober 2012

De wereld verandert en als je niet mee verandert, kon je wel eens ten onder gaan. In het hele land zie je ondernemers het heel moeilijk krijgen. Leveranciers leveren pas als je hebt betaald. Maar als je nog niets of nauwelijks iets hebt verkocht, heb je geen geld om inkopen te doen. Als jouw klanten een voor een afhaken of minder afnemen, gaat het stukje bij beetje moeilijker worden om het hoofd boven water te houden. En als je geen inkopen meer kunt doen, kan je het ook niet meer verkopen. Als troost mag je meer huur betalen, meer belasting betalen, en mag je korter in de WW zitten, krijg je minder kinderbijslag, minder hypotheekaftrek, gaan je verzekeringskosten omhoog en je eigen bijdrage voor ziektekosten ook. De noodzaak om in jouw eigen woonomgeving inkopen te doen wordt steeds dwingender. Dichter bij huis kleinschaliger de boodschappen doen houdt wellicht de boel draaiende. Maar vermoedelijk niet meer in Oegstgeest. Want de komende regering voelt niets voor kleinschaligheid. Honderdduizend inwoners wordt de ondergrens voor plaatsen in Nederland. Knusse dorpen en gemeentes worden megasteden die vechten om de eerste plaats. De vraag is niet of je dat wilt als Oegstgeestenaar, want het wordt je opgelegd. De vraag is wel of je heel groot wilt worden, of gezellig en knus nog maar net de ondergrens te halen om maar iets van dat dorpsgevoel te kunnen blijven behouden. Over een paar jaar weten we welk accent we moeten aanmeten om erbij te willen horen. Misschien krijgt Oegstgeest vijf keer zo veel inwoners, dan gaan al die Oegstgeestenaren die elders in de regio een woning moesten zoeken ‘terug naar Oegstgeest!’.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

7 november 2012

Zo, de herfst is goed op gang gekomen. Gelukkig niet zo drastisch als in New York waar zelfs de marathon niet kon doorgaan. Het moeten dan weer Nederlanders zijn die een alternatieve loop verzinnen, ze waren er toch. Andere landgenoten zetten zich in om te helpen met de boel daar weer op gang te helpen. Iets dat we een paar eeuwen gelden ook hebben gedaan. Ook in Oegstgeest wordt de boel weer op gang gebracht. Het zijn de actieve dorpsgenoten die de mouwen opstropen en heel inventief proberen om Oegstgeest weer te laten bruisen. Vreemd genoeg zijn het niet alleen ‘echte’ Oegstgeestenaren die daarbij enthousiast zijn opgestaan. Heel opvallend is dat er heel wat mensen bij zijn die nog maar kort hier wonen en het dorpsgevoel snel hebben geadopteerd. En het zijn niet alleen feestgangers die het ene na het andere feest willen organiseren. Verenigingen hebben intern de nodige party’s en Café de Gouwe timmert voortdurend aan de weg om de Oegstgeestenaren nog een beetje uitgaansmogelijkheid te bieden. Zondag 10 november is er om 16.00 uur weer een gezellig jazzmiddag. Nee, het zijn ook liefhebbers van natuur en cultuur die de sleutel tot samenwerking zoeken. Oegstgeest heeft echter al heel veel te bieden. Maar hoe kom je er achter wat waar speelt. Hoe weet je dat er een gezellige band speelt in De Gouwe. Ik heb het niet gezien in de Oegstgeester Courant, hoor je vaak als excuus. Nou, voor die mensen hebben we in Oegstgeest meerdere opticiens die daar iets aan kunnen doen.

Wil van Elk

Oegstgeestigheid

14 november 2012

Goh, Jeetje. Het gemopper op de gemeentelijk prestaties nam steeds meer toe en dan ineens stappen alle vier de wethouders op! Een van de wethouders verliet heel onopvallend en onzichtbaar het toneel want die was in Amerika. Zoiets kun je vooraf niet plannen. De verrassing was te groot om ook maar enige regie te vermoeden. Maar wie houdt nu nog de wet in Oegstgeest? Ik ben zeer benieuwd wie de vervangers zijn die straks naast de burgemeester staan tijdens de Oudejaarsreceptie. Tenminste, als daar nog geld voor is. Als ik de wethouder was die verantwoordelijk is voor recepties, dan zou ik er een veel groter evenement van maken en links en rechts allerlei sponsors aantrekken. Afgelopen zondag was ik in Duinzigt, het flexgebouw en niet de school, bij het Inside Out Event van La Morena Beautysalon, en daar liep de cateraar van de tennisvereniging. Het waren dan ook heerlijke hapjes. Ik kan je aanbevelen om daar eens te gaan kijken naar het tennissen en daar een lekkere maaltijd te gaan genieten. Ook de muziek en de gastvrijheid was goed en vriendelijk. Maar ook als de gemeente de oudejaarsreceptie zelf bekostigt, is het een mooie manier om de nieuwe wethouders voor te stellen aan de bewoners van Oegstgeest. Ach, er zijn genoeg mensen die zich daar totaal niet druk om maken. Zij maken zich meer zorgen om hun leefomgeving, zoals de bewoners van de Cleveringalaan. De straat daar zit net als de begroting van de gemeente vol met gaten omdat de straatklinkers aan het afbrokkelen zijn. De sleet zit er daar na meer dan 27 jaar goed in, en de bewoners vragen zich vol ongeduld af wanneer daar eindelijk eens wat aan wordt gedaan. Eigenlijk hadden ze na de Quiridolaan gewoon moeten oversteken en door moeten gaan met vernieuwen van het wegdek. Ze waren er toch. Nee joh, ik bedoel niet de wethouders, maar de straatmakers! Dit was de laatste Oegstgeestigheid. Voortaan staat de column op de voorpagina van de nieuwe Oegstgeester Courant met de naam Oegstgeestig. Een kleiner krant, een kleinere titel.

Wil van Elk

Oegstgeestig

21 november 2012

Laatst kregen we de vijfentwintigste editie van de nieuwe officiële gemeenteplattegrond in de bus. De folder deed mij denken aan mijn jeugd. Bij een vriend thuis was zijn moeder altijd druk bezig met thuiswerk en er was altijd heel veel bedrijvigheid in huis. Grote stapels plattegronden lagen er vaak op tafel. De kaarten werden in flinke pakken aangeleverd en moesten een voor een worden gevouwen. Die vrouw was daar heel erg handig in. Ook weet ik nog als de dag van gisteren dat ze heel precies te werk ging en met vlotte bewegingen de plattegronden in de juiste vorm vouwde en de randen gladstreek met een briefopener, tenminste, ik meen mij te herinneren dat ze het daarmee deed, kan ook een grote schaar zijn geweest. Volgens mij hadden ze van alle gemeenten een strak gevouwen plattegrond en hadden daarmee de eerste TomTom in huis. De papieren versie althans, met daarbij Oegstgeest centraal. Dit is de eerste Oegstgeestig. Voortaan staat de column op de voorpagina van de nieuwe Oegstgeester Courant met deze titel. Een kleiner krant, een kleinere titel. Oegstgeestigheid is niet meer, lang leve Oegstgeestigheid.

Wil van Elk

Oegstgeestig

28 november 2012

Een nieuwe krant, een nieuw formaat, een nieuw lettertype, en het ziet er ook nog eens leuk uit en prettig leesbaar. De nieuwe Oegstgeester Courant werd dan ook enthousiast begroet. Helaas misten heel veel lezers de column Oegstgeestigheid. Deze rubriek was in 1985 voortgekomen uit Buitenlustigheden toen wij verhuisden van Buitenlust naar Haaswijk. Eerst nog af en toe, en in 1996 toen ik verslaggever werd van de Oegstgeester Courant verscheen Oegstgeestigheid iedere week. Hoewel mijn naam er netjes onder stond, wist niet iedereen wie de column schreef dus werd het tijd voor een foto erboven. En juist die herkenbaarheid zette heel veel mensen op het verkeerde been. De column was verhuisd naar de voorpagina op een nieuwe vast plek. Met al die vernieuwingen past ook een nieuwe naam en gaat de column verder als Oegstgeestig, maar dan wel zonder foto. Want laten we eerlijk zijn, als je op een kolom staat zijn alleen de duiven er blij mee!

Wil van Elk

Oegstgeestig

5 december 2012

Ik schrok weer van het maandelijkse alarm bij mij aan de overkant, wat een herrie. Het is eigenlijk een heel goed idee om een sms’je te sturen op de eerste maandag van de maand om vijf minuten voor twaalf. Je bent dan gewaarschuwd dat er vlak daarna een sirene afgaat. Maar ook als er echt iets aan de hand is zal dat verhelderend werken. Als er bijvoorbeeld een gifwolk aankomt, en het alarm gaat af om de mensen te waarschuwen, worden de ramen echt niet gesloten om het gif buiten te houden. Nee, ze worden juist open gedaan om te zien wat er aan de hand is. Als je een boodschap krijgt dat er een gifwolk aan komt, dan laat je dat wel uit je hoofd. Maar het zal echt geen gratis dienst zijn. Ieder jaar gaan de tarieven omhoog, dus de leveranciers van datatransmissie zullen smullen van dergelijke beslissingen. Overigens, hoe komen ze aan mijn 06-nummer? Ik hoop dat er over twintig jaar en 240 oefenalarms verder nooit wat ergs is gebeurd.

Wil van Elk

Oegstgeestig

12 december 2012

In de gemeenteberichten in de Oegstgeester Courant van een tijdje terug las ik over het aanbrengen van geluidsreducerend asfalt. Dit kan geluidsoverlast geven, zo stond er grappig genoeg bij vermeld. De bewoners aan de Rhijngeesterstraatweg richting Het Witte Huis, een van de oudste doorgaande wegen in ons dorp, hoeven zich voorlopig geen zorgen hierover te maken, want later is gemeld dat er geen geld voor is. Wel wordt er binnenkort gebouwd aan het begin van de weg, naast de rotonde. Dus om geluidsoverlast zullen ze daar voorlopig niet verlegen zitten. Ook op andere plekken in Oegstgeest is enig werkgeluid te bespeuren dat bij het omzagen van bomen gepaard gaat. In Haaswijk zijn ze bij de Haaswijklaan de hoek om gegaan en zijn de bomen aan de Kleyn Proffijtlaan verdwenen. Maar de grootste kaalslag is aan de Hofbrouckerlaan waar alle bomen zijn omgezaagd. Een noodzaak, want als zo’n dikke boom omwaait wil jij er echt niet bij in de buurt staan!

Wil van Elk

Oegstgeestig

19 december 2012

Er is veel te doen geweest over het Boerhaaveplein. Hoewel er hard is gewerkt, het hele plein opnieuw is bestraat, en het in eerste ogenschouw er weer spik en span bijligt, wordt er nog behoorlijk gemopperd door de omwonenden. Ook de Queridolaan is onder handen genomen. Blijkbaar moeten de grote vrachtwagens die spullen aanleveren voor de Lidl achteruit inrijden. Om je te waarschuwen klinkt er een hard piepsignaal. Helaas is dat voor de omwonenden een weksignaal, omdat dit in alle vroegte gebeurt. Uitslapen is er niet meer bij. Vreemd genoeg zijn er geen nieuwe bomen geplant. Het najaar is daar bij uitstek geschikt voor en de omwonenden vragen zich verwonderd af waarom er nog steeds geen bomen staan. Wellicht dat de nieuwe aanplant begonnen is aan de Haaswijklaan en dat het rondje nog niet af is. Probeer voorlopig goed te onthouden waar de plantgaten zijn, want als het gaat sneeuwen kun je er vervelend in wegzakken, met alle nare gevolgen van dien.

Wil van Elk

Terug naar begin van deze pagina.
Terug naar hoofdpagina.