6 januari 2016
Weet je wat ik zie als ik gedronken heb? Nou, nou? Allemaal beestjes, om mij heen. Degene die deze tekst voor een liedje heeft verzonnen, moet op dat moment bij de kerstboom hebben gezeten. Je kunt het liedje echter ook zingen bij het aftuigen van de boom. Zo’n boom blijkt een namelijk ontelbaar aantal kleine gasten te hebben. Sommige mensen schudden de boom goed voordat ze hem mee naar binnen nemen. Vaak komen ze later pas uit eitjes of larven door de warmte in de kamer. Eraan schudden voordat je hem naar buiten brengt is niet zo’n goed idee, want dan ligt de vloer vol met dat kleine spul. Bomen met kluit schijnen nog veel meer beestje te kunnen huisvesten. Een Oegstgeester gezin ontdekte tientallen torren of kevertjes en waren verontrust omdat ze meenden dat het teken waren en wilde iedereen waarschuwen. Gelukkig bleken het geen teken te zijn volgens kenners, waarvan we er een paar hebben in het dorp.
Wil van Elk
13 januari 2016
Als je een nieuwe inwoner van Oegstgeest vertelt wat hier zoal te doen is, dan zie je de verbazing in de ogen van de nieuweling. We hebben toevallig wel een prachtige wandelomgeving met het Bos van Wijckerslooth, het Bos van Rhijngeest, het bos bij Kasteel Oud-Poelgeest en aan de zuidoostgrens De Leidse Hout. Vooral mensen die denken dat de Randstad alleen uit beton bestaat zijn hierdoor verrast. Verder hebben we een dinsdagse weekmarkt en twee winkelcentra. Een opsomming van het aantal verenigingen, sportclubs en activiteiten is nauwelijks uit het hoofd te doen. En ook nog eens een bruisend Dorpscentrum en één café waar van alles gebeurt. Een visitekaartje van oegst.nl en Ik Hou Van Oegstgeest is wellicht een goede start voor een verkenning. Hoe Oegstgeest ligt in de regio hebben ze zelf meestal goed in de gaten, daarom komen ze graag hier wonen. Ik ben niet de enige als ik zeg dat ik er velen heb zien komen in de afgelopen zestig jaar!
Wil van Elk
20 januari 2016
Lekker uitgeslapen op zondagochtend zie ik een filmpje voorbijkomen op Internet van KULR8 News via een vriend op Facebook. Studenten in Virginia hebben een apparaat ontwikkeld waarmee je vuur kunt blussen met geluidsgolven, met lage tonen uit een basluidspreker. Schoon en snel blussen ze een brandje. Als het water op is kan de brandweer op geluid overgaan door a-capella te gaan burlen? Krijgen sollicitanten met een heel lage stem dan de voorkeur bij een selectieprocedure? Maar hoe groot moet dan de luidspreker worden bij heel grote branden, zoals bij een bos- of heidebrand? Als we dan toch elektrisch gaan rijden, hebben we wel meteen stroom voor de luidsprekers. Of krijgt de brandweerman -vrouw een accupack op de rug? In plaats van water of schuim komt er een zware brom uit de blusmond van het blusapparaat. Voorlopig zal dat denk ik niet gebeuren, en blijven we gewoon ouderwets blussen.
Wil van Elk
27 januari 2016
Vorige week dinsdag reed ik op de fiets door Oegstgeest. Het regende en ik dacht nog dat het maar beter niet kon gaan vriezen, anders zouden we hier Groningse toestanden krijgen met misschien wel een schaatstocht door de straten. Hoewel ik ’s avonds goed oplette, ging ik toch met de fiets onderuit. Met een harde klap lag ik op de straat. Lief hoe medeweggebruikers bezorgd vragen hoe het met je gaat en of je wel alleen verder kunt. Ik heb de valpartij in de bocht bij de Haaswijkse rotonde gelukkig overleefd. Maar wel mijn jas en mijn trui kapot en de fiets beschadigd. Mijn vrouw heeft mijn jas keurig hersteld en de trui viel mee. De fiets is zaterdag ook gerepareerd, vakkundig bij het Repaircafé, en met een minder gladde band voelde ik mij toch een stuk veiliger. Een dag later al kreeg ik op weg naar huis een lekke band. Daar heb ik met die versleten band nooit last van gehad. Ach, wandelen is ook gezond. gaten, daarom komen ze graag hier wonen. Ik ben niet de enige als ik zeg dat ik er velen heb zien komen in de afgelopen zestig jaar!
Wil van Elk
3 februari 2016
Met veel genoegen maakte ik de opening mee van ‘onze’ kringloopwinkel. Ongelooflijk wat 35 vrijwilligers in korte tijd hebben bereikt. Verspreid over meerdere ruimtes staat een grote variatie aan goederen uitnodigend uitgestald. Ik zie het vervolg al helemaal voor me. Mensen die regelmatig op bezoek komen en een bakkie koffie nemen. Gezellig opdrinkend in een koffiehoekje of gemakkelijk onderuitgezakt op het gouden bankstel dat dat in de uiterste hoek staat en direct opvalt als je binnenkomt. Vele ondernemers hebben materiaal en goederen geleverd om de handelswaar te kunnen uitstallen; een mooi staaltje van samenwerking. Keurig gedekte tafels tonen een grote variatie aan serviesgoed. Maar ook kasten vol boeken, puzzels en dvd’s zijn leuk om in te snuffelen. “Die film ga ik vanavond met mijn zoon kijken”, vertelde een bezoeker. En dat uiteraard voor een prikkie!
Wil van Elk
10 februari 2016
Er staat af een toe best een straffe wind, maar dat is geen reden om dan maar binnen te blijven. Bijna dagelijks maak ik een flinke wandeling en ik geniet daarbij van de mooie plekje in Oegstgeest. Vaak ben ik blij dat ik mijn camera bij me heb, zoals zaterdag toen ik op de Leidse Straatweg een ooievaar naar het nest zag vliegen. Dat leverde weer mooie plaatjes op. Een stukje verder zag ik op het pad naast de speeltuin dat het hek was aangepast. Voorheen moest je er overheen klimmen. Een lastige klim, maar dat was om te voorkomen dat het wandelpad door fietsers als sluiproute zou worden gebruikt. Mensen die moeilijk ter been zijn, of in een rolstoel zitten, konden die hindernis onmogelijk nemen. De tuin van Endegeest werd daardoor magertjes bezocht. Aan de bandensporen te zien rijden er nu heel veel rolstoelen en rollators, dus dat probleem is nu ook van de baan!
Wil van Elk
17 februari 2016
Ja, zei iemand tegen me, je leeft op straat. Hij zei dit omdat ik vaak wandel in Oegstgeest. Heerlijk even naar buiten, frisse lucht happen en je ziet ook nog een wat van het dorp. Overal gebeurt er wel iets. Bij de volkstuinen bouwen ze een verenigingsgebouw, langs de Rhijngeesterstraatweg valt een half verrotte boom amper om en op heel veel plaatsen kun je koffiedrinken. Wat ik voorheen alleen op de vrije zaterdag deed, is nu bijna dagelijkse kost. Zag u dat, ze reed mij zowat van de oversteekplaats af, zei ik tegen een bekende over mijn bijna-dood-ervaring. Het was al de tweede keer in een week tijd. Had ik maandag, vertelde hij. Een herseninfarct! Iemand die ik aan de lijn had hoorde dat ik wartaal sprak en belde direct 112. Gelukkig maar, anders was ik er misschien niet meer geweest! Verrassend dat hij mij dit een paar dagen later doodleuk op straat kon vertellen! Hij is nog wel op zoek naar de beller om die te bedanken!
Wil van Elk
24 februari 2016
In Oegstgeest aan de Rijn, het woongedeelte van Nieuw Rhijngeest, is veel water. Ook in de Bloemenbuurt en de wijken erachter tot aan het Oegstgeesterkanaal is er veel ruimte voor water. Zelfs in Haaswijk en in de Morsebel is er water genoeg. Na al die jaren van bouwen, het begon in de Bloemenbuurt in 1957, is er eindelijk eens goed nagedacht over het water. In Oegstgeest aan de Rijn kun je met jouw boot tot aan jouw huis varen. In al die andere wijken, behalve misschien in het wijkje Clinckenburgh, kun je niet of nauwelijks varen, althans, je kunt niet vanuit huis met de boot op stap. Hoe leuk was het geweest om naar het winkelcentrum te kunnen varen. Een kwestie van veel bruggen bouwen, blijkbaar een teer punt in Oegstgeest. In Haaswijk en de Morsebel is het waterniveau verschillend van hoogte. Dat is aan het Componistenpad goed te zien nu alle bomen op de houtwal zijn gekapt!
Wil van Elk
2 maart 2016
Noordwijkerhout is een rode draad in mijn leven. Mijn moeder kwam er vandaan en onze oudste dochter woont er. Voetbal Vereniging Sint Bavo (VVSB) is bezig met het schrijven van wereldgeschiedenis. Op de dag dat deze krant verschijnt speelt het eerste elftal tegen FC Utrecht voor een finaleplek in de KNVB beker. Een topprestatie, zeker weten. Mooi om te zien dat een amateurclub uit de regio de halve finale wist te bereiken. Volgens mij speelt er ook een Oegstgeestenaar mee, dus een beetje meejuichen is niet verkeerd! Ook buiten het veld willen de paarsgele fans een onuitwisbare indruk maken. Het ziet ernaar uit dat het stadion Galgenwaard deze woensdag niet alleen roodwit gekleurd is, maar dat de spelers bij opkomst op het veld ook paars en geel zien. Via een uit te rollen spandoek tonen VVSB en Noordwijkerhout zich aan de rest van de wereld die net als de fans voor een paar uur de adem inhouden!
Wil van Elk
9 maart 2016
Ik kan mij de tijd dat ik bij de padvinderij zat nog goed herinneren. Daarbij waren de jaarlijkse kampen leuk en de Sint Jorismarsen met vertrek vanaf het terrein rond Kasteel Oud-Poelgeest. Scoutinggroepen uit heel het land deden mee, maar voor ons was het een thuiswedstrijd. In 2011 bij de 65ste editie waren er maar liefst vijftienhonderd deelnemers! Ineens moest het de Sint Joris Challenge heten, maar die uitdaging heeft slechts kort geduurd. Bij de editie van 2013 trok de Oegstgeester organisatie de stekker eruit. De scouts hebben een nieuwe uitdaging gevonden waarbij ze elkaar treffen in de virtuele wereld. Ook daarin blinkt Oegstgeest uit en de twee oudste groepen van de Shawano’s doen er bloedfanatiek aan mee en laten meer dan driehonderd teams uit heel het land achter zich. Het digitaal de wereld over reizen noemen ze iScout. Ze komen er echter het clubhuis niet voor uit!
Wil van Elk
16 maart 2016
Mijn vrouw is oppas-oma. Een erebaan die zij met verve uitvoert. Ik loop regelmatig met het hondje van onze andere dochter door Oegstgeest. Keurig met een hondensnoepje om te trakteren en van de poepzakjes om onderweg te kunnen ingrijpen. Iets dat zo te zien niet door iedereen wordt gedaan. Laatst zag ik een wagentje rondrijden van de gemeente waarmee de gele bakken werden geleegd. Ze zijn er wel, maar niet overal, wellicht dat daarom de gevulde zakjes in de berm terechtkomen. Hé, is de hond nieuw? Of: ik wist niet dat je een hond had? Tijdens het wandelen kom ik ook oppas-opa’s tegen die met hun kleinkind aan het wandelen zijn. Gekscherend volgt dan de opmerking dat ik met het hondje ook een oppas-opa ben. Tijdens het wandelen kwam ik al genoeg mensen tegen om een praatje mee te maken, waardoor het wandelen langer duurt dan gepland. Maar met een hond erbij duurt het nog veel langer!
Wil van Elk
23 maart 2016
Het enige café dat wij nog hebben in Oegstgeest is een uitstekende kweekvijver voor enthousiaste ondernemers. Hoewel er zondagmiddag in Oegstgeest heel veel te doen was, kwam ik in Leiden een paar van die jonge mannen tegen die regelmatig achter de bar staan. Een van hen was heerlijk ouderwets platen aan het draaien in een pop-up winkel aan de Haarlemmerstraat naast slagerij van der Zon. Kleedvermaak, zo heet de store. Na sluitingstijd presenteerde zijn vriend en collega, samen met zijn compagnon, hun nieuwe wijnbedrijfje Baltazar. Veel vrienden en kennissen maakten graag van de uitnodiging gebruik om kennis te komen maken, vooral met de heerlijke wijnen die zij in het assortiment hebben. “Wij hebben honderd abonnementen nodig om het goed op te kunnen starten!” Een andere Oegstgeestenaar vulde het evenement smaakvol aan met ‘Of je worst lust’ met worst gemaakt van Nederlandse varkens.
Wil van Elk
31 maart 2016
De Paasdagen kun je op verschillende manieren doorbrengen. De minder goed gelovigen zoeken vertier en gaan al dan niet met hun kinderen de hort op. In Haaswijk gaan de kinderen eierenrapen en de dag erna hardlopen. Pasen was dit jaar weer eens vroeg en het weer was er dan ook naar. Onstuimig en nat. Het kan erger, want het heeft ook wel een gesneeuwd en liepen de deelnemers aan de PaasHaaswijkloop in een witte omgeving. In het F.B. Hotzpark tikte een specht luid mee, alsof hij niet doorhad dat er veel bedrijvigheid was in het park. Hoewel spechten niet nieuw zijn, hoor en zie je ze op allerlei plaatsen. Toen Oegstgeest in ontwikkeling was, hoorde je het karakteristieke geluid niet vaak. Nu echter hoor je het zelfs in Haaswijk. Toch een teken dat de jonge bomen van toen inmiddels aan het eind van hun latijn zijn en voor spechten heel aantrekkelijk zijn om er eens flink op in te beuken.
Wil van Elk
6 april 2016
Het is af en toe flink schrikken van elektrische voertuigen. Heel stiekem naderen ze je en gaan in een flits voorbij. Ik dacht altijd dat ik flink doortrapte op de fiets, maar als ik dan op de aanloop naar een brug tot drie keer ingehaald wordt door dames die op hun dooie gemakje de pedalen rondtrappen, dan heb ik er toch behoorlijk de pest over in. Als ik op een sportieve fiets stap, dan heb ik altijd een helm op. Uit ervaring weet ik dat dit heel verstandig is. Maar of je nu twintig of dertig kilometer per uur rijdt, de straat blijft even hard. De discussie of een berijder van een elektrische fiets wel of niet verplicht moet worden om een helm te dragen, is raar. Vooral als je ziet dat er massa's scooters rondrijden waarvan de bereider geen helm draagt. Hoewel ik op een 'gewone' fiets ook weleens hard onderuitging, draag ik toch geen helm, net als fietsers op een fiets met trapondersteuning.
Wil van Elk
13 april 2016
Ik woon hier al 57 jaar, vertelde de voormalige melkboer die op het hoekje van de Emmalaan en Terweeweg altijd keurig zijn tuin bijhoudt. Zijn felgele klompen stonden hem als vanzelfsprekend. Toen hadden we nog een prachtig uitzicht over de bollenvelden, vulde hij aan en haalde nog veel meer herinneringen op over dat gedeelte van Oegstgeest dat in de loop der jaren vol werd gebouwd. Ik ken hem nog uit mijn jeugd toen hij melkboer was bij ons in de Bloemenbuurt. Op zijn kar stond een grote melkbus waaruit de melk werd getapt in een kan van een halve of hele liter. Op zaterdag hielp ik hem weleens. Wij mochten geen hulpje hebben, vertelde hij over de voormalige zuivelhandel aan de Wijttenbachweg waar hij samen met een collega een melkwijk had. Ik kan mij ook nog herinneren dat een vriend van mij verse melk ging halen bij een boer, voorbij het Groene Kerkje. Ach ja, een leuke jeugd hadden wij.
Wil van Elk
20 april 2016
In een slootje aan de voet van de Jan Hendrik Oortbrug zag ik een meerkoet met een piepklein jong zwemmen en maakte daar een foto van. Een voorbijgangster stopte en kwam met haar fiets dichterbij. O, ze heeft nog maar een jong over, zei ze. Al snel kwam er nog een bij die aan de kant zwom en onzichtbaar onder het lange gras was. En nog een. Even later stapte het mannetje van het nest af dat half verscholen onder het bruggetje midden in het slootje was gebouwd. In het nest zaten nog vier jongen. Uiteindelijk telden we acht jongen. In tegenstelling tot hun zwart met witte ouders, doet denken aan een koe waardoor je de naam meerkoet makkelijk kunt onthouden, hebben de jongen een rood koppie met een gelig gerafelde kraag in de nek. De mevrouw vond het heel aandoenlijk, terwijl ik zei dat ik ze maar lelijk vond met die bolle oogjes. Met dergelijke opmerkingen maak je geen vrienden, dat had ik wel door.
Wil van Elk
28 april 2016
Pijlen op de weg gespoten met een spuitbus. De route leidt in de richting die ik fiets. Op een hoek van een straat zitten twee jonge mensen naar de overkant te kijken hoe iemand voegen in een muur uithakt. Verderop staat er iemand met een blocnote. Even later komt er een jongen aanfietsen met een veiligheidshesje aan. O, duidelijk. Er worden verkeersexamens afgenomen. Ik hoop dat de controleurs alleen de kandidaten noteren, anders hebben ze te weinig schrijfmateriaal. Hoewel het blijkbaar nog wel wordt geleerd op school, zijn er hele volksstammen die die lessen allang weer zijn vergeten. Het is echt bedroevend. Ze slaan soms zonder iets te laten merken zomaar af. Een enkeling steekt nog een klein beetje de arm uit, maar dat is dan ook alles. Zonder omkijken zomaar naar links de weg oversteken dat is echt Russische roulette spelen. Ze hebben eigenlijk een goed verhaal om mee thuis te komen, alleen weten ze het niet.
Wil van Elk
4 mei 2016
Heel veel mensen stralen het uit: eindelijk is de lente begonnen. Maar dan wel met nachtvorst in mei, dat is bijna twintig jaar niet voorgekomen! Eind april was best fris en de Koningsdag sloot ijskoud af, en nat. Bij de weersverwachting van deze week staan bij de komende dagen zonnetjes getekend. Prachtig geel stralen ze me tegemoet op het scherm van mijn mobiele telefoon en de verwachte temperatuur daarbij maakt mij vrolijk. Er staan waardes bij die je nu in Spanje ziet bij Cubelles en Ojén. Blijf maar lekker in Nederland, want de Kindervrijmarkt en de 5 Mei Fair in de De Kempenaerstraat staan donderdag volop in het zonnetje. Geen paraplu’s dit jaar, hooguit kleurige parasolletjes. Heerlijk genieten van de shows die worden opgevoerd om de handel aan de man te brengen. Gezellige terrassen met vrolijke muziek zijn ongetwijfeld de hele dag vol met feestende mensen. Iets om naar uit te kijken.
Wil van Elk
11 mei 2016
Daar gaan we weer. De gemeente gaat bezuinigen, en de bewoners gaan aan het werk. Gras wordt minder vaak gemaaid en perken minder geschoffeld. Bij ons aan de overkant was iemand druk bezig in het perk naast zijn huis. Nee, ik heb het niet gekocht, reageerde hij. Het staat vol met zevenblad, en dat krijg ik nu dus ook in mijn tuin en dat wil ik niet! Het woekerende plantje wordt ook wel tuinmansverdriet genoemd, ook al zit het vol met voedingsstoffen. Je kunt het eten en het helpt tegen gewrichtspijn. Kruidenvrouw Klazien uut Zalk had dat haarfijn kunnen uitleggen, als ze nog had geleefd. Zij was een bekende Nederlander en schreef diverse bestsellers. Al langer in het dorp houden mensen de grond rond een boom bij met onderhouden en beplanten. Door de voorbereiders van de bijeenkomst Duurzaam Dorp kwam ik erachter dat dit de boomspiegel wordt genoemd. Er zijn spelregels, want anders beschadig je de wortels!
Wil van Elk
19 mei 2016
Grasmaaiende gepensioneerden hard aan het werk in de perken van de gemeente, want de oudjes moeten blijkbaar eerst op. Vogels kunnen weer wormen zoeken door te stampen op het kortgemaaide gras, of emelten uit het gras trekken. In het hoge gras gaat dit moeilijk lijkt mij. Ik zie in mijn herinneringen de landmannen in de berm het gras maaien, de zeis slijpen en dan weer gestaag doormaaien. Het ouderwets degelijke handwerk. Zelf heb ik in mijn jeugd ook nog wel met een forse v-schoffel hoog onkruid verwijderd. Het was echter zoveel werk dat de baas besloot om een machine in te huren die met een stief uurtje klaar was. Maar ja, een man met een machine kost ook veel geld, ook al is hij sneller klaar. De meeste groenstroken ogen prachtig met de veelkleurige bloemen die je in het hoge gras tegemoet glimmen. Langs sloten hebben de groenstroken meer te beiden dan gras alleen.
Wil van Elk
25 mei 2016
Ik was zondagmiddag even te gast bij de gezellige open dag van de Oegstgeester Golf Club op het Sportpark De Voscuyl. Veel gezelligheid en zelfs poffertjes die bij de scouts werden gebakken. Golfen is wat bij betreft een END-sport. Om foto’s te maken liep ik van de ene kant van het sportcomplex naar de andere, d’r kwam geen END aan. Wel steevast bij de demonstraties, want als ik eraan kwam was er net een END aan gekomen, best frustrerEND. Ik mocht ook een paar balletjes slaan en dat bleek zeer verslavEND. De vrijwilligers deden er alles aan om je daarvan te overtuigen en heel wat bezoekers werden ter plaatse lid van de golfclub en dat werd juichEND ontvangen. Meerdere keren werd mij gevraagd of ik ook lid wil worden. Ik heb bekEND dat ik daar sinds ik thuis ben geen tijd voor ben en ik heb ze dan ook vriendelijk bedankt. Voorlopig nog maar even niet.
Wil van Elk
1 juni 2016
Bert Driessen heeft veel gedaan voor de Vereniging Oud Oegstgeest (VOO). Een monument verbindt Heemskerk met Oegstgeest, zo schreef hij. Zondagmiddag bewonderden mijn vrouw en ik de kasteeltuin bij Kasteel Assumburg in Heemskerk, ooit genaamd Williaems Woninghe van Velsen. Een plek met een lugubere geschiedenis, want er werd recht gedaan en het vonnis werd daar ook uitgevoerd. De naargeestigheid is er nu ver te zoeken en galgen staan er al lang niet meer. Jan Deutz liet het kasteel in 1700 opknappen, net als de tuin. Zijn ontwerp is nu gebruikt om het weer zo in te richten. De laatste telg van deze familie die daar woonde was mevrouw Josina Johanna Deutz van Assendelft-Willink. Haar naam lezende, in een uitleg over de rozentuin, moest ik aan de woorden van Driessen denken. De namen Deutz, Van Assendelft en Willink zijn immers rotsvast veranderk in de geschiedenis van Oegstgeest.
Wil van Elk
8 juni 2016
Denkt je dat iedereen Oegst.nl weet te vinden, word je toch weer verrast. Staat er bij het winkelcentrum Lange Voort een bord met de melding dat er vrijdag een braderie is. Er is toch zondag pas een streekmark? Ja, en zaterdag de presentatie van Duurzaam Dorp Oegstgeest. De organisatoren dacht in eerste instantie dat hun kramen wel heel erg vroeg werden afgeleverd. Groot was de verbazing dan ook dat toen de onaangekondigde braderie was afgelopen, de kramen werden weggehaald. Amper een uur later werden de kramen opgebouwd voor zaterdag. En dat proces zou zaterdag weer worden herhaald, zo was de verwachting. Kunnen ze dat niet beter op elkaar afstemmen? vroeg een flatbewoonster zich af die opschrok van de herrie. Niemand wist echter van de vrijdagmarkt af, en de winkeliers waren ook verrast. De zaterdag aanwezige wethouder nam dit vreemde voorval als aandachtspunt mee naar het gemeentehuis.
Wil van Elk
15 juni 2016
Hoewel de fotowinkels al lang geleden zijn vertrokken uit Oegstgeest, kun je nog steeds pasfoto’s laten maken. Dat is handig, want in het digitale tijdperk willen ze namelijk nog steeds een papieren foto van je hebben als je een paspoort aanvraagt. Ter plaatse in het gemeentehuis wordt die direct gescand, dat wel. De eigenaar van Marquant Kindermode aan de Irislaan kocht bij vertrek van Foto Dickhoff direct een toestel waarmee hij pasfoto’s kan maken. Hij is heel blij met dat vernuftige apparaat en zou nog wel meer handige machientjes willen hebben. Aan de oever van het Oegstgeesterkanaal is een tuinder ook blij met een nieuw apparaat, maar dan wel een waaruit je bloemen kunt halen. Tegen betaling uiteraard. De tuinder kan bloemen verkopen en tegelijkertijd ongestoord doorwerken. Je hebt tegenwoordig stofzuigers en grasmaaiers die zelfstandig hun werk kunnen doen. Nog even en dan rijd je in een auto die zichzelf bekeurt!
Wil van Elk
22 juni 2016
Een dame vertelde dat ze nog niet zo heel lang in Oegstgeest woont. Een leuke plaats om te wonen, maar het viel haar op dat er veel mensen zijn die hulp heel erg hard nodig hebben, maar het niet altijd krijgen. Sterker nog, ze worden aan hun lot overgelaten! Er zijn in Oegstgeest best wel veel mensen die een ander helpen of willen helpen; er zijn immers heel veel vrijwilligers in ons dorp. Maar ook die kunnen niet alles oplossen. Laatst vertelde iemand dat er een man bij haar in de straat woont in een huis dat sterk is verwaarloosd. Het regent zelfs in huis, zo erg lekt het er, zo vertelde ze. Geen goede woonomstandigheid en slecht voor de gezondheid. Als buitenlandse kon ze maar niet begrijpen dat dit hier kán gebeuren. Lijkt mij goed om dit soort mensonterende omstandigheden te melden bij de gemeente. Daar weten ze wel wie er moet worden ingeschakeld om iets te doen aan de situatie. Altijd melden dus.
Wil van Elk
29 juni 2016
Ineens was er 27Mc. Als je in de vorige eeuw geen ‘bakkie’ had waarmee je vrij in de ether kon communiceren op de 27 MHz band, dan hoorde je er niet bij. Dat gevoel hadden velen en kochten ook zo’n apparaat voor in de auto, of voor op de zolderkamer. Het was ook de tijd dat er homecomputers op de markt kwamen, en ook die koorts raakte heel veel mensen. Later werd dat de PC die voor heel veel geld in menig huisgezin terechtkwam. Veel rages gingen over en iedere ‘tijd’ had zijn eigen ‘verhaal’. Nu zijn dat mobiele telefoons en slimme horloges die veel meer kunnen dan de bakkies en homecomputers van toen samen. Ook de fototoestellen zijn meegegaan in die ontwikkeling. Tijdens de Poldercross droeg een van de deelnemers een actiecameraatje op zijn borst en nu kan iedereen op Internet zien waar hij in de modder sprong. Beelden die met een drone uit de hoogte zijn gemaakt mis ik nog. Misschien volgend jaar.
Wil van Elk
6 juli 2016
Het leven lijkt alleen nog maar om geld te draaien. Goed je best doen op school, want met een goede baan is jouw toekomst verzekerd, zo wordt je steevast voorgehouden. Maar zodra je geld hebt, word je van alle kanten benaderd. Vooral de belastingdienst is een hebberd. Die dienst geeft wat je verdient ook nog eens door aan jouw huisbaas, zodat die ook nog eens meer geld kan vragen. Aan de andere kant zijn er mensen die zo weinig geld krijgen, dat ze de huur niet meer kunnen betalen. Die krijgen soms extra geld. Voordeel van al dat betalen, afdragen en wegbrengen van geld is dat als je wordt overvallen, je niets meer hebt om af te geven. Als de overvaller dan verbaasd vraagt waar je dan werkt, hij na het antwoord zijn schouders ophaalt en zich moedeloos omdraait en wegloopt. Als je dan verbaast vraagt waarom hij wegloopt, je het antwoord krijgt: dan heb je geen leven ook!
Wil van Elk
13 juli 2016
Wandelen is goed voor je. En wandelen in Oegstgeest is ook nog eens leuk. Je ziet jonge eenden en meerkoeten en ooievaars die voor het eerst hun vleugels uitslaan. Ook zie je bushokjes door de lucht vliegen. Dat zie je heus niet iedere dag. Ik werd daarover getipt. Ook zie ik groene en rode lichten die te pas en te onpas oplichten. Bij de afslag Oegstgeest sta ik een paar keer per week mij daarover te verbazen bij de verkeersregelinstallatie bij Buitenlust. Als voetganger moet je wachten, terwijl fietsverkeer en snelverkeer wel groen licht hebben, of alleen fietsverkeer heeft groen. Waarom moet je apart op een knoppie drukken? Bij de Haaswijklaan is het nog steeds maf geregeld als er bussen aankomen uit Haaswijk. Die zetten ‘hun’ licht op groen. Die van de Irislaan zetten dat al op groen als ze net voorbij het winkelcentrum rijden, nog voor de bushalte in plaats van voorbij de halte.
Wil van Elk
27 juli 2016
Mijn column over rages, als vossenjachten met 27MC, riep veel leuke herinneringen op bij lezers. Inmiddels is er een nieuwe rage ontstaan die vooral mensen met een mobiele telefoon in de ban heeft. Oké man, zei ik tegen een van de meer dan twee miljoen mensen in Nederland die het spel hebben geďnstalleerd. Nee, Pokémon, zei hij. En verwoed draaide hij zijn smartphone om er een te vangen. Tot nu toe is Sudoku het enige spel dat mijn iPhone heeft gehaald. Zo heel af en toe probeer ik in recordtijd de combinaties van de cijfers een tot en met negen in de juiste volgorde te plaatsen. Zolang ik dat rustig in een stil hoekje doe, zal dit spel mij of anderen niet in gevaar brengen. Maar Pokémon stuurt spelers op pad, en dan moet je op de omgeving letten en niet op het scherm van de telefoon. Maar ja, veel mensen doen dat al, ook zonder die rage. Telefoon uit, dat is het beste in het verkeer!
Wil van Elk
10 augustus 2016
De vakantietijd is voor vrijwel iedereen een feest. Na soms maanden van intensieve voorbereiding worden soms de mooiste en spannendste reizen gemaakt. Maar ook voor de mensen die thuisblijven is er een periode van rust aangebroken. Behalve met het werk in de tuin dan, want de planten groeien nu als kool. En in de lucht is het uiteraard druk met de vele vliegtuigen die af en aan vliegen. Op de wegen is het een stuk stiller en voor bepaalde bestemmingen kun je gerust een half uurtje later van huis gaan. Ondertussen gaan de voorbereidingen voor vakantieactiviteiten in Oegstgeest gestaag door. Want de KIVA is op 15 augustus, een springkussenfeest op 21 augustus, een rolstoelvierdaagse vanaf 22 augustus en een festival bij de Klinkenbergerplas op 27 augustus. Er zijn dan weer veel vrijwilligers op de been, dat is het leuke aan Oegstgeest! Vele handen maken licht werk.
Wil van Elk
17 augustus 2016
Veel rondlopen en fietsen in Oegstgeest wil nog niet zeggen dat alles jou opvalt. Als je dan wel iets ziet dat niet in orde is, geef je het door aan de gemeente. Best handig vind ik de app BuitenBeter. Met je telefoon open je de app, maak een foto, geef de juiste plek door die met de plaatsbepaling al redelijk nauwkeurig in beeld komt, en maak een omschrijving van het probleem. Na verzending ontvang je een berichtje dat het is doorgegeven aan de gemeente die dan ook snel reageert. Als je fiets wordt gejat, en dat overkomt heel veel mensen, dan wordt het anders. Sociaal Media staat vol met berichten daarover. Iemand zag dat fietsen werden ingeladen en maakte een foto van het busje. Bij onraad heb je andere middelen, zoals www.oegstgeestalert.nl waarvan ik onlangs een bord ontdekte aan een paal langs de weg. Die hangt er al lang, en op meer plaatsen in Oegstgeest, merkte iemand fijntjes op.
Wil van Elk
24 augustus 2016
Zij die net terug zijn van vakantie hebben inmiddels wel gezien dat hier en daar weer behoorlijk is gemaaid en gesnoeid. Zelf mogen ze ook aan de gang om overhangend groen en onkruid te verwijderen. De meeste zomerplanten hebben ze niet in bloei gezien, maar daarover zullen ze niet klagen. Bij sommige nieuwbouwwoningen is tot groot verdriet van de buren niets gedaan aan de tuin en staat het vol met onkruid. Het ziet er niet uit en de zaden waaien bij iedereen de tuin in, ook bij netjes onderhouden of nieuw aangelegde tuinen. Toen ik voor 1985 in Buitenlust woonde, waar nu de woningen prachtig zijn gerenoveerd of zelfs zijn vervangen, moest ik ook ieder jaar de hele brandgang schoffelen. Iemand moet het doen. Maar zo erg als dat het er nu bijstaat is volgens mij nooit voorgekomen. Misschien een aanbod doen om samen met de buurtvereniging die tuinen op te knappen? Opzoomeren weer in het leven roepen?
Wil van Elk
31 augustus 2016
Jouw vader en zijn broer hebben gewerkt bij mijn vader op het land aan de Hofdijck. Hij had daar een bloemkwekerij, net als Lubbe die daarnaast zat. En bij jouw tante zat ik in de klas. Dat vertelde een kwieke tachtiger die samen met haar man hun diamanten huwelijk vierde. Honderduit vertelde ze over het Oegstgeest uit haar jeugd en de mensen die er toen woonden. In het gemeentehuis hoorde ik verhalen over de jeugd van Jan Wolkers, een tijdgenoot van mijn vader. Jan was zo verstandig om te schrijven over wat hij meemaakte. Eigenlijk zouden alle Oegstgeestenaren hun levensverhaal moet opschrijven. Weet je nog? Wat een leuke jeugd hadden wij in Oegstgeest en wat een ruimte was er! Nu niet meer, mopperde een van hen. Hij was totaal niet te spreken over het dichtgroeien van de paden in de Bloemenbuurt vlakbij de Kamperfoelielaan en Clematislaan. Als het heeft geregend kun je daar niet meer lopen, besloot hij zijn verhaal.
Wil van Elk
7 september 2016
De gevelspecialist liet bijna de specie van zijn truffel vallen toen hij mijn schreeuw hoorde. Ik maakte een noodstop met mijn fiets, uitstekende remmen zo ik bemerkte, en ik gilde: Hee, kijk uit! De chauffeur schrok blijkbaar ook en trapte in de bocht boven op zijn rem. Ook de remmen van zijn bolide bleken van uitstekende kwaliteit. Zijn richtingaanwijzer zal het ongetwijfeld ook prima doen, maar hij gebruikte die niet op dat moment. Hij mocht er maar dertig, maar reed toen hij mij even ervoor inhaalde snel in op de auto voor hem. Ongeduldig dook hij de zijstraat in en zag mij stomweg over het hoofd. Na mijn geschreeuw over richting aangeven en uitkijken, stamelde hij iets van sorry ik zag je niet. Kan zijn, mompelde ik, maar ik stond stijf van de adrenaline. Dat hij mij niet raakte dankte ik aan mijn snelle reactie. Ik hoop van harte dat hij voortaan beter oplet, want op een aanrijding zit niemand te wachten.
Wil van Elk
14 september 2016
Oegstgeestenaren bekeken tijdens het Monumentenweekend tot de verbeelding sprekende huizen. In het gemeentehuis werd gretig aangesloten bij rondleidingen in het gebouw waar in de gang een eregalerij met foto’s van vrijwilligers hing. In Villa Beukenhof zaten bezoekers na hun rondgang in het pand heerlijk na te genieten in de sfeervolle tuin waar een oeroude beuk doet vermoeden dat dit al sinds mensenheugenis wordt gedaan. Ooit wellicht per koets of per paard, maar nu per fiets en niets dan stralende gezichten. Een keer per jaar een kasteel kunnen bezoeken is mooi meegenomen tijdens het Osger-weekend zoals wij dat in Oegstgeest alweer een aantal jaren zo noemen. Jammer dat het landelijk is, en niet wekelijks op steeds een andere plek. Of je moet ieder jaar een andere stad uitkiezen. Dit jaar was Warmond met de Schippertjesdagen voor even mijn doel. Volgend jaar als thema ‘Boeren, Burgers en Buitenlui.
Wil van Elk
21 september 2016
Het is best lastig fietsen met alleen maar aandacht voor het scherm van de mobiele telefoon. Toch zijn er hele volksstammen die er totaal geen moeite mee hebben, totdat ze een slippertje maken. En zoals een bekend Oegstgeester dichter opschreef: Je valt niet graag ter aarde, op een fietspad vol met stront, dat komt door de paarden, die schijten op de grond. Ja, zoals bij ons in de Morsebel, vertelde een dame die een vies gezicht trok. Maar ook de kleinere hopen, zoals van honden, kunnen mensen frustreren. Ze plakken, omdat ze het helemaal zat zijn, een vel papier aan een boom met het verzoek om de hond ergens anders de behoefte te laten doen, of om het op te ruimen zoals het hoort. Sommigen vinden dat kinderachtig. Maar de boomspiegel opvrolijken kan beter met planten en bloemen dan met een overdosis mest. Misschien een webcam ophangen om te zien welke hond het doet, dan kun je de baas er vriendelijk op aanspreken.
Wil van Elk
28 september 2016
Ik kom nog vaak in de wijk waar ik ooit ben geboren. De Indische Buurt, Buitenlust, is een gezellige wijk waar ik bijna dertig jaar nadat ik er vertrok ook nog een paar jaar heb gewoond. Ook dat is inmiddels meer dan dertig geleden. De wijk is vrijwel geheel vernieuwd en er wordt nog steeds hard gewerkt aan de bestrating. Het is een wijk met een eigen buurthuis en een buurtvereniging met een actief bestuur en veel helpende handjes van vrijwilligers. En dan blijken de bewoners zelf ook heel inventief en verzonnen een tuinrommelmarkt. Bewoners in alle straten deden spontaan mee en veranderden hun voortuin in een tijdelijke handelsplaats. Er waren hapjes en drankjes en muziek, zowel live als een disco. Een feestelijk gebeuren waarbij je je afvraagt waarom dit nooit eerder is gehouden. Leuk tijdens Burendag! Waar ik nu woon is binnenkort een straat BBQ, ook leuke en gezellige burendag.
Wil
van Elk
5 oktober 2016
In een paar dagen tijd werden er in Oegstgeest nieuwe bushokjes geplaatst die fraai ogen in het straatbeeld. Bij sommige bushokjes stond er een informatiebord met de bekende i erop. In het Tom-Tom-loze-tijdperk kon je bij dat bushokje het stratenplan van Oegstgeest bekijken. Tegenwoordig kun je met een mobiele telefoon navigeren en roept een telefoonstem: Bestemming bereikt”, als je voor de deur staat. Na het plaatsen van de bushokjes duurde het nog heel lang voordat er weer informatieplaten werden aangebracht. Maar zo te zien slechts een omvangrijk buslijnenplan. Waar dan die i nog voor nodig is? Misschien dat de pijl op de buslijnenkaart: U staat hier, dan de informatie is?! Dat is hetzelfde als het bord langs de weg waarop je jouw snelheid kunt aflezen. Als die niet werkt staat er: U rijdt. Maar ja, dat wist je al! Misschien een keer opgeven aan de gemeente met Fixi. Ook via de mobiele telefoon!
Wil
van Elk 12 oktober 2016
Het is veertig jaar geleden dat ik voor het laatst heb geschaatst. Inmiddels heb ik een paar Noren gekregen waarmee ik, eventueel, misschien, mogelijk, zou kunnen gaan schaatsen. Het is vreemd genoeg ook veertig jaar geleden dat een voormalige Oegstgeestenaar, Ton Menken, het nodig vond dat er in Leiden ook een kunstijsbaan kwam. Een paar grote steden was Leiden al voorgegaan. Ik had dus al die tijd gewoon kunnen gaan schaatsen! Zaterdag was er een jubileumfeestje in de ijshal aan de Vondellaan. Als je de toespraken moet geloven was dat tevens een soort afscheidsfeestje. Ze willen bij Sportpark de Vliet een nieuwe baan aanleggen van maar liefst 333 meter. Er zijn in het verleden al heel wat kampioenen uit deze regio voortgekomen. Moet maar gewoon door blijven gaan. Wie weet is daar ook een Oegstgeester sportvrouw of sportman bij die de eerste schaatslessen kreeg in de Ton Menken IJshal.
Wil
van Elk 19 oktober 2016
En weer werd er maandag een poging gedaan om de sloot leeg te vissen. Een bootje, ongetwijfeld een platbodem, worstelde zich door de sloot waar hooguit nog vijftien centimeter water in staat. Het water was met een dikke laag groene kroos bedekt. Die groene soep werd achter het bootje zwart van de opborrelende modder. Met een rooster voor het bootje werden takken en andere rotzooi opgeduwd. Na een paar keer heen en weer varen viste de jonge bestuurder heel wat troep uit de sloot die even erna er weer strak groen bij lag. Dertig jaar geleden stond er riet aan de kant en scheen ’s morgens een warm zonnetje door de bomen. Nu is het zo dichtgegroeid dat de zon nog nauwelijks kans krijgt. De houtwal moet weer in oude glorie worden hersteld. Maar dan wel die van een eeuw geleden vermoed ik. Ongetwijfeld krijgt mijn oude zonwering dan weer de kans om te doen waarvoor wij het dertig jaar geleden hebben aangeschaft.
Wil
van Elk 26 oktober 2016
De gemeente presenteert een woonvisie die een soort versheidsgarantie meekrijgt tot het jaar 2025. Lijkt mij best lastig om bijna tien jaar vooruit te plannen terwijl er voortdurend wetjes worden gelanceerd over scheefwonen en langer thuiswonen. Ondertussen is het grondgebied van Oegstgeest aardig volgebouwd maar willen er nog steeds veel mensen hier komen wonen. Al jarenlang proberen de regio’s dit voor elkaar op te lossen. Maar ieder jaar weer komen er in Leiden studenten bij die een paar jaar dichtbij willen wonen. Jarenlang hadden wij daar een oplossing voor met barakken bij Corpus. Nu staan er pal naast het gemeentehuis heel wat ruimtes leeg. Nu een van de gebouwen niet meer nodig is voor vluchtelingen kunnen we die toch inrichten voor studenten? Of voor andere toepassingen? Die barakken hadden een geldigheid van vijf jaar, volgens mij liep dat uit, dan kun je dat nu toch ook toepassen?!
Wil
van Elk 2 november 2016
Ik ben een kleine zelfstandige, zei ze terwijl ze twee patat en een kroket met gepast geld afrekende bij ’t Haasje. Ze hoorde mijn gesprek met Rob over een compleet kabouterdorp van rode paddenstoelen met witte stippen. O, die heb ik nog nooit gezien, zei ze. Na de snackmaaltijd ging ze samen met haar mannelijk gezelschap op de fiets naar de overkant van het Oegstgeesterkanaal, naar het kabouterdorp bij de Kannerschool. Op het grasveldje langs de school staan heel veel rode paddenstoelen met witte stippen, vlak bij elkaar. Alleen op die ene plek, verderop staan weer andere paddenstoelen. Als ze pas opkomen lijken ze op golfballetjes door het witte omhulsel die bij groter worden overgaat in witte stippen. Weet je ook hoe ze heten?, vroeg iemand die mij de paddenstoelen zag fotograferen. Een van de voorbijlopende kinderen zei: Dat zijn vliegenzwammen. Maar ze kunnen niet vliegen, voegde ze daaraan toe.
Wil
van Elk 9 november 2016
Zomaar komt het uit de lucht vallen, de kreet ‘té Oegstgeestig!’. Overigens nooit bij stilgestaan dat het kon. De column Oegstgeestig, afgeleid van de originele naam Oegstgeestigheid, siert al enige tijd de voorpagina van de Oegstgeester Courant en is daarmee verankerd in de geschiedenis van het dorp. De lustrumcommissie van de Leidsche en Oegstgeester Hockey Club (LOHC) gebruikt de naam als strijdkreet in het logo bij de viering van het eeuwfeest. Daarmee is de column listig verbonden met de hockeyclub. Een hele eer, en daarom wellicht was ik uitgenodigd om bij de presentatie van het logo aanwezig te zijn. Proost, en gefeliciteerd met het fraaie logo en jullie voorgenomen lustrumactiviteiten. In 2085 vier ik het honderdjarig bestaan van Oegstgeestigheid. Met de voorspellingen dat mensen heel oud gaan worden, zou ik dat mee kunnen maken als ik meer dan 131 jaar oud word. Té Oegstgeestig naar mijn mening!
Wil
van Elk 16 november 2016
Ik kreeg vorige week bezoek van een verre achterneef. Jaren geleden kwam ik hem tegen in Warmond en toen ik zijn achternaam hoorde zei ik dat wij wellicht familie zouden zijn. Dat bleek ook zo te zijn. De moeder van mijn grootvader van mijn vaders kant was familie van hem. Later mailde een broer van hem dat er van zijn familie een reünie werd georganiseerd en hij wilde wat gegevens van mij gebruiken voor een boek over de familie dat hij aan het maken was. Vorige week ontving ik het prachtige familieboek over 150 jaar van vier generaties dat vol verrassingen staat over zijn familie, met raakvlakken naar mijn familie. Na het doorlezen ervan ontdekte ik een paar verrassende namen in de stamboom. Zo bleek een neef van mij getrouwd te zijn met een nazaat van zijn familie en een zus van haar is getrouwd met een vroegere buurjongen en een andere zus met een oud-klasgenoot. Klein wereldje die familie!
Wil
van Elk 23 november 2016
De schoolmeester zat op een verhoging voor de klas. Wellicht niet bedoeld om de man op een voetstuk te plaatsen, want daar zijn meestal alleen de duiven blij mee, maar om een zeker overzicht te hebben. Overwicht had hij blijkbaar niet, want hij had daarbij hulp nodig. Aan het einde van het jaar, als het weer guur was en donker, beweerde hij dat Zwarte Piet onder de verhoging zat en alles noteerde wat er foutging. Zo maf als het er bij ons meer dan vijftig jaar geleden aan toe ging, zo leuk is nu de sinterklaastijd. Begeleid door muzikale en dansende Zwarte Pieten kwam hij aan in Oegstgeest en de kinderen genoten van hun komst en van het uitgedeelde strooigoed. Sommige kinderen vonden het toch wel een beetje eng en kropen weg achter hun mama of papa, oma of opa. Gelukkig waren de kinderen die vrolijk en stoer op de Sint af stapte veruit in de meerderheid. Die lachende en nieuwsgierige toetjes waren een genot om naar te kijken.
Wil
van Elk 30 november 2016
Koud? Een graad boven nul. Bij ASC waren ze maandagavond rond acht uur enthousiast aan het trainen. Als je voetbalt heb je geen last van de kou, merkte iemand op. Toch staat de winterstop op de agenda. Bij honkbal communiceren ze met handgebaren. Zo niet bij voetbal. Hard roepen ze naar elkaar: Naar links, rennen, schieten, en nog veel meer vaktermen. De laatste winter midden in Oegstgeest, want op het nieuwe terrein wordt volop gewerkt aan een nieuw voetbal- en cricketcomplex. Ondertussen denken ze bij de voetbalclubs UDO en Oegstgeest aan de andere kant van het dorp na over een nieuwe naam, ook al wordt de fusie een jaartje vooruitgeschoven. VV UDO Oegstgeest wordt het. Dat staat dan voor Verenigd Voetbal UDO Oegstgeest. Althans, dat is mijn omschrijving van de nieuwe situatie, daar hoeven ze niet in mee te gaan. Voordat we internationaal doorbreken met Oegstgeest United gaan er toch nog wel een paar winters overheen.
Wil
van Elk 7 december 2016
Ik Hou van Oegstgeest, zo heet de Facebookpagina waarop heel veel over Oegstgeest staat met een hart voor Oegstgeest. Omdat Oegstgeest ook hard voor ons werkt. Gelukkig is die naam gekozen en niet Hart voor Oegstgeest. Een lokale politieke partij had dan die naam niet kunnen kiezen. Een aantal jaren geleden kon dat wel en stond LO niet meer alleen voor Loopgroep Oegstgeest, maar ook voor Leefbaar Oegstgeest. Voor hetzelfde geld was het Lokaal Oegstgeest. Met een zeer geslaagde 1 aprilgrap koos een motorclub voor Leidsche Oegstgeester Harley Club met dezelfde afkorting als de lokale hockeyclub Leidsche en Oegstgeester Hockey Club (LOHC). Het protest was toen heel hevig, dat verzeker ik u. Ik kan mij niet herinneren dat de loopgroep protest aantekende. Ik dacht HvO op te zoeken, maar blijkbaar is de pagina over Humanistisch Vormingsonderwijs geheim. De nieuwe naam is ongetwijfeld prima brandstof voor politiek Oegstgeest.
Wil
van Elk 14 december 2016
Sinterklaas is amper het land uit, of de kerstbomen schieten als paddenstoelen uit de grond. In ieder geval uit de grond bij het kerstbomenasiel in Nieuw Rhijngeest. De bomen met kluit die weer terug kunnen na de Kerst moeten echter naar Leiden, want het stukje land moet worden bebouwd en moet de tijdelijke tuin wijken. De bomen die elders in de wereld uit de grond zijn gehaald staan op diverse plekken in Oegstgeest op een plein of bij een bedrijf. Een stukje extra groen dat maar tijdelijk is. Op sommige locaties staan heel grote bomen die wekenlang de sfeer van de komende feestdagen uitstralen. Een van die bomen, bij het winkelcentrum Lange Voort, is tot wensboom verworden. Wens maar raak: bijvoorbeeld een gezellig kerst-straat-muziek-evenement of kerstmarkt. Of een koppie warme snert tijdens het winkelen, aangeboden bij een heerlijk warme vuurkorf. Bij het Boerhaaveplein hebben ze dat al achter de rug.
Wil
van Elk 21 december 2016
De Pastoorswetering liep in mijn jeugd tot aan de Rijnzichtweg. In de wijk Grunerie kon je bij de stinksloot, want zo noemde wij die sloot toen omdat het water zwart was en behoorlijk stonk, prima wurmen zoeken om mee te vissen. We hebben in het water bij het Meijerspad een prima vervanger gevonden. Wij houden dan ook angstvallend de ramen dicht. Eigenlijk niet zo gek als je bedenkt dat in meer dan dertig jaar slechts een keer is gebaggerd. Er groeit bijna niets meer in de sloot en er staat nog hooguit vijftien centimeter water. De bagger heeft nu de overhand en dat is dan ook duidelijk te ruiken. Misschien dat ze als aan de overkant op de houtwal de bomen worden gerooid, ze ook eens de sloot uitdiepend onder handen kunnen nemen. Wellicht dat er over een paar jaar weer riet in komt, en dat er zomaar vissen komen paaien als het water weer diep genoeg is en doorstroomt. Dit jaar zit er een luchtje aan de Kerst!
Wil
van ElkOegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Oegstgeestig
Terug naar begin van deze pagina.
Terug naar hoofdpagina.